ASTVผู้จัดการรายวัน - 172 นักวิชาการทั้งชายหญิงและภาคประชาชน ร่อนจดหมายเปิดผนึกจวกนายกฯ ใช้เพศเป็นข้ออ้างทางการเมือง กลบเกลื่อน ว.5 โฟร์ซีซั่นส์ ปกปิดความผิดตัวเอง แทนการชี้แจงปมผลประโยชน์ทับซ้อน ระบุสตรีเบอร์ 1 นานาชาติไม่เคยอ้างเพศระหว่างเป็นผู้นำ สอนจะทวงเกียรติด้วยการเรียกร้องความเห็นใจหนีการตรวจสอบ ทำหญิงไทยเสื่อมเกียรติ
จากกรณี น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร นายกรัฐมนตรี โดดการประชุมสภา ไปปฏิบัติภารกิจลับ ที่โรงแรมโฟร์ซีซั่นส์ จนเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ของสังคม และมีเสียงเรียกร้องให้น.ส.ยิ่งลักษณ์ ออกมาชี้แจงถึงเรื่องดังกล่าว แต่น.ส.ยิ่งลักษณ์ ก็บ่ายเบี่ยงมาตลอด แถมยังบิดเบือนว่าเป็นการรังแกลูกผู้หญิง
ทำให้กลุ่มนักวิชาการและประชาชน ร่วมลงชื่อ ทำจดหมายเปิดผนึก "ใช่สักแต่ว่าเป็นหญิง" โดยมีเนื้อหาระบุว่า การที่นายกรัฐมนตรีนำ " ความเป็นหญิง" มาใช้เป็นเครื่องมือทางการเมือง กล่าวอ้าง แก้ต่างความไร้ประสิทธิภาพ หรือความผิดพลาดในการบริหารบ้านเมือง รวมถึงหลีกเลี่ยงการชี้แจงตอบข้อซักถามในฐานะผู้นำประเทศ ทั้งในและนอกสภา นับวันจะสร้างความสับสนให้แก่ประเทศชาติมากขึ้นเป็นลำดับ
ทางกลุ่มประชาชนผู้ร่วมลงนาม จึงต้องการเผยแพร่ทัศนคติเกี่ยวกับความ เป็นหญิง ความเป็นชาย บนพื้นฐานความคิด อย่างใช้สามัญสำนึกว่า การอ้างความเป็นหญิง ด้วยเจตนาหลีกเลี่ยงตอบข้อซักถาม เบี่ยงเบน บิดเบือนประเด็นข้อเท็จจริง และอาจถึงกับปกปิดความผิดพลาด อันเนื่องจากความไม่เดียงสา ไร้ประสบการณ์ ด้อยประสิทธิภาพ ในการบริหารประเทศนั้น เป็นอันตรายอย่างยิ่งต่อสังคมประเทศชาติ อีกทั้งยังเป็นการทำให้สถานภาพสตรีไทย ประสบภาวะ "ถอยหลังเข้าคลอง" อย่างยิ่ง
ทางกลุ่มขอเสนอข้อคิดเห็นที่มีต่อปรากฏการณ์ "สักแต่ว่าเกิดเป็นหญิง" แล้วนำมาใช้เป็นเหตุผล ให้ความชอบธรรมในการทำงาน ไม่ว่าจะด้านบริหาร ด้านงบประมาณ ด้านนิติบัญญัติ รวมถึงความประพฤติส่วนตัวโดยทั่วไป ดังนี้
1 . บรรดาผู้นำหญิงในโลกตะวันออก ตะวันตก รวมถึงทวีปแอฟริกา ทั้งในยามสถานการณ์ปกติ หรือในสถานการณ์ที่เต็มไปด้วยข้อขัดแย้ง ก็หาได้มีผู้ใดอ้างถึง "ความเป็นหญิง" ในระหว่างปฏิบัติหน้าที่ผู้นำ อาทิ นางอองซาน ซูจี ในการต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยในพม่า นางมาการ์เร็ต แธตเชอร์ ในกรณีฟอล์คแลนด์ นางเบนาซีร์ บุตโต อดีตนายกรัฐมนตรีปากีสถาน ในกรณีสามีถูกกล่าวหาพัวพันคอร์รัปชัน
