น่าเสียดายพรรคก้าวไกล ที่ถูกครอบงำด้วยฝ่ายปฏิกษัตริย์นิยม

หนึ่งความคิด
สุรวิชช์ วีรวรรณ

การเลือกตั้งของฝรั่งเศส เป็นชัยชนะของพรรคฝ่ายขวาจากกระแสชาตินิยม เพราะประชาชนมีความกังวลเกี่ยวกับผู้อพยพปัญหาด้านความปลอดภัย การก่อการร้าย ค่าครองชีพที่สูง ความต้องการให้ความสำคัญกับคนงานและอุตสาหกรรมของฝรั่งเศสในช่วงที่ไม่มีความแน่นอนทางเศรษฐกิจและการว่างงานสูง ส่วนการเลือกตั้งของอังกฤษเป็นชัยชนะของพรรคแรงงานซึ่งเป็นพรรคฝ่ายซ้ายที่มุ่งเน้นนโยบายสวัสดิการสังคม เช่นการประกันสุขภาพถ้วนหน้า การปฏิรูปการศึกษา และการสนับสนุนสิทธิแรงงานและการต่อต้านมาตรการรัดเข้มขัดของพรรคอนุรักษนิยม รวมไปถึงค่านิยมก้าวหน้า เช่นสิทธิของ LGBTQ+ ความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม การต่อต้านการแปรรูป

เรียกได้ว่าคนอังกฤษที่ขับรถพวงมาลัยขวานั้นเลือกที่จะเลี้ยวซ้าย และคนฝรั่งเศสที่ขับรถพวงมาลัยซ้ายจะเลี้ยวขวาไปกันคนละทาง นั่นสะท้อนว่า การเมืองนั้นไม่มีอะไรที่แน่นอนขึ้นอยู่กับเสียงของประชาชนส่วนใหญ่ ในอังกฤษพรรคอนุรักษ์นิยมและพรรคแรงงานก็สลับกันเป็นรัฐบาล โดยก่อนจะพ่ายแพ้การเลือกตั้งให้พรรคแรงงาน พรรคอนุรักษ์นิยมครองอำนาจมาถึง 14 ปี การเมืองไทยก็ไม่มีอะไรที่จะจีรังยั่งยืนเช่นเดียวกัน

แม้ตอนนี้ในประเทศไทยของเรามีสัญญาณว่าพรรคเอียงซ้ายอย่างพรรคก้าวไกลจะมีกระแสความนิยมในหมู่คนรุ่นใหม่ เพราะความเชื่อว่า พรรคการเมืองพรรคนี้เป็นตัวแทนของคนรุ่นเขา แม้จะไม่ปรากฏเลยว่า พรรคการเมืองพรรคนี้มีบุคลากรที่มีความรู้ความสามารถแค่ไหนที่จะเข้ามาบริหารนำพาประเทศชาติ แต่กระแสความไม่พอใจนักการเมืองเก่าที่มีมากกว่านั่นต่างหากที่ทำให้คนรุ่นใหม่ต้องการเปลี่ยนแปลงผู้นำทางการเมือง และพรรคก้าวไกลมีนักการเมืองที่ไม่เคยด่างพร้อย เพราะไม่เคยเข้ามาบริหารประเทศมาก่อน และสามารถสร้างกระแสความนิยมในหมู่คนรุ่นใหม่ได้ในจังหวะที่กระแสของพรรคการเมืองฝ่ายอนุรักษนิยมกลายเป็นภาพของคนรุ่นเก่าที่มีความคิดล้าหลัง

ที่สำคัญกลยุทธ์การเข้าถึงเครื่องมือการสื่อสารตั้งแต่เป็นพรรคอนาคตใหม่มาจนถึงพรรคก้าวไกล สามารถเข้าไปครอบครองและครอบงำมีอิทธิพลต่อความคิดของคนรุ่นใหม่ผ่านทางโซเชียลมีเดียได้มากกว่า

