เมล็ดพันธุ์แห่งพุทธะ ตอนที่ 5
ธรรมจากหลวงปู่พุทธะอิสระ
ระเบียบในการอยู่ร่วม ลูกรักการที่พ่อตั้งกฎเกณฑ์กติกา ระเบียบ จารีต ปะเพณี ของที่นี่ขึ้นมา ไม่ใช่พ่อจะอวดดี ไม่เห็นพระธรรมวินัยอยู่ในสายตา หรือคิดจะลบล้างกติกาเดิมของพระพุทธเจ้าก็มิใช่ และมิใช่ธรรมวินัยของพระศาสดา หรือศาสนานี้ย่อหย่อน ไม่มีประโยชน์ ล้าสมัย เช่นนี้ก็มิใช่ ทุกสิ่งที่พระศาสดาทรงตรัสนั้น เป็นสัจจะธรรม เป็นความจริงแท้ที่มีอยู่ในโลก ไม่มีมนุษย์ มาร และสัตว์ตนใด สามารถจะทำลายความจริงของโลกและจักรวาลเราได้
แต่เพราะพ่อเห็นว่า พวกเราทั้งหลายมีปกติ ที่ไม่ปกติ เป็นผู้หลงงมงาย มืดบอด มากไปด้วยสนิม ฝุ่นละออง ผงธุลี เข้าจับกิน ห่อหุ้ม หัวใจ และทำจักษุของเราจนกระทั่งมืดบอด อยู่มากมาย จึงจำเป็นอย่างยิ่งพ่อที่มีความเอื้ออาทรต่อลูกสุดหัวใจต้องทำวิถีทาง เพื่อที่จะเคาะปัดกวาด เช็ดถูและล้างทำลาย สิ่งที่เป็นสนิม ฝุ่นละออง อันเป็นเหตุทำให้เจ้ามืดบอดและไม่ละอาย ให้มันหมดออกไปจากตัวตนแท้ๆของเจ้า
เจ้าก็จะได้เดินทางไปสู่ประตูแห่งสัจจะธรรม ของศาสนานี้ได้ อย่างถูกตรงและถูกต้อง เช่นนี้ ขอลูกผู้หวังความสะอาด สว่าง สงบ อย่าได้คลางแคลงสงสัย ต่อปฏิกิริยาใดๆ ที่พ่อได้ตั้งขึ้นเลย นอกจากจะเสียเวลาเปล่าแล้ว ยังทำให้ลูกหมดประโยชน์อันพึงได้พึงถึงอีกด้วย แต่ถ้าลูกยังไม่หายคลางแคลง หวาดระแวงสงสัย เจ้าก็จงทดลองศึกษา ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์กติกาที่ได้ตั้งไว้ ลองปฏิบัติมันดูก่อน ถ้าลูกศึกษาและปฏิบัติมันด้วยใจ ลูกก็คงจะรู้ด้วยตัวของลูกเอง
ผู้ที่จะเข้ามาอยู่ทีนี้ เพื่อให้แน่ใจว่า ท่านได้เพียรพยายามมีความจริงใจที่จะศึกษา ในการที่จะละ ลด เลิก อะไรๆอันเป็นเหตุให้เกิดอารมณ์ และก็อะไรๆอีกมากมายที่จะตามมา ท่านทั้งหลายจะต้องถอดหน้ากากรวมทั้ง ต้องปลดพยศของท่านออก ด้วยวิธีอันนี้ ไม่ว่าท่านจะอายุเท่าไหร่ มีความรู้แค่ไหน มียศอะไร จะ เป็นผู้อ่อน แก่ หรือปานกลาง เพียงใดก็ตาม ท่านต้องเคารพผู้ที่มาอยู่ทีนี้ก่อนท่าน แม้จะเป็นเณรตัวเล็กๆที่เข้าใจสื่อความหมายในภาษาของครู ก่อนท่านผู้มาใหม่ ก็ต้องถือว่าผู้ที่อยู่ก่อนเหล่านั้น เป็นผู้มีประสบการณ์ทางวิญญาณ ก่อนผู้ที่มาทีหลัง เหตุที่เป็นเช่นนี้ เพื่อป้องกันปัญหาที่จะตามมา และเป็นวิถีทางในการจำกัดถือตัวถือตน อันเป็นเหตุให้สกปรกรกรุงรัง ที่ติดอยู่ในสันดาน มาเนิ่นนานปี
