เมล็ดพันธุ์แห่งพันธ์แห่งพุทธะ ตอนที่ 1
ธรรมจากหลวงปู่พุทธะอิสระ
ลูกรักการที่พ่อได้มีโอกาสพูดคุยกับเจ้า ในครานี้ ก็ด้วยเหตุผลในความสำนึก ในการับผิดชอบต่อหน้าที่ ในความเป็นผู้นำทางวิญญาณ แห่งอาวาสธรรมะอิสระนี้ ก่อนที่พ่อจะวางภาระทั้งปวง ในการปกครอง การบริหาร การพัฒนา รวมทั้งการเผยแพร่เพื่อส่งมอบหน้าที่ อันเป็นมรดกแห่งผู้เป็นพ่อ ที่เอื้ออารี ที่จะคิดจะสั่งสอน ถ่ายทอดประสบการณ์แก่ลูกให้รับรู้รับทราบ เพื่อให้เกิดความซึมสิงและสัมผัส ด้วยการลงไม้ลงมือกระทำ บริหารปกครองพัฒนา และเผยแพร่ด้วยตัวเอง ซึ่งพ่อก็คิดว่าพ่อไม่ได้โหดร้ายหรือใจร้าย มิได้คิดจะหลีกเลี่ยง หรือละทิ้งหน้าที่
แต่เพราะพ่อคิดว่า พ่อกำลังได้ให้ความรู้ที่มีค่า มีราคา ที่อยู่นอกเหนือคัมภีร์ ตำรา สอนภาษาแก่เจ้า เพราะการที่ได้ลงไม้ลงมือกระทำ สิ่งใดด้วยตัวเองนั้น มันเป็นเรื่องเป็นราว ของการได้มีโอกาส เปิดประตูวิญญาณ ให้ได้รับรู้ถึงประสบการณ์ ในการที่จะเข้าไปสัมผัส และยิ่งถ้าเจ้า เผชิญต่อปัญหา ขณะที่เจ้าลงไม้ลงมือกระทำ และถ้าเจ้าสามารถแก้ปัญหานั้นๆได้ ด้วยตัวเอง พ่อก็คิดว่า ความรู้ที่เกิดจาการแก้ปัญหาได้ ด้วยตัวเองนั้น ซึ่งเป็นการแก้โดยไม่ต้องอาศัยผู้อื่น หรือไม่ต้องอาศัยคัมภีร์ อักษร ภาษา ตำราใดๆ ชี้นำ และเจ้าก็สามารถจะแก้ได้อย่างหมดจด ด้วยวิธีการอย่างผู้ชาญฉลาด ผู้ตื่นและผู้เบิกบาน เหล่านี้ก็ถือว่า เจ้าได้เดินเข้าไปสู่ประตูแห่งชัยชนะ และประตูแห่งพุทธะ อย่างน้อยๆก็เดินก้าวเข้าไปหนึ่งก้าวแล้ว เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นของมีค่ายิ่ง
ที่กล่าวมาแล้ว สำหรับตัวพ่อแล้ว พ่อถือว่ามันเป็นสิ่งที่เรียนรู้ ไม่ได้จริงๆจากตำราเล่มใด และก็เป็นสิ่งที่ใครๆก็สอนไม่ได้ ถ่ายทอดให้เจ้าไม่ได้แม้แต่ในห้องเรียนใดๆ คือจุดมุ่งหมายที่พ่อคิดว่า พ่อน่าจะส่งมอบให้เจ้าได้ทำหน้าที่ ปกครอง บริหาร เผยแพร่ ในการที่เจ้าได้รู้จักภาระ ภาระที่มีต่อตน ภาระที่มีต่อสังคมรอบข้าง ต่อจักรวาล และภาระที่มีต่อสิ่งแวดล้อม หรือต่อใครๆ ที่ดูแล้วมันน่าจะให้ ต่อกันและกันได้อย่างชนิดที่เราอยู่ ร่วมกันด้วยความพึ่งพิงอิงแอบอาศัย และถ้อยทีถ้อยอาศัย ต่อกันและกันอยู่ตลอดเวลา
