ปีเก่าไป ปีใหม่มา : บอกให้รู้ว่าเราได้และเสียอะไร

“กาลเวลา ย่อมกินตัวมันเอง และอายุของสรรพสัตว์และสรรพสิ่ง” นี่คือพุทธพจน์ที่ตรัสเกี่ยวกับกาลเวลา ซึ่งเป็นไปตามกฎแห่งอนิจจตาหรือความไม่เที่ยง

โดยนัยแห่งพุทธพจน์ดังกล่าวข้างต้น อธิบายขยายความได้ว่า กาลเวลาย่อมเปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลา จากวินาทีเป็นนาที จากนาทีเป็นชั่วโมง จากชั่วโมงเป็นวัน จากวันเป็นเดือน และจากเดือนเป็นปี

การเปลี่ยนของกาลเวลาดังกล่าวข้างต้น ได้ทำให้สรรพสิ่งซึ่งเกิดขึ้นในโลกมีการเปลี่ยนแปลง และการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้เป็นไปทั้งในด้านเจริญและเสื่อม ถ้าเป็นสิ่งมีชีวิตการเปลี่ยนแปลงจะเริ่มในด้านความเจริญ และตามมาด้วยการเปลี่ยนแปลงในด้านเสื่อม กล่าวคือนับจากวันที่เกิดมาเป็นทารก ก็จะค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเด็กโต เป็นหนุ่มสาว และเมื่อถึงวัยกลางคนก็จะค่อยๆ เปลี่ยนไปในทางเสื่อม และในที่สุดก็ตายไป

ดังนั้น เส้นทางชีวิตของคนเปรียบได้กับการเดินขึ้นสะพานโค้ง จากจุดเริ่มต้นของสะพานก็ค่อยๆ สูงขึ้นไปเรื่อยๆ ซึ่งเปรียบได้กับช่วงการเปลี่ยนแปลงในด้านเจริญ แต่เมื่อถึงจุดสูงสุดของสะพานก็ค่อยๆ เดินลงไปเรื่อยๆ จนถึงจุดสุดท้ายของสะพานเปรียบได้กับช่วงชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไปในด้านเสื่อม

ด้วยเหตุที่ทุกชีวิตเปลี่ยนแปลงดังกล่าวข้างต้น จึงสรุปได้ตั้งแต่เกิดจนถึงตายขึ้นอยู่กับกาลเวลาที่เปลี่ยนแปลงไปในแต่ละปี กล่าวคือ เมื่อครบหนึ่งปีที่กาลเวลาอายุของตนก็เพิ่มขึ้นหนึ่งปี จึงสามารถพูดเป็นปรัชญาชีวิตได้ว่า “อายุที่เราได้มาเกิดจากกาลเวลาที่เปลี่ยนไป”

ในทำนองเดียวกับเมื่อปี พ.ศ. 2565 ได้จบลง เราทุกคนก็จะมีอายุเพิ่มขึ้น 1 ปีเท่ากัน แต่สิ่งอื่นนอกจากอายุทุกคนได้และเสียไปเท่ากัน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับผลของกรรมหรือการกระทำของแต่ละคน ซึ่งเป็นไปตามกฎแห่งกรรมตามคำสอนของพระพุทธศาสนา

แต่สิ่งที่ทุกคนยังไม่รู้ก็คือ สิ่งที่จะเกิดขึ้นในปี 2566 ซึ่งกำลังเข้ามาแทนที่ปีเก่า

ดังนั้น ถ้าเชื่อกฎแห่งกรรม เราก็ควรจะลงมือทำดีในปีใหม่ เพื่อให้ผลแห่งกรรมเป็นปัจจัยเกื้อหนุนให้เราดีขึ้น เมื่อปีนี้ผ่านไปและปีใหม่เข้ามาแทนที่ ถ้าทำได้เช่นนี้เราก็จะได้ผลตอบแทนที่ดีควบคู่ไปกับอายุที่จะเพิ่มขึ้น 1 ปีในปี 2567

สุดท้ายขอจบข้อเขียนด้วยกลอนบทนี้

ปีเก่าล่วงลับ ไม่กลับหลัง

อดีตฝังเลือนหาย กลายเป็นฝัน

อนาคตปรากฏเห็น เป็นปัจจุบัน

คืนและวันเปลี่ยนไป ไม่รั้งรอ

หากคิดได้รีบทำดี เปลี่ยนชีวิต

ไปสู่ทิศสู่ทาง อย่างที่ขอ

เป็นสิ่งมิ่งมงคล จนเพียงพอ

ต้องไม่ท้อ ถ้าไม่ได้ตามต้องการ

ชีวิตเรา เราลิขิต คิดเองได้

ต้องไม่ให้คนอื่นเขา ครอบเราได้

จงคิดดี ทำดี มีน้ำใจ

ทำปีใหม่ ให้เป็นปี ทำดีเทอญ