2 . การเรียกร้องโอกาส การกล่าวอ้างทวงสิทธิ ทวงเกียรติ และศักดิ์ศรีของผู้หญิงให้เป็นที่ยอมรับ สมควรกระทำอย่างยิ่ง ในกรณีที่ผู้หญิงถูกเลือกปฏิบัติ หรือกีดกันจากกฏหมาย สังคม การเมือง และวัฒนธรรม แต่มิใช่ และไม่สมควรกระทำเพื่อเรียกร้องความเห็นใจ ต่อความประพฤติส่วนตัวที่มิได้เกี่ยวกับการถูกกีดกันใดๆ หรือที่ร้ายยิ่งกว่านี้ ก็คือ สร้างสิทธิพิเศษหลีกหนีหน้าที่อันพึงปฏิบัติต่อประชาชน ผู้มีสิทธิเลือกตั้ง และตรวจสอบ
ทั้งนี้ ตามรัฐธรรมนูญฉบับปี 2550 มาตรา 30 ระบุไว้ชัดเจนว่า หญิงมีสิทธิเท่าเทียมกับชาย นั่นย่อมหมายความว่า นายกรัฐมนตรีไม่ว่าจะเป็นเพศใด เมื่อไม่เข้าประชุมสภาก็ต้องชี้แจงสาเหตุอย่างตรงไปตรงมา นายกรัฐมนตรี ไม่มีสิทธิกล่าวอ้างว่าเป็นการเหยียดหยามศักดิ์ศรี หรือสาเหตุอื่นใด ในอันที่จะไม่ชี้แจงการไม่เข้าประชุมสภา
3 . การนำ "ความเป็นหญิง" มาใช้เป็นเหตุผล อย่าง "เอาสีข้างเข้าถู" ในการบริหารบ้านเมือง และตอบข้อซักถามของสังคมเช่นนี้ นอกจากไม่สมควรเป็นเยี่ยงอย่างแก่ลูกผู้หญิงคนใด ทำให้ประชากรหญิง ซึ่งรวมถึงผู้นำสตรีในทุกวงการ เศรษฐกิจ การศึกษา การเมือง และวัฒนธรรม ต้องพลอยเสื่อมเสียเกียรติภูมิ ที่บรรพบุรุษสตรีไทย ได้สะสมสร้างมาแต่อดีตถึงปัจจุบัน ยังอาจนำสังคมประเทศชาติไปสู่วิธีคิดที่เบี่ยงเบน และเดินผิดทาง จนอาจหายนะได้ในที่สุด
4 . การตั้งกองทุนพัฒนาสตรี โดยมองข้ามกลุ่มด้อยโอกาสอื่นๆ ที่มีความวิกฤติ และเร่งด่วนกว่ามากมายนัก อาทิเช่น กลุ่มผู้พิการโดยเฉพาะเด็กพิการแต่กำเนิดที่ยังมีโอกาสฟื้นฟู การศึกษาของเด็กชาวไทยภูเขา สิทธิการเมืองของกลุ่มชาติพันธุ์ สิทธิคนรับใช้ตามบ้าน กลุ่มแม่ หรือพ่อเลี้ยงลูกตามลำพัง กลุ่มคนชราดูแลลูกหลานของครอบครัวแหว่ง ฯ ย่อมเป็นกองทุนที่ตั้งขึ้นอย่างไม่เท่าเทียม และไม่ทั่วถึง ทั้งยังมีเงื่อนไขให้ต้องลงทะเบียนสมาชิก เป็นการเฉพาะกลุ่ม เฉพาะกิจ ราวกับเพื่อตอบสนองนโยบายการหาเสียงของพรรคการเมืองเท่านั้น
5 . การใช้"ผ้าซิ่น" เป็นสัญลักษณ์แทนหญิง เพื่อดูหมิ่นเหยียดหยาม ไม่ว่าจะด้วยการกระทำ หรือด้วยวาจาดังเช่นอดีต ส.ส หญิงคนหนึ่ง ได้เคยอภิปรายตอบโต้ในสภา ให้ส.ส ชาย "เอาผ้าซิ่นมานุ่ง " จนต้องถอนคำพูด นอกจากเป็นการตอกย้ำทัศนคติสังคมที่ดูถูกสตรี ในฐานะเพศแม่ หากเป็นหญิงกระทำเสียเองแล้ว แม้จะถือว่าเป็นการที่ผู้นั้นได้ "ตบหน้าตัวเอง" ในที่สาธาณะ ยังนับเป็นความน่าละอายทางสังคม ที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นอีก
