1. หมาลอบกัด
อหิงสา กับ หมาลอบกัด
นกหวีดกับสัตว์หน้าขน
ธงชาติกับถ่อยทรชน
มือเปล่ากับปืนกล ระบิดทมิฬ
ต้องเซ่นสังเวยอีกกี่ศพ
จึงการสู้รบจะจบสิ้น
อีกกี่หยาดเลือดต้องหลั่งริน
จึงจะล้างแผ่นดินที่มืดดำ
2. นักรบนกหวีด
มาจากนครศรีธรรมราช
มาชุมนุมเพื่อชาติอย่างอาจหาญ
มาด้วยใจร้อนระอุ อุดมการณ์
มาด้วยจิตวิญญาณลูกหลานไทย
ด้วยมือเปล่ากับนกหวีดและธงชาติ
“ประคอง ชูจันทร์” องอาจไม่หวั่นไหว
เดินตามลุงกำนันอย่างมั่นใจ
แล้วเขาก็จากไป...อีกหนึ่งคน
สัตว์นรกปาระเบิดลอบกัด
ร่างกระเด็นเซซัดกลางถนน
กลางวันกลางกรุงกลางฝูงชน
สายนกหวีดร่วงหล่นในเลือดนอง
หลับเถิด “ประคอง ชูจันทร์”
หลับกับความฝันอันฟูฟ่อง
มวลมหาประชาชนขอรับรอง
ทุกความฝันของ “ประคอง” ต้องเป็นจริง
มวลชนจะแปรแค้นอันแค้นคลั่ง
ให้ก่อเกิดเป็นพลังอันใหญ่ยิ่ง
จะล้างชั่วทุกโฉดชั่วที่ชังชิง
จะ “ชูจันทร์” ไม่ทอดทิ้ง ค่า “ประคอง”
3. โศกนาฏกรรม
พ่อบอกไปกู้ชาติ
ทวงอำนาจกลับคืนมา
หนูอยู่กับยายตา
ติดตามพ่อทางทีวี
เห็นภาพลุงกำนัน
ชูกำปั้นบนเวที
ภาพพ่อหนูก็มี
ตอนเดินตามลุงกำนัน
หนูโบกมือให้พ่อ
ทางบ้านรอพ่อทุกวัน
รอวันชนะมัน
และรอวันพ่อกลับมา
วันนี้มารับพ่อ
หนูมารอด้วยน้ำตา
พ่อไปไม่ร่ำลา
มันเข่นฆ่าพ่อทำไม
พ่อเจ็บมากไหมพ่อ
หลับนะพ่อไม่เป็นไร
มารับพ่อกลับไป
ไปหลับฝันที่บ้านเรา
หนูสาบานจะสานต่อ
ไม่ให้พ่อหนูตายเปล่า
ทุกข์ประเทศต้องบรรเทา
หนูจะเป่านกหวีดแทน
หนูจะเป่านกหวีดพ่อ สู้ต่อไป!
ว.แหวนลงยา
