เมล็ดพันธุ์แห่งพุทธะ ตอนที่ 2
ธรรมะจากหลวงปู่พุทธะอิสระ
ถ้าในปัจจุบันนี้ เจ้าไม่ได้ปลูกฝังเมล็ดพืชแห่งพระพุทธะ ให้มีอยู่ในจิตวิญญาณของเจ้าในวันนี้ ที่ไหน อย่าง ไรเมื่อไหร่ หรือโอกาสใด เจ้าจะได้มีโอกาสเห็นร่มเงา หรือพึ่งพิงอิงอาศัย กลิ่นไอ และไออุ่น แห่งความการุญภาพ ที่มีในร่มเงาแห่งพระพุทธะ ในอนาคตได้ รวมความก็คือ ในวันนี้เจ้าปลูกเมล็ดพืชแห่งพุทธะไว้ในจิตวิญญาณของเจ้าและผู้คนรอบข้าง
วันพรุ่งนี้ ปีหน้า หรือ 10 ปีข้างหน้า เจ้าก็จะได้มีโอกาส อิงอาศัย กลิ่นไอ ร่มเงาของดอกและใบของต้นพุทธะ ที่เจ้าได้เพียรพยายาม หว่านปลูกดูแลรักษา รดน้ำพรวนดิน และเฝ้าระวังด้วยความเอื้ออาทร ด้วยความมุ่งหมายอย่างยิ่งที่จะให้ต้นพืชแห่งพุทธะได้มีโอกาสเป็นร่มเงา เป็นที่พึ่งพิงอิงแอบอาศัย ของมหาชน มหาสัตว์ และสรรพสัตว์ทั้งปวง ที่ตกทุกข์ได้ยาก เขาจะได้มีโอกาสมาอยู่อาศัย ในร่มเงาแห่งพุทธะที่มีอยู่ในจิตวิญญาณ ของเจ้าได้
เพราะฉะนั้น พ่อจึงมุ่งหวังอย่างยิ่งว่า สิ่งที่พ่อให้เจ้าต่อไปนี้ เป็นมรดกแห่งวิถีศิษย์พุทธะ ซึ่งจริงๆแล้วมัน ก็เป็นกฎเกณฑ์กติกา ที่พ่อได้ตั้งขึ้น สร้างขึ้น เพื่อที่จะใช้ในการปกครอง บริหาร พัฒนา หรือเผยแพร่ ซึ่งแบบธรรมเนียม จารีต ประเพณี เหล่านี้ พ่อคิดว่ามันจะไม่วิเศษ ศักดิ์สิทธิ์ ได้เลย ถ้าตราบใดที่เจ้าทั้งหลาย ไม่ปฏิบัติมันด้วยใจ แบบธรรมเนียม จารีต ประเพณี และกฎเกณฑ์ใดๆ ซึ่งไม่ว่าใครจะตั้งขึ้น หรือมันได้เกิดขึ้นแล้ว ถ้าเจ้าหรือเราทั้งหลาย เฝ้าแต่ลูบคลำมัน มองมันเฉยๆ และก็ไม่ลงไม้ลงมือกระทำมัน มันก็เป็นเพียงแค่แบบธรรมเนียม จารีตประเพณี และกฎเกณฑ์กติกา ที่อยู่แต่ในตำราเท่านั้น หรือไม่ก็เป็นแต่เพียงความดีที่เขียนไว้ในตำรา คัมภีร์ อักษร ภาษา เท่านั้นเอง มันไม่สามารถจะมีชีวิตฟื้นตื่นขึ้นมา ทำอะไรให้กับใครๆได้เลย
เพราะฉะนั้น พ่อจึงหวังอย่างยิ่ง ว่ากฎเกณฑ์กติกา จารีตประเพณี และแบบธรรมเนียมแห่งอารามธรรมะอิสระ ที่ได้ลิขิต ขีดเขียน ให้อุบัติเกิดขึ้นนั้น มันคงจะไม่ตาย กระดุกกระดิกไม่ได้ จนกลายเป็นอัมพาต หรือนอนนิ่งฝังแน่น อยู่ในอักษรภาษา หรือคัมภีร์ ตำราเป็นแน่ เพราะพวกเจ้าที่อยู่อาศัยในอาวาสนี้ ก็มุ่งหวังความเจริญ ผู้มุ่งหวังว่า จะก้าวเดินไปในวิถีทางแห่งพระพุทธะผู้ยิ่งใหญ่ คงจะไม่ละเลย เพิกเฉย หรือนิ่งดูดาย และปล่อยให้มันนอนนิ่งสนิทอยู่ในคัมภีร์ ตำรา หรืออักษรภาษาที่พ่อได้ลิขิต ขีดเขียนเอาไว้ หรือบัญญัติเอาไว้ในพระธรรมใดๆ
