อ่า! หนังบู๊ล้างผลาญสไตล์ฮ่องกง “เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด” น่าจะต้องยอมถอยให้หนังไทยลงขันร่วมสร้างกับนายทุนใหญ่ ไตเติ้ลเหมาะๆ คือ “เหลี่ยมหักดิบโหด” ออกแนวบุญคุณไม่ทดแทน ความแค้นต้องชำระ เหยื่อหักดิบมีเฉียด 15 ล้านคน
แต่เหยื่อของเหลี่ยมโหดแท้จริงไม่มากขนาดนั้น มีเพียงชนเผ่าเสื้อแดงบางกลุ่มก๊วนซึ่งยังไม่ได้รับการปูนบำเหน็จ ต้องยอมรับสภาพของมวลชนบ้องตื้น ถูกพวกนักตีกินสู้แล้วรวยร้อยลิ้นกะลาวนขนใส่รถมานั่งตากแดด กินข้าวกล่อง
มีน้ำขวดกลั้วคอ เบี้ยเลี้ยงรายวันติดกระเป๋า ทนฟังพวกเพ้อเจ้อ เสือหิว นักล่าเงินรางวัล นักวางบิลด่าอำมาตย์ นายทุนชนชั้นศักดินา เอามัน! ฝนตก ฟ้าร้อง แดดร้อนแทบควายตับแตกก็ต้องอยู่ในแถว รอฟังคำสัญญาลมๆ แล้งๆ
ในยุคปี 2552-2553 แทนที่จะได้เล่นสงกรานต์น้ำ ดันถูกหลอกให้เข้าร่วมกิจกรรมเผาบ้าน เผาเมือง สาดกระสุนลูกตะกั่ว เสี่ยงตาย แลกกับเงินไม่กี่ร้อย
พวกอยู่แนวหน้า โดนปลุกระดมให้ตกใจง่าย วิ่งเข้าห้างสรรพสินค้ากลางกรุง ขนทรัพย์สินมีค่าราคาแพง ยกระดับจากคนโดนหลอกให้สู้เพื่อประชาธิปไตยกำมะลอเพื่อเหลี่ยมร้ายให้เป็นนักปล้นสะดม ร่วมขบวนการฆ่าทหาร ชาวบ้าน
สู้มานานดักดานเพื่อช่วยเหลี่ยมร้าย ผีบุญนักแหล แถ ปลิ้นปล้อนกะล่อนทอง เป็นระยะๆ จ้อผ่านสื่อไฮเทค! พวกเผาศาลากลาง ประกอบอาชญากรรมสารพัดต้องโดนโทษอาญา ติดคุกไม่มีใครช่วย ไม่ใช่พวกแกนนำสู้แล้วรวย
แล้วเป็นไง ดิ้นรนมานาน ผลสุดท้าย เหลี่ยมร้ายให้น้องสาวรับบทแม่นางโพยปูโพรกเน่าในเป็นตัวแทนนั่งเก้าอี้ผู้นำประเทศ สร้างความขบขันปนความน่าทุเรศเวทนา ให้ชาวโลกสนุกสนาน วงการทูตได้หัวเราะเยาะความโง่เง่า
คนไทยจิตสำนึกดี ไม่ใช่ทาสเหลี่ยมร้าย ต้องกล้ำกลืนฝืนทน! แต่ยังเชื่อมั่นว่าแม้เหลี่ยมร้ายจะกุมอำนาจอยู่เบื้องหลังแม่นางโพย วาระความต้องการส่วนตัวจะต้องถูกแสดงออก ฟ้องให้เห็นความเอาแต่ได้ เห็นแก่ตัว พวกชนเผ่าแดงได้รู้ซึ้ง
และแล้ว วันนั้นมาถึง เมื่อเหลี่ยมร้ายเปิดใจ วาระซ่อนเร้น พูดความในใจ ความต้องการของตัวเอง ไม่อ้อมค้อม เป็นตัวตนแท้จริง! พูดยาว ทำเอาชนเผ่าเสื้อแดงอึ้ง ใบ้กิน พูดไม่ออก ลืมกลอกลูกตา! ช็อกจนแทบหาทางกลับบ้านไม่ถูก
จากความคึกฮึกเหิมระลึกถึงความสำเร็จในงานเผาบ้าน เผาเมือง พวกแกนนำสู้แล้วรวย อำมาตย์ ไพร่กำมะลอ นักต้มตุ๋นสารพัด คาดหวังว่าเหลี่ยมร้ายโฟนอินเข้ามาจะตบรางวัล โดยเฉพาะให้ “ตู่” ตาถลนได้เป็นอำมาตย์เต็มบ้อง
