ผู้สื่อข่าวรายงานว่าในวันนี้(22เม.ย.) เวลา10.00 น. ศาลปกครองกลางนัดอ่านคำพิพากษาศาลปกครองสูงสุด ในคดีที่ บริษัท โฮปเวลล์ (ประเทศไทย) จำกัด ยื่นอุทธรณ์คำพิพากษาศาลปกครองกลาง ที่สั่งเพิกถอนคำชี้ขาดของคณะอนุญาโตตุลาการ ที่ให้กระทรวงคมนาคม โดยการรถไฟแห่งประเทศไทย(รฟท) จ่ายคืนเงินค่าก่อสร้างและค่าใช้จ่ายอื่นๆ แก่บริษัทโฮปเวลล์ รวม11,888 ล้านบาท พร้อมดอกเบี้ยร้อยละ 7.5 ต่อปี ทำให้ รฟท.ไม่ต้องจ่ายคืนเงินจำนวนดังกล่าว
โดยคดีนี้กระทรวงคมนาคมกับพวก ได้ยื่นฟ้องต่อศาลปกครองกลาง ว่า คณะอนุญาโตตุลาการมีคำชี้ขาดตามข้อพิพาท คดีหมายเลขแดง ที่ 64/2551 ให้กระทรวงคมนาคมกับพวก คืนเงินค่าตอบแทน และเงินอื่นให้แก่บริษัท โฮปเวลล์ (ประเทศไทย) จำกัด โดยอ้างว่ากระทรวงคมนาคมกับพวก บอกเลิกสัญญาสัมปทานระบบการขนส่งทางรถไฟและถนนยกระดับในกรุงเทพมหานคร และการใช้ประโยชน์จากที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทยโดยไม่ชอบ และให้จ่ายคืนเงินค่าก่อสร้างและค่าใช้จ่ายอื่นๆ แก่บริษัทโฮปเวลล์รวม11,888 ล้านบาท ซึ่ง กระทรวงคมนาคมกับพวก เห็นว่า ข้อพิพาทดังกล่าวไม่อยู่ในขอบเขตของสัญญาอนุญาโตตุลาการ ที่สามารถระงับข้อพิพาททางอนุญาโตตุลาการได้ เนื่องจากมิใช่ข้อพิพาทในการปฏิบัติตามสัญญาฯ และศาลปกครองกลาง มีคำพิพากษา เมื่อ13 มี.ค.57 เพิกถอนคำชี้ขาดของคณะอนุญาโตตุลาการในข้อพิพาท หมายเลขดำ ที่ 119/2557 ข้อพิพาท หมายเลขแดง ที่ 64/2551 ลงวันที่ 30 ก.ย51ทั้งหมด และเพิกถอนคำชี้ขาดของคณะอนุญาโตตุลาการ ในข้อพิพาทหมายเลขดำ ที่ 44/2550 ข้อพิพาทหมายเลขแดง ที่ 70/2551 ลงวันที่ 15 ต.ค.51ทั้งหมด และมีคำสั่งปฏิเสธไม่รับบังคับตามคำชี้ขาดของคณะอนุญาโตตุลาการ ในข้อพิพาทหมายเลขดำ ที่ 119/2547 ข้อพิพาทหมายเลขแดง ที่ 64/2551 ลงวันที่ 30 ก.ย.51 เนื่องจากศาลปกครองเห็นว่า เมื่อคำนวณนับระยะเวลาตั้งแต่วันที่ 30 ม.ค.41 ซึ่งเป็นวันที่ผู้คัดค้านรู้ หรือควรรู้ ถึงเหตุแห่งการเสนอข้อพิพาทแล้ว ระยะเวลาของการเสนอข้อพิพาทจะครบกำหนด 5 ปี คือในวันที่ 30 ม.ค. 46 ดังนั้น เมื่อข้อเท็จจริงรับฟังได้ว่า บริษัทโฮปเวลล์ ยื่นข้อพิพาทต่อสถาบันอนุญาโตตุลาการ เมื่อวันที่ 24 พ.ย.47 การเสนอข้อพิพาทต่ออนุญาโตตุลาการ จึงเกินกว่ากำหนดระยะเวลาตามที่กฎหมายกำหนดตามนัย มาตรา 51 แห่ง พ.ร.บ.จัดตั้งศาลปกครอง และวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 และเมื่อระยะเวลาการเสนอข้อพิพาทต่ออนุญาโตตุลาการเป็นเรื่องสำคัญ ถือได้ว่าเป็นปัญหาอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชนที่ศาลปกครองสามารถยกขึ้นวินิจฉัยเองได้
