**ได้เห็นข่าวกระบวนการยุติธรรมเกาหลีใต้ดำเนินคดีและควบคุมตัว อดีตประธานาธิบดีปัค กึนฮเย เข้าเรือนจำในข้อหาคอร์รัปชั่น และใช้อำนาจโดยมิชอบ ซึ่งในทางกฎหมายหากเธอมีความผิดจริง จะถูกจำคุกอย่างน้อย 10 ปี
สำหรับอดีตประธานาธิบดีหญิงรายนี้ เพิ่งถูกกระบวนการถอดถอนออกจากตำแหน่งมาไม่นานจากกรณีดังกล่าว ซึ่งถือว่าเป็นอดีตประธานาธิบดีเกาหลีใต้รายที่สี่แล้วที่ถูกดำเนินการตามกฎหมาย โดยก่อนหน้านี้ อดีตประธานาธิบดี "ชุนดู ฮวาน" ถูกตัดสินประหารชีวิต จากการใช้กำลังปราบปรามประชาชนในเหตุการณ์ประท้วงที่เมืองกวางจู เมื่อหลายปีก่อน แต่ต่อมาก็ได้รับการอภัยโทษ
อดีตประธานาธิบดีรายต่อมาคือ โน เต วู จากนั้นก็เป็นอดีตประธานาธิบดี โรห์ มู ฮียอน ที่ถูกดำเนินคดีข้อหาคอร์รัปชัน เมื่อปี 2552 และที่น่าสนใจก็คือ อดีตประธานาธิบดีรายนี้ทนแรงกดดันและความอับอายไม่ไหว ตัดสินใจ"กระโดดหน้าผาฆ่าตัวตาย" ในที่สุด
ต่อมาเมื่อปี 2555 อดีตประธานาธิบดี ลี เมียง บัค ออกมา "ขอโทษประชาชน" กรณีที่พี่ชายของเขาและเป็นที่ปรึกษาทางการเมืองของเขา ถูกดำเนินคดีในข้อหารับสินบน
รายล่าสุดก็คือ อดีตประธานาธิบดีหญิงคนแรกคือ ปัค กึนฮเย ที่ถูกส่งเข้าเรือนจำ เพื่อรอการตั้งข้อหา และดำเนินคดีในขีอหาคอร์รัปชันและใช้อำนาจมิชอบดังกล่าวในสัปดาห์นี้
นั่นคือปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในประเทศเกาหลีใต้ ประเทศที่เมื่อราวสามสี่สิบปีก่อน อาจจะเรียกได้ว่ามีความเจริญก้าวหน้าใกล้เคียง หรือล้าหลังกว่าประเทศไทยในหลายด้าน แต่เวลานี้ไม่ต้องพูดถึงกันแล้ว เชื่อว่าคนไทยน่าจะมองเห็นภาพกันดี
**น่าสังเกตก็คือ กระบวนการที่สามารถดำเนินคดีกับผู้นำประเทศทั้งที่ยังอยู่ในตำแหน่ง และพ้นจากตำแหน่งไปแล้วได้อย่างตรงไปตรงมา และเข้มงวดตามหลักการ "ทุกคนต้องอยู่ภายใต้กฎหมาย" ไม่มีข้อยกเว้น เพราะผู้นำของเกาหลีใต้ 3-4 คนดังกล่าว มีบางรายถูกตัดสิน "ประหารชีวิต" และรายล่าสุดก็กำลังถูกควบคุมตัวในเรือนจำ เพื่อรอการไต่สวนความผิด
สิ่งหนึ่งที่น่าจะเป็นตัวสะท้อนภาพความจริง และน่าจะเป็นสาเหตุทำให้ประเทศเกาหลีใต้เจริญรุดหน้าได้ดีที่สุดน่าจะเป็นเรื่อง "กระบวนการยุติธรรม" ของประเทศเขา เป็นกระบวนการยุติธรรมที่ถูกออกแบบมาอย่างมีประสิทธิภาพ ตั้งแต่ "ต้นทาง" ถึง "ปลายทาง" ไม่มีความเกรงใจ ไม่มีลูบหน้าปะจมูก เพราะถ้าขนาดที่ทั้งตำรวจ อัยการ ศาล สามารถดำเนินคดีกับผู้นำประเทศได้ขนาดนี้ บุคคลอื่นที่เป็นระดับล่างลงมาที่กระทำผิด ก็ไม่ต้องพูดถึงกันแล้ว