นึกว่าจะมีรายการปลอบใจหลังจากสิ้นสภาพความเป็นผู้ทรงเกี๊ยะในสภา 500 ละลายทรัพย์ ขาลอย ไร้เอกสิทธิ์คุ้มหัวในคดีอาญาสารพัด รอศาลพิจารณาคดี นอกจากเสี่ยงต่อการคืนสู่คุก ยังต้องคืนเงินเดือนร่วมล้านบาทให้สภาอีกด้วย
ช่วงเหลี่ยมร้ายเริ่มแหล ลูบหลังเหยื่อนั่งหน้าสลอนทั้งหน้าเวทีราชประสงค์และทีวีดาวเทียมช่องเอเชียอาบแดด ยกยอตู่ไพร่ ว่าที่อำมาตย์ยิ้มแป้น แก้มแทบปริ เดินยืดส่ายอาดๆ ก้าวขึ้นเวทีมาดไม่วอกแวก เห็บเหาปาราสิตตามเป็นพรวน
หน้ากระหยิ่มยิ้มย่อง อ่า! นายใหญ่เอ่ยชื่อแบบชื่นชม ต้องเป็นการประกาศยกระดับให้เป็นอำมาตย์แน่ ถ้าไม่ใช่มหาดไทย ก็เป็นกระทรวงศึกษาธิการ
คำชมจากนายใหญ่ เทียบชั้นรางวัลที่ซีซาร์มอบให้ขุนพลยุคโรมันซึ่งรบชนะหลายอาณาจักรนั่นเลย! เริ่มต้นด้วยดีแบบนี้ ตู่ไพร่ต้องหวังสูง กระหยิ่มยิ้มย่อง มองเห็นอนาคตเกินระดับเพื่อนร่วมสู้แล้วรวย “เต้น” เสนาบดีสวนผัก
ฟังได้สักพัก หน้าตาตู่เริ่มเปลี่ยน จากอาการยิ้มแย้ม ปากเริ่มหุบ มุมปากหักลง หนอกคอยุบจากอาการพอง หูตก ไหล่ลู่ ตาส่อแววผิดหวัง บางจังหวะยังยิ้มปูเลี่ยนๆ ปลอบใจตัวเอง หวังว่านาทีทองต้องมา แม้จะช้า ถือว่าเป็นไคลแม็กซ์
ฟังไปนานๆ เอ๊ะ! ชักไม่เข้าท่า เหลี่ยมร้ายนายใหญ่ไม่พูดเรื่องเก้าอี้เสนาบดีสักแอะ มัวแต่พล่ามเรื่องปัญหาตัวเอง เน้นการปรองดอง สมานฉันท์ ให้ชนเผ่าเสื้อแดงลืมความขัดแย้ง เริ่มต้นใหม่ ต้องเชิดชูสถาบันชาติ ศาสน์ กษัตริย์
เป็นหนังคนละม้วน ไม่เอ่ยคำว่าอำมาตย์! มีแต่ปรองดองๆๆๆ
แกนนำเสื้อแดงปาราสิตยืนกุมเป้าบนเวทีคอตก ตู่ไพร่ทำใจไม่ได้ หลบสายตาจ้องจากข้างล่าง ไปหลังเวทีหาที่อาเจียน ถ้าไม่รากเลือดด้วยความผิดหวังก็ใกล้เคียง! คงรู้แล้วว่าจิวยี่กระอักเลือดก่อนตายด้วยความแค้นนั้นเป็นอย่างไร
เหลี่ยมร้ายปฏิบัติการหักดิบโหดซึ่งหน้า ไม่เตือนอะไรทั้งนั้น!!
ที่น่าเอะใจ ไร้คำอธิบาย คือคำประกาศว่าจะไม่โฟนอินอีกแล้ว นี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว จะรีบด่วนลาโลกในเร็ววันหรือไม่ ต้องรอชะตากรรมขั้นปลายน้ำ
เหลี่ยมร้ายประกาศอำลา “พี่น้องเสื้อแดงพายเรือมาส่งผมถึงฝั่งแล้ว ถือว่าเสร็จภารกิจ จากนี้ไปผมจะนั่งรถขึ้นภูเขาไปเอง” ฮ่า! นี่เป็นการถีบหัวเรือส่งชัดๆ
ชนเผ่าเสื้อแดงคนไหนจะนึกว่านั่นเป็นการพายเรือให้มหาโจรนั่งหรือไม่?
