ASTVผู้จัดการรายวัน-"วีระ"โพสต์เฟซบุ๊ก ถามทหารชั้นผู้ใหญ่ "แผ่นดินของใคร" ถึงได้ปล่อยให้ทหารกัมพูชาเข้ามาแสดงอำนาจอธิปไตยเหนือแผ่นดินไทย หลังศูนย์ปฏิบัติการทุ่นระเบิดแห่งชาติได้เข้าไปเก็บกู้ระเบิดบริเวณบ้านหนองจาก แต่กลับถูกไล่พ้นแผ่นดินตัวเอง
ผู้สื่อข่าวรายงานว่า วานนี้ (10 ธ.ค.) นายวีระ สมความคิด ได้โพสต์เฟซบุ๊ก “Veera Somkwamkid” โดยอ้างอิงอิงบทความของ พ.อ.ดร.สุชาต จันทรวงศ์ หัวหน้าส่วนประสานการปฏิบัติและประเมินผล ของศูนย์ปฏฺิบัติการทุ่นระเบิดแห่งชาติ (TMAC) ที่เผยถึงการปฏิบัติหน้าที่ของหน่วยเก็บกู้ระเบิดในพื้นที่ บ้านหนองจาน ต.โนนหมากมุ่น อ.โคกสูง จ.สระแก้ว ว่า ได้ถูกทหารกัมพูชาถืออาวุธเข้ามาขับไล่ทหารไทย ทั้งๆ ที่ตรงนั้นคือแผ่นดินของไทย
ทั้งนี้ นายวีระ ได้โพสต์บทความฉบับเต็มตามลิงค์นี้ http://life-tmac.blogspot.com/2014/12/blog-post.html ที่เขียนหัวข้อไว้ว่า "แผ่นดินของใคร" แต่ล่าสุด ไม่สามารถเข้าไปยังลิงค์ดังกล่าวได้ เนื่องจากผู้เขียนบทความได้ลบบทความทิ้งไปแล้ว
โดยนายวีระ ได้โพสต์ต่อว่า แผ่นดินของใคร เป็นคำถามของหน่วยเก็บกู้วัตถุระเบิด บริเวณบ้านหนองจาน ต.โนนหมากมุ่น อ.โคกสูง จ.สระแก้ว บริเวณเดียวกับที่ผมและคนไทยอีก 6 คน ถูกทหารกัมพูชาใช้กำลังอาวุธเข้ามาในแผ่นดินไทย และลักพาตัวไปดำเนินคดีว่าพวกเราลักลอบเข้าไปในแผ่นดินกัมพูชา
นอกจากนี้ ยังยัดข้อหาผมกับคุณราตรีว่าเข้าไปจารกรรมข้อมูลทางทหาร ทำให้เกิดอันตรายกับประเทศกัมพูชา เพื่อเพิ่มโทษผมกับคุณราตรีให้หนักขึ้น โดยศาลกัมพูชาสั่งจำคุกผม 8 ปี ส่วนคุณราตรีโดน 6 ปี เพียงเพราะเราทั้งสองยืนยันว่าเราเดินอยู่บนแผ่นดินไทยที่มีเอกสารสิทธิตามกฎหมายไทยไม่ใช่แผ่นดินของกัมพูชา
"ไม่น่าเชื่อว่าจากวันนั้นถึงวันนี้ทหารกัมพูชายังบังอาจมาแสดงอำนาจอธิปไตยเหนือแผ่นดินไทยโดยที่นายทหารชั้นผู้ใหญ่ของไทยไม่กล้าทำอะไร จนมาถึงวันนี้ที่หน่วยเก็บกู้วัตถุระเบิดของไทย ต้องถูกทหารกัมพูชาไล่ให้ออกจากแผ่นดินไทย จึงมีคำถามขึ้นมาอีกครั้งว่า “แผ่นดินของใคร?"นายวีระระบุ
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าบทความดังกล่าวจะถูกลบทิ้ง แต่เฟซบุ๊กของนายวีระได้เซฟภาพเก็บไว้ โดยก่อนเริ่มบทความ ผู้เขียนที่ใช้นามว่า "ชาติชยา ศึกษิต" ได้เขียนหัวข้อไว้ว่า "แผ่นดินของใคร" จากนั้นเป็นรายละเอียดของการปฏิบัติงาน โดยมีใจความว่า "ผมเดินไปไม่กี่ก้าว รอบตัวผมเต็มไปด้วยทหารกัมพูชา ผมไม่เข้าใจว่ามันเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นในแผ่นดินของเรา"
