ระวัง ‘ไม่มีแผ่นดินอยู่’ หนีตาม ‘ปู’

คณะรัฐบาลคุณท่านได้มีโอกาสผ่อนลมหายใจบ้างในเดือนตุลาคม ซึ่งเป็นวาระสำคัญของแผ่นดิน เรื่องที่เคยร้อนแรงทำเอาคนรัฐบาลนั่งไม่ติดเก้าอี้ได้มีเวลาหาทางออกเอาตัวให้รอดเมื่อกระบวนการตรวจสอบการเมืองเข้าสู่ภาวะปกติในเดือนหน้า

สภาพบอบช้ำโรยราด้านความน่าเชื่อถือในความซื่อสัตย์สุจริตของเสนาบดีบางรายอยู่ในขั้นหนักหนาสาหัส กลิ่นเน่าของการคอร์รัปชันคละคลุ้งทำให้เห็นว่าการทำมาหากินของผู้มีอำนาจวาสนาบุญหนักศักดิ์ใหญ่จากรัฐประหารยังแรงไม่ตก

ไม่แยแสต่อเสียงครหาคำร่ำลือเรื่องความพิสดารในการหารายได้จากโครงการต่างๆ เชื่อมั่นในอำนาจ ผยองในความอ่อนล้าของภาคประชาชนซึ่งโดนกดหัวโดยกฎหมายควบคุมการชุมนุม กฎหมายคอมพิวเตอร์และข้อห้ามอื่นๆ เพื่อความมั่นคง

มาบัดนี้ชาวบ้านรู้กันทั่วแล้วว่า “ความมั่นคง” ที่อ้างถึง เป็นเฉพาะของกลุ่มผู้กุมอำนาจรัฐเพื่อแสวงหาประโยชน์ส่วนตน ความมั่งคั่งยั่งยืนของพวกพ้อง และการทอดยาวอำนาจ ใช้ปัจจัยอื่นมาอ้างเป็นเงื่อนไขเพื่อเอาประชาชนไว้เป็นตัวประกัน

ไม่มีภัยคุกคามอะไรจากภายนอกประเทศ ส่วนข้ออ้างเรื่องต้องมีสัญญาความปรองดองที่ป่าวร้องเป่าหูประชาชนนั้น ทุกวันนี้ยังไม่มีใครตอบคำถามได้ชัดว่าการปรองดองนั้นเพื่ออะไร ใครมีปัญหาอะไรกับใคร และกฎหมายเอาไม่อยู่หรืออย่างไร

มีแต่เสียงอ้อแอ้ไม่เป็นสาระ สลับกับเสียงคำรามคุกคามขู่เข็ญให้ประชาชนจำยอมรับสภาพ จากเพลงคำมั่นสัญญาว่าจะคืนความสุขให้นั้น ทุกวันนี้ชาวบ้านถามดังๆ ซ้ำซากว่า “ใครเอาความสุขไปจากประชาชน” ก็ไม่มีคำตอบ มีแต่ความกำกวม

คำสัญญาว่าจะทำนั่นนี่โน่นให้ ก็เงียบ ไม่มีใครทวงถาม เพราะรู้ว่าไม่ได้แน่! ปูโธ่! ขนาดผลงานซึ่งต้องชี้แจงให้ประชาชนก็ยังอ้อมๆ แอ้มๆ อ้างนั่นนี่โน่น! ทั้งๆ ที่การโม้ การพูดเว่อร์ การยกเมฆข้อมูลมาแหกตาชาวบ้านนั้น รัฐบาลห่วยๆ ก็ยังทำได้

นี่เป็นรัฐบาลขุนทหารโฆษณามาก่อนว่าคุณภาพคับค่ายแท้ๆ ยังไม่กล้าคุย มีแต่ตีลูกออดอ้อนสลับทวงบุญคุณ ทั้งๆ ที่ทุกวันนี้ชาวบ้านไม่รบกวนให้เสียสละเพื่อชาติ ขอโอกาสให้คนอื่นได้ทำงานบ้างก่อนโครงสร้างบ้านเมืองเสียหายไปมากกว่านี้

แต่อาการหวงอำนาจปรากฏชัด เมื่อลิ้นพันกันเรื่องเงื่อนเวลาวาระเลือกตั้ง ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้อ้างโรดแหม็บๆ สำหรับการเลือกตั้ง ลดการกดดันจากบรรดาชาติมหาอำนาจ ทั้งๆ ที่ไม่ต้องเกรงกลัว ถ้าทำดีบริหารบ้านเมืองไม่โกง ชาวบ้านจะอุ้มเองแต่ไม่เป็นเช่นนั้น ลีลาลูกเล่น วจีโวหารต่างๆ ของผู้ใหญ่ผู้โต กลบกลิ่นทุจริตไม่หมด มีแต่ร่องรอยการเล่นพรรคเล่นพวก สร้างฐานอำนาจ ขาดหลักธรรมาภิบาล พยายามเกี้ยเซี๊ยะกับกลุ่มการเมือง ตอกย้ำให้เห็นความไม่ต้องการลงจากหลังเสือ

รูปแบบการรับมือกับการซักฟอก ตรวจสอบโดยประชาชนเริ่มซ้ำซาก!

