โลกนี้วุ่นดีแท้หนอ ทั้งในบ้านเรา เพื่อนบ้านใกล้เคียงและแดนไกลล้วนมีปัญหา ก็ต้องแก้ไขไปตามสติปัญญาความรู้ความสามารถของผู้รับผิดชอบประเทศ ถ้าจัดการแล้วจบ ไม่เหลืออะไรไว้ให้กังขาก็แล้วไป ถ้าแก้ไขส่งผลกระทบต่อคนอื่น ก็ถือว่าเป็นคราวเคราะห์
วันนี้ว่าจะเขียนเรื่องปัญหาของป้าเทเรซา เมย์ ผู้นำอังกฤษ ที่กำลังเผชิญปัญหาหนัก ทั้งเรื่องเบร็กซิต และโดนญัตติด่วนยื่นขออภิปรายและมติไม่ไว้วางใจเธอทันควันหลังจากการลงคะแนนเรื่องเบร็กซิตคว่ำข้อเสนอของเธอ ล้มแบบไม่มีทางฟื้นได้เลย
แต่มาดูเรื่องขำๆ ข้างบ้านเราก่อน นั่นคือกัมพูชา หลังจากคนของเรา “คุณน้องปู”ซึ่งเป็นอดีตผู้นำรัฐบาลเอาหนังสือเดินทางกัมพูชาแสดงหลักฐานตัวตน ไปซื้อกิจการท่าเรือในจีน สร้างความพิสดารและคำถามว่าคนที่เกี่ยวข้องไม่รู้หรือว่าแม่นางคือใคร
แม่นางเคยเดินนวยนาดไปกับผู้นำรัฐบาลจีน แต่งชุดจีนไปโชว์ในปักกิ่ง แต่จู่ๆ ไปซื้อท่าเรือคอนเทนเนอร์ บอกว่าเป็นชาวกัมพูชา แสดงว่ามีการซูเอี๋ยอย่างหนัก เป็นข่าวไปทั่ว ทำให้ฝ่ายรัฐบาลจีนก็เต้น สั่งโละข่าว รัฐบาลกัมพูชาก็เต้น แต่บ้านเราไม่ทำอะไรเลย
ฝ่ายคุณน้องปูก็เงียบ เตรียมตัวจะไปงานแต่งงานหลานสาวที่ฮ่องกง ไม่ตอบโต้หรือปฏิเสธว่าจริงหรือไม่จริง คนไทยรู้ว่าน่าจะเป็นจริงมากกว่าเพราะพี่สาวคุณน้องปูเป็นดองกับคนกัมพูชา หลานสาวของแม่นางได้สามีเป็นคนกัมพูชา มีอิทธิพล จึงเข้าใจได้ง่าย
วันก่อน หลังจากที่ข่าวแตก เจ้าหน้าที่กัมพูชาออกมาปฏิเสธคอเป็นเอ็นว่าเป็นไปไม่ได้ที่คุณน้องปูจะถือหนังสือเดินทางกัมพูชา เพราะกระทรวงการต่างประเทศจะออกให้คนกัมพูชาเท่านั้น แต่นั่นเป็นเพียงข้าราชการระดับอธิบดี ต้องพูดไปตามระเบียบปฏิบัติ
อธิบดีจะไปรู้เรื่องอะไรกับข้อตกลงที่ผู้ใหญ่ผู้โตของประเทศตกลงกันลับๆ!
คนมีอำนาจ อิทธิพลแท้จริง ระดับข้าวของประเทศตัวจริง หรือเป็นเจ้ามหาชีวิตของคนกัมพูชาคือท่านฮุนเซนและครอบครัว ซึ่งกุมอำนาจมานานกว่า 30 ปี วางรากฐานสืบทอดไปถึงลูก และอาจถึงหลาน ถ้าไม่โดนประชาชนลุกฮือขับไล่ออกไปเสียก่อน
เมื่ออ้างว่าหนังสือเดินทางของคุณน้องปูปลอม ทางการกัมพูชาก็ไม่ได้เรียกร้องให้ตำรวจสากลไล่ตามจัดการจับกุม คงเป็นเพราะว่าถ้าทำอย่างนั้นและหนังสือเดินทางเป็นของจริง จะทำให้เกิดสภาวะหน้าแตกระดับสากล เพราะน้องปูไม่มีทางใช้ของปลอมแน่
เมื่อทำอะไรไม่สะดวก คนชาติอื่นที่ถือหนังสือเดินทางกัมพูชาด้วยเงื่อนไขพิเศษก็ต้องเดือดร้อนไปด้วย เมื่อท่านฮุนออกคำสั่งให้หน่วยงานรัฐบาลทุกหน่วยงานเรียกคืนหนังสือเดินทางที่ออกให้บุคคลที่ไม่ได้ถือกำเนิดในกัมพูชา เพื่อตรวจสอบอย่างละเอียด
เสริมด้วยมาตรการแก้เกี้ยว ด้วยการกำชับว่าการออกพาสปอร์ตให้ชาวต่างชาติจะสามารถกระทำได้เฉพาะกรณีที่มีความจำเป็นมากที่สุดเท่านั้น อันนี้แหละเป็นประเด็นว่า “ความจำเป็นมากที่สุดเท่านั้น” มีอะไรเป็นมาตรฐาน ใครเป็นผู้ตัดสินใจว่าจำเป็นหรือไม่