เมื่อปลายเดือนต.ค.2557 หน่วยปฏิบัติการทุ่มระเบิดด้านมนุษยธรรมที่ 1 (นทป.1) ได้จัดกำลังเข้าปฏิบัติการค้นหาและเก็บกู้ทุ่นระเบิดตามแนวชายแดนในเขตพื้นที่ จ.สระแก้ว บริเวณ บ้านหนองจาน ต.โนนหมากมุ่น อ.โคกสูง ขนาดพื้นที่ 150,000 ตร.ม. พบแนวทุ่นระเบิด PMN จำนวนมากกว่า 100 ทุ่น ซึ่งเป็นการค้นหาและแกะรอยเบื้องต้นเท่านั้น แต่จำเป็นต้องหยุดปฏิบัติงาน เพราะทหารกัมพูชาที่อยู่ฝั่งตรงข้ามถืออาวุธเข้ามาแล้วสั่งให้ นปท.1 หยุดทำงาน ทั้งๆ ที่ตรงนั้นคือแผ่นดินไทย
เมื่อทราบข่าวจากเพื่อนพี่น้อง HDO นปท.1 ว่ามีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้น ผมและคณะ จึงพยายามหาโอกาสเดินทางไปยังพื้นที่ในทันทีที่ทำได้ ผมเดินทางไปถึงพื้นที่บ้านหนองจาน ในบ่ายวันที่ 2 ธ.ค.2557 (ก่อนที่จะไปบรรยายต่อที่จ.สุรินทร์ในวันที่ 3 ธ.ค.2557) ที่นั้นผมได้พบกับเพื่อนพี่น้อง HDO นทป.1 เกือบทุกคน และที่แปลกใจคือชาวบ้านอีกกว่า 10 คน มารอพบผมเพื่อร้องเรียนปัญหาเรื่องที่ทำกิน
ชาวบ้านร้องเรียนว่า พื้นที่ที่เคยมีทุ่นระเบิดนี้ เคยเป็นที่ทำไร่ทำนามาตั้งแต่สมัยครั้งปู่ย่าตายาย มีเอกสารหลักฐานพร้อม ซึ่งออกโดยทางราชการ พอมีสงครามระหว่างเวียดนามกับเขมรแดงก็หยุดทำ แต่พอสงครามเลิก "ทหารเขมรก็อ้างว่าเป็นพื้นที่ของเขา ห้ามเข้าไปทำกิน" ด้วยเหตุนี้ ชาวบ้านจึงมาร้องเรียนขอความช่วยเหลือจากเรา
ซึ่งพื้นที่บ้านหนองจาน ที่นปท.1 กำลังเก็บกู้ทุ่นระเบิดอยู่นี้ หากเป็นพื้นที่ปลอดภัยแล้ว ชาวบ้านก็สามารถเข้าไปทำมาหากินได้ แต่เหตุการณ์ไม่เป็นเช่นนั้น ทหารกัมพูชามาสั่งให้พวกเราหยุดทำ เขาเหล่านั้นบอกว่า "แนวลวดหนาม คือ แนวเขตแดนของกัมพูชา" ห้ามล้ำแดนเข้าไปเด็ดขาด
สมัยก่อนครั้งปู่ย่าตายายที่ทำไร่ทำนากันได้ เพราะชาวบ้านไทย-เขมร ในพื้นที่นั้นล้วนเกี่ยวข้องดองกัน รู้กันดีว่าตรงไหนคือเขตเขมร ตรงไหนคือเขตไทย พอต่อมาหลังจากการสู้รบของเขมรแดงและเวียดนาม ทางกองกำลังบูรพาจึงสั่งให้มีการขึงแนวรั้วลวดหนาม 5 เส้น เสาทำด้วยคอนกรีตเสริมเหล็ก ความยาวจากไหนถึงไหนไม่ทราบได้ โดยขึงเรียบตามแนวชายแดน (แต่ไม่ติดแนวชายแดน) โดยขึงแนวลวดหนามถัดต่อลงมาจากถนนคึกฤทธิ์ (ถนนศรีเพ็ญในปัจจุบัน) จากคำบอกเล่าของชาวบ้านบอกว่าสร้างไว้ประมาณปี พ.ศ.2530-2531 ก่อนที่จะมีการลาดยางถนนศรีเพ็ญ