ในอังกฤษก็เช่นเดียวกันพรรคอนุรักษ์นิยมนั้นครองอำนาจมาอย่างยาวนาน เมื่อเวลาผ่านไป ผู้คนอาจเบื่อหน่ายส่งผลให้รู้สึกเหนื่อยล้าหรือเบื่อหน่ายกับนโยบายและผู้นำของพรรค บางคนอาจรู้สึกว่านโยบายของพรรคอนุรักษ์นิยมไม่ได้ตอบสนองความกังวลหรือลำดับความสำคัญของพวกเขาอย่างเพียงพอ ส่งผลให้ไม่สนใจหรือไม่พอใจพรรค ความขัดแย้งเกี่ยวกับนโยบายบางอย่าง เช่น มาตรการรัดเข็มขัดทางเศรษฐกิจ การปฏิรูปสวัสดิการสังคม หรือการตัดสินใจที่เกี่ยวข้องกับ Brexit

ที่สำคัญคนรุ่นใหม่ของอังกฤษอาจมีค่านิยม ลำดับความสำคัญ และความคาดหวังที่แตกต่างกันเมื่อเทียบกับรุ่นเก่า ซึ่งอาจส่งผลต่อการรับรู้ของพวกเขาเกี่ยวกับพรรคการเมือง เช่น พรรคอนุรักษ์นิยมไม่สามารถเชื่อมโยงกับผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่อายุน้อยกว่าหรือไม่สามารถพูดถึงประเด็นที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาได้ อาจทำให้เกิดความรู้สึกเฉยเมยหรือเบื่อหน่าย ซึ่งเห็นได้ว่าพรรคการเมืองฝ่ายอนุรักษนิยมของไทยก็อยู่ในสภาพเดียวกัน

แต่ปัญหาของไทยซับซ้อนมากกว่านั้น เพราะพรรคการเมืองที่กำลังได้รับความนิยมในหมู่คนรุ่นใหม่อย่างพรรคก้าวไกลนั้นมีแนวคิดที่ต้องการเรียกร้องให้ปฏิรูปสถาบันกษัตริย์ เห็นได้จากการสนับสนุนการเคลื่อนไหวของคนรุ่นใหม่บนท้องถนนเพื่อเรียกร้องการปฏิรูปกษัตริย์ก่อนหน้านี้ เพียงแต่คนรุ่นใหม่เหล่านั้นไม่มีความจัดเจน ไม่มีทักษะในการสื่อสาร ไม่มีข้อมูลที่หนักแน่น จึงทำให้การเคลื่อนไหวไม่ได้รับการสนับสนุนจากคนส่วนใหญ่ เพราะเต็มไปด้วยข้อความที่เป็นเท็จ และคำพูดที่หยาบคาย และแน่นอนพวกเขาต้องการลดทอน บทบาทและสถานะของสถาบันพระมหากษัตริย์ ผ่านความต้องการที่จะแก้ไขรัฐธรรมนูญในหมวดพระมหากษัตริย์ด้วย

ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นคือทำให้คนรุ่นใหม่จำนวนมากถูกดำเนินคดีด้วยมาตรา 112 เพราะการกระทำของพวกเขาล้วนแล้วแต่เข้าข่ายความผิดตามกฎหมาย เพราะเต็มไปด้วยถ้อยคำที่ดูหมิ่น หมิ่นประมาท และอาฆาตมาดร้าย แต่คนรุ่นเก่าจำนวนหนึ่งที่อยู่เบื้องหลังคอยผลักดันคนรุ่นใหม่เหล่านี้กลับไม่ถูกดำเนินคดี เพราะคนเหล่านั้นมีความจัดเจนและรู้ว่า หากกระทำในแบบที่คนรุ่นใหม่เหล่านั้นออกมาเคลื่อนไหวก็จะมีความผิดตามกกฎหมายอย่างแน่นอน ทำให้วันนี้พวกเขาได้แต่ฝากความหวังไว้กับพรรคก้าวไกลที่จะผลักดันกฎหมายนิรโทษกรรมออกมา เพราะรู้ว่าไม่สามารถต่อสู้ในการพิสูจน์ทางกฎหมายได้

