ทุกครั้งที่มาซูเปอร์มาร์เก็ตสัญชาติญี่ปุ่นผมจะแวะมาดูว่า..เขามีสินค้าแอลกอฮอล์อะไรมาขายหากะตังค์ในประเทศไทยของเรา
พื้นที่เกษตรกรรมเขาน้อยกว่าราชอาณาจักรไทยมาก สารตั้งต้นเขาใช้ "ข้าว" หมักเป็นสุรากลั่น หลังจากนั้นก็นำมาเป็นส่วนผสมเครื่องดื่มทุกชนิดที่มีแอลกอฮอล์ต่ำ 3%,5%,8%,10% เพื่อไม่ให้ส่งผลต่อ "ตับตาย" ที่คนไทยนิยมกินให้ "ตับตายเพื่อหนีความจน จากเหล้าดีกรีแอลกอฮอล์ที่สูง"
เครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ที่ต่ำ สาเก มัคคอรี(สาโทข้าวจ้าว) มีส่วนผสมน้ำผลไม้ มะนาว มะม่วง ท้อ พีช พลับ แอปเปิ้ล สารพัดผลไม้ที่มีตามไร่ตามสวนบนภูเขาในชนบทของคนญี่ปุ่นหรือเกาหลี การสร้างสรรค์สินค้าและการเพิ่มมูลค่าของเครื่องดื่มเหล่านี้ ทำไมรัฐชาติของเขาคิดได้และให้การส่งเสริมวิจัยและพัฒนาจนกลายเป็นสินค้าส่งออกไปทั่วโลก มีการออกแบบรสชาติ ผสมในชากาแฟ ผสมในเครื่องดื่มโยเกิร์ต ผสมในนมสด ตามแต่เขาจะสร้างสรรค์รสชาติขึ้นมา
เราได้เห็นพลังการดิ้นรนเพื่อรักษาความมั่งคั่งไม่ให้อับจนของจีน,ญี่ปุ่น เกาหลีในผลิตภัณฑ์พวกนี้ มาดูบรรจุภัณฑ์ที่เขาใส่มาขายในประเทศไทย
มีขนาด 2 ลิตร 1.5 ลิตร 5 ลิตร 4 ลิตร เพื่อซื้อไปกินในครอบครัวที่มีแอลกอฮอล์ต่ำ ผมเห็นญี่ปุ่นปรับยุทธศาสตร์การผลิตของประเทศ เพื่อแข่งขันกับจีน นอกจากอุตสาหกรรมรถยนต์ เขาให้ความสำคัญกับภาคการท่องเที่ยว แน่นอนว่าอุตสาหกรรมท่องเที่ยวหากไม่ส่งเสริมของที่ใส่เข้าไปในปากมนุษย์ย่อมกอบโกยหาความมั่งคั่งได้ยาก
คำถาม!ที่จะชวนคนไทยคิดกัน ทำไม?ประเทศไทยของเราไม่ปลดปล่อยพลังการสร้างสรรค์มูลค่าเพิ่มจากสินค้าเกษตรที่มีมากมายเต็มผืนแผ่นดิน!
เมื่อเราไม่ส่งเสริมต่อยอดพลังการสร้างสรรค์ภูมิปัญญาการหมักดองซึ่งเป็นทักษะพื้นฐานในชนบทแทบทุกหมู่บ้านในการทำอยู่ทำกิน หนี้สินจึงกองเต็มเทือกสวนไร่นามีมากเกินบรรยาย!!
คำถามที่จะต้องชวนคนไทยร่วมคิดกันก็คือ
เราจะส่งเสริมให้คนในชาติกู้เงินมาซื้อเขากิน หรือจะส่งเสริมให้คนในชาติมีทักษะในการทำกิน!!
ยุทธิยง ลิ้มเลิศวาที
หลักสูตรปริญญาเอกเศรษฐศาสตร์การเมืองระหว่างประเทศและการพัฒนา
คณะเศรษฐศาสตร์ ม.รังสิต