ดังนั้นศาลจึงเห็นว่าในกรณีนี้ คณะอนุญาโตตุลาการ ไม่มีอำนาจรับข้อพิพาทหมายเลขดำ ที่ 119/2547 ที่ บริษัทโฮปเวลล์ ยื่นต่อสถาบันอนุญาโตตุลาการไว้พิจารณาเพื่อวินิจฉัยชี้ขาดได้ การที่คณะอนุญาโตตุลาการรับข้อพิพาทดังกล่าวไว้พิจารณา และต่อมามีคำชี้ขาดข้อพิพาทหมายเลขดำ ที่ 119/2547 ข้อพิพาทหมายเลขแดง ที่ 64/2551 และการที่กระทรวงคมนาคมกับพวก ยื่นข้อเรียกร้องแย้งเมื่อวันที่ 20 ก.ย 48 จึงเกินกำหนดระยะเวลาตามนัย มาตรา 51 แห่งพ.ร.ป.จัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 ดังกล่าว
เมื่อคณะอนุญาโตตุลาการรับข้อเรียกร้องแย้งของ กระทรวงคมนาคมกับพวกไว้พิจารณา และต่อมามีคำชี้ขาดข้อพิพาทหมายเลขดำ ที่ 44/2550ข้อพิพาทหมายเลขแดง ที่ 70/2551 จึงเป็นการไม่ชอบด้วยกฎหมาย บริษัทโฮปเวลล์ฯ จึงยื่นอุทธรณ์คำพิพากษาศาลปกครองกลาง ต่อศาลปกครองสูงสุด
ทั้งนี้ คดีดังกล่าวคณะอนุญาโตตุลาการ ได้มีคำวินิจฉัยเมื่อ วันที่ 8 พ.ย.51 ให้รฟท.ต้องคืนเงินชดเชยให้กับบริษัทโฮปเวลล์ จากการบอกเลิกสัญญารวมเป็นเงิน 11,888 ล้านบาท โดยไม่รวมดอกเบี้ยร้อยละ 7.5 ต่อปี พร้อมคืนหนังสือค้ำประกันมูลค่า 500 ล้านบาท ที่ออกโดยธนาคารกรุงเทพ ซึ่งประกอบด้วยเงินที่บริษัทได้ชำระเป็นค่าตอบแทนจากการใช้ประโยชน์จากที่ดินของรฟท. ถึงก่อนวันบอกเลิกสัญญาเป็นเงิน 2,850 ล้านบาท รวมถึงเงินค่าออกหนังสือค้ำประกัน 38.75 ล้านบาท และเงินค่าก่อสร้าง 9,000 ล้านบาท
โดยคดีนี้กระทรวงคมนาคมกับพวก ได้ยื่นฟ้องต่อศาลปกครองกลาง ว่า คณะอนุญาโตตุลาการมีคำชี้ขาดตามข้อพิพาท คดีหมายเลขแดง ที่ 64/2551 ให้กระทรวงคมนาคมกับพวก คืนเงินค่าตอบแทน และเงินอื่นให้แก่บริษัท โฮปเวลล์ (ประเทศไทย) จำกัด โดยอ้างว่ากระทรวงคมนาคมกับพวก บอกเลิกสัญญาสัมปทานระบบการขนส่งทางรถไฟและถนนยกระดับในกรุงเทพมหานคร และการใช้ประโยชน์จากที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทยโดยไม่ชอบ และให้จ่ายคืนเงินค่าก่อสร้างและค่าใช้จ่ายอื่นๆ แก่บริษัทโฮปเวลล์รวม11,888 ล้านบาท ซึ่ง กระทรวงคมนาคมกับพวก เห็นว่า ข้อพิพาทดังกล่าวไม่อยู่ในขอบเขตของสัญญาอนุญาโตตุลาการ ที่สามารถระงับข้อพิพาททางอนุญาโตตุลาการได้ เนื่องจากมิใช่ข้อพิพาทในการปฏิบัติตามสัญญาฯ และศาลปกครองกลาง มีคำพิพากษา เมื่อ13 มี.ค.57 เพิกถอนคำชี้ขาดของคณะอนุญาโตตุลาการในข้อพิพาท หมายเลขดำ ที่ 119/2557 ข้อพิพาท หมายเลขแดง ที่ 64/2551 ลงวันที่ 30 ก.