ถ้าเผชิญกับการรุกหนัก มีกลิ่นทุจริต ผู้ใหญ่ผู้โตก็สลับฉากออกมาเล่นจำอวดด้วยลีลายักษ์พิโรธ ชี้โบ๊ชี้เบ๊ นั่นนี่โน่น เบี่ยงเบนประเด็นลดอุณหภูมิการเมืองให้ชุมชนชาวบ้องตื้นได้รื่นเริง ลืมความทุกข์เข็ญบนกองหนี้อย่างยืดเยื้อ ยังหาทางออกไม่ได้

กรณี “ปล่อยให้ปูหนี” ถือว่าเป็นใบเสร็จสำเร็จให้ชาวบ้านคนรู้ทันได้เชื่อว่านั่นเป็นการหาทางออกง่ายๆ สำหรับกลุ่มผู้กุมอำนาจซึ่งไม่ต้องการเผชิญกับความวุ่นวายโดยเครือข่ายเหลี่ยม เพราะถ้าแม่นางปูยังอยู่ ติดคุกหรือไม่ติดคุกก็มีเรื่องแน่

การ “ปล่อยให้ปูหนี” เป็นทางออกเหมือนตลกด้าน แม้จะมีคนทำเป็นโมโหส่งเสียงล้งเล้งให้ “เอาตัวมารับโทษให้ได้” แต่ความน่าเชื่อถือในคำพูดและท่าทีมีน้อยกว่าผายลมของสุนัขชรายามบ่าย ทุกวันนี้น่าจะยังตัวสั่น กลัวแม่นางปูจะกลับมาจริง

ชาวบ้านคนรู้ทันเหนื่อยหน่ายเต็มทนกับลีลาตลกด้าน แต่ยังแสดงต่อแบบไม่อาย นั่นเป็นเพราะไม่ว่าจะออกลีลาท่าอย่างไร ชาวบ้านก็ไม่รับ เพราะหมดความน่าเชื่อถือ ตกอยู่ในภาวะวิกฤตศรัทธาเสียแล้ว โอกาสฟื้นถูกสกัดโดยเรื่องฉาวทุจริต

มีอย่างที่ไหน ในช่วงกว่า 3 ปี ไม่มีนักการเมืองบริหารประเทศ แต่ข่าวฉาวเรื่องการทุจริตกลับหนักกว่าเดิม เพียงแต่ว่าไม่กระจายเพราะมีกฎหมายพิเศษต่างๆ กดไว้ ถ้าไม่มีกฎหมายควบคุมการชุมนุม ชาวบ้านอาจทนไม่ได้ออกมาเดินขบวนขับไล่แล้ว

ด้วยเหตุนี้ จึงมีการโยนหินถามทางเพื่อผ่อนสั้นผ่อนยาว ยกรัฐบาลแห่งชาติมาเสนอ อ้างความปรองดองสามัคคีเพื่อความสงบสันติภาพยั่งยืน แล้วแต่จะสรรหาคำพูดมาเป่าหูปั่นหัวคนบ้องตื้นให้หลงเชื่อ แต่คนรู้ทันและขบวนการเหลี่ยมไม่เอาแน่

ยิ่งทำให้เหลี่ยมแค้น ประตูสำหรับการเจรจาต่อรองถูกปิดทุกด้าน เหลี่ยมคงเหลือเพียงหนทางเดียวเพื่อหวนคืนสู่อำนาจ นั่นคือการทุ่มเงินระดมเสียงให้เข้าสภาได้มากที่สุดเพื่อเพิ่มอำนาจต่อรอง รู้ดีว่าถ้าผู้ใหญ่ผู้โตหัวโขนหลุด ก็สิ้นท่า

เว้นแต่จะเก็บไว้ใช้งานในลักษณะสิ้นสภาพเหมือนท่านบิ๊กบัง!

เริ่มเดือนหน้า จะมีเหตุสำคัญต้องมีการเปลี่ยนแปลงอะไรหรือไม่ เป็นปริศนาที่ชาวบ้านรอคำตอบ ทุกวันนี้สภาพการเมืองเหมือนหม้อสุญญากาศถูกอัดไว้มีรูเล็กระบายความร้อนได้บ้าง ชาวบ้านอัดอั้นในเรื่องไม่โปร่งใส ทุจริตโกงกินเย้ยกฎหมาย

ประวัติศาสตร์มีไว้ให้เรียนรู้จดจำ เพื่อไม่ให้ผิดพลาดซ้ำรอย หลายรัฐบาลต้องออกไปด้วยความอัปยศด้วยปัญหาการทุจริต คอร์รัปชัน คิดไม่ซื่อ ทรยศประชาชน ตัวอย่างเห็นๆ ก็มีอยู่ให้เห็น อำนาจเงินคงเย้ายวนให้หลงคิดว่าตัวเองเย้ยฟ้าท้าดินได้

หรือตัวอย่างล่าสุด “แม่นางปู ไม่มีแผ่นดินอยู่” ยังไม่ซึมลึกพอถึงกระดูกดำ?