"โสภณ องค์การณ์"
เมื่อมีเสียงคนพูดมากเรื่องเศรษฐกิจของประเทศซบเซา อัตราการขยายตัวของเศรษฐกิจเป็นบ๊วยในกลุ่มประเทศอาเซียน ทุกวันนี้จึงได้เห็นของจริงทั่วทุกหัวระแหง คนทั่วไปมีรายได้น้อยลง ถ้ามีรายได้เท่าเดิมแต่สินค้าราคาแพงขึ้นโดยที่เรารู้ตัวและไม่รู้ตัว อำนาจการซื้อต่ำลงเพราะเงินเฟ้อโดยไม่มีตัวเลขประเมินชัดเจน
ไม่มีหน่วยงานไหนไปสืบราคาป้ายสินค้าในร้านสะดวกซื้อและไม่สะดวกซื้อ ราคาอาหารตามร้านมาตรฐานหรือในห้างแทบจะทำให้ธนบัตรใบละ 100 บาทไร้ค่า
คนบ้านเราอยากยกมาตรฐานชีวิตยอมซื้อกาแฟถ้วยละกว่า 100 บาทดื่ม เครื่องดื่มทั่วไปราคาเกือบ 100 หรือเกินกว่านั้น แม้แต่น้ำขวดราคาก็ต่างกัน แล้วแต่สถานที่
คนมีรายได้ประจำ ไม่ว่าระดับไหนถ้ามีหนี้สินเกินกว่าครึ่งหนึ่งของรายได้ถือว่าชีวิตค่อนข้างลำบาก เว้นแต่พวกมีรายได้ ระดับตัวเลขหกหลัก ซึ่งก็มีน้อย
เราเห็นเงินเฟ้อในสภาพบ้านที่อยู่อาศัยของเศรษฐี อยู่ในระดับเกินกว่าคนไทยทั่วไปสามารถซื้อได้ ยกเว้นเศรษฐี สังคมจึงมีต่างระดับ มีทั้ง อภิมหาเศรษฐี เศรษฐี คนพอมีพอกิน คนมีรายได้ชักหน้าไม่ถึงหลัง และเลวร้ายกว่านั้น
การพัฒนาประเทศของเราน่าจะประเมินกันใหม่ว่าที่ผ่านมานั้นผิดพลาดอย่างร้ายแรง ทำเอาสังคมเกษตรกรรมกลายเป็นประเทศที่พัฒนาแบบจับฉ่าย
สังคมบ้านเราขึ้นอยู่กับชนบท ทำการเกษตร มาตรฐานการศึกษาสู้สังคมเมืองไม่ได้ จึงเห็นความแตกต่างทั้งระดับสังคมชุมชน ระดับเมือง และเมืองหลวง ที่ให้โอกาสเพื่อความอยู่รอดต่างกัน
ทุกวันนี้ไม่มีใครบอกได้ว่าประเทศไทยเป็นเศรษฐกิจอย่างไร เกษตรกรรม อุตสาหกรรม บริการ หรือผสมผสานกัน มีความยืดหยุ่นพอสมควร
ที่ต่างกันมากคือช่องว่างระหว่างรายได้ของประชาชนและระดับของสังคม เมืองไทยอาจจะมองว่าเป็นหนุ่มสาวรูปหล่อสวย แต่ขาลีบ ขาเป๋ ไม่สมบูรณ์
แต่ก็ยังอยู่รอดมาได้แบบไทยๆ เพราะไม่ค่อยมีวิบากภัยเหมือนต่างประเทศ เรามีนักเลือกตั้ง ข้าราชการ พ่อค้า ผู้อยู่เหนืออำนาจรัฐ โกงกินล้างผลาญกอบโกยทรัพยากรธรรมชาติ เรายังอยู่ได้
ถ้าเป็นประเทศอื่น คงมีสงครามกลางเมือง หรือเกิดมิคสัญญี บ้านแตกสาแหรกขาดไปนานแล้ว
แต่อย่าคิดว่าสภาพเลวร้ายอย่างนี้จะไม่เกิด ถ้าบ้านเมืองยังปล่อยให้นักเลือกตั้งที่คุมอำนาจรัฐโกงกินเมือง และให้ธุรกิจทุนใหญ่ กินรวบ ผูกขาดการค้าทำให้รายย่อยตายเรียบ
