xs
xsm
sm
md
lg

คนรู้ใจ:บรมธรรม หลักจริยธรรมสากล 4 อย่าง คือ ความสุข ความเต็ม หน้าที่บริสุทธิ์และความรักที่เป็นสากล

เผยแพร่:   โดย: MGR Online

ความเดิมตอนที่แล้ว ท่านพุทธทาสภิกขุได้แบ่งบรมธรรมหลักจริยธรรม สากลออกเป็น 4 อย่าง คือ ความสุข ความเต็ม หน้าที่บริสุทธิ์ และความรักที่เป็นสากล

ความสุข ที่ว่านี้กินความไปถึงความเย็นอกเย็นใจ ความปีติอิ่มเอมทางจิตวิญญาณ เพราะหากทุกคนในสังคมแสวงหาความสุขทางจิตวิญญาณแล้ว จะนำไปสู่ความสงบสุขทางสังคม คือจิตใจที่สะอาด สว่าง สงบ

ความเต็ม ภาษาอังกฤษใช้คำว่า Perfectness ความเต็มนั้นเป็นความ เต็มทางจิตวิญญาณไม่ใช่ความเต็มแบบวัตถุนิยมเพราะว่าวัตถุนิยมนั้นมีพื้นฐานอยู่บนกิเลส และท่านกล่าวว่า 'ข้อนี้สำคัญมาก จงฟังให้ดีและจำให้ดีว่ากิเลสนั้น เป็นสิ่งที่เต็มไม่ได้และไม่รู้จักเต็ม' เพราะว่ากิเลสนั้นคือความอยาก ความต้องการ แม้จะได้มาในสิ่งที่ต้องการ แต่หากยังมีความอยากอยู่นั้นก็จะทำให้ต้องการการตอบสนองมากขึ้น

ปัญหาจึงไม่ใช่เราจะได้มาซึ่งสิ่งที่เราต้องการอย่างไร แต่กลับอยู่ที่เราจะรู้จักพอและจัดการกับความต้องการอย่างไร เพราะว่าความเต็มนั้นนอกจาก จะหมายถึง การอิ่ม พอแล้ว มันยังหมายถึงการเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ที่เพียบพร้อมไปด้วยปัญญาและสติสัมปชัญญะ อันจะนำไปสู่ความไม่ประมาทซึ่งเป็นพุทธโอวาทของพระพุทธเจ้าก่อนที่จะเสด็จดับขันธปรินิพพาน

หน้าที่บริสุทธิ์ ภาษาอังกฤษใช้คำว่า Duty for duty's sake หน้าที่บริสุทธิ์นั้นคือหน้าที่ที่ไม่ได้ทำไปเพื่อผลประโยชน์อันใดนอกจากจะเพื่อความ สำเร็จของการงานอันนั้นเอง ดังเช่นที่ท่านพุทธทาสภิกขุมักกล่าวว่า 'ไม่มีตัวกู ของกู' การทำงานเพื่อหน้าที่นั้นนอกจากจะทำให้ไม่เป็นคนเห็นแก่ตัวแล้วยังจะทำให้ไม่ต้องเป็นทุกข์ร้อนจากการคาดหวังผลที่เกิดจากความเห็นแก่ได้ด้วย

การทำงานด้วยความสำนึกหน้าที่บริสุทธิ์นั้นยังเป็นการทำงานอย่างเป็น ธรรมชาติด้วย ดังที่ท่านกล่าวว่า 'ทุกอย่างเป็นธรรมชาติ ตัวเราแท้ๆ ตัวชีวิตแท้ๆ ก็เป็นของธรรมชาติ เพราะฉะนั้นการงานหรือผลงานที่ทำก็เป็นของธรรมชาติ' จึงอาจกล่าวได้ว่าหนึ่งในการอยู่อย่างสมดุลกับธรรมชาติ ก็คือการทำงานอย่าง เป็นธรรมชาติ เช่น หน้าที่เพื่อหน้าที่ไม่มีการยึดติดว่า มีตัวตนและมีสิ่งของที่ครอบครองเป็นเจ้าของ

ความรักที่เป็นสากล หรือ Universal love ความรักที่เป็นสากลนั้นไม่ใช่ความรักใคร่แบบหนุ่มสาว แต่เป็นความใจกว้างที่เผื่อแผ่ไปถึงทุกๆ คน รวมไปถึงสัตว์และสิ่งอื่นๆ ด้วย เพราะว่าคำว่าสากลนั้นคือ การไม่แบ่งแยกและอยู่ภายในขอบเขตอันเดียวกัน และเป็นความรักที่ไม่เห็นแก่ตัวหรือประโยชน์ส่วนตัว

ท่านพุทธทาสภิกขุสรุปไว้ว่าบรมธรรมทั้งสี่ข้อนี้มีความสัมพันธ์กันจะแยกหรือขาดข้อใดข้อหนึ่งไม่ได้เพราะคนที่รู้จักพอหรือมีความเต็มในตัวแล้ว การงานหรือสิ่งที่ทำนั้นย่อมไม่ได้หวังสิ่งใดตอบแทนและเห็นคุณค่าของความสุขทางใจ พร้อมกันนั้นยังสามารถแบ่งความสุขนั้นแก่ผู้อื่น ในทางกลับกันหากผู้นั้นเป็นคนที่มีความรักสากลแล้ว ผู้นั้นย่อมมีความสุขทั้งจากการ ทำงานที่เป็นธรรมชาติ และมีความเต็มกับความสุขทางจิตวิญญาณควบคู่ไปด้วย

ท่านพุทธทาสภิกขุกล่าวไว้ว่า บรมธรรมทางศาสนาเป็นของเฉพาะไม่เหมือนกับหลักจริยธรรมสากลที่มนุษย์ทุกคนจะต้องมีเหมือนกัน บรมธรรมทางศาสนานั้นจะขึ้นอยู่กับบุคคลว่าจะเข้าใกล้หรือไปถึงได้เพียงใดเพราะจะแตกต่างกันไปตามหลักและจุดมุ่งหมายของศาสนานั้นๆ เช่น ศาสนาพุทธพยายามมุ่งไปสู่ความหลุดพ้นหรือนิพพาน ส่วนศาสนาอื่นอาจมีจุดมุ่งหมายหรือบรมธรรมแตกต่างออกไป เช่น ศาสนาคริสต์และอิสลามที่มุ่งไปสู่สวรรค์หรือดินแดนของพระเจ้า เป็นต้น

แล้วคุณล่ะครับ ความต้องการสูงสุดของชีวิตคืออะไร
กำลังโหลดความคิดเห็น