จะเห็นว่าปัญหาของการเมืองไทยนั้นไม่ได้ขัดแย้งเพียงแต่แนวคิดและอุดมการณ์ในหมู่นักการเมือง แต่พยายามจะให้ส่งผลกระทบต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ด้วยมีความพยายามเรียกร้องให้พระมหากษัตริย์อยู่ภายใต้รัฐธรรมนูญไม่เข้ามามีบทบาทในทางสาธารณะ ทั้งที่ความจริงพระมหากษัตริย์ไทยก็อยู่ใต้รัฐธรรมนูญมาแล้วตั้งแต่ปี 2475 ที่คณะราษฎรแย่งชิงอำนาจและราชสมบัติไปแบ่งปันกัน ส่วนบทบาทต่อสาธารณะของพระมหากษัตริย์ที่เกิดขึ้นนั้น เพราะประชาชนพอใจในพระราชกรณีกิจที่พระมหากษัตริย์ทรงกระทำต่อแผ่นดินเพื่อประโยชน์ของประชาชนซึ่งเป็นเรื่องที่ดีในฐานะทีทรงเป็นประมุขของรัฐซึ่งเป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่หรือ

จึงเป็นเรื่องน่าเสียดายว่าถ้าพรรคก้าวไกลไม่ถูกครอบงำความคิดจากฝ่ายปฏิกษัตริย์นิยมอย่างธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ปิยบุตร แสงกนกกุล ชัยธวัช ตุลาธน และบรรดากุนซือฝ่ายซ้ายที่เคยอกหักมาตั้งแต่เหตุการณ์เดือนตุลาคม 2519 ทั้งที่เป็นนักเคลื่อนไหว ปัญญาชน และนักวิชาการ ที่ซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังพรรค แต่มุ่งเน้นจะเปลี่ยนแปลงการเมืองไปในหนทางที่ดีไม่ยุ่งเกี่ยวกับสถาบันกษัตริย์โอกาสที่พรรคก้าวไกลจะเติบโตกว่านี้และได้เข้ามาบริหารประเทศอาจจะเกิดขึ้นเป็นจริงแล้วก็ได้ 
ผมเชื่อว่า ในพรรคก้าวไกลซึ่งเต็มไปด้วยคนรุ่นใหม่ที่ยังไม่แปดเปื้อนราคีคาวทางการเมือง ยังไม่มีความชั่วร้ายที่จะมุ่งหวังแต่ผลประโยชน์เข้ามาครอบงำจำนวนมาก แต่กลับปล่อยให้พรรคที่ถูกนำพาด้วยกระแสต่อต้านสถาบันกษัตริย์ แต่ก็เข้าใจแหละว่า กระแสและการเติบโตของพรรคในหมู่คนรุ่นใหม่ก็มาจากทิศทางและอุดมการณ์นี้ของพรรค เพราะคนรุ่นใหม่จำนวนมากไม่ได้สัมผัสกับสถาบันกษัตริย์ที่ทรงกระทำประโยชน์เพื่อสังคมไทยมาอย่างยาวนาน ในอดีตนั้นรัชกาลที่ 9 ที่ทรงครองราชย์ในช่วงที่ยังเป็นวัยหนุ่มนั้น พระองค์ได้เสด็จไปยังพื้นที่ห่างไกลทั่วไปประเทศเพื่อพลิกพื้นแผ่นดินให้ประชาชนของพระองค์กินดีอยู่ดีด้วยพระองค์เอง แต่ในหลวงรัชกาลที่ 10 แม้จะครองราชย์ในช่วงที่มีพระชนมายุมากแล้ว แต่ก็สืบทอดพระราชกรณ๊กิจผ่านการทำงานอย่างหนักขององคมนตรีเพื่อประโยชน์สุขของประชาชนเช่นเดียวกัน 
 
