สองอาทิตย์มานี้คนไทยเราซึ้งใจยิ่งที่ต่างชาติรวมทั้งฝรั่ง พม่า ลาว และจีนล้วนห่วงใย ให้กำลังใจเรา และช่วยเราค้นหา “หมูป่า” ลูกหลานเราจนพบ
คนไทยเราโดยสำนึกความเป็นชาติก็ดี โดยกระแสจากสื่อมวลชน และสื่อออนไลน์ ก็ดี ล้วนห่วงใย รักไทยด้วยกันเสมอ ปรารถนาดี และช่วยกันสุดหัวใจ ในยามทุกข์ ยามวิกฤต หรือ “ร้อนร้าย” แต่ความเป็นชาติที่น่าภูมิใจของเรานั้นยังหมายรวมถึงความเมตตากรุณาที่เราเผื่อแผ่ไปถึงเพื่อนมนุษย์ทุกผิวสี และชาติภาษา โดยไม่มีใครขอใครใครสั่ง
จำได้ไหมครับ กรณี “สึนามิ” เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ก็ล้วนคนไทยธรรมดาจำนวนมากนั่นแหละ ที่เข้าช่วยชีวิต ปลอบประโลมใจ และแก้ไขความลำบากเดือดร้อนให้นักท่องเที่ยวฝรั่งเรือนพันเรือนหมื่น ผู้ประสบเคราะห์กรรม เรา “ชนะใจ” คนทั้งโลก เราเห็นใจ สงสาร ช่วยเหลือเกื้อกูลคนต่างชาติ ด้วยหัวใจ เราทำกันเป็นสัญชาตญาณ-ธรรมชาติ และความดีเหล่านั้น ออกมาจากพื้นนิสัยที่สังคมไทยอบรมกันมา
ในภาวะที่เราพะวักพะวงกับการช่วย ”หมูป่า” คนของเราเองให้ออกจากถ้ำที่น้ำท่วมให้ได้นั้น ผมขอเชิญชวนคนไทยเราคิดถึงนักท่องเที่ยวชาวจีนที่เสียชีวิตและพลัดสูญหายไปในท้องทะเลที่ภูเก็ตด้วย เสียใจอย่างยิ่งกับพวกเขา แผ่ความรัก ความห่วงใย ไปถึงเขา ช่วยเหลือเกื้อกูล ซับน้ำตาให้เขา ส่งความปรารถนาดีของเราไปยังชาวจีนทั้งประเทศที่รอฟังความคืบหน้าของการค้นหา
จีนไทยนั้นใช่อื่นไกล อยู่ติดกัน ใกล้กัน มานับพันปี เป็นเพื่อนมิตร เป็นเครือญาติ ที่ใกล้ชิดกัน เมื่อสี่สิบปีที่แล้ว ทหารจีนหลายหมื่นคนได้พลีชีพ ส่วนหนึ่งก็เพื่อความปลอดภัยของไทย ในสงครามชายแดนจีน-เวียดนาม สงครามที่จีนในสมัย “เติ้งเสี่ยวผิง” ได้ป้องปรามกดดันเวียดนามมิให้ขยับล้ำจากกัมพูชาข้ามชายแดนไทยเข้ามา
สิบปีมานี้ที่ไทยเราเองต้องต่อสู้ขัดแย้งกันอย่างหนัก เศรษฐกิจไทยถูกแรงกระทบกระแทก และ เศรษฐกิจของตะวันตกกับญี่ปุ่น ก็อ่อนกำลังลง นักท่องเที่ยวจีน ต่างจากนักท่องเที่ยวจากแหล่งอื่นๆ ไหลเทเข้ามาเมืองไทยไม่หยุดยั้ง ด้วยความรักความนิยมต่อเมืองไทย วัฒนธรรมไทย ชอบอาหารไทย บริการไทย มั่นใจในน้ำใจและความซื่อสัตย์ของคนไทย จากหกแสนคนต่อปีเมื่อสิบปีที่แล้ว บัดนี้มีถึงสิบล้านคนต่อปี พวกเขา—นักท่องเที่ยวจีน— ได้กลายเป็น “เส้นชีวิต” สำคัญอีกเส้นหนึ่งของเศรษฐกิจไทยแล้วครับ
เสียใจอย่างที่สุดกับชาวจีนหลายสิบผู้เสียชีวิตและสูญหาย ในท้องทะเลไทย เสียใจกับรัฐบาลและสังคมจีนที่ต้องสูญเสียสมาชิกไปจำนวนมากในอุบัติภัยครั้งนี้ ผมตระหนักครับสำหรับจีนนั้น ครั้งนี้ถือเป็นการสูญเสียที่ “มหาศาล” ครับ จีนนั้น แม้ประชากรเขาจะมีพันกว่าล้านคน แต่ทุกชีวิตที่สูญเสียย่อมมีความหมาย ยิ่งสูญเสียนอกประเทศ เช่นนี้
นอกจากจะช่วยเหลือเขาให้เต็มที่ นอกจากจะเสียใจ และร่วมทุกข์ ร่วมโศกด้วย เราต้องฟื้นฟูความเชื่อมั่นในความปลอดภัยของการท่องเที่ยวในเมืองไทย ให้เขาได้ประจักษ์ ด้วย
วันนี้ส่งหัวใจไปที่”ถ้ำ” พร้อมๆกับส่งไปที่”ทะเล” นะครับ