ญาตินายอากงเหยื่อมะเร็งยิ่งกว่าเซ็งเป็ด เหลี่ยมร้ายเอ่ยถึงแป๊บเดียว แล้วเฉไฉไปเรื่องอื่นๆ สรุปได้ความว่า “ใครจะเป็นจะตาย ช่างแม่มัน กูไม่จ่าย”
ตู่ไพร่ไม่เจริญอาหาร ต้องกลืนเลือด! เสียหน้าบนเวทีแทบมุดดินหนี เหลี่ยมร้ายป้อนลูกยอ ตามด้วยแห้ว ต้องซดเลือดแรดผสมน้ำใบบัวบกแก้ช้ำใน! ถุย! ชีวิต
แต่เหยื่อของเหลี่ยมโหดแท้จริงไม่มากขนาดนั้น มีเพียงชนเผ่าเสื้อแดงบางกลุ่มก๊วนซึ่งยังไม่ได้รับการปูนบำเหน็จ ต้องยอมรับสภาพของมวลชนบ้องตื้น ถูกพวกนักตีกินสู้แล้วรวยร้อยลิ้นกะลาวนขนใส่รถมานั่งตากแดด กินข้าวกล่อง
มีน้ำขวดกลั้วคอ เบี้ยเลี้ยงรายวันติดกระเป๋า ทนฟังพวกเพ้อเจ้อ เสือหิว นักล่าเงินรางวัล นักวางบิลด่าอำมาตย์ นายทุนชนชั้นศักดินา เอามัน! ฝนตก ฟ้าร้อง แดดร้อนแทบควายตับแตกก็ต้องอยู่ในแถว รอฟังคำสัญญาลมๆ แล้งๆ
ในยุคปี 2552-2553 แทนที่จะได้เล่นสงกรานต์น้ำ ดันถูกหลอกให้เข้าร่วมกิจกรรมเผาบ้าน เผาเมือง สาดกระสุนลูกตะกั่ว เสี่ยงตาย แลกกับเงินไม่กี่ร้อย
พวกอยู่แนวหน้า โดนปลุกระดมให้ตกใจง่าย วิ่งเข้าห้างสรรพสินค้ากลางกรุง ขนทรัพย์สินมีค่าราคาแพง ยกระดับจากคนโดนหลอกให้สู้เพื่อประชาธิปไตยกำมะลอเพื่อเหลี่ยมร้ายให้เป็นนักปล้นสะดม ร่วมขบวนการฆ่าทหาร ชาวบ้าน
สู้มานานดักดานเพื่อช่วยเหลี่ยมร้าย ผีบุญนักแหล แถ ปลิ้นปล้อนกะล่อนทอง เป็นระยะๆ จ้อผ่านสื่อไฮเทค! พวกเผาศาลากลาง ประกอบอาชญากรรมสารพัดต้องโดนโทษอาญา ติดคุกไม่มีใครช่วย ไม่ใช่พวกแกนนำสู้แล้วรวย
แล้วเป็นไง ดิ้นรนมานาน ผลสุดท้าย เหลี่ยมร้ายให้น้องสาวรับบทแม่นางโพยปูโพรกเน่าในเป็นตัวแทนนั่งเก้าอี้ผู้นำประเทศ สร้างความขบขันปนความน่าทุเรศเวทนา ให้ชาวโลกสนุกสนาน วงการทูตได้หัวเราะเยาะความโง่เง่า
คนไทยจิตสำนึกดี ไม่ใช่ทาสเหลี่ยมร้าย ต้องกล้ำกลืนฝืนทน! แต่ยังเชื่อมั่นว่าแม้เหลี่ยมร้ายจะกุมอำนาจอยู่เบื้องหลังแม่นางโพย วาระความต้องการส่วนตัวจะต้องถูกแสดงออก ฟ้องให้เห็นความเอาแต่ได้ เห็นแก่ตัว พวกชนเผ่าแดงได้รู้ซึ้ง
และแล้ว วันนั้นมาถึง เมื่อเหลี่ยมร้ายเปิดใจ วาระซ่อนเร้น พูดความในใจ ความต้องการของตัวเอง ไม่อ้อมค้อม เป็นตัวตนแท้จริง! พูดยาว ทำเอาชนเผ่าเสื้อแดงอึ้ง ใบ้กิน พูดไม่ออก ลืมกลอกลูกตา! ช็อกจนแทบหาทางกลับบ้านไม่ถูก
จากความคึกฮึกเหิมระลึกถึงความสำเร็จในงานเผาบ้าน เผาเมือง พวกแกนนำสู้แล้วรวย อำมาตย์ ไพร่กำมะลอ นักต้มตุ๋นสารพัด คาดหวังว่าเหลี่ยมร้ายโฟนอินเข้ามาจะตบรางวัล โดยเฉพาะให้ “ตู่” ตาถลนได้เป็นอำมาตย์เต็มบ้อง
