มหกรรมตระเวน “ดูดเพื่อชาติ” ยังคงเป็นไปอย่างเต็มสูบเพื่อให้มั่นใจว่าไม่มีอะไรตกค้างให้เป็นกลุ่มท้าทายที่มีพลังต่อการสานต่อทอดยาวอำนาจการเมือง ยิ่งมีข่าวว่าท่านเหลี่ยมเร่ร่อนไม่เต็มใจเปิดท่อน้ำเลี้ยง เกิดความระส่ำระสายในพวกขี้ข้าเดิม
นั่นอาจเป็นการทดสอบความจงรักภักดีว่าใครขี้ข้าแท้ ขี้ข้าเทียม โดยธรรมชาติของท่านเหลี่ยมจะไม่ยอมเสียเหลี่ยมเสียเชิงแม้จะยังยึดมั่นในหลักการ “ต่อสู้ในสนามรบที่ตัวเองเป็นฝ่ายกำหนดเกมได้ก็ตาม” คงไม่ยอมให้สิ้นสภาพสิ้นท่าหมดรูป
การดูดเพื่อชาติ ดูดไม่เลือก ย่อมได้ทั้งกากเดน ปฏิกูลสารพิษปนเปื้อนสารพัด ทำให้เกิดสภาพ “การเมืองเปื้อนพิษ” หรือ “toxic politics” อย่างที่บางประเทศเผชิญปัญหานี้อยู่ ขึ้นชื่อว่าพิษ ย่อมไม่เข้าใครออกใคร ถ้าไม่ระวังมีโอกาสเกิดอันตรายได้
ที่ผ่านมา ยังไม่เห็นว่าเหยื่อของการดูดเพื่อชาตินั้นมีคนประเภทคุณภาพ ใจซื่อมือสะอาดน่าไว้ใจได้เรื่องเงินๆ ทองๆ ทรัพย์สินแผ่นดิน มีแต่พวกหลังลาย ชนักปักหลัง ลืมคำปฏิญาณว่าจะขอดูแลแม่ ยอมล้างคำสาบานทิ้งแม่คืนสู่การเมืองก็มี
อย่างนี้จะให้ไว้ใจได้อย่างไร มีแต่พวกสารพัดพิษ ติดเชื้อตายได้ทั้งนั้น!
ออกมาลายนี้ แนวนี้ การเมืองจะเป็นเพียง 0.4 หรือด้อยค่าต่ำชั้น ขณะที่ท่านผู้ใหญ่ผู้โตซึ่งหวังสืบทอดยาวอำนาจ เกาะโหนทุกอย่างที่เข้าทาง พร่ำป่าวร้องว่าบ้านเมืองจะพัฒนาไปสู่ยุค 4.0 นั่นนี่โน่น แต่องค์ประกอบฐานดูน่าสะอิดสะเอียน
คนประเภทเดียวกัน นิสัยใจคอแนวเดียวกัน ย่อมคบหาสมาคมกันได้ ฉันใดฉันนั้น คนดีย่อมอยู่ในกลุ่มคนดีมีเกียรติภูมิ เคารพตัวเอง มีแต่พวกหวังผลประโยชน์ส่วนตนที่ลงขันตั้งก๊วนเพื่อให้มีพลังเพื่อชนะศึกการเมืองกอบโกยทรัพย์สินแผ่นดิน
ช่วงกว่า 4 ปีที่ผ่านมา พฤติกรรมเสนาบดีบางรายที่โกงกินสะบั้นหั่นแหลก ทั้งมูมมาม แฝงเร้น ก็ไม่รอดพ้นการตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน บางรายย้ายกระทรวงแล้ว ยังไม่ยอมทิ้งผลประโยชน์ในกระทรวงเดิม สั่งให้ส่งต่อเนื่อง ความซวยเป็นของผู้จ่าย
ไหนจะต้องจ่ายให้เสือหิวรายใหม่ ไหนจะต้องจ่ายให้เสือตัวเก่าที่ยิ่งไม่มีแววว่าจะอิ่ม การเปิบไม่ยั้งแบบนี้แหละ เป็นการคอร์รัปชัน 4.0 ของแท้! ถ้ามีใครถามว่า “ไหนล่ะ หลักฐาน?” ขอให้ทึกทักเอาได้เลยว่าคนถามอยากรู้ว่ามีอะไรสาวถึงตัวมั้ย
เห็นหน้าอยู่ทุกวัน ใครมีพฤติกรรมกินไม่ยั้ง คนวงในรู้กันทั่ว แต่เขาไม่อาย!
หรือถามแก้เกี้ยว รู้ทั้งรู้ว่าการให้เงินสินบาทคาดสินบนไม่มีหลักฐาน ถ้าผู้ให้และผู้รับไม่เปิดปากพูด อย่างที่มีคำพูดประชด “เอาใบเสร็จมาซิ” ทั้งๆ ที่หลักฐานคือผลงานของการว่าจ้าง จัดซื้อ จัดหา ให้เห็นโทนโท่ ดังเช่นถนนคุณภาพต่ำชำรุดนั่นไง คุยโม้เรื่องโครงการนั่นนี่โน่น เพียงแค่ทำถนนในเมืองหลวงให้ดี ก็ยังทำไม่ได้!