ด้วยเหตุนี้สังคมไทยที่เป็นมนุษย์เงินเดือนมากขึ้นต้องมีหนี้ตามสภาพสังคม ดังนั้นหนี้ครัวเรือนจึงเขยิบสูงขึ้นเพราะค่าครองชีพและสภาพสังคมบีบบังคับขณะที่รายได้ไม่อยู่ในระดับเดียวกับความต้องการใช้จ่าย
การทุจริตคอรัปชั่นจึงเป็นทางออกสำหรับผู้ที่ทนกับความแร้นแค้นและรายได้น้อยขณะที่ต้องการอยู่ในสังคมที่มีหน้ามีตา มีเงินจับจ่ายใช้สอยตามต้องการ
เราเห็นสภาพการเมืองอย่างนี้ พวกที่อยู่ในรัฐบาลขาดความรู้ความสามารถ จ้องแต่จะหารายได้พิเศษ คิดโครงการแต่ละอย่าง นึกถึงแต่หัวคิว หุ้นลม ส่วนแบ่งใต้โต๊ะ และความเลวร้ายสารพัด จึงทำให้เห็นว่าประเทศมีอนาคตมืดมน
เว้นแต่จะมีการแก้ไขอย่างจริงจังโดยไม่ใช่นักการเมือง หรือนักการอะไรก็แล้วแต่ ที่มุ่งแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตัวและพวกพ้องอย่างที่เป็นมาตั้งแต่ปี 2475
ประวัติศาสตร์ไม่ระบุว่ามีการทุจริตคอรัปชั่นอย่างกว้างขวางในยุคสมบูรณาญาสิทธิราชย์ หรือราชาธิปไตย เพราะไม่มีใครบังอาจเสี่ยงต่อการโดนตัดหัว 7 ชั่วโคตร
ยุคนี้มีปาฏิหาริย์ทางกฎหมาย ระบบนิติรัฐนิติธรรม ขาดความน่าเชื่อถือ เจ้าหน้าที่รัฐทรยศประชาชน ไม่ทำตามหน้าที่ และมีความสงสัยอย่างแรงด้านความซื่อสัตย์สุจริต
รัฐบาลนี้มีไว้ก็ไร้ประโยชน์เพราะไม่เคยคิดถึงโครงการที่จะฟื้นฟูประเทศ นอกจากโครงการหากินง่ายๆ กับอบายมุขและโครงการไม่ยั่งยืน ที่ชั่วร้ายที่สุดคือคำกล่าวหาว่าขายชาติขายแผ่นดิน เอาที่ดินให้ต่างชาติเช่านาน 99 ปี ซึ่งก็ไม่ต่างจากการขายโดยการให้เช่านานสองชั่วอายุคน
โครงการมีเงื่อนงำในการเอื้ออวยประโยชน์ให้ทุนในประเทศกินรวบทรัพย์สินแผ่นดิน และให้ต่างชาติเข้ามาโดยอ้างว่าเพื่อการกระตุ้นเศรษฐกิจ
ไม่เคยโทษตัวเองว่าไร้ความสามารถ เสนาบดีหน้าเดิมหมุนเวียนกันเข้าออก ดูแล้วมีแต่พวกโหงวเฮ้งโจร
เราจะปล่อยให้ประเทศไทยอยู่ในสภาพเช่นนี้อีกนานหรือไม่ และประเทศไทยจะทนกับการโดนล้างผลาญนานแค่ไหน และคนไทยจะต้องทนกับสภาพไร้อนาคตและให้รุ่นลูกหลานรับภาระแก้ไข เช่นนั้นหรือ
ถึงเวลาที่พวกเรารักและห่วงใยแผ่นดินนี้ซึ่งไม่เคยเป็นขี้ข้าของใคร มาร่วมกันคิดและหาทางออกอย่างจริงจัง อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ก่อนที่ไม่มีโอกาสจะแก้ไข หรือจะให้สงครามกลางเมือง มาแทนวิกฤตเศรษฐกิจที่ถึงจุดที่คนส่วนใหญ่ของประเทศทนต่อไปไม่ได้
ต้องช่วยกันคิดและแสดงออกให้เร็วก่อนจะสายเกินแก้