ผมไม่ทราบว่าวัตถุประสงค์การสร้างแนวลวดหนาม 5 เส้น ว่าสร้างไว้เพื่ออะไร สร้างไว้เพื่อป้องกันไม่ให้เขมรแดงเข้ามารุกรานราฎรไทย หรือป้องกันไม่ให้ราษฎรไทยออกไปทำมาหากินในที่ดินของตัวเอง แต่ที่เห็นอยู่ในปัจจุบัน คือ ทหารกัมพูชาใช้อ้างสิทธิ์ว่าแนวลวดหนามนี้แหละคือเส้นเขตแดนระหว่างไทยกับกัมพูชา
ปัญหาพื้นที่อ้างสิทธิ์เหล่านี้ ตลอดแนวชายแดนจ.สระแก้ว มีจำนวนมาก ถามว่าผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านในเมืองเรารู้หรือไม่ ผมว่ารู้ แต่ไม่ยอมทำอะไรกันมากกว่า อ้างแต่เรื่องหน้าตาและความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ปล่อยให้ทหารตัวเล็กตัวน้อยของทั้งสองประเทศแก้ไขกันเอง แต่ทหารตัวน้อยของกัมพูชาเขาแน่กว่า ถือปืนออกมาขับไล่ทหารไทยและราษฎรไทยให้ออกจากแผ่นดินไทยได้
ทหารไทยก็ได้แต่รายงาน รอผู้ใหญ่สั่ง คงรอไปเถอะ รอจนกระทั่งวันหนึ่ง กัมพูชาจะบอกว่าแนวถนนศรีเพ็ญ คือ แนวแบ่งเขตแดนระหว่างไทยกับกัมพูชา
ผมว่าเรื่องนี้ ต้องเอาจริงเอาจังกันแล้ว ทะเลาะกันตั้งแต่เริ่มแรกเสียดีกว่า จะมาทะเลาะกันภายหลัง ผมไม่อยากเดินในแผ่นดินไทย แต่มีทหารเขมรมาคอยขับไล่ผม ได้โปรดเถอะครับ
ผู้สื่อข่าวรายงานว่า วานนี้ (10 ธ.ค.) นายวีระ สมความคิด ได้โพสต์เฟซบุ๊ก “Veera Somkwamkid” โดยอ้างอิงอิงบทความของ พ.อ.ดร.สุชาต จันทรวงศ์ หัวหน้าส่วนประสานการปฏิบัติและประเมินผล ของศูนย์ปฏฺิบัติการทุ่นระเบิดแห่งชาติ (TMAC) ที่เผยถึงการปฏิบัติหน้าที่ของหน่วยเก็บกู้ระเบิดในพื้นที่ บ้านหนองจาน ต.โนนหมากมุ่น อ.โคกสูง จ.สระแก้ว ว่า ได้ถูกทหารกัมพูชาถืออาวุธเข้ามาขับไล่ทหารไทย ทั้งๆ ที่ตรงนั้นคือแผ่นดินของไทย
ทั้งนี้ นายวีระ ได้โพสต์บทความฉบับเต็มตามลิงค์นี้ http://life-tmac.blogspot.com/2014/12/blog-post.html ที่เขียนหัวข้อไว้ว่า "แผ่นดินของใคร" แต่ล่าสุด ไม่สามารถเข้าไปยังลิงค์ดังกล่าวได้ เนื่องจากผู้เขียนบทความได้ลบบทความทิ้งไปแล้ว
โดยนายวีระ ได้โพสต์ต่อว่า แผ่นดินของใคร เป็นคำถามของหน่วยเก็บกู้วัตถุระเบิด บริเวณบ้านหนองจาน ต.โนนหมากมุ่น อ.โคกสูง จ.สระแก้ว บริเวณเดียวกับที่ผมและคนไทยอีก 6 คน ถูกทหารกัมพูชาใช้กำลังอาวุธเข้ามาในแผ่นดินไทย และลักพาตัวไปดำเนินคดีว่าพวกเราลักลอบเข้าไปในแผ่นดินกัมพูชา