พวกเจ้าคงจะทำในสิ่งที่พ่อได้ให้ หรือสิ่งที่พระพุทธะได้ประทาน ได้มีชีวิตฟื้นตื่นขึ้นมา อย่างสดชื่น กระปรี้กระเปร่า กระชุ่มกระชวย กระฉับกระเฉง โดยการแสดงพลังอำนาจ และสร้างวาสนาให้กับตัวเอง ด้วยการลงไม้ลงมือกระทำ ด้วยจิตวิญญาณและด้วยหัวใจ
ดังมีคำพูดหรือ บทโศลก ที่พ่อได้เขียนเอาไว้ว่า “ ลูกรัก เจ้าจงสำนึกเถอะว่า ระเบียบปฏิบัติอันเคร่งครัด เข้มงวด หยุมหยิม เยอะแยะ ยึกยัก เล็กน้อยนั้น พ่อคิดว่ามันสามารถจะทำให้เจ้าตื่นและเป็นผู้ตื่นอยู่เสมอ ถ้าเจ้าทั้งหลายปฏิบัติมันด้วยใจ ”
กิจกรรมการงานทั้งหลาย ที่พ่อได้ปรารภขึ้น หรือแม้แต่ บทโศลกที่พ่อได้พูดขึ้น มันเป็นกิจกรรมการงาน ที่จะน้อมนำเอาวิถีจิต ของพวกเจ้าเข้าไปสู่วิถีชีวิต อันได้รับการดูแล จากพระพุทธะอันยิ่งใหญ่ เมื่อวิถีจิต ของพวกเจ้าบริสุทธิ์ ผุดผ่อง วิถีชีวิตของพวกเจ้าจะเป็นระเบียบเรียบง่าย วิถีคิด และวิถีงาน ของพวกเจ้า ก็จะกลายเป็นเส้นตรง ไม่คดโค้ง ไม่คดงอ ไม่ขดในข้อ มางอในกระดูก จะเป็นผู้สื่อตรง ทั้งต่อหน้าลับหลัง
พ่อคิดว่า ชั่วชีวิตของพ่อ สิ่งที่พ่อพูด คือสิ่งที่พ่อคิด สิ่งที่พ่อคิดคือสิ่งที่พ่อทำ พูดคิดทำ หรือทำพูดคิดคือเรื่องเดียวกัน เรื่องเดียวกันที่พ่อมีอยู่ในจิตวิญญาณ หรือในไขกระดูก เหล่านี้เป็นแบบธรรมเนียม จารีต ประเพณี และเป็นเยี่ยงอย่างให้เจ้าได้ อย่างดี อย่างภาคภูมิ และอย่างอาจหาญ พ่อจะไม่สึกเสียใจเลย ที่พ่อได้มีโอกาสถ่ายทอดจิตวิญาณอันศักดิ์สิทธิ์ ให้แก่พวกเจ้าทั้งหลาย พ่อพร้อมที่จะส่งมอบ ให้แก่พวกเจ้าได้ดูแลรักษามัน และเฝ้าระวังให้มันเจริญงอกงามและรุ่งเรือง แต่พ่อจะรู้สึกเสียใจและลำบากใจเป็นมากๆ ถ้าพวกเจ้าทั้งหลายปฏิเสธกายศักดิ์สิทธิ์ ปฏิเสธธรรมอันศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งพ่อคิดว่ามันเป็นประโยชน์ มันสามารถ จะพัฒนาจิตของเจ้าให้ศักดิ์สิทธิ์ตามได้ เหล่านี้ ถ้าเจ้าปฏิเสธมัน พ่อจะเสียใจอย่างยิ่ง
ฟังรายการ ธรรมะกับชีวิต ได้ทุกวัน
ตั้งแต่เวลา 05.00 - 06.00 น.
ทาง คลื่นสามัญประจำบ้าน
www.managerradio.com