นึกว่าจะมีรายการปลอบใจหลังจากสิ้นสภาพความเป็นผู้ทรงเกี๊ยะในสภา 500 ละลายทรัพย์ ขาลอย ไร้เอกสิทธิ์คุ้มหัวในคดีอาญาสารพัด รอศาลพิจารณาคดี นอกจากเสี่ยงต่อการคืนสู่คุก ยังต้องคืนเงินเดือนร่วมล้านบาทให้สภาอีกด้วย
ช่วงเหลี่ยมร้ายเริ่มแหล ลูบหลังเหยื่อนั่งหน้าสลอนทั้งหน้าเวทีราชประสงค์และทีวีดาวเทียมช่องเอเชียอาบแดด ยกยอตู่ไพร่ ว่าที่อำมาตย์ยิ้มแป้น แก้มแทบปริ เดินยืดส่ายอาดๆ ก้าวขึ้นเวทีมาดไม่วอกแวก เห็บเหาปาราสิตตามเป็นพรวน
หน้ากระหยิ่มยิ้มย่อง อ่า! นายใหญ่เอ่ยชื่อแบบชื่นชม ต้องเป็นการประกาศยกระดับให้เป็นอำมาตย์แน่ ถ้าไม่ใช่มหาดไทย ก็เป็นกระทรวงศึกษาธิการ
คำชมจากนายใหญ่ เทียบชั้นรางวัลที่ซีซาร์มอบให้ขุนพลยุคโรมันซึ่งรบชนะหลายอาณาจักรนั่นเลย! เริ่มต้นด้วยดีแบบนี้ ตู่ไพร่ต้องหวังสูง กระหยิ่มยิ้มย่อง มองเห็นอนาคตเกินระดับเพื่อนร่วมสู้แล้วรวย “เต้น” เสนาบดีสวนผัก
ฟังได้สักพัก หน้าตาตู่เริ่มเปลี่ยน จากอาการยิ้มแย้ม ปากเริ่มหุบ มุมปากหักลง หนอกคอยุบจากอาการพอง หูตก ไหล่ลู่ ตาส่อแววผิดหวัง บางจังหวะยังยิ้มปูเลี่ยนๆ ปลอบใจตัวเอง หวังว่านาทีทองต้องมา แม้จะช้า ถือว่าเป็นไคลแม็กซ์
ฟังไปนานๆ เอ๊ะ! ชักไม่เข้าท่า เหลี่ยมร้ายนายใหญ่ไม่พูดเรื่องเก้าอี้เสนาบดีสักแอะ มัวแต่พล่ามเรื่องปัญหาตัวเอง เน้นการปรองดอง สมานฉันท์ ให้ชนเผ่าเสื้อแดงลืมความขัดแย้ง เริ่มต้นใหม่ ต้องเชิดชูสถาบันชาติ ศาสน์ กษัตริย์
เป็นหนังคนละม้วน ไม่เอ่ยคำว่าอำมาตย์! มีแต่ปรองดองๆๆๆ
แกนนำเสื้อแดงปาราสิตยืนกุมเป้าบนเวทีคอตก ตู่ไพร่ทำใจไม่ได้ หลบสายตาจ้องจากข้างล่าง ไปหลังเวทีหาที่อาเจียน ถ้าไม่รากเลือดด้วยความผิดหวังก็ใกล้เคียง! คงรู้แล้วว่าจิวยี่กระอักเลือดก่อนตายด้วยความแค้นนั้นเป็นอย่างไร
เหลี่ยมร้ายปฏิบัติการหักดิบโหดซึ่งหน้า ไม่เตือนอะไรทั้งนั้น!!
ที่น่าเอะใจ ไร้คำอธิบาย คือคำประกาศว่าจะไม่โฟนอินอีกแล้ว นี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว จะรีบด่วนลาโลกในเร็ววันหรือไม่ ต้องรอชะตากรรมขั้นปลายน้ำ
เหลี่ยมร้ายประกาศอำลา “พี่น้องเสื้อแดงพายเรือมาส่งผมถึงฝั่งแล้ว ถือว่าเสร็จภารกิจ จากนี้ไปผมจะนั่งรถขึ้นภูเขาไปเอง” ฮ่า! นี่เป็นการถีบหัวเรือส่งชัดๆ
ชนเผ่าเสื้อแดงคนไหนจะนึกว่านั่นเป็นการพายเรือให้มหาโจรนั่งหรือไม่?
ญาตินายอากงเหยื่อมะเร็งยิ่งกว่าเซ็งเป็ด เหลี่ยมร้ายเอ่ยถึงแป๊บเดียว แล้วเฉไฉไปเรื่องอื่นๆ สรุปได้ความว่า “ใครจะเป็นจะตาย ช่างแม่มัน กูไม่จ่าย”
ตู่ไพร่ไม่เจริญอาหาร ต้องกลืนเลือด! เสียหน้าบนเวทีแทบมุดดินหนี เหลี่ยมร้ายป้อนลูกยอ ตามด้วยแห้ว ต้องซดเลือดแรดผสมน้ำใบบัวบกแก้ช้ำใน! ถุย! ชีวิต