ก่อนหน้านี้มีคำอธิบายว่ากัมพูชาออกหนังสือเดินทางให้คนต่างชาติซึ่งได้ทำประโยชน์ให้ประเทศ หรือเข้าข่ายเป็น “ผู้อุปการคุณ” นักลงทุน หรืออะไรทำนองนั้น ดังนั้นนับประสาอะไรกับการออกหนังสือเดินทางให้อดีตนายกรัฐมนตรีของไทย
น่าจะเป็นความภาคภูมิใจของท่านฮุนและคนกัมพูชาด้วยซ้ำ ที่คนระดับอดีตนายกรัฐมนตรีประเทศไทยอยากเป็นคนถือหนังสือเดินทางกัมพูชา หรือคิดแบบเข้าข้างตัวเองก็ได้ว่าคุณน้องปูเป็นคน 2 สัญชาติ หรือเป็น “พลเมืองกิตติมศักดิ์” ของกัมพูชา
ดังนั้นย่อมมีศักดิ์และศรี ที่สมควรถือหนังสือเดินทางกัมพูชา เพราะคุณน้องปูไม่ได้ทำอะไรสร้างความเสียหายให้กัมพูชา แถมยังมีพี่สาวเป็นดองกับครอบครัวอิทธิพลในกัมพูชา แม้จะมีข่าวเรื่องแตกร้าว หย่าร้าง แต่ความสัมพันธ์คงไม่ถึงขั้นตัดขาดสิ้น
ถ้าคิดแบบมีอารมณ์ตลกร้าย ก็บอกว่า “เราส่งพลเมืองกิตติมศักดิ์ให้ไปเป็นผู้นำประเทศไทยนะ ถือว่าเป็นคน 2 แผ่นดิน” ผู้ใหญ่ผู้โตบ้านเราจะมีอารมณ์ร่วมตลกด้วยหรือไม่ ก็เดายาก ที่เห็นกันอยู่กลายเป็นคนเบื้อใบ้ พูดไม่ออก ให้เนติบริกรมาเจื้อยแจ้ว
บอกว่าประเทศไทยไม่มีศักยภาพที่จะติดตามตัวคุณน้องปูและพี่ชายมาดำเนินคดี เพราะขึ้นอยู่กับประเทศที่ทั้ง 2 คนไปปรากฏตัว ทำเอาคนไทยอายแทบแทรกแผ่นดิน เมื่อรู้ว่าประเทศไทยหรือองค์กรของรัฐ ไร้ศักยภาพ สิ้นท่า ไม่มีราคาในประชาคมโลก
มาตรการของท่านฮุนทำให้คนต่างชาติอื่นๆ ซึ่งถือหนังสือเดินทางกัมพูชาต้องเดือดร้อนไปด้วย ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่มีส่วนเกี่ยวโยงกับคุณน้องปูแต่อย่างใด และกัมพูชาหาทางออกแบบง่ายๆ ดูเหมือนจะอธิบายว่าไม่อยากเอาความ เกรงใจเพื่อนบ้านไทย
อย่าห่วง “ความจำเป็นมากที่สุด” ยังเป็นช่องทางสุดท้าย ใครที่ยังมีความสัมพันธ์กับกัมพูชา ไม่ถือสาเรื่องการสูญเสียปราสาทพระวิหารไป ก็อาจยื่นขอไว้ก่อนเผื่อไว้สำหรับ “ความจำเป็น” ในภายหน้า ที่ต้องออกไปจากประเทศของตนเองเพราะหนีตาย
สำหรับพี่ฮุนยังคุยได้เสมอ แบบตัดไม่ตาย ขายไม่ขาด ดูท่านเหลี่ยมเป็นตัวอย่าง!
ไปดูเทเรซา เมย์ ผู้นำอังกฤษ ที่ผู้นำไทยไปจับมือและมีคนเอาภาพขนาดใหญ่ไปติดหาคะแนนความนิยมตีกินหวังผลทางการเมืองน้ำเน่า แม่นางอยู่ในภาวะลำบากจริงๆ จะรอดหรือไม่ยังเป็นคำถาม เพราะการลงคะแนนไม่รับข้อเสนอเบร็กซิต เสียหายหนัก
เสียงไม่รับข้อเสนอ 432 รับเพียง 202 ถือว่าเป็นความหายนะอย่างยิ่งสำหรับรัฐบาลในประวัติศาสตร์ยุคใหม่ของอังกฤษ ทำให้เกิดความไม่แน่นอนว่าเบร็กซิตจะไปต่ออย่างไร ฝ่ายค้านโดยหัวหน้าพรรคแรงงานเจเรมี คอร์บิน ยื่นญัตติไม่ไว้วางใจทันที
ไปลำบากจริงๆ แต่นางไม่ยอมแพ้ ประกาศให้ทั้ง 2 ฝ่ายนั่งจับเข่าคุยกันหาทางออกสำหรับประเทศ นางอ้างว่าหลักการประชาธิปไตยและความต้องการของประชาชนต้องได้รับการยอมรับ แต่ฝ่ายค้านคงไม่ยอมง่ายๆ ถือว่าเป็นโอกาสดีที่จะชิงอำนาจให้ได้
