ปฏิบัติการตรวจค้นพื้นที่วัดพระธรรมกาย เพื่อจับตัวธัมมชโยมาดำเนินคดีข้อหาร่วมกันฟอกเงินและรับของโจร ผ่านไปแล้ว 10 วัน แม้ยังไม่บรรลุเป้าหมาย เพราะยังหาตัวธัมมชโยไม่เจอ แต่ประชาชนที่มองเห็นความชั่วร้ายของลัทธิธรรมกาย ต่างเข้าใจ และเป็นกำลังใจให้เจ้าหน้าที่ดีเอสไอ ตำรวจ ทหาร ในการทำหน้าที่จับตัวผู้ร้ายมาดำเนินคดี
สมัยปราบเสื้อแดงเมื่อปี 2553 กว่าเหตุการณ์จะยุติสลายม็อบได้ ต้องใช้เวลากว่า สองเดือน นี่เพิ่งจะสิบวันเอง
ครั้งนี้ก็ไม่ต่างจากครั้งนั้น ที่วัดพระธรรมกายระดมมวลชน ทั้งพระจริง พระปลอม และสาวกผู้เลื่อมใสศรัทธาในตัวธัมมชโยมาสกัดกั้นดีเอสไอ ตำรวจ ทหาร ไม่ให้เข้าถึงพื้นที่ที่คาดว่า ธัมมชโยหลบซ่อนตัวอยู่ จะทำอะไรจึงต้องระมัดระวังไม่ให้เกิดความรุนแรงจนเลือดตกยางออก เกิดความสูญเสีย มิฉะนั้นแล้ว จะเข้าทางฝ่ายวัดพระธรรมกาย ซึ่งจะปลุกระดมว่า รัฐบาลใช้ความรุนแรงกับพระและประชาชน อันเป็นกลยุทธ์เดียวกับที่ เสื้อแดงเคยใช้เมื่อปี 2553
แม้จะมีความสูญเสียเกิดขึ้นแล้ว คือ สาวกธรรมกายคนหนึ่งผูกคอตายบนเสาสัญญาณโทรศัพท์ เพื่อต่อต้านการใช้มาตรา 44 เข้าควบคุมพื้นที่ แต่ความตายที่เกิดขึ้นนั้น ไม่มีผลอะไรเลยกับการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ และพล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรียืนยันว่า จะคงมาตรา 44 ต่อไปจนกว่าจะได้ตัวธัมมชโยมาดำเนินคดี
สาวกธรรมกายคนนั้น คือเหยื่อคนหนึ่งในบรรดาเหยื่ออีกหลายแสนคนของธัมมชโย เขาหลุดพ้นจากความเป็นเหยื่อไปแล้ว แต่คนอื่นๆ ยังเวียนว่ายอยู่ในวังวนความหลงงมงายของลัทธิธรรมกาย
การเข้าควบคุมพื้นที่วัดพระธรรมกายถูกบิดเบือนว่า เป็นการรังแกทำลายวัดพระธรรมกายที่มีคำสอนต่างไปจากหลักธรรมในพุทธศาสนา เป็นการไม่ยอมรับความเห็นที่แตกต่างในเรื่องพุทธแท้ พุทธเทียม แต่ความจริงการใช้มาตรา 44 เข้าควบคุมพื้นที่วัดพระธรรมกาย เป็นเรื่องทางโลก ไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องคำสอนที่วิปริตไปจากพระธรรมวินัยของธรรมกายเลย
เป็นการติดตามจับกุมตัวธัมมชโยที่ร่วมมือกับลูกศิษย์ยักยอกเงินฝากของสมาชิกสหกรณ์เครดิตยูเนี่ยนจำนวนหลายพันล้านบาทมาดำเนินคดี ทางการให้โอกาสต่อสู้ตามกระบวนการยุติธรรมอย่างเต็มที่ แต่ธัมมชโยก็ไม่ยอมมาต่อสู้คดี ใช้ความศรัทธาหลงผิด ของสาวกมาเป็นเกราะกำบังตัวหนีอาญาแผ่นดิน
ความหลงผิดว่า ธรรมกาย คือพุทธศาสนานี้ นับว่าเป็นความสำเร็จของกลยุทธ์ธรรมกายที่ทำให้ประชาชนหลงเชื่อว่า ธรรมกายคือ หลักธรรมคำสอน
