ปุจฉา
วิธีแยกประเภทบุคคล
เราจะสังเกตแยกแยะบุคคลประเภทต่างๆ เหล่านี้ได้อย่างไร คือ พวกชอบทำทาน ชอบรักษาศึล พวกเจริญภาวนาและพวกนักปฏิบัติธรรม
วิสัชนา
ที่จริงแล้ว พวกชอบทำทาน คือพวกที่มีจิตใจปกติเป็นธรรมชาติ มีจิตใจที่เอื้ออาทร การุณ และก็เมตตา เกื้อหนุน และคิดอุดหนุนจุนเจือ และอนุเคราะห์ ไม่เห็นแก่ตัว ไม่ตระหนี่ ไม่ขี้อิจฉา มีใจกว้างขวาง คนพวกนี้ถือว่าเป็นพวกเจริญทาน บารมี จริงๆ แล้วคนพวกนี้เค้าไม่ได้อยากจะทำทานอย่างเดียว บางครั้งเค้าก็อยากฟังธรรมเหมือนกัน บางครั้งก็อยากรักษาศีลเหมือนกัน
คนหนึ่งคน ไม่ใช่มีพวกใดพวก หนึ่งอยู่ในคนหนึ่งคนเสมอ บางครั้งก็อาจจะกลายเป็นคนดีในพริบตา บาง ครั้งก็อาจจะเป็นคนชั่วในที่สุดก็ได้
เพราะฉะนั้น ก็จะขึ้นอยู่ตรงที่ว่า คุณประสิทธิธรรมอะไรมาปรุงแต่ง เค้า ให้เจอดีหรือชั่ว แล้วถามว่า พวก ชอบทำทานเป็นคนประเภทใด ก็เป็น พวกที่มีเมตตา มีน้ำใจ อาทร และปรารถนาจะทำลายสิ่งละโมบโลภมาก อิจฉาริษยาและความคับแคบในวิญญาณและจิตใจลดน้อยถดถอยลงไป พวกนี้เค้าชอบทำทานเหมือนกัน
พวกรักษาศีล ก็เป็นคนที่มีจิตใจแกร่งกล้า เข้มแข็ง และก็มีความ อดทนอดกลั้น ต่อความบีบคั้นและฉุดกระชากลากถูจากตาเห็น หูฟัง จมูกได้กลิ่น ลิ้นรับรส กายสัมผัสได้ พวกนี้ก็จะถือว่า มีน้ำใจและมีหัวใจที่แกร่ง พวกชอบรักษาศีลก็รักษาศีล ได้ไม่บกพร่อง ถูกต้องเสมอ พวกนี้ถือว่าเป็นคนกล้าและแกร่งกว่าคนอื่นๆ
พวกที่ปฏิบัติธรรม ก็คือพวกที่มีปัญญา ย่อมมีปัญญารู้เท่าทันสภาวะตามความเป็นจริงและก็สามารถยังปัญญานั้น ให้เป็นที่พึ่งแก่ตนและคนทั้งหลายได้
เพราะฉะนั้น น้ำใจกล้าแข็งและมีปัญญาอยู่กับคนทุกคน ไม่ใช่เฉพาะพวกใดพวกหนึ่ง
ปุจฉา
เผ่าพันธุ์มนุษย์
กระผมสงสัยว่า จริงๆ แล้ว เรา ก็ไม่ควรแยกแยะพวกชอบทำทาน หรือว่าพวกชอบรักษาศีล หรือพวกเจริญภาวนา หรือว่าพวกนักปฏิบัติธรรม เพราะว่าสิ่งต่างๆ เหล่านี้ ถือเป็นการทำดีทั้งหมด เราควรจะเรียก รวมๆ ว่าอย่างไร
วิสัชนา
ในโลกนี้มีคนอยู่ 2 เผ่าพันธุ์เท่านั้นแหละคุณ ไม่ว่าจะอยู่ในทวีปใดในจักรวาลนี้ มีแค่ 2 เผ่าพันธุ์เท่านั้น
2 เผ่าพันธุ์ นั้น ก็คือ 1.โง่ 2. ฉลาด คนในโลกในจักรวาลนี้มีแค่ 2 ประเภทนี้ เมื่อใดที่เค้าโง่ เค้าก็เอาความดีเก็บไว้ แล้วก็เอาความชั่วออก มาใส่กัน แสดงออกทำให้คนทั้งหลาย มองเราว่าเป็นคนชั่ว แต่เมื่อใดที่เราฉลาด เราก็เอาความชั่วเก็บ แล้วเอาความดีมาอวด
