เงินคือตัวกลางในการซื้อขาย คนมีเงินสามารถใช้เงินซื้อสินค้าและบริการจากคนขายได้ แต่เงินซื้อจิตวิญญาณของคนดีเพื่อให้ทำความชั่วตามที่ผู้ซื้อต้องการไม่ได้ จะซื้อได้เฉพาะคนเลวเท่านั้น เพราะคนที่ทำชั่วได้ยากแต่ทำดีได้ง่าย แต่คนชั่วทำชั่วได้ง่าย ทำดีได้ยาก (พุทธพจน์)
วันนี้ ผู้คนในสังคมไทยกำลังวิตกกังวลคนมีเงินที่ทำผิดกฎหมาย และใช้เงินซื้อผู้รักษากฎหมายให้บิดเบือนความผิดให้เป็นความถูก ซื้อได้แม้กระทั่งโทษจำคุกไม่ต้องนอนคุกก็ได้ จนกลายเป็นคำพูดติดปากว่า คุกมีไว้ขังคนจนที่ทำผิด
แต่ในความเป็นจริงเงินซื้อความผิดให้เป็นความถูกไม่ได้ โดยเฉพาะความผิดที่มีโทษทางกรรมคือ ผิดกฎหมายและผิดศีลธรรมด้วย นั่นก็คือ ความผิดที่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน แต่ที่เงินซื้อได้ก็คือคนที่มีอำนาจหน้าที่ในการชี้ผิดชี้ถูกต่างหาก แต่ผลของการกระทำจะยังคงให้ผลแก่ผู้กระทำเหมือนเดิม
ด้วยเหตุนี้เงินซื้อคนได้นี่เอง จึงทำให้คนไทยที่ไม่รู้ ไม่เข้าใจกฎแห่งกรรม จึงท้อแท้ ท้อถอย และหมดศรัทธาเมื่อเห็นคนมีเงินทำผิดแล้วไม่ติดคุก แต่คนจนแค่เข้าป่าไปเก็บเห็ดในป่าสงวนต้องโทษจำคุก
หนึ่งในจำนวนคนมีเงินและมีอำนาจทางการเมืองที่ตกเป็นจำเลย ทั้งทางตรงและทางอ้อมคือ เป็นต้นเหตุให้คนอื่นต้องทำผิดก็คือ อดีตนายกฯ ทักษิณ ชินวัตร และคดีอยู่ระหว่างดำเนินการของกระบวนการยุติธรรม และมีแนวโน้มว่าผลของการดำเนินคดีคงจะออกมาในไม่ช้านี้ ส่วนว่าผลที่ออกมาเป็นอย่างไร จำเลยผิดหรือจำเลยถูกเป็นหน้าที่ของศาล ซึ่งพิพากษาตัดสินตามพยานหลักฐานและเจตนารมณ์ในการออกกฎหมาย นี่คือหลักการ
ถึงกระนั้นในความเป็นจริงจากอดีตจนถึงปัจจุบัน หรือกระทั่งในอนาคตบุคลากรในกระบวนการยุติธรรม อันประกอบด้วยเจ้าหน้าที่ตำรวจ อัยการ และตุลาการ รวมไปถึงบุคลากรในองค์กรอิสระเช่น ป.ป.ช. เป็นต้น ก็เป็นปุถุชนคนมีกิเลสถ้าไม่มีศีลกำกับการใช้ความรู้ ความสามารถในการออกกฎหมายเป็นเครื่องมือในการทำหน้าที่ ก็ตกเป็นเหยื่อของอามิสสินจ้างได้ และนี่เองคือช่องทางให้คนมีเงินทำผิดกฎหมายใช้เงินบิดเบือนคดีได้
ด้วยเหตุการณ์ที่ประชาชนผู้ต้องการเห็นความยุติธรรมเกิดขึ้นกับคนไทยที่อยู่ใต้กฎหมายเกิดความวิตกกังวลกับคดีที่อดีตนายกฯ ทักษิณ เป็นจำเลยว่าผลของคดีจะจบลงด้วยความยุติธรรมหรือไม่ ทั้งนี้เนื่องจากคดีซุกหุ้นภาคแรก และที่ธรณีสงฆ์ของวัดธรรมิการามเป็นตัวอย่าง ขนาดศาลพิพากษาแล้วยังดำเนินการล่าช้า นับประสาอะไรกับคดีที่ยังอยู่ระหว่างดำเนินการสอบสวนข้อเท็จจริง
แต่ในทัศนะของผู้เขียนเห็นว่า กฎหมายจะเป็นธรรมหรือไม่เป็นธรรมขึ้นอยู่กับปัจจัย 2 ประการคือ
1. เจตนารมณ์ในการออกกฎหมาย
2. คุณธรรมของผู้ใช้กฎหมาย
ถ้าไม่มีองค์ประกอบ 2 ประการนี้ ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของกฎแห่งกรรมก็แล้วกัน