โสเภณีเป็นการให้เช่าร่างกายชั่วคราวซึ่งมักพูดกันว่าเป็นอาชีพเก่าแก่ที่สุดในโลก การเช่าจะยาวหรือสั้นขึ้นอยู่กับการตกลงกันระหว่างผู้เป็นเจ้าของร่างกายและผู้ต้องการเช่า อาจยาวเป็นปีในกรณีเมียเช่าซึ่งแพร่หลายในเมืองไทยในยุคสงครามเวียดนาม แต่โดยทั่วไปเป็นการเช่าในระยะสั้นเพียงเพื่อการบำบัดความใคร่เพียงครั้งเดียว ในประเทศส่วนใหญ่ การให้เช่าร่างกายผิดกฎหมายบ้านเมือง แต่กิจการนี้ดูจะยังมีแพร่หลายยิ่งกว่าในประเทศ หรือรัฐที่กฎหมายอนุญาตเสียอีก ประเทศเนเธอร์แลนด์และรัฐเนวาดาของสหรัฐอเมริกามองว่า ผู้ให้เช่าเป็นเจ้าของร่างกายโดยสมบูรณ์ ฉะนั้น เขามีสิทธิตัดสินใจให้ผู้อื่นเช่าตามที่เขาเห็นว่าเหมาะสมไม่ต่างกับเจ้าของที่ดินและสินทรัพย์อื่น
เช่นเดียวกับการให้เช่าร่างกาย การให้เช่าที่ดินก็มีมาตั้งแต่ครั้งโบราณกาล การเช่าจะยาวหรือสั้นและเพื่อนำที่ดินไปทำกิจการอะไรขึ้นอยู่กับกฎหมายบ้านเมือง และข้อตกลงระหว่างเจ้าของที่ดินและผู้ต้องการเช่า ปัจจัยพื้นฐานในการเช่ายังคงเดิม นั่นคือ ผู้ให้เช่าเป็นเจ้าของที่ดินเช่นเดียวกับโสเภณีที่เป็นเจ้าของร่างกาย และการเช่าต้องอยู่ในกรอบของกฎหมายบ้านเมือง
ในปัจจุบันนี้ การให้เช่าที่ดินกำลังสร้างปัญหาใหญ่หลวงในหลายภาคส่วนของโลกเพราะขาดปัจจัยพื้นฐานอันได้แก่ผู้ให้เช่ามิใช่เจ้าของที่ดิน หากเป็นรัฐบาลซึ่งในหลายๆ กรณีเป็นเผด็จการที่มาจากการใช้อาวุธยึดอำนาจโดยมิได้ผ่านการเห็นชอบของประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศ
การให้เช่าที่ดินที่กำลังเป็นปัญหามักมาจากแรงจูงใจ 2 ประการด้วยกัน ประการแรก แรงจูงใจเกิดจากฝ่ายผู้เช่าซึ่งมักเป็นบริษัทขนาดยักษ์และองค์กรของรัฐบาลที่ต้องการผลิตอาหารเลี้ยงประชาชนของตนแต่ขาดที่ดินและน้ำอย่างเพียงพอ รัฐบาลของประเทศเหล่านั้นมักมีเงินจำนวนมหาศาลจากการขายน้ำมันปิโตรเลียม แต่ประเทศเป็นทะเลทรายทำให้ผลิตพืชอาหารได้ยาก ทั้งบริษัทและองค์กรของรัฐบาลออกไปกว้านซื้อ หรือเช่าที่ดินแปลงขนาดใหญ่ๆ ในต่างประเทศ ซึ่งมีที่ดินอุดมสมบูรณ์เพื่อผลิตอาหารขาย หรือส่งกลับไปยังบ้านเกิดของตน ที่ดินเหล่านั้นส่วนใหญ่อยู่ในประเทศยากจนในแอฟริกา
ในหลายๆ กรณี ที่ดินซึ่งเป็นเป้าหมายในการซื้อ หรือเช่านั้นมิได้ว่างเปล่า หากมีชาวพื้นเมืองใช้ทำมาหากินอยู่แล้ว รัฐบาลเผด็จการฉ้อฉลมักรับสินบนจากเจ้าของเงินทุนและออกมาตรการขับไล่ประชาชนให้ออกไปจากที่ดิน เรื่องในแนวนี้มีเกิดขึ้นบ่อยๆ มีผู้นำตัวอย่างพร้อมกระบวนการมาเล่าให้อ่านกันในหนังสือชื่อ The Land Grabbers : The New Fight over Who Owns the Earth (ผู้สนใจในเนื้อหาแต่ขาดเวลาและความแตกฉานในภาษาอังกฤษอาจไปอ่าน หรือดาวน์โหลดบทคัดย่อภาษาไทยได้โดยไม่เสียค่าใช้จ่ายในเว็บไซต์วิทยาทานของมูลนิธินักอ่านบ้านนา www.bannareader.com)