ทั้งนี้ ทางกลุ่มผู้ร่วมลงชื่อทำจดหมายเปิดผนึก จึงมีความวิตก กังวลอย่างยิ่ง ที่การนำ "ความเป็นหญิง" มาใช้เป็นเหตุผลในกรณีต่างๆ อย่างผิดกาลเทศะ โดยนายกรัฐมนตรีหญิงคนแรกของประเทศเช่นนี้ จะเป็นการสร้างมาตรฐานที่ผิดๆ สร้างเหตุที่ในทางกฏหมายเรียกว่า "บรรทัดฐาน" ไปในทิศทางที่เบี่ยงเบน และผิดเจตนารมณ์ของหลักการความเท่าเทียมทางเพศที่ ประชาคมโลกยึดถือกันเป็นสากล
---------------------------
*เปิดรายชื่อผู้ร่วมลงนามท้ายจดหมายเปิดผนึก
1. รศ.ดร.สอางค์ มะลิกุล 2. ศ. ดร.ไพโรจน์ กัมพูสิริ 3. ฯพณฯ ปกศักดิ์ นิลอุบล 4. ศ.ดร.สดชื่น ชัยประสาธน์ 5. ศ.ดร.ปราณี ทินกร 6. รศ.วันรักษ์ มิ่งมณีนาคิน 7. อ. ธาวิต สุขพานิช 8. อ. ศริยา สุขพานิช 9. นพ.สวัสดิ์ สินธุเสน 10. อ.ศุภร สินธุเสน
11. อ.พิรุณา ติงศภัทิย์ 12. ดร. จุฬาภรณ์ เอื้อรักสกุล 13. อ.จรัญ วรรณรัตน์
14. อาจารย์ ปณต อัศวชัย 15. รศ.ดร.อมรสิริ สัณห์สุรัติกุล เกียระสาร 16. สุกัญญา หาญตระกูล 17. ผศ.จุไรรัตน์ จันทร์ธำรง 18. รศ. จินตนา เชิญศิริ 19. รศ.ชูศรี มณีพฤกษ์ 20. รุ่งนภา สุทธิรักษ์
21. ปัทมกร นุชอนงค์ 22. วรวรรณ กิ่งแก้วก้านทอง 23. ศิริพร นพเก้ารัตนมณี 24. จันทรา เจนเทวาสิน 25. จันทรัช สุพรรณพงษ์ 26. วิไลพรรณ ชาติธนานนท์ 27. เสวาณีย์ เลิศพงษ์ไทย 28. ณัฏฐา สุพรรณพงษ์ 29. พนิดา พวงดอกไม้ 30. ดวงพร วงศ์ศรีตระการ
31. ประยูรศรี ชาญณรงค์ 32. วศินี อธิสุข 33. ผศ.จีระพันธุ์ เหมะจุฑา 34. ผศ.สุนันท์ ปาลวัฒน์ 35. ชาตรี กุลชล 36. พจนีย์ กุลชล 37. กรกช กุลชล 38. เชษฐพร กุลชล 39. ชานนท์ กุลชล 40. ชัชศรี กาณจนาภรณ์
41. ธนินท์ธร ณ. สงขลา 42. ชยมนต์ จิตเมตตา 43. ยุพยง นิ่มสมบุญ 44. พาวิไล บุราวาส 45. จันทสิริ เจริญพิทักษ์ 46. สมศักดิ์ สิงหลกะ 47. จิโรจ สิงหลกะ 48. เสาวรภย์ สิงหลกะ 49. โศจิรัจน์ สิงหลกะ 50. กนิษฐา ปวีณะโยธิน
51. ฉันทนี ช่วงสุวนิช 52. ชญาวรี ช่วงสุวนิช 53. บุญเขต ช่วงสุวนิช 54. วัจนา สกุลแรมรุ่ง 55. โกวิท ด่านสวัสดิ์วงศ์ 56. อัญชลี สังสิทธิ 57. สมบูรณ์ พานิชอัตรา 58. อุไร พานิชอัตรา 59. ปราณี นิคมรัตน์ 60. ปราณี สุขสุเมฆ
61. จิราพร พรหมเกษตริน 62. เผชิญ โบตระกูล 63. ศรีสุรัตน์ สังเจริญ 64. ศิริพร กิ่งแก้ว 65. พรรณรัตน์ กิ่งแก้ว 66. นิยม จั่นบุญมี 67. อาจารย์ อาภรณ์ เกิดปิติ 68. ศรีหยก เทพมังกร 69. วารี วงศ์สุวรรณ 70. อุไร รัศมีวงศ์จันทร์