ผู้ที่เข้ามาศึกษาใหม่ มาจากไหน ถ้าท่านตัดสินใจเข้ามาอยู่ทีนี้แล้ว นั้นแสดงว่าท่านตั้งใจเข้ามาศึกษาหาประสบการณ์วิญญาณ ถ้ายังอยู่ไม่ครบถึง 3 ปี 5 ปี ห้ามเดินทางไปไหน ถ้ามีเหตุจำเป็นจะต้องไป ต้องบอกให้ครูแบบพุทธะนำพาไป และต้องบอกเวลาที่จะไป กำหนดเวลากลับ รวมถึงแจ้วภาระ ธุระที่จะต้องไป ให้ผู้นำของอาวาสนี้ ได้รับทราบด้วย
การสำรวจตรวจตราภายใน 3 วัน ทุกคนที่อยู่อาศัยที่นี่ ต้องเดินดูให้รอบๆทั้งวัด ถ้าผู้ใดมิยินยอมเดินสำรวจตรวจตราภายในวัด ตามกำหนด ให้ขับเธออกไปเสียจากวัด ยกเว้นมีเหตุจำเป็น เช่นฝนตก หรือมีเหตุจะต้องเดินทางไปอยู่ที่อื่น หรือไปธุระที่อื่น หรือแม้แต่ป่วย เมื่อผู้ใดเข้ามาอยู่ในอาวาสนี้แล้ว คราครั้งใดที่เดินไปพบสิ่งสกปรก และความไม่มีระเบียบเรียบร้อย แล้วไม่จัดการกระทำดูแลให้เป็นระเบียบเรียบร้อย เช่นนี้ ต้องถือว่า เธอยังมากไปด้วยความเห็นแก่ตัว รวมทั้งจิตใจยังคับแคบ ไม่มีความเสียสละ ให้อำนาจพระธรรมเถระ เรียกเธอมาว่ากล่าว ตักเตือน ถ้าเธอจะยอมเชื่อฟัง ก็นับว่าเป็นผู้ที่อบรมสั่งสอนได้ แต่ถ้ามิเชื่อฟัง ให้ขับเธออกเสียจากอาวาสนี้ ในทันที
ผู้ที่ปรารถนาเข้ามาอยู่ที่นี้ จะต้องเพียรพยายามกระทำดังนี้ ปราบพยศ ลดมานะ ละทิฐิ ทรงสติ ดำริเป็นสัมมา
ผู้ที่เข้ามาอยู่ที่นี่ ต้องไม่เป็นผู้ติดยาเสพติด ทุกชนิด ถ้าติดต้องบอกให้ทราบ และพยายามเลิก แต่ในขณะที่เลิกไม่ได้ หรือกำลังจะเลิก ถ้าเข้ามาอยู่แล้ว จะต้องอยู่ในความควบคุมดูแลของพระสังฆเถระ หรือพระธรรมเถระ ท่านผู้มีอำนาจทั้งสอง ควรจะบอกให้เธอเลิก และเลิกให้ได้เด็ดขาด ภายในเวลากี่วัน และถ้าเกินกำหนด วันที่กำหนดแล้ว ยังไม่เลิก ยังขืนเสพอีก ให้พระธรรมเถระ ใช้อำนาจขับเธออกจากอาวาสนี้ ทันที เช่นนี้ ต้องถือว่าเธอมิได้มีเจตนาเป็นนักบวชที่ดี ปล่อยเอาไว้จะเป็นภัยต่อพระศาสนาได้ในทีหลัง