ขณะเดียวกัน สิ่งที่สะท้อนให้เห็นอีกอย่างหนึ่งก็คือ "ความละอาย" มีการยอมรับใน "กระบวนการยุติธรรม" แต่โดยมี อย่างแรกคือ ความละอาย มีอดีตผู้นำเกาหลีใต้บางรายที่ทนต่อแรงกดดัน หรือทนความอับอายไม่ไหวต้อง "ฆ่าตัวตาย" รวมทั้งต้องออกมา "ขอโทษประชาชน" ตัวเองหรือญาติพี่น้องตัวเองถูกดำเนินคดีในความผิด
ตัดภาพมาเปรียบเทียบในประเทศไทยบ้าง คำถามแรกก็คือ เราเห็นกรณีที่คนระดับประธานาธิบดีของประเทศนั้นถูกดำเนินคดีอย่างเฉียบขาดโดยเฉพาะคดีเกี่ยวกับการทุจริตคอร์รัปชัน รวมไปถึงการใช้อำนาจหน้าที่มิชอบ คนไทยมีความรู้สึกอย่างไรบ้าง เชื่อว่าหลายคนคงอยากให้กระบวนการยุติธรรมในบ้านเราเข้มแข็ง และเข้มงวดแบบนั้นบ้าง เพราะเชื่อว่าต้นเหตุแห่งความล้าหลัง หา "ความปรองดองเกิดขึ้นไม่ได้" ก็เป็นเพราะ ความไม่ยุติธรรม เลือกปฏิบัติ การบังคับใช้กฎหมายไม่เอาจริงเอาจัง หรือลูบหน้าปะจมูก จนมีการกล่าวเสียดสีว่า "คุกมีไว้ขังสุนัขกับคนจน"เท่านั้น หรือ "คนรวยคนมีอำนาจไม่ผิด" เป็นต้น
** ปรากฏการณ์ที่ประเทศเกาหลีใต้ ไม่มีทางเกิดขึ้นในประเทศไทย เพราะกระบวนการปฏิรูปกระบวนการยุติธรรมทั้งระบบยังไม่เกิดขึ้น โดยเฉพาะต้นทางคือ ตำรวจ กลางทางคืออัยการ ยังไม่เห็นความเคลื่อนไหวที่ชัดเจน ยังมีกระบวนการที่ไม่ยอมรับ "อำนาจศาล" ตัวอย่างก็คือ กรณี ทักษิณ ชินวัตร เคยระบุว่า "กระบวนการยุติความเป็นธรรม" หลบหนีคดี หลบหนีหมายจับโดยศาล
คดีลูกชายของเจ้าของเครื่องดื่มชูกำลัง ที่ขับรถหรูชนเจ้าหน้าที่ตำรวจชั้นผู้น้อยเสียชีวิต ที่พยายามยื้อคดีมาหลายปีจนบัดนี้ยังไม่ได้ส่งฟ้อง จนเชื่อได้ว่าต้องมีความ "ไม่ชอบมาพากล" จากการวิ่งเต้น และมีการเปิดโปงโดยสื่อต่างประเทศ สร้างความเสื่อมเสียและตอกย้ำให้เห็นถึงความอ่อนแอในกระบวนการยุติธรรมบางขั้นตอนอย่างชัดเจนขึ้นมาอีก
ดังนั้น ภาพสะท้อนที่เกิดขึ้นย่อมเปรียบเทียบให้เห็นภาพความแตกต่างได้อย่างชัดเจนกับการ "จัดการ" กับการกระทำผิดได้ในทุกระดับ นั่นคือ ตั้งแต่ระดับสูงสุดลงมา ไม่มีการเลือกปฏิบัติ ไม่มีใครอยู่เหนือกฎหมาย และที่สำคัญเราได้เห็นว่าในประเทศเกาหลีใต้ "ระดับผู้นำ ญาติพี่น้อง" ของผู้นำก็มีการทุจริต มีการโกงเหมือนกับประเทศไทย แต่ที่แตกต่างกันสุดขั้วก็คือ "โกงแล้วติดคุก" หนีไม่ได้ ยอมรับในกระบวนการยุติธรรม มีความละอายสำนึกผิด
**แต่ประเทศไทยตรงข้ามสุดขั้ว นั่นคือ โกงแล้วไม่ติดคุก หลบหนีไม่ยอมรับกระบวนการยุติธรรม ไม่ยอมรับความผิด แม้ว่าจะมีหลักฐานคาตา นี่ต่างหากคือความล้าหลังด้อยพัฒนาที่รอการปฏิรูปอย่างรวดเร็ว !!