71. กรรทิพย์ เทพมังกร 72. นริศ อารีย์วงศ์สกุล 73. ปราณี ฉัตรชาตรี 74. ประพันธ์ สุพจนันทบูล 75. สุรชัย สุพจนันทบูล 76. มายุรี พึ่งเนตร 77. เชิญ พึ่งเนตร 78. เพ็ญพรรณ เครือรัตน์ 79. พูลศักดิ์ หุ่นจิตติเวชกุล 80. ชาญณรงค์ ฉัตรชาตรี
81. จริยะ คุ้มทรัพย์ 82. อุไร ธีระวัฒน์ 83. มณฑิรา นนทะนาคร 84. วาทิศา ปิยะมาพรชัย 85. ลักษณาภรณ์ ฉันทะไกรวัฒน์ 86. กรองทอง พิชญางค์กูล 87. ปัทมา กาญจนะชูศักดิ์ 88. สุจิตรา มีนสุข 89. นิ่มนวล รุ่งโรจนวัน 90. นิรมล สุวรรณประทีป
91. สุกัญญา เกษอุดมทรัพย์ 92. สุเทพ ล้อมทอง 93. บุญนาค ฉัตรเฉลิมวิทย์ 94. ไพรวัลย์ แก้วเขียว 95. บัว ธรรมดา 96. นฤมล ทรงวิเศษ 97. วรรณี ฉัตรบริรักษ์ 98. เพ็ญพรรณ เครือรัตน์ 99. อังคณา พอควร 100. ชูชีพ วุฒิวัย
101. ไพทูรย์ เทพมังกร 102. ไพรัช เทพมังกร 103. พฤพลอย จันทวิรัช 104. พร้อมเพ็ญ อุไรรุจน์ 105. ชุติมา เทพมังกร 106. นภาพร รัศมีวงศ์จันทร์ 107. นงลักษณ์ แซ่เอี๊ยะ 108. ชาญณรงค์ ฉัตรชาตรี 109. ประนอม เกื้อประเสริฐกิจ 110. ชม้อย เทพมังกร
111. ธำรง ฉัตรชาตรี 112. อมรรัตน์ ฉัตรชาตรี 113. จินตนา เทพมังกร 114. อภิชยา นุชอนงค์ 115. นฤมล กาญจนทัต 116. รศ.ดร.อุบลวรรณ โชติวิสิทธิ์ 117. วิมล จางจุรัศมี 118. ลักษณา ชินะชาครีย์ 119. กนกพร โชติวิสิทธิ์ 120. ศุภชัย โชติทอง
121. สุทิน อมรพจน์ 122. นงนุช ชมจันทร์ 123. ยุพา นวลศรี 124. เกวลี จิตแปลง 125. เหลียนกิ้ม จิตแปลง 126. จิรวรรณ ภักดีบุตร 127. จักรกฤษณ์ เจริญสิทธิ 128. ชวัลยา ชัยประสาธน์ 129. นพพร ชัยประสาธน์ 130. กุลยา เพี้ยนศรี
131. ชัชวลัย แสงวรรณ์ 132. น้ำทิพย์ สิโรรส 133. ประภัสสร วารยานนท์ 134. พิมพา อภิญญชาติ 135. อัชฌา ตั้งติปกรณ์ 136. ศรุดา เจริญพานิช 137. กุลวดี ยู 138. วลี สุขพิศาล 139. ดาราวรรณ รักษ์สันติกุล 140. สิริวรรณ เจนการ
141. ดารณี มิ่งมณีนาคิน 142. ถนอมทรัพย์ บัวแก้ว 143. อำไพ สัตรูแสยง 144. วนิดา บุนนาค 145. ไลลา บุนนาค 146. ลิลลา บุนนาค 147. นิตยา วงศาโรจน์ 148. มรรยาท วงศาโรจน์149. ดวงแข วงศาโรจน์ 150. ยุพิน จันทร์เจริญสิน
151. ณัฐนันท์ เกิดศิริ 152. กัญจนาภรณ์ ปิยะธรรม 153. ฤดีรัตน์ เปล่งปลั่ง 154. อาภรณ์ จอมบุญ 155. จรัญ จอมบุญ 156. จันทร์แรม มีแก้ว 157. กรองกาญจน์ ชัยสุขภิรมย์ 158. อรรถพงษ์ อยู่สุข 159. ดร.อรุณ เกียระสาร 160. ศรีภมร พงษ์พานิช
