อภินันท์ สิริรัตนจิตต์
มหาวิทยาลัยหาดใหญ่
ชีวิตประจำวันของเราสวมหมวกหลายใบไว้เหนือความรู้สึกบนศีรษะ เพื่อกำกับหน้าที่ความรับผิดชอบตามหมวกที่สวมไว้ การสวมหมวกจึงเป็นการแสดงบทบาทที่มีตำแหน่งเป็นชื่อเรียก โดยมีผลการทำงานในหน้าที่ความรับผิดชอบ เป็นสิ่งสะท้อนความสามารถในการสวมหมวก
การสวมหมวก จึงเป็นการสวมความเป็นอื่นที่ไม่ใช่ตัวเรา โดยเงื่อนไขของการสวมหมวกจำกัดตามสถานการณ์ บุคคล เวลา และสถานที่
บางคนอาจสวมหมวกหลายใบ ด้วยโอกาส และสถานการณ์ผนวกกับความรู้ ความสามารถและความดีงามให้จำต้องแสดงบทบาทหลากหลาย ดังนั้น เพื่อป้องกันความสับสนที่จะเกิดเป็นผลข้างเคียงจากหมวกแต่ละใบ ซึ่งอาจมีผลกับหมวกใบอื่น ผู้สวมหมวกจะต้องมีข้อตกลงกับหมวกที่สวมว่าจะอยู่กับหมวกใบนั้นอย่างไร เพื่อไม่ให้ความเป็นอื่นเข้ามาแทรกแซง ความเป็นอื่นนี้อาจเป็น... ความเป็นบุคคลอื่นที่คิดอยากให้เราเป็นแบบที่เขาต้องการ ความรู้สึกของผู้อื่นที่วิพากษ์วิจารณ์เรา ตามมุมมองเขา ความคาดหวังของผู้อื่นที่อยากให้เราเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แม้กระทั่งความอยากของเรา อยากมี อยากดี อยากเป็น อยากเด่นดัง ความเป็นอื่นเหล่านี้ จึงไม่ใช่ความเป็นตัวตนที่แท้จริงของเรา
การสวมหมวกหลายใบ แล้วลืมถอดความเป็นอื่น อาจเกิดปัญหากระทบทั้งต่อตนเอง ผู้อื่น และองค์กร อาทิ เหตุกรณีอื้อฉาว ลูกสาว CEO โคเรียนแอร์ สั่งให้ไล่แอร์โฮสเตสลงจากเครื่องบิน ขณะที่พร้อมจะออกจากสนามบินกรุงนิวยอร์กสู่อินชอน ด้วยเหตุที่บริการไม่ถูกใจ เพราะเสิร์ฟถั่วแมกคาเดเมียใส่ถุงกระดาษ โดยไม่แกะใส่จานให้เรียบร้อย ส่งผลให้เครื่องบินล่าช้า กระทบต่อผู้โดยสารทั้งลำ สุดท้ายเธอถูกลงโทษทางกฎหมายและทางสังคมอย่างหนัก เพราะการสวมหมวกผิดใบ
ข้อความจาก สตีฟ จอบส์ ในหนังสือวิชาสุดท้ายที่มหาวิทยาลัยไม่ได้สอน กล่าวว่า เวลามีจำกัด ดังนั้น อย่าทำให้มันเปล่าประโยชน์ ด้วยการใช้ชีวิตของคนอื่น และอย่าตกเป็นทาสของกฎเกณฑ์ นั่นคือ การใช้ชีวิตตามความคิดของคนอื่น อย่าปล่อยให้เสียงของทัศนคติคนอื่น ดังกลบเสียงของหัวใจของเรา สำคัญที่สุดคือ จงมีความกล้าที่จะเดินตามสิ่งที่หัวใจและสัญชาติญาณเรียกร้อง เพราะสองสิ่งนี้ทำให้เรารู้อยู่แล้วว่า เรา อยากเป็นอะไร ส่วนทุกอย่างที่เหลือ ล้วนเป็นเรื่องรองลงมาทั้งสิ้น
หากคิดแบบเรียบง่ายว่า การสวมหมวกแต่ละใบ เพื่อทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายเสร็จแล้ว ก็ถอดหมวกใบนั้นวางเสีย เหมือนกับการเข้านอนคงไม่มีใคร อยากสวมหมวกเข้านอน เพราะต่างต้องการนอนหลับอย่างสบาย โดยไร้หมวกบนศีรษะกันทั้งนั้น
