วานนี้ (26พ.ย.) ผู้สื่อข่าวรายงานว่า นายวิมล ไทรนิ่มนวล ผู้เขียนนวนิยาย "อมตะ" รางวัลซีไรต์ ประจำปี 2543 ได้เขียนลงในสังคมออนไลน์ เฟสบุค วิพากษ์วิจารณ์การทำงานของรัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ที่เหมือนสัมปทานผูกขาดประเทศ โดยอ้างว่า มาจากการเลือกตั้ง ประชาธิปไตยเต็มใบ จากคนไทย 15 ล้านเสียง ซึ่งผู้เขียนเปรียบเทียบ ประชาธิปไตยสมัยนี้ว่า "บูชาหีบเลือกตั้ง" แตะต้องไม่ได้
"แด่..พวกบูชาหีบเลือกตั้ง"
ประเทศไทยไม่ได้มีคน ๑๕ ล้านคนที่เลือกพรรคเพื่อไทยเท่านั้น ยังมีส่วนที่เหลือมากกว่า ๑๕ ล้านคน แต่พวกเขาจะคิดอะไร อย่างไร ใครก็รู้หัวใจของพวกเขาไม่หมด แต่คนเหล่านี้มีตัวตน มีชีวิต และมีสิทธิที่จะพูด และกระทำได้อย่างที่พวกคนสนับสนุนรัฐบาลเคยกระทำและกำลังกระทำอยู่
ผมก็อยากจะถามกลับว่า พวกรัฐบาลจะให้คนที่นอกเหนือจาก ๑๕ ล้านคนไปอยู่ที่ไหน???
หรือคนที่เขาไม่เอารัฐบาลไปอยู่...ไหน??
รออีก ๔ ปีหรือ??
เพราะคิดวนเวียนซ้ำซากอยู่แค่ตัวเลข ไม่คิดถึงเรื่องคุณภาพและเนื้อหาสาระ...การเมืองไทยจึงวนอยู่กับความขัดแย้งไม่จบ ปัญญาชนก็หลงวนอยู่แค่นี้ "บูชาหีบเลือกตั้ง" เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่ใครจะแตะต้องไม่ได้ สุดท้ายมันก็ไม่ต่างกับพวกรัฐบาลที่โจมตีฝ่ายอื่นคนอื่นนั่นแหละว่า "แตะต้องไม่ได้"
อย่าเอาเสียงข้างมากจาก "หีบเลือกตั้ง" มา "อุดปาก" คนอื่น ฝ่ายอื่น การเลือกตั้งไม่ใช่การให้สัมปทานผูกขาดประเทศ ไม่ใช่สิ่งสถิตนิ่งตายตัว แต่เป็นพลวัต เช่นเดียวกับชีวิตและสรรพสิ่ง เสียงข้างมากไม่มีอภิสิทธิ์อุดปากคนอื่น เพราะนั่นคือเผด็จการ แม้ว่ามันจะได้อำนาจมาจากหีบเลือกตั้ง ถ้าไม่เข้าใจประเด็นนี้ก็ป่วยการพูดเรื่องประชาธิปไตย เหนื่อยเปล่าด้วยกันทุกคน.
พูดให้มันถึงกึ๋นอีกหน่อย...ประเทศนี้มีพรรคการเมืองแค่ ๒ พรรคเท่านั้น คือพรรคที่อยู่ "ในสภา" กับที่อยู่ "นอกสภา" (พูดตามที่เป็นจริง)..
พรรคที่อยู่ในสภาแบ่งเป็น ๒ มุ้งใหญ่ คือมุ้งฝ่ายรัฐบาลกับมุ้งฝ่ายค้าน...ส่วนอีกพรรคคือ พรรคนอกสภา มุ้งหลักคือข้าราชการ โดยเฉพาะทหาร หรืออย่างที่พวกเสื้อแดงเรียกว่าพวกอำมาตย์นั่นแหละ นอกนั้นคือประชาชนที่ต้องเลือกสองพรรคใหญ่นี้เพื่อเอาตัวให้รอด พรรคไหนถูกจริต ถูกกับผลประโยชน์กับตนก็เลือกพรรคนั้น เลือกฝ่ายนั้น คนที่มีสำนึกรักความเป็นธรรมก็เลือกด้วยเหตุผลแห่งความเป็นธรรม
(ถ้าอยากเห็นประชาชนเลือกด้วยเหตุผล คือ เลือกเพื่อผลประโยชน์ร่วมกันของทุกคนในประเทศ ก็ต้องให้ข้อมูลที่เป็นจริง ไม่ใช่ข้อมูลเท็จ)
แต่ไม่ว่าจะเลือกฝ่ายไหน ประชาชนส่วนใหญ่ก็ได้ประโยชน์จากพวกบิ๊กๆ ของพรรคทั้งสองน้อยมาก ในชีวิตประจำวันทุกคนก็ต้องดิ้นรนขวนขวายช่วยตัวเองไป ดังนั้นเขาจะเลือกพรรคไหนก็เป็นสิทธิของพวกเขา
แต่ถ้าจะพูดเรื่อง "ประชาธิปไตย" เฉพาะรูปแบบอย่างเดียว มันก็คือ "การเลือก" ในเวลาปัจจุบัน ส่วนใครจะยืนยันการเลือกในอดีตของตนก็เป็นสิทธิของเขาเช่นกัน แต่ก็ต้องยืนยันในปัจจุบันอยู่ดี..