161. ดวงพร ตันชีวะวงศ์ 162. สุมล ว่องวงศ์ศรี 163. ณัฐพงศ์ นุชอนงค์ 164. ศิรัส เอี่ยมสุภา 165. ภัทรวรรณ รัตนเสวตวัฒน์ 166. พิญญา โบฮ์เรน 167. บงก์ปัทมา กุศลาไสยานนท์ 168. พัชรินทร์ พรหมพันธุ์ใจ 169. ประภาส พรหมพันธุ์ใจ 170. ยุวดี วัฒนกูล 171. รณลดา มีสุข 172. รศ.ดร. วรรณา ประยุกต์วงศ์
จากกรณี น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร นายกรัฐมนตรี โดดการประชุมสภา ไปปฏิบัติภารกิจลับ ที่โรงแรมโฟร์ซีซั่นส์ จนเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ของสังคม และมีเสียงเรียกร้องให้น.ส.ยิ่งลักษณ์ ออกมาชี้แจงถึงเรื่องดังกล่าว แต่น.ส.ยิ่งลักษณ์ ก็บ่ายเบี่ยงมาตลอด แถมยังบิดเบือนว่าเป็นการรังแกลูกผู้หญิง
ทำให้กลุ่มนักวิชาการและประชาชน ร่วมลงชื่อ ทำจดหมายเปิดผนึก "ใช่สักแต่ว่าเป็นหญิง" โดยมีเนื้อหาระบุว่า การที่นายกรัฐมนตรีนำ " ความเป็นหญิง" มาใช้เป็นเครื่องมือทางการเมือง กล่าวอ้าง แก้ต่างความไร้ประสิทธิภาพ หรือความผิดพลาดในการบริหารบ้านเมือง รวมถึงหลีกเลี่ยงการชี้แจงตอบข้อซักถามในฐานะผู้นำประเทศ ทั้งในและนอกสภา นับวันจะสร้างความสับสนให้แก่ประเทศชาติมากขึ้นเป็นลำดับ
ทางกลุ่มประชาชนผู้ร่วมลงนาม จึงต้องการเผยแพร่ทัศนคติเกี่ยวกับความ เป็นหญิง ความเป็นชาย บนพื้นฐานความคิด อย่างใช้สามัญสำนึกว่า การอ้างความเป็นหญิง ด้วยเจตนาหลีกเลี่ยงตอบข้อซักถาม เบี่ยงเบน บิดเบือนประเด็นข้อเท็จจริง และอาจถึงกับปกปิดความผิดพลาด อันเนื่องจากความไม่เดียงสา ไร้ประสบการณ์ ด้อยประสิทธิภาพ ในการบริหารประเทศนั้น เป็นอันตรายอย่างยิ่งต่อสังคมประเทศชาติ อีกทั้งยังเป็นการทำให้สถานภาพสตรีไทย ประสบภาวะ "ถอยหลังเข้าคลอง" อย่างยิ่ง
ทางกลุ่มขอเสนอข้อคิดเห็นที่มีต่อปรากฏการณ์ "สักแต่ว่าเกิดเป็นหญิง" แล้วนำมาใช้เป็นเหตุผล ให้ความชอบธรรมในการทำงาน ไม่ว่าจะด้านบริหาร ด้านงบประมาณ ด้านนิติบัญญัติ รวมถึงความประพฤติส่วนตัวโดยทั่วไป ดังนี้
1 . บรรดาผู้นำหญิงในโลกตะวันออก ตะวันตก รวมถึงทวีปแอฟริกา ทั้งในยามสถานการณ์ปกติ หรือในสถานการณ์ที่เต็มไปด้วยข้อขัดแย้ง ก็หาได้มีผู้ใดอ้างถึง "ความเป็นหญิง" ในระหว่างปฏิบัติหน้าที่ผู้นำ อาทิ นางอองซาน ซูจี ในการต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยในพม่า นางมาการ์เร็ต แธตเชอร์ ในกรณีฟอล์คแลนด์ นางเบนาซีร์ บุตโต อดีตนายกรัฐมนตรีปากีสถาน ในกรณีสามีถูกกล่าวหาพัวพันคอร์รัปชัน