มหาวิทยาลัยหาดใหญ่
ชีวิตประจำวันของเราสวมหมวกหลายใบไว้เหนือความรู้สึกบนศีรษะ เพื่อกำกับหน้าที่ความรับผิดชอบตามหมวกที่สวมไว้ การสวมหมวกจึงเป็นการแสดงบทบาทที่มีตำแหน่งเป็นชื่อเรียก โดยมีผลการทำงานในหน้าที่ความรับผิดชอบ เป็นสิ่งสะท้อนความสามารถในการสวมหมวก
การสวมหมวก จึงเป็นการสวมความเป็นอื่นที่ไม่ใช่ตัวเรา โดยเงื่อนไขของการสวมหมวกจำกัดตามสถานการณ์ บุคคล เวลา และสถานที่
บางคนอาจสวมหมวกหลายใบ ด้วยโอกาส และสถานการณ์ผนวกกับความรู้ ความสามารถและความดีงามให้จำต้องแสดงบทบาทหลากหลาย ดังนั้น เพื่อป้องกันความสับสนที่จะเกิดเป็นผลข้างเคียงจากหมวกแต่ละใบ ซึ่งอาจมีผลกับหมวกใบอื่น ผู้สวมหมวกจะต้องมีข้อตกลงกับหมวกที่สวมว่าจะอยู่กับหมวกใบนั้นอย่างไร เพื่อไม่ให้ความเป็นอื่นเข้ามาแทรกแซง ความเป็นอื่นนี้อาจเป็น... ความเป็นบุคคลอื่นที่คิดอยากให้เราเป็นแบบที่เขาต้องการ ความรู้สึกของผู้อื่นที่วิพากษ์วิจารณ์เรา ตามมุมมองเขา ความคาดหวังของผู้อื่นที่อยากให้เราเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แม้กระทั่งความอยากของเรา อยากมี อยากดี อยากเป็น อยากเด่นดัง ความเป็นอื่นเหล่านี้ จึงไม่ใช่ความเป็นตัวตนที่แท้จริงของเรา
การสวมหมวกหลายใบ แล้วลืมถอดความเป็นอื่น อาจเกิดปัญหากระทบทั้งต่อตนเอง ผู้อื่น และองค์กร อาทิ เหตุกรณีอื้อฉาว ลูกสาว CEO โคเรียนแอร์ สั่งให้ไล่แอร์โฮสเตสลงจากเครื่องบิน ขณะที่พร้อมจะออกจากสนามบินกรุงนิวยอร์กสู่อินชอน ด้วยเหตุที่บริการไม่ถูกใจ เพราะเสิร์ฟถั่วแมกคาเดเมียใส่ถุงกระดาษ โดยไม่แกะใส่จานให้เรียบร้อย ส่งผลให้เครื่องบินล่าช้า กระทบต่อผู้โดยสารทั้งลำ สุดท้ายเธอถูกลงโทษทางกฎหมายและทางสังคมอย่างหนัก เพราะการสวมหมวกผิดใบ
ข้อความจาก สตีฟ จอบส์ ในหนังสือวิชาสุดท้ายที่มหาวิทยาลัยไม่ได้สอน กล่าวว่า เวลามีจำกัด ดังนั้น อย่าทำให้มันเปล่าประโยชน์ ด้วยการใช้ชีวิตของคนอื่น และอย่าตกเป็นทาสของกฎเกณฑ์ นั่นคือ การใช้ชีวิตตามความคิดของคนอื่น อย่าปล่อยให้เสียงของทัศนคติคนอื่น ดังกลบเสียงของหัวใจของเรา สำคัญที่สุดคือ จงมีความกล้าที่จะเดินตามสิ่งที่หัวใจและสัญชาติญาณเรียกร้อง เพราะสองสิ่งนี้ทำให้เรารู้อยู่แล้วว่า เรา อยากเป็นอะไร ส่วนทุกอย่างที่เหลือ ล้วนเป็นเรื่องรองลงมาทั้งสิ้น
หากคิดแบบเรียบง่ายว่า การสวมหมวกแต่ละใบ เพื่อทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายเสร็จแล้ว ก็ถอดหมวกใบนั้นวางเสีย เหมือนกับการเข้านอนคงไม่มีใคร อยากสวมหมวกเข้านอน เพราะต่างต้องการนอนหลับอย่างสบาย โดยไร้หมวกบนศีรษะกันทั้งนั้น