คนทุกคนมีดีมีชั่วเท่ากัน ต่างกันตรงที่เค้าจะโง่หรือจะฉลาด เพราะฉะนั้น ถ้าจะถามว่า เผ่าพันธุ์ของมนุษย์มีกี่อย่าง บอกได้เลยว่ามีแค่ 2 อย่าง คือโง่ กับ ฉลาด แล้วคุณ ก็ต้องเลือกเอาว่า คุณจะเป็นคนโง่หรือคนฉลาด ส่วนคนที่ทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ควรจะเป็นคน ที่ต้องแยกเผ่าพันธุ์ แยกพวกพ้องไหม มหาโจรบางครั้งก็มีเมตตาเหมือนกันนะคุณ มหาโจรบางครั้งก็มีปัญญาเหมือนกัน ในขณะเดียวกันนักบวชบางครั้งก็เป็นคนละโมบ ตะกละ อาฆาต พยาบาท ขี้อิจฉาและขาดปัญญา เพราะฉะนั้น มันไม่ได้อยู่ที่สถานภาพหรือยี่ห้อที่เป็นอยู่ มันอยู่ที่คน อยู่ที่สำนึกในความเป็นมนุษย์ อยู่ที่กรรมใดใครก่อมาสร้างกรรมมาอย่างไร ก็ต้องรับกรรมไปอย่างนั้น
ปุจฉา
ทำทานต่างกับทำบุญอย่างไร
การทำทานกับการทำบุญแตกต่างกันอย่างไรหรือไม่อย่างไร
วิสัชนา
บุญ เป็นผลที่เกิดขึ้น จากการทำหน้าที่ถูกต้องไม่บกพร่อง ในสิ่งที่ทำ คำที่พูด และสูตรที่คิด รู้สึกอิ่มใจ สุขใจ ภูมิใจ สบายใจ เพราะว่านั่นแหละ ที่เค้าเรียกขานกันว่าบุญ ส่วนทาน ก็คือ กิริยาวัตถุ เป็นกิริยาแห่งการทำ การบริจาค กิริยาแห่งการให้ปัน หรืออิริยาบถที่อาทรเมตตา อุดหนุน จุนเจือ เอื้อเฟื้อ แบ่งปัน อย่างนี้เค้าเรียกว่าการทำทาน
สรุปว่า การทำบุญเป็นอานิสงส์ มาจากการทำทาน
ปุจฉา
นานๆทำบุญครั้ง
เรียนถามหลวงปู่ค่ะ หนูเป็นคน ที่ไม่พร้อม คือเป็นคนที่หาใส่ปากท้อง ไปวันๆ ทำบุญนานๆ ครั้งจะได้บุญหรือเปล่า เพราะบางครั้งก็หาไม่ได้ จะถือว่าขี้เหนียวหรือเปล่าคะ
วิสัชนา
ถ้าทำด้วยหัวใจ ก่อนทำ ตั้งใจ ขณะที่ทำเต็มใจ ทำแล้วสบายใจ ทำแค่ไหนก็ได้บุญ
ปุจฉา
วิธีนับทำบุญ 100 วัน
ขอรบกวนวิธีการนับการทำบุญ 100 วัน สำหรับงานศพ และขอเอกสารอ้างอิงค่ะ เพื่อใช้สำหรับงานของญาติค่ะ
วิสัชนา
การทำบุญให้แก่คนตาย ครบ 3 วัน 7 วัน 50 วัน 100 วัน โบราณเขา เชื่อว่า ในวันและเวลาดังกล่าว ผู้ที่ตายไปแล้วจะกลับมาเยี่ยมบ้าน เยี่ยมญาติที่ยังมีชีวิตอยู่ คนเป็น จึงนิยมทำบุญอุทิศให้แก่ผู้ตาย ส่วนวิธี นับเอาวันที่ตายเป็น 1 นับไปจนครบ 3 วัน 7 วัน 50 วัน 100 วัน ส่วนเอกสารอ้างอิง ฉันไม่มีหรอกจ้ะ
ปุจฉา
เอาน้ำใส่บาตร
เห็นพระต้องแบกน้ำขวดกลับวัด เพราะญาติโยมต้องการใส่บาตรให้ครบ บาปไหมเจ้าค่ะ
วิสัชนา
ไม่เห็นบาปอะไร แม้หากคุณไม่ใส่ให้ท่าน ท่านก็ต้องไปหาจากที่อื่นเหมือนกัน