ผู้ที่อยู่ที่นี่จะต้องยินดีในเสนาสนะ ที่คณะสงฆ์หรือผู้ที่ทำการแทนพระสงฆ์จัดให้ และต้องดูแลรักษาความสะอาด จัดให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ถ้ามีอะไรชำรุดเสียหาย ให้แจ้งต่อคณะสงฆ์ และจัดการซ่อมแซมให้กลับเป็นดี ห้ามย้ายที่อยู่ เร่ร่อน ก่อนได้รับอนุญาตจากคณะสงฆ์ ผู้ทำการแทน หรือพระสังฆเถระ ผู้ใดฝ่าฝืน ให้ถือว่าไม่อยู่ในอำนาจของพระสงฆ์ที่ปกครองได้ เป็นผู้ที่ดื้อด้าน ว่ายาก สอนยาก ไม่ควรจะอยู่ร่วมกับผู้อื่น ให้ขับเธอออกเสียจากอาวาสนี้
เรื่องการเก็บรักษาและใช้จ่ายปัจจัยลาภ เป็นที่ปรากฏว่า เมื่อมีการออกระเบียบที่ว่าด้วยเรื่องปัจจัยลาภในครอบครอง ปรากฏว่า ทุกท่านเมื่อได้รับสิ่งของเครื่องใช้ หรือ ทรัพย์ ไม่ว่าจะได้มาจากชาวบ้านถวายให้ หรือได้จากอาวาส หรือสิ่งของอุปกรณ์ เครื่องใช้ของสงฆ์ ดูเหมือนว่าจะรีบใช้ให้มันรีบหมดไปโดยเร็ว อาจจะเป็นเพราะความคิดที่ว่า รีบๆใช้ให้มันหมดเก่าๆขาดๆหรือรีบใช้ให้มันชำรุดโดยเร็ว เพื่อจะได้ขอใหม่ หรือเบิกมาใหม่ หรือไม่ก็เปลี่ยนเอาของใหม่ และได้รับทรัพย์สินเงินทองจากการถวายของสงฆ์ ก็รีบเร่งจับจ่ายใช้สอย ใช้ซื้อสิ่งของต่างๆมาบำรุงบำเรอความทะเยอทะยานอยากขอกตน แทนที่จะเก็บไว้ใช้สอยในยามจำเป็นหรือยามคับขัน และบางทีเงินทองที่ได้มาจำนวนเกินกว่าหนึ่งร้อย ก็รีบจับจ่ายในสิ่งเกินนั้นให้หมดไป โดยไม่นำมาสละไว้ให้กับกองคลัง เช่นนี้เป็นการส่อให้เห็นว่า เป็นผู้ละโมบ เห็นแก่ตัวอย่างร้อยกาจ
การกระทำทั้งหลายเหล่านี้ คือเครื่องแสดงว่าเป็นผู้ไม่สันโดษ ไม่ยินดีในสิ่งที่พึงมีพึงได้ และเป็นผู้ทะเยอทะยานอยากไม่รู้จักจบสิ้น บางท่าน บางคนก็มุบมิบ เก็บซ่อนทรัพย์สิน เครื่องใช้เกินกว่าที่กำหนดโดยไม่ยอมสละให้เป็นกองกลาง นั่นแสดงว่า เธอยังไม่เอื้อเฟื้อต่อพระธรรมวินัย ยังมิได้เป็นนักบวชของศาสนานี้
เมื่อการกระทำทั้งหลายเหล่านี้เกิดขึ้น ไม่ว่าจะด้วยเจตนาใดๆให้อำนาจพระธรรมเถระ พระสังฆเถระ หรือผู้นำของที่นี่ มีสิทธิ์สั่งงดการเบิกจ่ายสิ่งของเครื่องใช้ ทรัพย์ เงินทองทุกชนิด จนกว่าจะเห็นว่า เธอผู้นั้นได้เปลี่ยนอุปนิสัยกับเป็นผู้เหมาะ ต่อการรับการบูชา และควรที่หมู่คณะจะสงเคราะห์ได้ต่อไป
ฟังรายการ ธรรมะกับชีวิต ได้ทุกวัน
ตั้งแต่เวลา 05.00 - 06.00 น.
ทาง คลื่นสามัญประจำบ้าน
www.managerradio.com