สำหรับอดีตประธานาธิบดีหญิงรายนี้ เพิ่งถูกกระบวนการถอดถอนออกจากตำแหน่งมาไม่นานจากกรณีดังกล่าว ซึ่งถือว่าเป็นอดีตประธานาธิบดีเกาหลีใต้รายที่สี่แล้วที่ถูกดำเนินการตามกฎหมาย โดยก่อนหน้านี้ อดีตประธานาธิบดี "ชุนดู ฮวาน" ถูกตัดสินประหารชีวิต จากการใช้กำลังปราบปรามประชาชนในเหตุการณ์ประท้วงที่เมืองกวางจู เมื่อหลายปีก่อน แต่ต่อมาก็ได้รับการอภัยโทษ
อดีตประธานาธิบดีรายต่อมาคือ โน เต วู จากนั้นก็เป็นอดีตประธานาธิบดี โรห์ มู ฮียอน ที่ถูกดำเนินคดีข้อหาคอร์รัปชัน เมื่อปี 2552 และที่น่าสนใจก็คือ อดีตประธานาธิบดีรายนี้ทนแรงกดดันและความอับอายไม่ไหว ตัดสินใจ"กระโดดหน้าผาฆ่าตัวตาย" ในที่สุด
ต่อมาเมื่อปี 2555 อดีตประธานาธิบดี ลี เมียง บัค ออกมา "ขอโทษประชาชน" กรณีที่พี่ชายของเขาและเป็นที่ปรึกษาทางการเมืองของเขา ถูกดำเนินคดีในข้อหารับสินบน
รายล่าสุดก็คือ อดีตประธานาธิบดีหญิงคนแรกคือ ปัค กึนฮเย ที่ถูกส่งเข้าเรือนจำ เพื่อรอการตั้งข้อหา และดำเนินคดีในขีอหาคอร์รัปชันและใช้อำนาจมิชอบดังกล่าวในสัปดาห์นี้
นั่นคือปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในประเทศเกาหลีใต้ ประเทศที่เมื่อราวสามสี่สิบปีก่อน อาจจะเรียกได้ว่ามีความเจริญก้าวหน้าใกล้เคียง หรือล้าหลังกว่าประเทศไทยในหลายด้าน แต่เวลานี้ไม่ต้องพูดถึงกันแล้ว เชื่อว่าคนไทยน่าจะมองเห็นภาพกันดี
**น่าสังเกตก็คือ กระบวนการที่สามารถดำเนินคดีกับผู้นำประเทศทั้งที่ยังอยู่ในตำแหน่ง และพ้นจากตำแหน่งไปแล้วได้อย่างตรงไปตรงมา และเข้มงวดตามหลักการ "ทุกคนต้องอยู่ภายใต้กฎหมาย" ไม่มีข้อยกเว้น เพราะผู้นำของเกาหลีใต้ 3-4 คนดังกล่าว มีบางรายถูกตัดสิน "ประหารชีวิต" และรายล่าสุดก็กำลังถูกควบคุมตัวในเรือนจำ เพื่อรอการไต่สวนความผิด
สิ่งหนึ่งที่น่าจะเป็นตัวสะท้อนภาพความจริง และน่าจะเป็นสาเหตุทำให้ประเทศเกาหลีใต้เจริญรุดหน้าได้ดีที่สุดน่าจะเป็นเรื่อง "กระบวนการยุติธรรม" ของประเทศเขา เป็นกระบวนการยุติธรรมที่ถูกออกแบบมาอย่างมีประสิทธิภาพ ตั้งแต่ "ต้นทาง" ถึง "ปลายทาง" ไม่มีความเกรงใจ ไม่มีลูบหน้าปะจมูก เพราะถ้าขนาดที่ทั้งตำรวจ อัยการ ศาล สามารถดำเนินคดีกับผู้นำประเทศได้ขนาดนี้ บุคคลอื่นที่เป็นระดับล่างลงมาที่กระทำผิด ก็ไม่ต้องพูดถึงกันแล้ว