วิธีแยกประเภทบุคคล
เราจะสังเกตแยกแยะบุคคลประเภทต่างๆ เหล่านี้ได้อย่างไร คือ พวกชอบทำทาน ชอบรักษาศึล พวกเจริญภาวนาและพวกนักปฏิบัติธรรม
วิสัชนา
ที่จริงแล้ว พวกชอบทำทาน คือพวกที่มีจิตใจปกติเป็นธรรมชาติ มีจิตใจที่เอื้ออาทร การุณ และก็เมตตา เกื้อหนุน และคิดอุดหนุนจุนเจือ และอนุเคราะห์ ไม่เห็นแก่ตัว ไม่ตระหนี่ ไม่ขี้อิจฉา มีใจกว้างขวาง คนพวกนี้ถือว่าเป็นพวกเจริญทาน บารมี จริงๆ แล้วคนพวกนี้เค้าไม่ได้อยากจะทำทานอย่างเดียว บางครั้งเค้าก็อยากฟังธรรมเหมือนกัน บางครั้งก็อยากรักษาศีลเหมือนกัน
คนหนึ่งคน ไม่ใช่มีพวกใดพวก หนึ่งอยู่ในคนหนึ่งคนเสมอ บางครั้งก็อาจจะกลายเป็นคนดีในพริบตา บาง ครั้งก็อาจจะเป็นคนชั่วในที่สุดก็ได้
เพราะฉะนั้น ก็จะขึ้นอยู่ตรงที่ว่า คุณประสิทธิธรรมอะไรมาปรุงแต่ง เค้า ให้เจอดีหรือชั่ว แล้วถามว่า พวก ชอบทำทานเป็นคนประเภทใด ก็เป็น พวกที่มีเมตตา มีน้ำใจ อาทร และปรารถนาจะทำลายสิ่งละโมบโลภมาก อิจฉาริษยาและความคับแคบในวิญญาณและจิตใจลดน้อยถดถอยลงไป พวกนี้เค้าชอบทำทานเหมือนกัน
พวกรักษาศีล ก็เป็นคนที่มีจิตใจแกร่งกล้า เข้มแข็ง และก็มีความ อดทนอดกลั้น ต่อความบีบคั้นและฉุดกระชากลากถูจากตาเห็น หูฟัง จมูกได้กลิ่น ลิ้นรับรส กายสัมผัสได้ พวกนี้ก็จะถือว่า มีน้ำใจและมีหัวใจที่แกร่ง พวกชอบรักษาศีลก็รักษาศีล ได้ไม่บกพร่อง ถูกต้องเสมอ พวกนี้ถือว่าเป็นคนกล้าและแกร่งกว่าคนอื่นๆ
พวกที่ปฏิบัติธรรม ก็คือพวกที่มีปัญญา ย่อมมีปัญญารู้เท่าทันสภาวะตามความเป็นจริงและก็สามารถยังปัญญานั้น ให้เป็นที่พึ่งแก่ตนและคนทั้งหลายได้
เพราะฉะนั้น น้ำใจกล้าแข็งและมีปัญญาอยู่กับคนทุกคน ไม่ใช่เฉพาะพวกใดพวกหนึ่ง
ปุจฉา
เผ่าพันธุ์มนุษย์
กระผมสงสัยว่า จริงๆ แล้ว เรา ก็ไม่ควรแยกแยะพวกชอบทำทาน หรือว่าพวกชอบรักษาศีล หรือพวกเจริญภาวนา หรือว่าพวกนักปฏิบัติธรรม เพราะว่าสิ่งต่างๆ เหล่านี้ ถือเป็นการทำดีทั้งหมด เราควรจะเรียก รวมๆ ว่าอย่างไร
วิสัชนา
ในโลกนี้มีคนอยู่ 2 เผ่าพันธุ์เท่านั้นแหละคุณ ไม่ว่าจะอยู่ในทวีปใดในจักรวาลนี้ มีแค่ 2 เผ่าพันธุ์เท่านั้น
2 เผ่าพันธุ์ นั้น ก็คือ 1.โง่ 2. ฉลาด คนในโลกในจักรวาลนี้มีแค่ 2 ประเภทนี้ เมื่อใดที่เค้าโง่ เค้าก็เอาความดีเก็บไว้ แล้วก็เอาความชั่วออก มาใส่กัน แสดงออกทำให้คนทั้งหลาย มองเราว่าเป็นคนชั่ว แต่เมื่อใดที่เราฉลาด เราก็เอาความชั่วเก็บ แล้วเอาความดีมาอวด