การเลือกในปัจจุบันนี้ ไม่มีหีบเลือกตั้งให้ลงคะแนน พวกเขา (ในกรณีนี้คือประชาชนที่เข้าร่วมกับองค์การพิทัษ์สยาม) ก็เลือกด้วยการออกไปแสดงตัวตน เหมือนที่พวกเสื้อแดงเคยทำมา แต่ว่า..วันนี้แสดงได้ไหม??
นี่ก็เป็นคำตอบเรื่อง "ประชาธิปไตย" ของรัฐบาลในปัจจุบันได้ดี.
"แด่..พวกบูชาหีบเลือกตั้ง"
ประเทศไทยไม่ได้มีคน ๑๕ ล้านคนที่เลือกพรรคเพื่อไทยเท่านั้น ยังมีส่วนที่เหลือมากกว่า ๑๕ ล้านคน แต่พวกเขาจะคิดอะไร อย่างไร ใครก็รู้หัวใจของพวกเขาไม่หมด แต่คนเหล่านี้มีตัวตน มีชีวิต และมีสิทธิที่จะพูด และกระทำได้อย่างที่พวกคนสนับสนุนรัฐบาลเคยกระทำและกำลังกระทำอยู่
ผมก็อยากจะถามกลับว่า พวกรัฐบาลจะให้คนที่นอกเหนือจาก ๑๕ ล้านคนไปอยู่ที่ไหน???
หรือคนที่เขาไม่เอารัฐบาลไปอยู่...ไหน??
รออีก ๔ ปีหรือ??
เพราะคิดวนเวียนซ้ำซากอยู่แค่ตัวเลข ไม่คิดถึงเรื่องคุณภาพและเนื้อหาสาระ...การเมืองไทยจึงวนอยู่กับความขัดแย้งไม่จบ ปัญญาชนก็หลงวนอยู่แค่นี้ "บูชาหีบเลือกตั้ง" เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่ใครจะแตะต้องไม่ได้ สุดท้ายมันก็ไม่ต่างกับพวกรัฐบาลที่โจมตีฝ่ายอื่นคนอื่นนั่นแหละว่า "แตะต้องไม่ได้"
อย่าเอาเสียงข้างมากจาก "หีบเลือกตั้ง" มา "อุดปาก" คนอื่น ฝ่ายอื่น การเลือกตั้งไม่ใช่การให้สัมปทานผูกขาดประเทศ ไม่ใช่สิ่งสถิตนิ่งตายตัว แต่เป็นพลวัต เช่นเดียวกับชีวิตและสรรพสิ่ง เสียงข้างมากไม่มีอภิสิทธิ์อุดปากคนอื่น เพราะนั่นคือเผด็จการ แม้ว่ามันจะได้อำนาจมาจากหีบเลือกตั้ง ถ้าไม่เข้าใจประเด็นนี้ก็ป่วยการพูดเรื่องประชาธิปไตย เหนื่อยเปล่าด้วยกันทุกคน.
พูดให้มันถึงกึ๋นอีกหน่อย...ประเทศนี้มีพรรคการเมืองแค่ ๒ พรรคเท่านั้น คือพรรคที่อยู่ "ในสภา" กับที่อยู่ "นอกสภา" (พูดตามที่เป็นจริง)..
พรรคที่อยู่ในสภาแบ่งเป็น ๒ มุ้งใหญ่ คือมุ้งฝ่ายรัฐบาลกับมุ้งฝ่ายค้าน...ส่วนอีกพรรคคือ พรรคนอกสภา มุ้งหลักคือข้าราชการ โดยเฉพาะทหาร หรืออย่างที่พวกเสื้อแดงเรียกว่าพวกอำมาตย์นั่นแหละ นอกนั้นคือประชาชนที่ต้องเลือกสองพรรคใหญ่นี้เพื่อเอาตัวให้รอด พรรคไหนถูกจริต ถูกกับผลประโยชน์กับตนก็เลือกพรรคนั้น เลือกฝ่ายนั้น คนที่มีสำนึกรักความเป็นธรรมก็เลือกด้วยเหตุผลแห่งความเป็นธรรม
(ถ้าอยากเห็นประชาชนเลือกด้วยเหตุผล คือ เลือกเพื่อผลประโยชน์ร่วมกันของทุกคนในประเทศ ก็ต้องให้ข้อมูลที่เป็นจริง ไม่ใช่ข้อมูลเท็จ)
แต่ไม่ว่าจะเลือกฝ่ายไหน ประชาชนส่วนใหญ่ก็ได้ประโยชน์จากพวกบิ๊กๆ ของพรรคทั้งสองน้อยมาก ในชีวิตประจำวันทุกคนก็ต้องดิ้นรนขวนขวายช่วยตัวเองไป ดังนั้นเขาจะเลือกพรรคไหนก็เป็นสิทธิของพวกเขา
แต่ถ้าจะพูดเรื่อง "ประชาธิปไตย" เฉพาะรูปแบบอย่างเดียว มันก็คือ "การเลือก" ในเวลาปัจจุบัน ส่วนใครจะยืนยันการเลือกในอดีตของตนก็เป็นสิทธิของเขาเช่นกัน แต่ก็ต้องยืนยันในปัจจุบันอยู่ดี..
การเลือกในปัจจุบันนี้ ไม่มีหีบเลือกตั้งให้ลงคะแนน พวกเขา (ในกรณีนี้คือประชาชนที่เข้าร่วมกับองค์การพิทัษ์สยาม) ก็เลือกด้วยการออกไปแสดงตัวตน เหมือนที่พวกเสื้อแดงเคยทำมา แต่ว่า..วันนี้แสดงได้ไหม??
นี่ก็เป็นคำตอบเรื่อง "ประชาธิปไตย" ของรัฐบาลในปัจจุบันได้ดี.
