ปุจฉา
สงสัยเรื่องวิชชา
วิชชาจรณสัมปันโน วิชชา 3 วิชชา 6 วิชชา 8 คือ อะไร
วิสัชชนา
คำว่า วิชชา แปลว่า ความรู้ ความรู้ตัวนี้ พระศาสดาไม่ได้เรียนจากตำรา เป็นความรู้ที่เกิดขึ้น มีอยู่ และดับไป เป็นความรู้ที่มีอยู่ในโลก ซึ่งเป็นความรู้ที่พระศาสดาทรงตรัสรู้ในคืนวันวิสาขะ คือ วันเพ็ญ ด้วยการพิจารณาหลักปฏิจจสมุปบาท และ อริยสัจ 4 คือ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ และ มรรค คือ รู้ทุกข์ รู้เหตุเกิดทุกข์ รู้ทางดับทุกข์ รู้ข้อปฏิบัติของทางดับทุกข์ นี่จัดเป็นวิชชา
ส่วน จรณะ คือ จริยาแห่งการประพฤติของพระอริยเจ้า คือ มีศีล มีจาคะ มีสุตตะ มีฌาณ มีสมาบัติ มีสมาธิ มีปัญญา นี่จัดเป็นจรณะ ความจริงแล้วท่านจัดไว้ 15 อย่าง
ส่วน วิชชา 3 วิชชา 6 และ วิชชา 8 มีอะไรบ้าง หมายความว่าอะไรถ้าจะว่ากันตามที่เขาเขียนกันไว้ในตำราที่เราเรียนท่องบ่นทรงจำ แล้วนำมาถามฉันขอตอบว่า หลักของวิชชาเหล่านั้นแต่เพียงอย่างใดอย่างหนึ่ง ไม่สามารถจะทำให้บุคคลผู้ใดบรรลุคุณธรรมเป็นพระอริยะเจ้า และ เป็นพระผู้เข้ากระแสพระนิพพานได้ แต่มีอีกวิชชาหนึ่งที่สูงส่งสุดยอดยิ่งกว่าวิชชาใด ๆ นั้นก็คือ วิชชาแห่งความไม่ยึดในวิชชา วิชชาแห่งความไม่มีในวิชชา วิชชาแห่งความไม่ติดในวิชชา และ วิชชาแห่งความว่างในวิชชา ก็คือเป็นผู้ละ ผู้วาง ผู้ปล่อย ไม่ยึด ไม่ติด เพื่อความเข้าถึงซึ่งองค์แห่งความบริสุทธิ์ คือ ความเป็นพุทธะในใจ
มีบุคคลที่ปฏิบัติสมาธิจนเข้าถึงความมหัศจรรย์ทางจิตเหนือคนธรรมดาสามัญ แล้วหลงอยู่ในอารมณ์นั้น คิดว่าตนเป็นผู้วิเศษ แต่สุดท้ายนั่นเป็นวิปัสสนูปกิเลส หรือกิเลสอย่างละเอียด อันไม่สมควรไปยึดและผูกผัน เพราะจะทำให้มีทุกข์หนักขึ้น เหมือนอย่างพระเทวทัต ที่เกิดความทรนง เย่อหยิ่งในตัวเอง คิดว่าตนวิเศษกว่าคนอื่น วิเศษกว่าพระพุทธเจ้า จึงใช้สมาบัติทั้ง 8 ไปในทางผิด ทำให้เป็นดาบสองคมกลับมาเชือดเฉือนตนจนวิบัติ
ส่วน ผลของการปลดปล่อย วาง ละ เว้น ไม่ยึด และไม่ผูกพัน ไม่ใช่ดาบสองคม เป็นดาบคมเดียว และสามารถใช้ตัดในสิ่งที่บุคคลต้องการตัดได้ โดยเฉพาะอาสวกิเลสที่หมักดองอยู่ในใจ
ดังนั้น หากจะเลือกเดินทางพระนิพพาน ซึ่งเป็นหนทางอันไกล ต้องวางให้หมด สุดท้ายต้องวางแม้แต่สมาบัติ จงรู้แต่เพียงปัจจุบันธรรมเท่านั้น ทำเหตุให้ดี แล้วผลจะออกมางาม ตามหลักเกณฑ์ กฏกติกาของธรรมชาติ คือไม่ว่าจะเป็นวิชชาอะไร สุดท้ายถึงสูงสุดที่จะเข้านิพพานได้ คือ ต้องไม่ยึดติด ไม่ผูกผัน เป็นไท ไม่เป็นทาสกิเลส ทำจิตให้สะอาด สว่าง สงบ จึงจะเข้าถึงความเป็นพุทธะในใจได้