ในรายงานเรื่องกรณีวัดพระธรรมกายของคณะกรรมาธิการการศาสนา ศิลปะและวัฒนธรรม สภาผู้แทนราษฎร เมื่อ พ.ศ. 2542 ตอนหนึ่ง เรียกกลยุทธ์ของธรรมกายนี้ว่า กลยุทธ์ปูเสฉวน
“วัดพระธรรมกายใช้กลยุทธ์ที่ชาญฉลาดในการเข้าแทรกแซงและยึดครองคณะสงฆ์ไทย อาจเรียกว่า “กลยุทธ์ปูเสฉวน” เพราะปูเสฉวนอาศัยอยู่ในเปลือกหอย แต่ตัวเป็นปูไม่ใช่หอย อาศัยเปลือกหอยกำบังธาตุแท้เพื่อลวงโลก ปูเสฉวนออกจากเปลือกหอยมากินเนื้อหอย หอยก็ยังไม่รู้สึกตัวจนตัวตายแล้ว
วัดพระธรรมกายเป็นลัทธิแปลกปลอม ไม่ใช่พระพุทธศาสนาเถรวาทแท้ของคณะสงฆ์ไทย แต่ผู้บริหารวัดรวม 10 รูป ได้วางแผนยุทธศาสตร์และยุทธวิธีอย่างชาญฉลาด เป็นนักฉวยโอกาสชั้นสุดยอด รู้จักใช้บุคคคล ช่วงจังหวะแฝงตัว กำบังตัว คืบคลานเข้ามาแทรกแซงคณะสงฆ์ไทย”
กรณีสันติอโศกที่ประกาศไม่ยอมรับมหาเถรสมาคม ถูกขับออกจากคณะสงฆ์ในข้อหาประพฤติผิดจากพระธรรมวินัย ทำพระธรรมวินัยให้วิปริต เมื่อ พ.ศ. 2531 ในทางโลก สมณะโพธิรักษ์กับพวกถูกดำเนินคดีจนถึงชั้นศาลฎีกาที่พิพากษาให้จำคุก 60 เดือน แต่ได้รับการรอลงอาญา เป็นเพราะสันติอโศกไม่ยอมประนีประนอมทำตัวเป็นปูเสฉวน แต่ก็ไม่หลบหนีอย่างที่ธัมมชโยหนีอยู่ในตอนนี้ ต่อสู้คดีจนถึงที่สุด
ในขณะที่ธรรมกายแปลงกายแฝงตัวในคณะสงฆ์ไทย ปรนเปรอพระผู้มีหน้าที่ในทางปกครองทุกระดับชั้น ด้วยเงินทองที่ได้มาจากการบริจาคของผู้หลงเชื่อ จนสามารถสร้างเครือข่ายขุมอำนาจ มีอิทธิพล และบุญคุณเหนือพระราชาคณะหลายๆ รูปในมหาเถรสมาคม จนเกือบจะบรรุลเป้าหมายขึ้นสูงสุดคือ ยึดครองตำแหน่งสมเด็จพระสังฆราช องค์ที่ 20
ถึงวันนี้ มีข้อพิสูจน์ชัดเจนแล้วว่า ระหว่างสันติอโศกกับธรรมกายใครคือภัยของพุทธศาสนา ใครคือผู้ให้ ใครคือกาฝากที่อาศัยความศรัทธาจนหลงงมงายกลืนกินทรัพย์สินเงินทอง ตลอดจนชีวิตของผู้หลงเชื่อ
โชคดีที่ในช่วงหลายๆ ปีมานี้ พุทธศาสนิกชนได้รับความรู้ ความเข้าใจว่า ที่ว่าลัทธิธรรมกายไม่ใช่ศาสนาพุทธนั้นเป็นอย่างไร จากคำอธิบายผ่านหนังสือกรณีธรรมกายของสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต) และคำสอนของพระสงฆ์รูปอื่นๆ ที่ไม่ได้อยู่ในเครือข่ายอามิสสินจ้างของธรรมกาย
ประกอบกับพฤติกรรมในการขายบุญของธรรมกายในช่วงสิบปีที่ผ่านมานี้ เป็นสิ่งที่ฟ้องตัวเองว่า ลัทธิธรรมกาย แท้จริงแล้วคืออะไร
เราจึงมีฆราวาสที่กินข้าว 3 มื้อ มีชีวิตสุกๆ ดิบๆ ไม่ห่างไกลจากอบายมุข บางคนเป็นนักร้อง นักแสดง เป็นผู้ลุกขึ้นมาตอบโต้กับสิ่งเทียมพุทธศาสนาอย่างธรรมกาย ในขณะที่พระราชาคณะ พระสงฆ์ผู้ทรงสมณศักดิ์มีความรู้ทางธรรมสอบได้เปรียญ 3 ประโยค 5 ประโยค 9 ประโยค จบปริญญาโท จบด็อกเตอร์ทางด้านพุทธศาสตร์ พากันรูดซิปปากซ่อนตัวอยู่ในกุฏิ