ขณะเดียวกัน สิ่งที่สะท้อนให้เห็นอีกอย่างหนึ่งก็คือ "ความละอาย" มีการยอมรับใน "กระบวนการยุติธรรม" แต่โดยมี อย่างแรกคือ ความละอาย มีอดีตผู้นำเกาหลีใต้บางรายที่ทนต่อแรงกดดัน หรือทนความอับอายไม่ไหวต้อง "ฆ่าตัวตาย" รวมทั้งต้องออกมา "ขอโทษประชาชน" ตัวเองหรือญาติพี่น้องตัวเองถูกดำเนินคดีในความผิด
ตัดภาพมาเปรียบเทียบในประเทศไทยบ้าง คำถามแรกก็คือ เราเห็นกรณีที่คนระดับประธานาธิบดีของประเทศนั้นถูกดำเนินคดีอย่างเฉียบขาดโดยเฉพาะคดีเกี่ยวกับการทุจริตคอร์รัปชัน รวมไปถึงการใช้อำนาจหน้าที่มิชอบ คนไทยมีความรู้สึกอย่างไรบ้าง เชื่อว่าหลายคนคงอยากให้กระบวนการยุติธรรมในบ้านเราเข้มแข็ง และเข้มงวดแบบนั้นบ้าง เพราะเชื่อว่าต้นเหตุแห่งความล้าหลัง หา "ความปรองดองเกิดขึ้นไม่ได้" ก็เป็นเพราะ ความไม่ยุติธรรม เลือกปฏิบัติ การบังคับใช้กฎหมายไม่เอาจริงเอาจัง หรือลูบหน้าปะจมูก จนมีการกล่าวเสียดสีว่า "คุกมีไว้ขังสุนัขกับคนจน"เท่านั้น หรือ "คนรวยคนมีอำนาจไม่ผิด" เป็นต้น
** ปรากฏการณ์ที่ประเทศเกาหลีใต้ ไม่มีทางเกิดขึ้นในประเทศไทย เพราะกระบวนการปฏิรูปกระบวนการยุติธรรมทั้งระบบยังไม่เกิดขึ้น โดยเฉพาะต้นทางคือ ตำรวจ กลางทางคืออัยการ ยังไม่เห็นความเคลื่อนไหวที่ชัดเจน ยังมีกระบวนการที่ไม่ยอมรับ "อำนาจศาล" ตัวอย่างก็คือ กรณี ทักษิณ ชินวัตร เคยระบุว่า "กระบวนการยุติความเป็นธรรม" หลบหนีคดี หลบหนีหมายจับโดยศาล
คดีลูกชายของเจ้าของเครื่องดื่มชูกำลัง ที่ขับรถหรูชนเจ้าหน้าที่ตำรวจชั้นผู้น้อยเสียชีวิต ที่พยายามยื้อคดีมาหลายปีจนบัดนี้ยังไม่ได้ส่งฟ้อง จนเชื่อได้ว่าต้องมีความ "ไม่ชอบมาพากล" จากการวิ่งเต้น และมีการเปิดโปงโดยสื่อต่างประเทศ สร้างความเสื่อมเสียและตอกย้ำให้เห็นถึงความอ่อนแอในกระบวนการยุติธรรมบางขั้นตอนอย่างชัดเจนขึ้นมาอีก
ดังนั้น ภาพสะท้อนที่เกิดขึ้นย่อมเปรียบเทียบให้เห็นภาพความแตกต่างได้อย่างชัดเจนกับการ "จัดการ" กับการกระทำผิดได้ในทุกระดับ นั่นคือ ตั้งแต่ระดับสูงสุดลงมา ไม่มีการเลือกปฏิบัติ ไม่มีใครอยู่เหนือกฎหมาย และที่สำคัญเราได้เห็นว่าในประเทศเกาหลีใต้ "ระดับผู้นำ ญาติพี่น้อง" ของผู้นำก็มีการทุจริต มีการโกงเหมือนกับประเทศไทย แต่ที่แตกต่างกันสุดขั้วก็คือ "โกงแล้วติดคุก" หนีไม่ได้ ยอมรับในกระบวนการยุติธรรม มีความละอายสำนึกผิด
**แต่ประเทศไทยตรงข้ามสุดขั้ว นั่นคือ โกงแล้วไม่ติดคุก หลบหนีไม่ยอมรับกระบวนการยุติธรรม ไม่ยอมรับความผิด แม้ว่าจะมีหลักฐานคาตา นี่ต่างหากคือความล้าหลังด้อยพัฒนาที่รอการปฏิรูปอย่างรวดเร็ว !!