อดีตนายกฯ ทักษิณ : คนนอกหรือคนใน?

คำว่า คนนอกในแง่ของตรรกะได้คนที่ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล องค์กรหรือสรรพสิ่งทั้งโดยอ้อม

ดังนั้น คนนอกในความหมายของกฎหมายพรรคการเมือง คงจะหมายถึงคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับพรรค โดยมีสถานะเป็นกรรมการบริหารพรรค เป็น สส.ของพรรคหรือแม้กระทั่งสมาชิกของพรรคที่ได้รับการแต่งตั้งจากพรรคให้ดำรงตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่งในพรรค จึงจะได้ชื่อว่าคนนอกโดยนิตินัย

แต่คนนอกดังกล่าวข้างต้น ถ้ามีส่วนเกี่ยวข้องโดยมีสายสัมพันธ์ทางสายเลือด และเข้ามาครอบงำชี้นำพรรคในระดับนโยบาย เฉกเช่นอดีตนายกฯ ทักษิณ ชินวัตร ไม่น่าจะเข้าข่ายเป็นคนนอก แต่น่าจะเข้าข่ายเป็นคนในโดยพฤตินัย

ดังนั้น การที่ประธานสภาฯ ไม่ยอมให้ฝ่ายค้านใส่ชื่ออดีตนายกฯ ทักษิณ ในญัตติอภิปรายไม่ไว้วางใจนายกรัฐมนตรี โดยอ้างว่าเป็นคนนอกและแจ้งให้ฝ่ายค้านแก้ โดยการตัดชื่อของอดีตนายกฯ ทักษิณ ออก และระยะแรกฝ่ายค้านไม่ยอม โดยอ้างว่าทำทุกอย่างถูกต้อง ทั้งยังอ้างว่าครั้งหนึ่งประธานสภาฯ ก็เคยอภิปรายพูดพาดพิงถึงคนนอก จึงกลายเป็นความขัดแย้งเพราะเห็นต่างในประเด็นเดียวกัน เข้าทำนองคนตาบอดสองคนคลำช้างตัวเดียวกัน คนหนึ่งจับใบหูก็บอกว่า ช้างเหมือนกระด้ง ส่วนอีกคนหนึ่งจับขาก็บอกว่าช้างเหมือนต้นเสา ถ้าทั้งสองคนมองเห็นพร้อมกันก็จะบอกว่าสิ่งที่ตนจับต้องคือส่วนหนึ่งของช้างตัวเดียวกัน

ในทำนองเดียวกัน อดีตนายกฯ ทักษิณ ชินวัตร เป็นคนนอก โดยนิตินัยเพราะไม่มีสถานะใดๆ ทางกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับพรรคเพื่อไทย

แต่ในความเป็นจริง อดีตนายกฯ ทักษิณ อาศัยความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับนายกรัฐมนตรี และอาศัยความเป็นนายทุนผู้มีบารมีเหนือพรรคครอบงำ ชี้นำรัฐบาลในระดับนโยบาย และในบางเรื่องลงลึกถึงการปฏิบัติจึงเข้าข่ายเป็นคนในโดยพฤตินัย

ด้วยเหตุที่ในความเห็นส่วนตัวของผู้เขียน การที่ประธานสภาฯ ไม่ยอมบรรจุและขอให้ฝ่ายค้านแก้ ก็มีส่วนถูกถ้าตีความข้อบังคับตามตัวอักษรว่าห้ามมิให้พูดพาดพิงคนนอกโดยไม่จำเป็น เพราะไม่เป็นธรรมกับคนที่ถูกพาดพิงเพราะไม่มีโอกาสลุกขึ้นชี้แจง เนื่องจากไม่ได้อยู่ในที่ประชุม

แต่การที่ฝ่ายค้านยืนยันไม่แก้ก็ถูก ถ้าตีความตามเจตนารมณ์ของการออกกฎหมายโดยอาศัยหักล้างคำว่า ไม่จำเป็น โดยอ้างพฤติกรรมการเข้าครอบงำ และทำให้เกิดความเสียหาย ทำให้รัฐบาลไม่มีความเป็นอิสระในการตัดสินใจ ทำหรือไม่ทำแล้วเกิดความเสียหายแก่ประเทศตามมา

แต่อย่างไรก็ตาม ในที่สุดฝ่ายค้านก็ยอมถอนโดยการตัดชื่อของทักษิณออกจากญัตติ จึงเป็นอันว่า จบลงด้วยดี ประธานได้ชื่อว่ารักษาความถูกต้อง แต่ฝ่ายค้านเสียหน้าและคงจะตามมาด้วยเสียคะแนนนิยมไปไม่มากก็น้อย