สมัยปราบเสื้อแดงเมื่อปี 2553 กว่าเหตุการณ์จะยุติสลายม็อบได้ ต้องใช้เวลากว่า สองเดือน นี่เพิ่งจะสิบวันเอง
ครั้งนี้ก็ไม่ต่างจากครั้งนั้น ที่วัดพระธรรมกายระดมมวลชน ทั้งพระจริง พระปลอม และสาวกผู้เลื่อมใสศรัทธาในตัวธัมมชโยมาสกัดกั้นดีเอสไอ ตำรวจ ทหาร ไม่ให้เข้าถึงพื้นที่ที่คาดว่า ธัมมชโยหลบซ่อนตัวอยู่ จะทำอะไรจึงต้องระมัดระวังไม่ให้เกิดความรุนแรงจนเลือดตกยางออก เกิดความสูญเสีย มิฉะนั้นแล้ว จะเข้าทางฝ่ายวัดพระธรรมกาย ซึ่งจะปลุกระดมว่า รัฐบาลใช้ความรุนแรงกับพระและประชาชน อันเป็นกลยุทธ์เดียวกับที่ เสื้อแดงเคยใช้เมื่อปี 2553
แม้จะมีความสูญเสียเกิดขึ้นแล้ว คือ สาวกธรรมกายคนหนึ่งผูกคอตายบนเสาสัญญาณโทรศัพท์ เพื่อต่อต้านการใช้มาตรา 44 เข้าควบคุมพื้นที่ แต่ความตายที่เกิดขึ้นนั้น ไม่มีผลอะไรเลยกับการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ และพล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรียืนยันว่า จะคงมาตรา 44 ต่อไปจนกว่าจะได้ตัวธัมมชโยมาดำเนินคดี
สาวกธรรมกายคนนั้น คือเหยื่อคนหนึ่งในบรรดาเหยื่ออีกหลายแสนคนของธัมมชโย เขาหลุดพ้นจากความเป็นเหยื่อไปแล้ว แต่คนอื่นๆ ยังเวียนว่ายอยู่ในวังวนความหลงงมงายของลัทธิธรรมกาย
การเข้าควบคุมพื้นที่วัดพระธรรมกายถูกบิดเบือนว่า เป็นการรังแกทำลายวัดพระธรรมกายที่มีคำสอนต่างไปจากหลักธรรมในพุทธศาสนา เป็นการไม่ยอมรับความเห็นที่แตกต่างในเรื่องพุทธแท้ พุทธเทียม แต่ความจริงการใช้มาตรา 44 เข้าควบคุมพื้นที่วัดพระธรรมกาย เป็นเรื่องทางโลก ไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องคำสอนที่วิปริตไปจากพระธรรมวินัยของธรรมกายเลย
เป็นการติดตามจับกุมตัวธัมมชโยที่ร่วมมือกับลูกศิษย์ยักยอกเงินฝากของสมาชิกสหกรณ์เครดิตยูเนี่ยนจำนวนหลายพันล้านบาทมาดำเนินคดี ทางการให้โอกาสต่อสู้ตามกระบวนการยุติธรรมอย่างเต็มที่ แต่ธัมมชโยก็ไม่ยอมมาต่อสู้คดี ใช้ความศรัทธาหลงผิด ของสาวกมาเป็นเกราะกำบังตัวหนีอาญาแผ่นดิน
ความหลงผิดว่า ธรรมกาย คือพุทธศาสนานี้ นับว่าเป็นความสำเร็จของกลยุทธ์ธรรมกายที่ทำให้ประชาชนหลงเชื่อว่า ธรรมกายคือ หลักธรรมคำสอน
ในรายงานเรื่องกรณีวัดพระธรรมกายของคณะกรรมาธิการการศาสนา ศิลปะและวัฒนธรรม สภาผู้แทนราษฎร เมื่อ พ.ศ. 2542 ตอนหนึ่ง เรียกกลยุทธ์ของธรรมกายนี้ว่า กลยุทธ์ปูเสฉวน