ประการที่สอง แรงจูงใจเกิดจากผู้ให้เช่าซึ่งเป็นทั้งเอกชนและรัฐบาลที่ต้องการพึ่งเงินทุนจากต่างประเทศเพื่อหารายได้ หรือทำในนามของการพัฒนาประเทศ ในกรณีของเอกชน พวกเขาเป็นเจ้าของที่ดินจึงมีสิทธิให้เช่า อย่างไรก็ตาม การให้เช่าต้องเป็นไปในกรอบของกฎหมายบ้านเมือง แต่ก็มีกรณีที่ละเมิดกฎหมายซึ่งมักทำกันได้เพราะผู้รักษากฎหมายมีส่วนได้ส่วนเสียโดยเฉพาะในประเทศกำลังพัฒนาที่การรักษากฎหมายหย่อนยานและการฉ้อฉลสูง
ทางด้านรัฐบาล การพึ่งทุนต่างประเทศมิใช่เรื่องใหม่ในการพัฒนา แต่มักเกิดปัญหาถ้าการพัฒนาไม่เกิดขึ้นจริง หรือมีวาระซ่อนเร้นแฝงอยู่ด้วย
ย้อนไปในสมัยญี่ปุ่นเริ่มเร่งรัดพัฒนาประเทศเพื่อให้ทันฝรั่ง ญี่ปุ่นไม่หวังพึ่งเงินทุนจากต่างประเทศ เนื่องจากต้องการความเป็นอิสระที่จะตัดสินใจและไม่ต้องการให้มีหนี้สินต่างประเทศ ญี่ปุ่นแสวงหาทุนภายในจากหลากหลายวิธีรวมทั้งการขึ้นภาษีและจากวิธีบังคับให้ประชาชนซื้อพันธบัตรระยายาวของรัฐบาล ญี่ปุ่นพัฒนาได้สำเร็จอย่างรวดเร็วเพราะยุทธศาสตร์ในการพัฒนาเหมาะสมกับทั้งสังคมของตนและสภาพแวดล้อมภายนอก
ในเวลาต่อมา เกาหลีใต้และไทยเริ่มเร่งรัดพัฒนาประเทศพร้อมๆ กัน ทั้งสองต่างกับญี่ปุ่นในด้านการพึ่งเงินทุนจากต่างประเทศเป็นจำนวนมาก เกาหลีใต้พัฒนาแซงไทยไปแบบแทบไม่เห็นฝุ่นจนเป็นผู้ให้ประเทศอื่นยืมเงินทุนแล้ว ส่วนไทยดูจะตกอยู่ในภาวะมึนงงและยังหวังยืมเงินทุนผู้อื่นต่อไปแบบไม่มีที่สิ้นสุด ทั้งที่มีบทเรียนราคาแพงจากวิกฤตการณ์ปี 2540 และในหลวงรัชกาลที่ 9 ทรงแนะนำให้ใช้แนวคิดเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงแก้ปัญหา จะเห็นว่าตั้งแต่รัฐบาลปัจจุบันเข้ามาบริหารประเทศ ผู้นำพูดบ่อยๆ ว่าจะน้อมนำแนวคิดนั้นมาใช้ แต่เขาคงไม่เข้าใจว่าแก่นของแนวคิดคืออะไร หรือไม่ก็ไม่จริงใจในการพูดของตน ทั้งนี้เพราะการหวังพึ่งเงินทุนจากต่างประเทศต่อไปรวมทั้งการให้เช่าที่ดินขัดกับการพึ่งตนเองของหลักเศรษฐกิจพอเพียง