2 . การเรียกร้องโอกาส การกล่าวอ้างทวงสิทธิ ทวงเกียรติ และศักดิ์ศรีของผู้หญิงให้เป็นที่ยอมรับ สมควรกระทำอย่างยิ่ง ในกรณีที่ผู้หญิงถูกเลือกปฏิบัติ หรือกีดกันจากกฏหมาย สังคม การเมือง และวัฒนธรรม แต่มิใช่ และไม่สมควรกระทำเพื่อเรียกร้องความเห็นใจ ต่อความประพฤติส่วนตัวที่มิได้เกี่ยวกับการถูกกีดกันใดๆ หรือที่ร้ายยิ่งกว่านี้ ก็คือ สร้างสิทธิพิเศษหลีกหนีหน้าที่อันพึงปฏิบัติต่อประชาชน ผู้มีสิทธิเลือกตั้ง และตรวจสอบ
ทั้งนี้ ตามรัฐธรรมนูญฉบับปี 2550 มาตรา 30 ระบุไว้ชัดเจนว่า หญิงมีสิทธิเท่าเทียมกับชาย นั่นย่อมหมายความว่า นายกรัฐมนตรีไม่ว่าจะเป็นเพศใด เมื่อไม่เข้าประชุมสภาก็ต้องชี้แจงสาเหตุอย่างตรงไปตรงมา นายกรัฐมนตรี ไม่มีสิทธิกล่าวอ้างว่าเป็นการเหยียดหยามศักดิ์ศรี หรือสาเหตุอื่นใด ในอันที่จะไม่ชี้แจงการไม่เข้าประชุมสภา
3 . การนำ "ความเป็นหญิง" มาใช้เป็นเหตุผล อย่าง "เอาสีข้างเข้าถู" ในการบริหารบ้านเมือง และตอบข้อซักถามของสังคมเช่นนี้ นอกจากไม่สมควรเป็นเยี่ยงอย่างแก่ลูกผู้หญิงคนใด ทำให้ประชากรหญิง ซึ่งรวมถึงผู้นำสตรีในทุกวงการ เศรษฐกิจ การศึกษา การเมือง และวัฒนธรรม ต้องพลอยเสื่อมเสียเกียรติภูมิ ที่บรรพบุรุษสตรีไทย ได้สะสมสร้างมาแต่อดีตถึงปัจจุบัน ยังอาจนำสังคมประเทศชาติไปสู่วิธีคิดที่เบี่ยงเบน และเดินผิดทาง จนอาจหายนะได้ในที่สุด
4 . การตั้งกองทุนพัฒนาสตรี โดยมองข้ามกลุ่มด้อยโอกาสอื่นๆ ที่มีความวิกฤติ และเร่งด่วนกว่ามากมายนัก อาทิเช่น กลุ่มผู้พิการโดยเฉพาะเด็กพิการแต่กำเนิดที่ยังมีโอกาสฟื้นฟู การศึกษาของเด็กชาวไทยภูเขา สิทธิการเมืองของกลุ่มชาติพันธุ์ สิทธิคนรับใช้ตามบ้าน กลุ่มแม่ หรือพ่อเลี้ยงลูกตามลำพัง กลุ่มคนชราดูแลลูกหลานของครอบครัวแหว่ง ฯ ย่อมเป็นกองทุนที่ตั้งขึ้นอย่างไม่เท่าเทียม และไม่ทั่วถึง ทั้งยังมีเงื่อนไขให้ต้องลงทะเบียนสมาชิก เป็นการเฉพาะกลุ่ม เฉพาะกิจ ราวกับเพื่อตอบสนองนโยบายการหาเสียงของพรรคการเมืองเท่านั้น
5 . การใช้"ผ้าซิ่น" เป็นสัญลักษณ์แทนหญิง เพื่อดูหมิ่นเหยียดหยาม ไม่ว่าจะด้วยการกระทำ หรือด้วยวาจาดังเช่นอดีต ส.ส หญิงคนหนึ่ง ได้เคยอภิปรายตอบโต้ในสภา ให้ส.ส ชาย "เอาผ้าซิ่นมานุ่ง " จนต้องถอนคำพูด นอกจากเป็นการตอกย้ำทัศนคติสังคมที่ดูถูกสตรี ในฐานะเพศแม่ หากเป็นหญิงกระทำเสียเองแล้ว แม้จะถือว่าเป็นการที่ผู้นั้นได้ "ตบหน้าตัวเอง" ในที่สาธาณะ ยังนับเป็นความน่าละอายทางสังคม ที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นอีก