“วัดพระธรรมกายใช้กลยุทธ์ที่ชาญฉลาดในการเข้าแทรกแซงและยึดครองคณะสงฆ์ไทย อาจเรียกว่า “กลยุทธ์ปูเสฉวน” เพราะปูเสฉวนอาศัยอยู่ในเปลือกหอย แต่ตัวเป็นปูไม่ใช่หอย อาศัยเปลือกหอยกำบังธาตุแท้เพื่อลวงโลก ปูเสฉวนออกจากเปลือกหอยมากินเนื้อหอย หอยก็ยังไม่รู้สึกตัวจนตัวตายแล้ว
วัดพระธรรมกายเป็นลัทธิแปลกปลอม ไม่ใช่พระพุทธศาสนาเถรวาทแท้ของคณะสงฆ์ไทย แต่ผู้บริหารวัดรวม 10 รูป ได้วางแผนยุทธศาสตร์และยุทธวิธีอย่างชาญฉลาด เป็นนักฉวยโอกาสชั้นสุดยอด รู้จักใช้บุคคคล ช่วงจังหวะแฝงตัว กำบังตัว คืบคลานเข้ามาแทรกแซงคณะสงฆ์ไทย”
กรณีสันติอโศกที่ประกาศไม่ยอมรับมหาเถรสมาคม ถูกขับออกจากคณะสงฆ์ในข้อหาประพฤติผิดจากพระธรรมวินัย ทำพระธรรมวินัยให้วิปริต เมื่อ พ.ศ. 2531 ในทางโลก สมณะโพธิรักษ์กับพวกถูกดำเนินคดีจนถึงชั้นศาลฎีกาที่พิพากษาให้จำคุก 60 เดือน แต่ได้รับการรอลงอาญา เป็นเพราะสันติอโศกไม่ยอมประนีประนอมทำตัวเป็นปูเสฉวน แต่ก็ไม่หลบหนีอย่างที่ธัมมชโยหนีอยู่ในตอนนี้ ต่อสู้คดีจนถึงที่สุด
ในขณะที่ธรรมกายแปลงกายแฝงตัวในคณะสงฆ์ไทย ปรนเปรอพระผู้มีหน้าที่ในทางปกครองทุกระดับชั้น ด้วยเงินทองที่ได้มาจากการบริจาคของผู้หลงเชื่อ จนสามารถสร้างเครือข่ายขุมอำนาจ มีอิทธิพล และบุญคุณเหนือพระราชาคณะหลายๆ รูปในมหาเถรสมาคม จนเกือบจะบรรุลเป้าหมายขึ้นสูงสุดคือ ยึดครองตำแหน่งสมเด็จพระสังฆราช องค์ที่ 20
ถึงวันนี้ มีข้อพิสูจน์ชัดเจนแล้วว่า ระหว่างสันติอโศกกับธรรมกายใครคือภัยของพุทธศาสนา ใครคือผู้ให้ ใครคือกาฝากที่อาศัยความศรัทธาจนหลงงมงายกลืนกินทรัพย์สินเงินทอง ตลอดจนชีวิตของผู้หลงเชื่อ
โชคดีที่ในช่วงหลายๆ ปีมานี้ พุทธศาสนิกชนได้รับความรู้ ความเข้าใจว่า ที่ว่าลัทธิธรรมกายไม่ใช่ศาสนาพุทธนั้นเป็นอย่างไร จากคำอธิบายผ่านหนังสือกรณีธรรมกายของสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต) และคำสอนของพระสงฆ์รูปอื่นๆ ที่ไม่ได้อยู่ในเครือข่ายอามิสสินจ้างของธรรมกาย
ประกอบกับพฤติกรรมในการขายบุญของธรรมกายในช่วงสิบปีที่ผ่านมานี้ เป็นสิ่งที่ฟ้องตัวเองว่า ลัทธิธรรมกาย แท้จริงแล้วคืออะไร
เราจึงมีฆราวาสที่กินข้าว 3 มื้อ มีชีวิตสุกๆ ดิบๆ ไม่ห่างไกลจากอบายมุข บางคนเป็นนักร้อง นักแสดง เป็นผู้ลุกขึ้นมาตอบโต้กับสิ่งเทียมพุทธศาสนาอย่างธรรมกาย ในขณะที่พระราชาคณะ พระสงฆ์ผู้ทรงสมณศักดิ์มีความรู้ทางธรรมสอบได้เปรียญ 3 ประโยค 5 ประโยค 9 ประโยค จบปริญญาโท จบด็อกเตอร์ทางด้านพุทธศาสตร์ พากันรูดซิปปากซ่อนตัวอยู่ในกุฏิ