การเมืองสัญจร “ดูดเพื่อชาติ” ที่สมุนผู้มีอำนาจพลังดูดปฏิเสธเสียง ดังนั้น ทำให้ชาวบ้านคาดเดาได้ว่าอนาคตบ้านเมืองยังคงจมอยู่ในวังวนของการแสวงหาผลประโยชน์เป็นหลัก ไม่มีใครรักชาติจริง มีแต่คนจ้องจะรวยจากทรัพย์สินแผ่นดิน
การชักชวนนักซื้อเสียงเลือกตั้งจากพรรคอื่นๆ มาเข้าสังกัดเป็นฐานเสียงโดยไม่คำนึงถึงคุณภาพยังไม่มีคำอธิบาย กลุ่มจัดการฉากหน้าไม่ต้องอธิบาย ส่วนกลุ่มผู้จะสืบทอดอำนาจไม่บอก เพราะไม่รู้ว่าจะอธิบายให้คนดีมีคุณธรรมเชื่อถือได้อย่างไร
เป็นคนละเรื่องกับเจตนารมณ์ที่ประกาศก่อนเข้าสู่อำนาจ ว่าจะทำนั่นนี่โน่นเพื่อบ้านเมือง ประโยชน์สุขของประชาชน ผ่านไป 4 ปีกว่า ปรากฏว่าผลงานไม่คุ้มกับความเสียหายต่อประชาธิปไตย ทิ้งอะไรน่าสงสัยไว้ ทำให้ต้องอยู่สืบทอดอำนาจ
เป็นสภาวะที่ลงจากหลังเสือไม่ได้ มีหลายกลุ่มจ้องชำระสะสางรอยแค้นทั้งหนี้เก่าและใหม่ พวกที่ต้องทนรอต่อไปด้วยความอดอยากยิ่งต้องหาทางให้การกุมอำนาจสิ้นสุด เว้นแต่จะมีการเกี๊ยเซียะจัดสรรแบ่งปันผลประโยชน์ให้ลงตัว วิน วิน
มารูปแบบนี้คือวิน วินกับกลุ่มแบ่งอำนาจ บ้านเมืองเสียหายก็ช่าง!
ไปสัญจรอ้างเพื่อรับรู้เรื่องทุกข์สุขของชาวบ้าน เอาโครงการประชานิยมถมไม่เต็มเบี้ยหัวแตกตำน้ำพริกละลายแม่น้ำไปซื้อใจชาวบ้าน นักซื้อเสียงเลือกตั้ง ให้เข้าในสังกัดก็เพียงอยากให้เป็นฐานรองรับการอยู่ต่อ ปฏิเสธอย่างไร ชาวบ้านก็ไม่เชื่อ
ถึงอย่างไรก็ยังมีคำถาม “จะมีเลือกตั้งจริงหรือไม่ เมื่อไหร่?” ถ้ามีจริงจะเหมือนเปิดกล่องแห่งความวุ่นวาย มีเลือกตั้งก็ยุ่ง ไม่มีก็ยุ่ง คณะผู้กุมอำนาจชนะก็ยุ่ง แพ้ก็ยิ่งยุ่ง จะเข้าสู่วังวน วงจรอุบาทว์ สกัดกั้นไม่ให้คนอื่นๆ แสดงความคิดเห็นไม่ได้
การเอาคืนระหว่างกลุ่มผู้ชนะและผู้แพ้จะดุเดือดเข้มข้นแค่ไหน ยังประเมินไม่ได้ แรงแค้นสะสมกว่า 4 ปี ผลประโยชน์ที่สูญเสียไป จะต้องคิดบัญชีกับสภาพของการเมืองน้ำเน่า เดิมพันสูงด้วยผลประโยชน์ ทั้งยังต้องดิ้นรนให้พ้นโทษคดีอาญา
กลุ่มท่านเหลี่ยมต้องกล้ำกลืนเลือดเต็มหัวอกเมื่อนักทรยศเจ้านายอ้างว่าจำเป็นต้องไปเข้าสังกัดกลุ่มอำนาจปัจจุบันเพราะไม่ได้รับการสนใจไยดี สะท้อนให้เห็นว่าการเมืองน้ำเน่าไม่มีอุดมการณ์ หลักการอะไร ใช้เงินและผลประโยชน์จูงใจ
เมื่อเห็บเหากากเดนประชาธิปไตยหลายกลุ่มเผ่นหนีหมาผอมไปหาหมาอ้วน จะต้องประเมินกันว่าท่านเหลี่ยมจะสู้ต่อหรือยอมพัก รู้ดีว่าอำนาจต่อรองอ่อนล้า ถ้าเคลื่อนไหวคนที่เป็นตัวประกันในเมืองไทยอาจประสบชะตากรรมเหมือนสมุนในคุก
ชาวบ้านไม่มีส่วนได้ มีแต่ส่วนเสียคงได้แต่เฝ้าดู เห็บเหาหมาฝูงนี้จะทิ้งหมาอ้วนแน่ ไม่ช้าก็เร็ว ถ้ามีเหตุเปลี่ยนแปลง ถึงเวลาจำเป็นทุกคนต้องดิ้นรนเอาตัวรอดเสมอ ไม่มีอะไรจีรัง อำนาจมั่นคงวันนี้ จะพลิกผันเป็นตกต่ำดังที่เคยเกิดขึ้นมาแล้ว