พ่อเพียรพยายามจะบอกเจ้าว่า เจ้าควรจะต้องให้สัมพันธภาพ หรือสร้างสัมพันธภาพ ต่อสิ่งแวดล้อม ต่อสังคม ต่อส่วนรวม และก็ต่อภาระที่เจ้ามี พ่อเพียรพยายามจะให้เจ้าทั้งหลาย ได้รับรู้ รับทราบและเข้าใจ ถึงภาระหน้าที่ที่เจ้ามี ต่อตนและคนอื่น อย่างถ่องแท้ พ่อได้ทำหน้าที่ และทำตัวอย่าเป็นครูที่ดี ทำดีให้เจ้าได้ดู เป็นครูให้ได้เห็น ทุกเรื่อง ทุกกิจกรรม ไม่ว่าจะเป็นการบริหาร การปกครอง การพัฒนา การหาเงิน หรือการเผยแผ่ แสดงตนให้คนอื่นทั้งหลาย ได้เอาเยี่ยงอย่างในหนทาง และวิถีแห่งพระพุทธะ
พ่อมิได้ทำตนให้เป็นคนเหลวแหลก เลอะเทอะ เลวร้ายและเหลวไหล ในสายตาของใครๆที่พบเห็น ผู้คนรอบข้าง ทั้งที่มาแล้ว และยังไม่มา อยู่ใกล้หรืออยู่ไกล บางคนต่างก็พากันขวนขวาย และหาทางมาอยู่ใกล้พ่อ เพื่อให้ได้เรียนรู้ และศึกษา เพื่อการซึมสิน และพิสูจน์ทราบ ให้ความรู้ ความเข้าใจ ที่มีอยู่ในตัวพ่อ
สิ่งทั้งหลายทั้งปวงเหล่านี้ พ่ออยากจะชี้แจงและแสดงให้เจ้าทั้งหลายได้รู้ว่า การที่พ่อได้เป็นที่ต้องการของคนทั้งหลายที่พยายามขนขวายไขว่ขว้าเข้ามาแสวงหาหรืออยู่ใกล้ เพราะพ่อเพียรพยายามจะทำดีให้เค้าดู เป็นครูให้เค้าเห็น คนอื่นดูแล้วจะได้ทำตามเป็น และที่พ่อ มีบทบัญญัติแห่งธรรมชาติ ธรรมะและวิถีทางแห่งพุทธะให้แก่พวกเจ้าในครั้งนี้ พวกเจ้าจะต้องเข้าใจนะว่า พ่อคิดว่าเป็นวิถีที่ถูกต้อง เป็นวิถีที่เจ้าต้องเฝ้าติดตามและนำมาทำให้เกิดประโยชน์
สิ่งที่พ่อได้ทำให้พวกเจ้า ในโอกาสต่อๆไปนี้พ่อถือว่ามันเป็นวิถีทางแห่งพุทธะ เป็นวิถีทางจิตพระพุทธะผู้ยิ่งใหญ่ ที่จะต้องเอาเยี่ยงเอาอย่าง อย่างน้อยเจ้าจะได้เรียนรู้ ถึงกลิ่นไอ ชีวิต จิตวิญญาณ ของพระพุทธะผู้ประเสริฐ ถึงแม้ว่าเจ้าจะเป็นพระพุทธะเล็กๆ แต่ก็เป็นพุทธะต้นเล็กๆที่มีโอกาสที่จะผลิดอก ออกใบ เจริญงอกงามไพบูลย์ ได้เป็นร่มโพธิ์ ร่มเงาแห่งพุทธะผู้ยิ่งใหญ่ต่อไป สรรพสัตว์ทั้งหลายก็จะได้มีโอกาส มาพึ่งพิงอิงแอบอาศัย ร่มโพธิ์ ร่มเงาของพุทธะผู้ยิ่งใหญ่ที่มีอยู่ในใจและจิตวิญญาณของเจ้าในที่สุด
ฟังรายการ ธรรมะกับชีวิต ได้ทุกวัน
ตั้งแต่เวลา 05.00 - 06.00 น.