ร้ายยิ่งกว่านั้น การหวังพึ่งเงินทุนต่างประเทศโดยการปันเขตประเทศไทยให้เช่าแบบมีเลศนัยเป็นเวลาถึง 99 ปีไม่มีเหตุผลดีๆ อันใดสนับสนุนทั้งสิ้น นอกจากรัฐบาลที่มิได้มาจากการเลือกตั้งแบบโปร่งใสอย่างถูกต้องของประชาชนจะมิได้เป็นเจ้าของที่ดินเองแล้ว ยังไม่สามารถรู้ต่อไปในอนาคตอันแสนยาวไกลได้อีกว่าผู้เช่าจะทำปู้ยี่ปู้ยำอย่างไรกับที่ดินนั้นบ้าง หากรัฐบาลฟังเสียงคัดค้านของประชาชนจนได้ยิน การให้เช่าที่ดินในระยะยาวแบบนี้จะไม่มีเกิดขึ้นแน่นอน หากรัฐบาลจะดันทุรังผ่านกฎหมายให้เช่าที่ดินของชาติได้ถึง 99 ปี ก็ควรปล่อยโสเภณีให้เช่าของเก่าของพวกเขาโดยไม่ผิดกฎหมายเพราะของเก่าเหล่านั้นพวกเขาเป็นเจ้าของโดยสมบูรณ์
เช่นเดียวกับการให้เช่าร่างกาย การให้เช่าที่ดินก็มีมาตั้งแต่ครั้งโบราณกาล การเช่าจะยาวหรือสั้นและเพื่อนำที่ดินไปทำกิจการอะไรขึ้นอยู่กับกฎหมายบ้านเมือง และข้อตกลงระหว่างเจ้าของที่ดินและผู้ต้องการเช่า ปัจจัยพื้นฐานในการเช่ายังคงเดิม นั่นคือ ผู้ให้เช่าเป็นเจ้าของที่ดินเช่นเดียวกับโสเภณีที่เป็นเจ้าของร่างกาย และการเช่าต้องอยู่ในกรอบของกฎหมายบ้านเมือง
ในปัจจุบันนี้ การให้เช่าที่ดินกำลังสร้างปัญหาใหญ่หลวงในหลายภาคส่วนของโลกเพราะขาดปัจจัยพื้นฐานอันได้แก่ผู้ให้เช่ามิใช่เจ้าของที่ดิน หากเป็นรัฐบาลซึ่งในหลายๆ กรณีเป็นเผด็จการที่มาจากการใช้อาวุธยึดอำนาจโดยมิได้ผ่านการเห็นชอบของประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศ
การให้เช่าที่ดินที่กำลังเป็นปัญหามักมาจากแรงจูงใจ 2 ประการด้วยกัน ประการแรก แรงจูงใจเกิดจากฝ่ายผู้เช่าซึ่งมักเป็นบริษัทขนาดยักษ์และองค์กรของรัฐบาลที่ต้องการผลิตอาหารเลี้ยงประชาชนของตนแต่ขาดที่ดินและน้ำอย่างเพียงพอ รัฐบาลของประเทศเหล่านั้นมักมีเงินจำนวนมหาศาลจากการขายน้ำมันปิโตรเลียม แต่ประเทศเป็นทะเลทรายทำให้ผลิตพืชอาหารได้ยาก ทั้งบริษัทและองค์กรของรัฐบาลออกไปกว้านซื้อ หรือเช่าที่ดินแปลงขนาดใหญ่ๆ ในต่างประเทศ ซึ่งมีที่ดินอุดมสมบูรณ์เพื่อผลิตอาหารขาย หรือส่งกลับไปยังบ้านเกิดของตน ที่ดินเหล่านั้นส่วนใหญ่อยู่ในประเทศยากจนในแอฟริกา
ในหลายๆ กรณี ที่ดินซึ่งเป็นเป้าหมายในการซื้อ หรือเช่านั้นมิได้ว่างเปล่า หากมีชาวพื้นเมืองใช้ทำมาหากินอยู่แล้ว รัฐบาลเผด็จการฉ้อฉลมักรับสินบนจากเจ้าของเงินทุนและออกมาตรการขับไล่ประชาชนให้ออกไปจากที่ดิน เรื่องในแนวนี้มีเกิดขึ้นบ่อยๆ มีผู้นำตัวอย่างพร้อมกระบวนการมาเล่าให้อ่านกันในหนังสือชื่อ The Land Grabbers : The New Fight over Who Owns the Earth (ผู้สนใจในเนื้อหาแต่ขาดเวลาและความแตกฉานในภาษาอังกฤษอาจไปอ่าน หรือดาวน์โหลดบทคัดย่อภาษาไทยได้โดยไม่เสียค่าใช้จ่ายในเว็บไซต์วิทยาทานของมูลนิธินักอ่านบ้านนา www.bannareader.com)