ย51ทั้งหมด และเพิกถอนคำชี้ขาดของคณะอนุญาโตตุลาการ ในข้อพิพาทหมายเลขดำ ที่ 44/2550 ข้อพิพาทหมายเลขแดง ที่ 70/2551 ลงวันที่ 15 ต.ค.51ทั้งหมด และมีคำสั่งปฏิเสธไม่รับบังคับตามคำชี้ขาดของคณะอนุญาโตตุลาการ ในข้อพิพาทหมายเลขดำ ที่ 119/2547 ข้อพิพาทหมายเลขแดง ที่ 64/2551 ลงวันที่ 30 ก.ย.51 เนื่องจากศาลปกครองเห็นว่า เมื่อคำนวณนับระยะเวลาตั้งแต่วันที่ 30 ม.ค.41 ซึ่งเป็นวันที่ผู้คัดค้านรู้ หรือควรรู้ ถึงเหตุแห่งการเสนอข้อพิพาทแล้ว ระยะเวลาของการเสนอข้อพิพาทจะครบกำหนด 5 ปี คือในวันที่ 30 ม.ค. 46 ดังนั้น เมื่อข้อเท็จจริงรับฟังได้ว่า บริษัทโฮปเวลล์ ยื่นข้อพิพาทต่อสถาบันอนุญาโตตุลาการ เมื่อวันที่ 24 พ.ย.47 การเสนอข้อพิพาทต่ออนุญาโตตุลาการ จึงเกินกว่ากำหนดระยะเวลาตามที่กฎหมายกำหนดตามนัย มาตรา 51 แห่ง พ.ร.บ.จัดตั้งศาลปกครอง และวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 และเมื่อระยะเวลาการเสนอข้อพิพาทต่ออนุญาโตตุลาการเป็นเรื่องสำคัญ ถือได้ว่าเป็นปัญหาอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชนที่ศาลปกครองสามารถยกขึ้นวินิจฉัยเองได้
ดังนั้นศาลจึงเห็นว่าในกรณีนี้ คณะอนุญาโตตุลาการ ไม่มีอำนาจรับข้อพิพาทหมายเลขดำ ที่ 119/2547 ที่ บริษัทโฮปเวลล์ ยื่นต่อสถาบันอนุญาโตตุลาการไว้พิจารณาเพื่อวินิจฉัยชี้ขาดได้ การที่คณะอนุญาโตตุลาการรับข้อพิพาทดังกล่าวไว้พิจารณา และต่อมามีคำชี้ขาดข้อพิพาทหมายเลขดำ ที่ 119/2547 ข้อพิพาทหมายเลขแดง ที่ 64/2551 และการที่กระทรวงคมนาคมกับพวก ยื่นข้อเรียกร้องแย้งเมื่อวันที่ 20 ก.ย 48 จึงเกินกำหนดระยะเวลาตามนัย มาตรา 51 แห่งพ.ร.ป.จัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 ดังกล่าว
เมื่อคณะอนุญาโตตุลาการรับข้อเรียกร้องแย้งของ กระทรวงคมนาคมกับพวกไว้พิจารณา และต่อมามีคำชี้ขาดข้อพิพาทหมายเลขดำ ที่ 44/2550ข้อพิพาทหมายเลขแดง ที่ 70/2551 จึงเป็นการไม่ชอบด้วยกฎหมาย บริษัทโฮปเวลล์ฯ จึงยื่นอุทธรณ์คำพิพากษาศาลปกครองกลาง ต่อศาลปกครองสูงสุด
ทั้งนี้ คดีดังกล่าวคณะอนุญาโตตุลาการ ได้มีคำวินิจฉัยเมื่อ วันที่ 8 พ.ย.51 ให้รฟท.ต้องคืนเงินชดเชยให้กับบริษัทโฮปเวลล์ จากการบอกเลิกสัญญารวมเป็นเงิน 11,888 ล้านบาท โดยไม่รวมดอกเบี้ยร้อยละ 7.5 ต่อปี พร้อมคืนหนังสือค้ำประกันมูลค่า 500 ล้านบาท ที่ออกโดยธนาคารกรุงเทพ ซึ่งประกอบด้วยเงินที่บริษัทได้ชำระเป็นค่าตอบแทนจากการใช้ประโยชน์จากที่ดินของรฟท. ถึงก่อนวันบอกเลิกสัญญาเป็นเงิน 2,850 ล้านบาท รวมถึงเงินค่าออกหนังสือค้ำประกัน 38.75 ล้านบาท และเงินค่าก่อสร้าง 9,000 ล้านบาท