คนทุกคนมีดีมีชั่วเท่ากัน ต่างกันตรงที่เค้าจะโง่หรือจะฉลาด เพราะฉะนั้น ถ้าจะถามว่า เผ่าพันธุ์ของมนุษย์มีกี่อย่าง บอกได้เลยว่ามีแค่ 2 อย่าง คือโง่ กับ ฉลาด แล้วคุณ ก็ต้องเลือกเอาว่า คุณจะเป็นคนโง่หรือคนฉลาด ส่วนคนที่ทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ควรจะเป็นคน ที่ต้องแยกเผ่าพันธุ์ แยกพวกพ้องไหม มหาโจรบางครั้งก็มีเมตตาเหมือนกันนะคุณ มหาโจรบางครั้งก็มีปัญญาเหมือนกัน ในขณะเดียวกันนักบวชบางครั้งก็เป็นคนละโมบ ตะกละ อาฆาต พยาบาท ขี้อิจฉาและขาดปัญญา เพราะฉะนั้น มันไม่ได้อยู่ที่สถานภาพหรือยี่ห้อที่เป็นอยู่ มันอยู่ที่คน อยู่ที่สำนึกในความเป็นมนุษย์ อยู่ที่กรรมใดใครก่อมาสร้างกรรมมาอย่างไร ก็ต้องรับกรรมไปอย่างนั้น
ปุจฉา
ทำทานต่างกับทำบุญอย่างไร
การทำทานกับการทำบุญแตกต่างกันอย่างไรหรือไม่อย่างไร
วิสัชนา
บุญ เป็นผลที่เกิดขึ้น จากการทำหน้าที่ถูกต้องไม่บกพร่อง ในสิ่งที่ทำ คำที่พูด และสูตรที่คิด รู้สึกอิ่มใจ สุขใจ ภูมิใจ สบายใจ เพราะว่านั่นแหละ ที่เค้าเรียกขานกันว่าบุญ ส่วนทาน ก็คือ กิริยาวัตถุ เป็นกิริยาแห่งการทำ การบริจาค กิริยาแห่งการให้ปัน หรืออิริยาบถที่อาทรเมตตา อุดหนุน จุนเจือ เอื้อเฟื้อ แบ่งปัน อย่างนี้เค้าเรียกว่าการทำทาน
สรุปว่า การทำบุญเป็นอานิสงส์ มาจากการทำทาน
ปุจฉา
นานๆทำบุญครั้ง
เรียนถามหลวงปู่ค่ะ หนูเป็นคน ที่ไม่พร้อม คือเป็นคนที่หาใส่ปากท้อง ไปวันๆ ทำบุญนานๆ ครั้งจะได้บุญหรือเปล่า เพราะบางครั้งก็หาไม่ได้ จะถือว่าขี้เหนียวหรือเปล่าคะ
วิสัชนา
ถ้าทำด้วยหัวใจ ก่อนทำ ตั้งใจ ขณะที่ทำเต็มใจ ทำแล้วสบายใจ ทำแค่ไหนก็ได้บุญ
ปุจฉา
วิธีนับทำบุญ 100 วัน
ขอรบกวนวิธีการนับการทำบุญ 100 วัน สำหรับงานศพ และขอเอกสารอ้างอิงค่ะ เพื่อใช้สำหรับงานของญาติค่ะ
วิสัชนา
การทำบุญให้แก่คนตาย ครบ 3 วัน 7 วัน 50 วัน 100 วัน โบราณเขา เชื่อว่า ในวันและเวลาดังกล่าว ผู้ที่ตายไปแล้วจะกลับมาเยี่ยมบ้าน เยี่ยมญาติที่ยังมีชีวิตอยู่ คนเป็น จึงนิยมทำบุญอุทิศให้แก่ผู้ตาย ส่วนวิธี นับเอาวันที่ตายเป็น 1 นับไปจนครบ 3 วัน 7 วัน 50 วัน 100 วัน ส่วนเอกสารอ้างอิง ฉันไม่มีหรอกจ้ะ
ปุจฉา
เอาน้ำใส่บาตร
เห็นพระต้องแบกน้ำขวดกลับวัด เพราะญาติโยมต้องการใส่บาตรให้ครบ บาปไหมเจ้าค่ะ
วิสัชนา
ไม่เห็นบาปอะไร แม้หากคุณไม่ใส่ให้ท่าน ท่านก็ต้องไปหาจากที่อื่นเหมือนกัน