นอกจากนี้ ยังยัดข้อหาผมกับคุณราตรีว่าเข้าไปจารกรรมข้อมูลทางทหาร ทำให้เกิดอันตรายกับประเทศกัมพูชา เพื่อเพิ่มโทษผมกับคุณราตรีให้หนักขึ้น โดยศาลกัมพูชาสั่งจำคุกผม 8 ปี ส่วนคุณราตรีโดน 6 ปี เพียงเพราะเราทั้งสองยืนยันว่าเราเดินอยู่บนแผ่นดินไทยที่มีเอกสารสิทธิตามกฎหมายไทยไม่ใช่แผ่นดินของกัมพูชา
"ไม่น่าเชื่อว่าจากวันนั้นถึงวันนี้ทหารกัมพูชายังบังอาจมาแสดงอำนาจอธิปไตยเหนือแผ่นดินไทยโดยที่นายทหารชั้นผู้ใหญ่ของไทยไม่กล้าทำอะไร จนมาถึงวันนี้ที่หน่วยเก็บกู้วัตถุระเบิดของไทย ต้องถูกทหารกัมพูชาไล่ให้ออกจากแผ่นดินไทย จึงมีคำถามขึ้นมาอีกครั้งว่า “แผ่นดินของใคร?"นายวีระระบุ
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าบทความดังกล่าวจะถูกลบทิ้ง แต่เฟซบุ๊กของนายวีระได้เซฟภาพเก็บไว้ โดยก่อนเริ่มบทความ ผู้เขียนที่ใช้นามว่า "ชาติชยา ศึกษิต" ได้เขียนหัวข้อไว้ว่า "แผ่นดินของใคร" จากนั้นเป็นรายละเอียดของการปฏิบัติงาน โดยมีใจความว่า "ผมเดินไปไม่กี่ก้าว รอบตัวผมเต็มไปด้วยทหารกัมพูชา ผมไม่เข้าใจว่ามันเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นในแผ่นดินของเรา"
เมื่อปลายเดือนต.ค.2557 หน่วยปฏิบัติการทุ่มระเบิดด้านมนุษยธรรมที่ 1 (นทป.1) ได้จัดกำลังเข้าปฏิบัติการค้นหาและเก็บกู้ทุ่นระเบิดตามแนวชายแดนในเขตพื้นที่ จ.สระแก้ว บริเวณ บ้านหนองจาน ต.โนนหมากมุ่น อ.โคกสูง ขนาดพื้นที่ 150,000 ตร.ม. พบแนวทุ่นระเบิด PMN จำนวนมากกว่า 100 ทุ่น ซึ่งเป็นการค้นหาและแกะรอยเบื้องต้นเท่านั้น แต่จำเป็นต้องหยุดปฏิบัติงาน เพราะทหารกัมพูชาที่อยู่ฝั่งตรงข้ามถืออาวุธเข้ามาแล้วสั่งให้ นปท.1 หยุดทำงาน ทั้งๆ ที่ตรงนั้นคือแผ่นดินไทย
เมื่อทราบข่าวจากเพื่อนพี่น้อง HDO นปท.1 ว่ามีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้น ผมและคณะ จึงพยายามหาโอกาสเดินทางไปยังพื้นที่ในทันทีที่ทำได้ ผมเดินทางไปถึงพื้นที่บ้านหนองจาน ในบ่ายวันที่ 2 ธ.ค.2557 (ก่อนที่จะไปบรรยายต่อที่จ.สุรินทร์ในวันที่ 3 ธ.ค.2557) ที่นั้นผมได้พบกับเพื่อนพี่น้อง HDO นทป.1 เกือบทุกคน และที่แปลกใจคือชาวบ้านอีกกว่า 10 คน มารอพบผมเพื่อร้องเรียนปัญหาเรื่องที่ทำกิน