ทั้งนี้ ทางกลุ่มผู้ร่วมลงชื่อทำจดหมายเปิดผนึก จึงมีความวิตก กังวลอย่างยิ่ง ที่การนำ "ความเป็นหญิง" มาใช้เป็นเหตุผลในกรณีต่างๆ อย่างผิดกาลเทศะ โดยนายกรัฐมนตรีหญิงคนแรกของประเทศเช่นนี้ จะเป็นการสร้างมาตรฐานที่ผิดๆ สร้างเหตุที่ในทางกฏหมายเรียกว่า "บรรทัดฐาน" ไปในทิศทางที่เบี่ยงเบน และผิดเจตนารมณ์ของหลักการความเท่าเทียมทางเพศที่ ประชาคมโลกยึดถือกันเป็นสากล
---------------------------
*เปิดรายชื่อผู้ร่วมลงนามท้ายจดหมายเปิดผนึก
1. รศ.ดร.สอางค์ มะลิกุล 2. ศ. ดร.ไพโรจน์ กัมพูสิริ 3. ฯพณฯ ปกศักดิ์ นิลอุบล 4. ศ.ดร.สดชื่น ชัยประสาธน์ 5. ศ.ดร.ปราณี ทินกร 6. รศ.วันรักษ์ มิ่งมณีนาคิน 7. อ. ธาวิต สุขพานิช 8. อ. ศริยา สุขพานิช 9. นพ.สวัสดิ์ สินธุเสน 10. อ.ศุภร สินธุเสน
11. อ.พิรุณา ติงศภัทิย์ 12. ดร. จุฬาภรณ์ เอื้อรักสกุล 13. อ.จรัญ วรรณรัตน์
14. อาจารย์ ปณต อัศวชัย 15. รศ.ดร.อมรสิริ สัณห์สุรัติกุล เกียระสาร 16. สุกัญญา หาญตระกูล 17. ผศ.จุไรรัตน์ จันทร์ธำรง 18. รศ. จินตนา เชิญศิริ 19. รศ.ชูศรี มณีพฤกษ์ 20. รุ่งนภา สุทธิรักษ์
21. ปัทมกร นุชอนงค์ 22. วรวรรณ กิ่งแก้วก้านทอง 23. ศิริพร นพเก้ารัตนมณี 24. จันทรา เจนเทวาสิน 25. จันทรัช สุพรรณพงษ์ 26. วิไลพรรณ ชาติธนานนท์ 27. เสวาณีย์ เลิศพงษ์ไทย 28. ณัฏฐา สุพรรณพงษ์ 29. พนิดา พวงดอกไม้ 30. ดวงพร วงศ์ศรีตระการ
31. ประยูรศรี ชาญณรงค์ 32. วศินี อธิสุข 33. ผศ.จีระพันธุ์ เหมะจุฑา 34. ผศ.สุนันท์ ปาลวัฒน์ 35. ชาตรี กุลชล 36. พจนีย์ กุลชล 37. กรกช กุลชล 38. เชษฐพร กุลชล 39. ชานนท์ กุลชล 40. ชัชศรี กาณจนาภรณ์
41. ธนินท์ธร ณ. สงขลา 42. ชยมนต์ จิตเมตตา 43. ยุพยง นิ่มสมบุญ 44. พาวิไล บุราวาส 45. จันทสิริ เจริญพิทักษ์ 46. สมศักดิ์ สิงหลกะ 47. จิโรจ สิงหลกะ 48. เสาวรภย์ สิงหลกะ 49. โศจิรัจน์ สิงหลกะ 50. กนิษฐา ปวีณะโยธิน
51. ฉันทนี ช่วงสุวนิช 52. ชญาวรี ช่วงสุวนิช 53. บุญเขต ช่วงสุวนิช 54. วัจนา สกุลแรมรุ่ง 55. โกวิท ด่านสวัสดิ์วงศ์ 56. อัญชลี สังสิทธิ 57. สมบูรณ์ พานิชอัตรา 58. อุไร พานิชอัตรา 59. ปราณี นิคมรัตน์ 60. ปราณี สุขสุเมฆ
61. จิราพร พรหมเกษตริน 62. เผชิญ โบตระกูล 63. ศรีสุรัตน์ สังเจริญ 64. ศิริพร กิ่งแก้ว 65. พรรณรัตน์ กิ่งแก้ว 66. นิยม จั่นบุญมี 67. อาจารย์ อาภรณ์ เกิดปิติ 68. ศรีหยก เทพมังกร 69. วารี วงศ์สุวรรณ 70. อุไร รัศมีวงศ์จันทร์
71. กรรทิพย์ เทพมังกร 72. นริศ อารีย์วงศ์สกุล 73. ปราณี ฉัตรชาตรี 74. ประพันธ์ สุพจนันทบูล 75. สุรชัย สุพจนันทบูล 76. มายุรี พึ่งเนตร 77. เชิญ พึ่งเนตร 78. เพ็ญพรรณ เครือรัตน์ 79. พูลศักดิ์ หุ่นจิตติเวชกุล 80. ชาญณรงค์ ฉัตรชาตรี