ประการที่สอง แรงจูงใจเกิดจากผู้ให้เช่าซึ่งเป็นทั้งเอกชนและรัฐบาลที่ต้องการพึ่งเงินทุนจากต่างประเทศเพื่อหารายได้ หรือทำในนามของการพัฒนาประเทศ ในกรณีของเอกชน พวกเขาเป็นเจ้าของที่ดินจึงมีสิทธิให้เช่า อย่างไรก็ตาม การให้เช่าต้องเป็นไปในกรอบของกฎหมายบ้านเมือง แต่ก็มีกรณีที่ละเมิดกฎหมายซึ่งมักทำกันได้เพราะผู้รักษากฎหมายมีส่วนได้ส่วนเสียโดยเฉพาะในประเทศกำลังพัฒนาที่การรักษากฎหมายหย่อนยานและการฉ้อฉลสูง
ทางด้านรัฐบาล การพึ่งทุนต่างประเทศมิใช่เรื่องใหม่ในการพัฒนา แต่มักเกิดปัญหาถ้าการพัฒนาไม่เกิดขึ้นจริง หรือมีวาระซ่อนเร้นแฝงอยู่ด้วย
ย้อนไปในสมัยญี่ปุ่นเริ่มเร่งรัดพัฒนาประเทศเพื่อให้ทันฝรั่ง ญี่ปุ่นไม่หวังพึ่งเงินทุนจากต่างประเทศ เนื่องจากต้องการความเป็นอิสระที่จะตัดสินใจและไม่ต้องการให้มีหนี้สินต่างประเทศ ญี่ปุ่นแสวงหาทุนภายในจากหลากหลายวิธีรวมทั้งการขึ้นภาษีและจากวิธีบังคับให้ประชาชนซื้อพันธบัตรระยายาวของรัฐบาล ญี่ปุ่นพัฒนาได้สำเร็จอย่างรวดเร็วเพราะยุทธศาสตร์ในการพัฒนาเหมาะสมกับทั้งสังคมของตนและสภาพแวดล้อมภายนอก
ในเวลาต่อมา เกาหลีใต้และไทยเริ่มเร่งรัดพัฒนาประเทศพร้อมๆ กัน ทั้งสองต่างกับญี่ปุ่นในด้านการพึ่งเงินทุนจากต่างประเทศเป็นจำนวนมาก เกาหลีใต้พัฒนาแซงไทยไปแบบแทบไม่เห็นฝุ่นจนเป็นผู้ให้ประเทศอื่นยืมเงินทุนแล้ว ส่วนไทยดูจะตกอยู่ในภาวะมึนงงและยังหวังยืมเงินทุนผู้อื่นต่อไปแบบไม่มีที่สิ้นสุด ทั้งที่มีบทเรียนราคาแพงจากวิกฤตการณ์ปี 2540 และในหลวงรัชกาลที่ 9 ทรงแนะนำให้ใช้แนวคิดเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงแก้ปัญหา จะเห็นว่าตั้งแต่รัฐบาลปัจจุบันเข้ามาบริหารประเทศ ผู้นำพูดบ่อยๆ ว่าจะน้อมนำแนวคิดนั้นมาใช้ แต่เขาคงไม่เข้าใจว่าแก่นของแนวคิดคืออะไร หรือไม่ก็ไม่จริงใจในการพูดของตน ทั้งนี้เพราะการหวังพึ่งเงินทุนจากต่างประเทศต่อไปรวมทั้งการให้เช่าที่ดินขัดกับการพึ่งตนเองของหลักเศรษฐกิจพอเพียง
ร้ายยิ่งกว่านั้น การหวังพึ่งเงินทุนต่างประเทศโดยการปันเขตประเทศไทยให้เช่าแบบมีเลศนัยเป็นเวลาถึง 99 ปีไม่มีเหตุผลดีๆ อันใดสนับสนุนทั้งสิ้น นอกจากรัฐบาลที่มิได้มาจากการเลือกตั้งแบบโปร่งใสอย่างถูกต้องของประชาชนจะมิได้เป็นเจ้าของที่ดินเองแล้ว ยังไม่สามารถรู้ต่อไปในอนาคตอันแสนยาวไกลได้อีกว่าผู้เช่าจะทำปู้ยี่ปู้ยำอย่างไรกับที่ดินนั้นบ้าง หากรัฐบาลฟังเสียงคัดค้านของประชาชนจนได้ยิน การให้เช่าที่ดินในระยะยาวแบบนี้จะไม่มีเกิดขึ้นแน่นอน หากรัฐบาลจะดันทุรังผ่านกฎหมายให้เช่าที่ดินของชาติได้ถึง 99 ปี ก็ควรปล่อยโสเภณีให้เช่าของเก่าของพวกเขาโดยไม่ผิดกฎหมายเพราะของเก่าเหล่านั้นพวกเขาเป็นเจ้าของโดยสมบูรณ์