แต่เข้าใจนะครับว่าความประสงค์ของฝ่ายปฏิกษัตริย์นิยมที่ครอบงำคนรุ่นใหม่นั้น พวกเขาไม่ต้องการให้พระมหากษัตริย์มีพระราชดำรัสกับประชาชนในประเด็นสาธารณะ ห้ามมีโครงการพระราชดำริ และต้องมีการแบ่งแยกบทบาท บุคคล ทรัพย์สินของตำแหน่งพระมหากษัตริย์กับบุคคลที่ไปเป็นพระมหากษัตริย์ออกจากกัน คือมีการแยกทรัพย์สินส่วนพระองค์กับทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ นั่นก็คือต้องการให้พระมหากษัตริย์ทรงเป็นเพียงสัญลักษณ์นั่นเอง 
 
สิ่งที่จะเกิดขึ้นหากพรรคก้าวไกลได้อำนาจรัฐก็คือความขัดแย้งอย่างรุนแรงของคนในสังคมไทย เพราะมีประชาชนจำนวนมากที่มีจงรักภักดีต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ และมองว่าพระมหากษัตริย์นั้นทรงเป็นศูนย์รวมจิตใจของคนไทย และเป็นคนกลางที่คอยดับร้อนในภาวะที่มีบ้านเมืองมีวิกฤตและความขัดแย้งเกิดขึ้น และไม่ควรเอาพระมหากษัตริย์เข้ามาเกี่ยวข้องกับการเมืองซึ่งหากพรรคก้าวไกลสามารถสลัดพ้นจากความคิดของฝ่ายปฏิกษัตริย์นิยมได้ก็เชื่อว่าสังคมไทยไม่น้อยที่มีความต้องการให้คนรุ่นใหม่เข้ามามีบทบาทในบ้านเมืองแทนนักการเมืองรุ่นเก่าเช่นเดียวกัน

เราไม่รู้หรอกว่าคนในพรรคก้าวไกลนั้นมีความคิดไปในทิศทางเดียวกับผู้ก่อตั้งพรรคอย่างธนาธร ปิยบุตร และชัยธวัชทั้งหมดหรือไม่ ผมคิดว่าอาจจะมีคนที่มีความคิดที่ยังเชื่อมั่นในสถาบันพระมหากษัตริย์และบทบาทของสถาบันกษัตริย์ในสังคมไทย เพียงแต่เห็นว่า การเข้ามาอยู่ในพรรคก้าวไกลนั้นมีบทบาทที่จะเข้าสู่การเมืองได้ง่ายกว่า เพราะคนที่เลือกพรรคการเมืองพรรคนี้แทบจะไม่ได้สนใจประวัติและที่มาของผู้สมัครของพรรค จำไม่ได้แม้กระทั่งว่า ผู้สมัครของพรรคชื่ออะไร แต่เข้าคูหาไปกาพรรคนี้เพราะต้องการให้ชนะเลือกตั้งเท่านั้นเอง

อาจจะเป็นการยากที่จะไปเปลี่ยนอุดมการณ์ความคิดของพรรคก้าวไกลที่ถูกครอบงำด้วยผู้ก่อตั้งพรรค แต่ถ้านักการเมืองในพรรคก้าวไกลคิดอยากจะได้อำนาจรัฐจะต้องทบทวนและคิดให้หนักว่าแนวทางและอุดมการณ์ที่เป็นอยู่ของพรรคนั้นอาจจะทำให้พรรคไม่มีโอกาสเข้ามาบริหารประเทศเลยก็ได้

ติดตามผู้เขียนได้ที่https://www.facebook.com/surawich.verawan