สงสัยเรื่องวิชชา
วิชชาจรณสัมปันโน วิชชา 3 วิชชา 6 วิชชา 8 คือ อะไร
วิสัชชนา
คำว่า วิชชา แปลว่า ความรู้ ความรู้ตัวนี้ พระศาสดาไม่ได้เรียนจากตำรา เป็นความรู้ที่เกิดขึ้น มีอยู่ และดับไป เป็นความรู้ที่มีอยู่ในโลก ซึ่งเป็นความรู้ที่พระศาสดาทรงตรัสรู้ในคืนวันวิสาขะ คือ วันเพ็ญ ด้วยการพิจารณาหลักปฏิจจสมุปบาท และ อริยสัจ 4 คือ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ และ มรรค คือ รู้ทุกข์ รู้เหตุเกิดทุกข์ รู้ทางดับทุกข์ รู้ข้อปฏิบัติของทางดับทุกข์ นี่จัดเป็นวิชชา
ส่วน จรณะ คือ จริยาแห่งการประพฤติของพระอริยเจ้า คือ มีศีล มีจาคะ มีสุตตะ มีฌาณ มีสมาบัติ มีสมาธิ มีปัญญา นี่จัดเป็นจรณะ ความจริงแล้วท่านจัดไว้ 15 อย่าง
ส่วน วิชชา 3 วิชชา 6 และ วิชชา 8 มีอะไรบ้าง หมายความว่าอะไรถ้าจะว่ากันตามที่เขาเขียนกันไว้ในตำราที่เราเรียนท่องบ่นทรงจำ แล้วนำมาถามฉันขอตอบว่า หลักของวิชชาเหล่านั้นแต่เพียงอย่างใดอย่างหนึ่ง ไม่สามารถจะทำให้บุคคลผู้ใดบรรลุคุณธรรมเป็นพระอริยะเจ้า และ เป็นพระผู้เข้ากระแสพระนิพพานได้ แต่มีอีกวิชชาหนึ่งที่สูงส่งสุดยอดยิ่งกว่าวิชชาใด ๆ นั้นก็คือ วิชชาแห่งความไม่ยึดในวิชชา วิชชาแห่งความไม่มีในวิชชา วิชชาแห่งความไม่ติดในวิชชา และ วิชชาแห่งความว่างในวิชชา ก็คือเป็นผู้ละ ผู้วาง ผู้ปล่อย ไม่ยึด ไม่ติด เพื่อความเข้าถึงซึ่งองค์แห่งความบริสุทธิ์ คือ ความเป็นพุทธะในใจ
มีบุคคลที่ปฏิบัติสมาธิจนเข้าถึงความมหัศจรรย์ทางจิตเหนือคนธรรมดาสามัญ แล้วหลงอยู่ในอารมณ์นั้น คิดว่าตนเป็นผู้วิเศษ แต่สุดท้ายนั่นเป็นวิปัสสนูปกิเลส หรือกิเลสอย่างละเอียด อันไม่สมควรไปยึดและผูกผัน เพราะจะทำให้มีทุกข์หนักขึ้น เหมือนอย่างพระเทวทัต ที่เกิดความทรนง เย่อหยิ่งในตัวเอง คิดว่าตนวิเศษกว่าคนอื่น วิเศษกว่าพระพุทธเจ้า จึงใช้สมาบัติทั้ง 8 ไปในทางผิด ทำให้เป็นดาบสองคมกลับมาเชือดเฉือนตนจนวิบัติ
ส่วน ผลของการปลดปล่อย วาง ละ เว้น ไม่ยึด และไม่ผูกพัน ไม่ใช่ดาบสองคม เป็นดาบคมเดียว และสามารถใช้ตัดในสิ่งที่บุคคลต้องการตัดได้ โดยเฉพาะอาสวกิเลสที่หมักดองอยู่ในใจ
ดังนั้น หากจะเลือกเดินทางพระนิพพาน ซึ่งเป็นหนทางอันไกล ต้องวางให้หมด สุดท้ายต้องวางแม้แต่สมาบัติ จงรู้แต่เพียงปัจจุบันธรรมเท่านั้น ทำเหตุให้ดี แล้วผลจะออกมางาม ตามหลักเกณฑ์ กฏกติกาของธรรมชาติ คือไม่ว่าจะเป็นวิชชาอะไร สุดท้ายถึงสูงสุดที่จะเข้านิพพานได้ คือ ต้องไม่ยึดติด ไม่ผูกผัน เป็นไท ไม่เป็นทาสกิเลส ทำจิตให้สะอาด สว่าง สงบ จึงจะเข้าถึงความเป็นพุทธะในใจได้