ทาง คลื่นสามัญประจำบ้าน
www.managerradio.com
ธรรมจากหลวงปู่พุทธะอิสระ
ลูกรักการที่พ่อได้มีโอกาสพูดคุยกับเจ้า ในครานี้ ก็ด้วยเหตุผลในความสำนึก ในการับผิดชอบต่อหน้าที่ ในความเป็นผู้นำทางวิญญาณ แห่งอาวาสธรรมะอิสระนี้ ก่อนที่พ่อจะวางภาระทั้งปวง ในการปกครอง การบริหาร การพัฒนา รวมทั้งการเผยแพร่เพื่อส่งมอบหน้าที่ อันเป็นมรดกแห่งผู้เป็นพ่อ ที่เอื้ออารี ที่จะคิดจะสั่งสอน ถ่ายทอดประสบการณ์แก่ลูกให้รับรู้รับทราบ เพื่อให้เกิดความซึมสิงและสัมผัส ด้วยการลงไม้ลงมือกระทำ บริหารปกครองพัฒนา และเผยแพร่ด้วยตัวเอง ซึ่งพ่อก็คิดว่าพ่อไม่ได้โหดร้ายหรือใจร้าย มิได้คิดจะหลีกเลี่ยง หรือละทิ้งหน้าที่
แต่เพราะพ่อคิดว่า พ่อกำลังได้ให้ความรู้ที่มีค่า มีราคา ที่อยู่นอกเหนือคัมภีร์ ตำรา สอนภาษาแก่เจ้า เพราะการที่ได้ลงไม้ลงมือกระทำ สิ่งใดด้วยตัวเองนั้น มันเป็นเรื่องเป็นราว ของการได้มีโอกาส เปิดประตูวิญญาณ ให้ได้รับรู้ถึงประสบการณ์ ในการที่จะเข้าไปสัมผัส และยิ่งถ้าเจ้า เผชิญต่อปัญหา ขณะที่เจ้าลงไม้ลงมือกระทำ และถ้าเจ้าสามารถแก้ปัญหานั้นๆได้ ด้วยตัวเอง พ่อก็คิดว่า ความรู้ที่เกิดจาการแก้ปัญหาได้ ด้วยตัวเองนั้น ซึ่งเป็นการแก้โดยไม่ต้องอาศัยผู้อื่น หรือไม่ต้องอาศัยคัมภีร์ อักษร ภาษา ตำราใดๆ ชี้นำ และเจ้าก็สามารถจะแก้ได้อย่างหมดจด ด้วยวิธีการอย่างผู้ชาญฉลาด ผู้ตื่นและผู้เบิกบาน เหล่านี้ก็ถือว่า เจ้าได้เดินเข้าไปสู่ประตูแห่งชัยชนะ และประตูแห่งพุทธะ อย่างน้อยๆก็เดินก้าวเข้าไปหนึ่งก้าวแล้ว เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นของมีค่ายิ่ง
ที่กล่าวมาแล้ว สำหรับตัวพ่อแล้ว พ่อถือว่ามันเป็นสิ่งที่เรียนรู้ ไม่ได้จริงๆจากตำราเล่มใด และก็เป็นสิ่งที่ใครๆก็สอนไม่ได้ ถ่ายทอดให้เจ้าไม่ได้แม้แต่ในห้องเรียนใดๆ คือจุดมุ่งหมายที่พ่อคิดว่า พ่อน่าจะส่งมอบให้เจ้าได้ทำหน้าที่ ปกครอง บริหาร เผยแพร่ ในการที่เจ้าได้รู้จักภาระ ภาระที่มีต่อตน ภาระที่มีต่อสังคมรอบข้าง ต่อจักรวาล และภาระที่มีต่อสิ่งแวดล้อม หรือต่อใครๆ ที่ดูแล้วมันน่าจะให้ ต่อกันและกันได้อย่างชนิดที่เราอยู่ ร่วมกันด้วยความพึ่งพิงอิงแอบอาศัย และถ้อยทีถ้อยอาศัย ต่อกันและกันอยู่ตลอดเวลา