81. จริยะ คุ้มทรัพย์ 82. อุไร ธีระวัฒน์ 83. มณฑิรา นนทะนาคร 84. วาทิศา ปิยะมาพรชัย 85. ลักษณาภรณ์ ฉันทะไกรวัฒน์ 86. กรองทอง พิชญางค์กูล 87. ปัทมา กาญจนะชูศักดิ์ 88. สุจิตรา มีนสุข 89. นิ่มนวล รุ่งโรจนวัน 90. นิรมล สุวรรณประทีป
91. สุกัญญา เกษอุดมทรัพย์ 92. สุเทพ ล้อมทอง 93. บุญนาค ฉัตรเฉลิมวิทย์ 94. ไพรวัลย์ แก้วเขียว 95. บัว ธรรมดา 96. นฤมล ทรงวิเศษ 97. วรรณี ฉัตรบริรักษ์ 98. เพ็ญพรรณ เครือรัตน์ 99. อังคณา พอควร 100. ชูชีพ วุฒิวัย
101. ไพทูรย์ เทพมังกร 102. ไพรัช เทพมังกร 103. พฤพลอย จันทวิรัช 104. พร้อมเพ็ญ อุไรรุจน์ 105. ชุติมา เทพมังกร 106. นภาพร รัศมีวงศ์จันทร์ 107. นงลักษณ์ แซ่เอี๊ยะ 108. ชาญณรงค์ ฉัตรชาตรี 109. ประนอม เกื้อประเสริฐกิจ 110. ชม้อย เทพมังกร
111. ธำรง ฉัตรชาตรี 112. อมรรัตน์ ฉัตรชาตรี 113. จินตนา เทพมังกร 114. อภิชยา นุชอนงค์ 115. นฤมล กาญจนทัต 116. รศ.ดร.อุบลวรรณ โชติวิสิทธิ์ 117. วิมล จางจุรัศมี 118. ลักษณา ชินะชาครีย์ 119. กนกพร โชติวิสิทธิ์ 120. ศุภชัย โชติทอง
121. สุทิน อมรพจน์ 122. นงนุช ชมจันทร์ 123. ยุพา นวลศรี 124. เกวลี จิตแปลง 125. เหลียนกิ้ม จิตแปลง 126. จิรวรรณ ภักดีบุตร 127. จักรกฤษณ์ เจริญสิทธิ 128. ชวัลยา ชัยประสาธน์ 129. นพพร ชัยประสาธน์ 130. กุลยา เพี้ยนศรี
131. ชัชวลัย แสงวรรณ์ 132. น้ำทิพย์ สิโรรส 133. ประภัสสร วารยานนท์ 134. พิมพา อภิญญชาติ 135. อัชฌา ตั้งติปกรณ์ 136. ศรุดา เจริญพานิช 137. กุลวดี ยู 138. วลี สุขพิศาล 139. ดาราวรรณ รักษ์สันติกุล 140. สิริวรรณ เจนการ
141. ดารณี มิ่งมณีนาคิน 142. ถนอมทรัพย์ บัวแก้ว 143. อำไพ สัตรูแสยง 144. วนิดา บุนนาค 145. ไลลา บุนนาค 146. ลิลลา บุนนาค 147. นิตยา วงศาโรจน์ 148. มรรยาท วงศาโรจน์149. ดวงแข วงศาโรจน์ 150. ยุพิน จันทร์เจริญสิน
151. ณัฐนันท์ เกิดศิริ 152. กัญจนาภรณ์ ปิยะธรรม 153. ฤดีรัตน์ เปล่งปลั่ง 154. อาภรณ์ จอมบุญ 155. จรัญ จอมบุญ 156. จันทร์แรม มีแก้ว 157. กรองกาญจน์ ชัยสุขภิรมย์ 158. อรรถพงษ์ อยู่สุข 159. ดร.อรุณ เกียระสาร 160. ศรีภมร พงษ์พานิช
161. ดวงพร ตันชีวะวงศ์ 162. สุมล ว่องวงศ์ศรี 163. ณัฐพงศ์ นุชอนงค์ 164. ศิรัส เอี่ยมสุภา 165. ภัทรวรรณ รัตนเสวตวัฒน์ 166. พิญญา โบฮ์เรน 167. บงก์ปัทมา กุศลาไสยานนท์ 168. พัชรินทร์ พรหมพันธุ์ใจ 169. ประภาส พรหมพันธุ์ใจ 170. ยุวดี วัฒนกูล 171. รณลดา มีสุข 172. รศ.ดร. วรรณา ประยุกต์วงศ์