ชาวบ้านร้องเรียนว่า พื้นที่ที่เคยมีทุ่นระเบิดนี้ เคยเป็นที่ทำไร่ทำนามาตั้งแต่สมัยครั้งปู่ย่าตายาย มีเอกสารหลักฐานพร้อม ซึ่งออกโดยทางราชการ พอมีสงครามระหว่างเวียดนามกับเขมรแดงก็หยุดทำ แต่พอสงครามเลิก "ทหารเขมรก็อ้างว่าเป็นพื้นที่ของเขา ห้ามเข้าไปทำกิน" ด้วยเหตุนี้ ชาวบ้านจึงมาร้องเรียนขอความช่วยเหลือจากเรา
ซึ่งพื้นที่บ้านหนองจาน ที่นปท.1 กำลังเก็บกู้ทุ่นระเบิดอยู่นี้ หากเป็นพื้นที่ปลอดภัยแล้ว ชาวบ้านก็สามารถเข้าไปทำมาหากินได้ แต่เหตุการณ์ไม่เป็นเช่นนั้น ทหารกัมพูชามาสั่งให้พวกเราหยุดทำ เขาเหล่านั้นบอกว่า "แนวลวดหนาม คือ แนวเขตแดนของกัมพูชา" ห้ามล้ำแดนเข้าไปเด็ดขาด
สมัยก่อนครั้งปู่ย่าตายายที่ทำไร่ทำนากันได้ เพราะชาวบ้านไทย-เขมร ในพื้นที่นั้นล้วนเกี่ยวข้องดองกัน รู้กันดีว่าตรงไหนคือเขตเขมร ตรงไหนคือเขตไทย พอต่อมาหลังจากการสู้รบของเขมรแดงและเวียดนาม ทางกองกำลังบูรพาจึงสั่งให้มีการขึงแนวรั้วลวดหนาม 5 เส้น เสาทำด้วยคอนกรีตเสริมเหล็ก ความยาวจากไหนถึงไหนไม่ทราบได้ โดยขึงเรียบตามแนวชายแดน (แต่ไม่ติดแนวชายแดน) โดยขึงแนวลวดหนามถัดต่อลงมาจากถนนคึกฤทธิ์ (ถนนศรีเพ็ญในปัจจุบัน) จากคำบอกเล่าของชาวบ้านบอกว่าสร้างไว้ประมาณปี พ.ศ.2530-2531 ก่อนที่จะมีการลาดยางถนนศรีเพ็ญ
ผมไม่ทราบว่าวัตถุประสงค์การสร้างแนวลวดหนาม 5 เส้น ว่าสร้างไว้เพื่ออะไร สร้างไว้เพื่อป้องกันไม่ให้เขมรแดงเข้ามารุกรานราฎรไทย หรือป้องกันไม่ให้ราษฎรไทยออกไปทำมาหากินในที่ดินของตัวเอง แต่ที่เห็นอยู่ในปัจจุบัน คือ ทหารกัมพูชาใช้อ้างสิทธิ์ว่าแนวลวดหนามนี้แหละคือเส้นเขตแดนระหว่างไทยกับกัมพูชา
ปัญหาพื้นที่อ้างสิทธิ์เหล่านี้ ตลอดแนวชายแดนจ.สระแก้ว มีจำนวนมาก ถามว่าผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านในเมืองเรารู้หรือไม่ ผมว่ารู้ แต่ไม่ยอมทำอะไรกันมากกว่า อ้างแต่เรื่องหน้าตาและความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ปล่อยให้ทหารตัวเล็กตัวน้อยของทั้งสองประเทศแก้ไขกันเอง แต่ทหารตัวน้อยของกัมพูชาเขาแน่กว่า ถือปืนออกมาขับไล่ทหารไทยและราษฎรไทยให้ออกจากแผ่นดินไทยได้
ทหารไทยก็ได้แต่รายงาน รอผู้ใหญ่สั่ง คงรอไปเถอะ รอจนกระทั่งวันหนึ่ง กัมพูชาจะบอกว่าแนวถนนศรีเพ็ญ คือ แนวแบ่งเขตแดนระหว่างไทยกับกัมพูชา
ผมว่าเรื่องนี้ ต้องเอาจริงเอาจังกันแล้ว ทะเลาะกันตั้งแต่เริ่มแรกเสียดีกว่า จะมาทะเลาะกันภายหลัง ผมไม่อยากเดินในแผ่นดินไทย แต่มีทหารเขมรมาคอยขับไล่ผม ได้โปรดเถอะครับ