พ่อเพียรพยายามจะบอกเจ้าว่า เจ้าควรจะต้องให้สัมพันธภาพ หรือสร้างสัมพันธภาพ ต่อสิ่งแวดล้อม ต่อสังคม ต่อส่วนรวม และก็ต่อภาระที่เจ้ามี พ่อเพียรพยายามจะให้เจ้าทั้งหลาย ได้รับรู้ รับทราบและเข้าใจ ถึงภาระหน้าที่ที่เจ้ามี ต่อตนและคนอื่น อย่างถ่องแท้ พ่อได้ทำหน้าที่ และทำตัวอย่าเป็นครูที่ดี ทำดีให้เจ้าได้ดู เป็นครูให้ได้เห็น ทุกเรื่อง ทุกกิจกรรม ไม่ว่าจะเป็นการบริหาร การปกครอง การพัฒนา การหาเงิน หรือการเผยแผ่ แสดงตนให้คนอื่นทั้งหลาย ได้เอาเยี่ยงอย่างในหนทาง และวิถีแห่งพระพุทธะ
พ่อมิได้ทำตนให้เป็นคนเหลวแหลก เลอะเทอะ เลวร้ายและเหลวไหล ในสายตาของใครๆที่พบเห็น ผู้คนรอบข้าง ทั้งที่มาแล้ว และยังไม่มา อยู่ใกล้หรืออยู่ไกล บางคนต่างก็พากันขวนขวาย และหาทางมาอยู่ใกล้พ่อ เพื่อให้ได้เรียนรู้ และศึกษา เพื่อการซึมสิน และพิสูจน์ทราบ ให้ความรู้ ความเข้าใจ ที่มีอยู่ในตัวพ่อ
สิ่งทั้งหลายทั้งปวงเหล่านี้ พ่ออยากจะชี้แจงและแสดงให้เจ้าทั้งหลายได้รู้ว่า การที่พ่อได้เป็นที่ต้องการของคนทั้งหลายที่พยายามขนขวายไขว่ขว้าเข้ามาแสวงหาหรืออยู่ใกล้ เพราะพ่อเพียรพยายามจะทำดีให้เค้าดู เป็นครูให้เค้าเห็น คนอื่นดูแล้วจะได้ทำตามเป็น และที่พ่อ มีบทบัญญัติแห่งธรรมชาติ ธรรมะและวิถีทางแห่งพุทธะให้แก่พวกเจ้าในครั้งนี้ พวกเจ้าจะต้องเข้าใจนะว่า พ่อคิดว่าเป็นวิถีที่ถูกต้อง เป็นวิถีที่เจ้าต้องเฝ้าติดตามและนำมาทำให้เกิดประโยชน์
สิ่งที่พ่อได้ทำให้พวกเจ้า ในโอกาสต่อๆไปนี้พ่อถือว่ามันเป็นวิถีทางแห่งพุทธะ เป็นวิถีทางจิตพระพุทธะผู้ยิ่งใหญ่ ที่จะต้องเอาเยี่ยงเอาอย่าง อย่างน้อยเจ้าจะได้เรียนรู้ ถึงกลิ่นไอ ชีวิต จิตวิญญาณ ของพระพุทธะผู้ประเสริฐ ถึงแม้ว่าเจ้าจะเป็นพระพุทธะเล็กๆ แต่ก็เป็นพุทธะต้นเล็กๆที่มีโอกาสที่จะผลิดอก ออกใบ เจริญงอกงามไพบูลย์ ได้เป็นร่มโพธิ์ ร่มเงาแห่งพุทธะผู้ยิ่งใหญ่ต่อไป สรรพสัตว์ทั้งหลายก็จะได้มีโอกาส มาพึ่งพิงอิงแอบอาศัย ร่มโพธิ์ ร่มเงาของพุทธะผู้ยิ่งใหญ่ที่มีอยู่ในใจและจิตวิญญาณของเจ้าในที่สุด
ฟังรายการ ธรรมะกับชีวิต ได้ทุกวัน
ตั้งแต่เวลา 05.00 - 06.00 น.
ทาง คลื่นสามัญประจำบ้าน
www.managerradio.com