ข่าว “อริสมันต์” ออกบวช เมื่อวันที่ 19 มกราคม 2555 ขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์หลายฉบับ มีญาติพี่น้องนักการเมือง และอดีตนายทหารใหญ่ ร่วมงานมากมายด้วยความปลาบปลื้ม อ้างว่าการอุปสมบทครั้งนี้เพื่อถวายเป็นพระราชกุศลแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รวมถึงอุทิศให้กับบิดามารดา และ “เจ้ากรรมนายเวร” โดยมีพระราชโสภณ วัดราษฎร์บำรุง (บางแค) เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้ฉายาทางธรรมว่า “ฐิตมนฺโต” แปลว่า “ผู้ตั้งมั่นอยู่ในความสำเร็จ” การอุปสมบทครั้งนี้จัดขึ้นที่วัดสัมพันธวงศาราม วรวิหาร (วัดเกาะ เยาวราช)
ใจจริงก็ไม่ได้อยากเขียนถึงให้เปลืองน้ำหมึก เพราะในสายตาของผม คนคนนี้ไม่มีคุณค่าพอที่จะเขียนถึง เนื่องจากมีอคติเป็นการส่วนตัวต่อพฤติกรรมและความก้าวร้าวที่เขาได้ก่อขึ้นในบ้านเมืองนี้ หลายกรรม หลายวาระ โดยเฉพาะการนำบริวารเข้าทำลายการประชุมอาเซียนซัมมิตที่พัทยา จนเป็นเหตุให้ผู้นำระดับประเทศมหาอำนาจต้องเผ่นหนีกันกระเจิง
ภาพลักษณ์ของประเทศไทยในการอารักขาความปลอดภัยให้กับพระมหากษัตริย์ ประมุข และผู้นำระดับสูงจากนานาประเทศ เมื่อครั้งที่มาร่วมพิธีเฉลิมพระชนมพรรษาครบ 80 พรรษา และครบ 60 ปีแห่งการครองราชย์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในครั้งนั้น จากที่เคยได้รับการยกย่องจากทั่วโลก กลับต้องย่อยยับไปอย่างสิ้นเชิง ความเชื่อมั่นของบรรดาผู้นำระดับประเทศที่จะเข้ามาร่วมประชุมในไทยลดลง จนถึงขั้นที่ว่าผู้นำบางประเทศต้องขอนำกองกำลังรักษาความปลอดภัยของตนเองติดตามมาด้วย
มิใช่เพียงข้อกล่าวหาที่มีต่อนายอริสมันต์ ความผิดพลาดครั้งนั้นยังอยู่ภายใต้ความรับผิดชอบของนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ และนายสุเทพ เทือกสุบรรณ ตลอดจนคณะรัฐมนตรี และบรรดาผู้นำเหล่าทัพ รวมทั้งผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ ซึ่งบกพร่องต่อหน้าที่อย่างร้ายแรง หากเป็นประเทศประชาธิปไตยที่แท้จริง นายกรัฐมนตรีก็ควรจะต้องแสดงความรับผิดชอบโดยการลาออก ส่วนผู้รับผิดชอบด้านความมั่นคงก็จะต้องถูกดำเนินคดีด้วย
หลังจากเหตุการณ์ที่พัทยา ไม่เพียงแค่ปล่อยนายอริสมันต์ให้ลอยนวล ไม่ดำเนินคดีใดๆ หนำซ้ำยังปล่อยให้ออกมาเป็นแกนนำเผาบ้านเผาเมืองอีกครั้งในปี 2553 ซึ่งกรณีเหล่านี้ ผมเชื่อว่าคงมีคนไทยจำนวนไม่น้อยที่ไม่สามารถจะอโหสิกรรมให้กับนายอริสมันต์ พงษ์เรืองรองได้ และคงจะขอเป็นเจ้ากรรมนายเวรต่อไป จนกว่านายคนนี้จะได้รับผลกรรมที่ตนได้กระทำต่อบ้านเมืองและสถาบันพระมหากษัตริย์อันเป็นที่รักของคนไทย
ความศรัทธาของมนุษย์ในโลกนี้ที่มีต่อพระพุทธศาสนานั้นไม่เคยเสื่อมคลาย แต่กลับแผ่ขยายความศรัทธาและความเชื่อในหลักคำสอนของพระพุทธองค์ จากตะวันออกไปสู่ตะวันตก หากแต่ความเสื่อมที่เกิดขึ้นนั้น มักเกิดมาจากพระสงฆ์ผู้เป็นสาวกของพระพุทธเจ้า ที่ประพฤติปฏิบัติผิดเพี้ยนไปจากพระธรรมวินัย ในฐานะที่ประเทศไทยมีพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ ดังนั้นจึงต้องมีกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติของคณะสงฆ์ หรือที่เรียกว่า “พระราชบัญญัติคณะสงฆ์” เพื่อออกมารองรับการออกกฎ ระเบียบ ประกาศ มติ และคำสั่งของคณะสงฆ์ เฉพาะในส่วนที่เกี่ยวกับการปกครองคณะสงฆ์ นิคหกรรม และการสละสมณเพศ รวมทั้งแนวทางปฏิบัติงานของพระวินยาธิการ
ในหมวดที่ 3 ของกฎมหาเถรสมาคม ฉบับที่ 17 (พ.ศ. 2536) ว่าด้วยหน้าที่พระอุปัชฌาย์ (ซึ่งผมจะขอยกมาเป็นบางข้อ) มีระบุไว้ดังนี้
ข้อ 13 พระอุปัชฌาย์ต้องพบและสอบสวนกุลบุตรให้ได้คุณลักษณะก่อนจึงรับให้บรรพชาอุปสมบทได้ คุณลักษณะของกุลบุตรนั้น ดังนี้
(2) เป็นสุภาพชน มีความประพฤติดีประพฤติชอบไม่มีความประพฤติเสียหาย เช่น ติดสุราหรือยาเสพติดให้โทษ เป็นต้น
(4) ไม่เป็นผู้มีทิฏฐิวิบัติ
ข้อ 14 พระอุปัชฌาย์ต้องงดเว้นการให้บรรพชาอุปสมบทแก่คนต้องห้ามเหล่านี้
(1)คนทำความผิดหลบหนีอาญาแผ่นดิน
(3) คนต้องหาในคดีอาญา
ข้อ 15 พระอุปัชฌาย์จะให้บรรพชาอุปสมบทในวัดใด ต้องได้รับนิมนต์ของเจ้าอาวาสวัดนั้น ห้ามเข้าไปให้บรรพชาอุปสมบทในวัดของผู้อื่นโดยมิได้รับนิมนต์ของเจ้าอาวาส
ข้อ 16 เจ้าอาวาสผู้เป็นพระอุปัชฌาย์จะรับผู้ใดบวช ต้องมีผู้รับรองและให้ผู้รับรองของผู้นั้นนำผู้จะบวชมามอบตัวพร้อมด้วยใบสมัคร และใบรับรองผู้จะบรรพชาอุปสมบทตามความในข้อ 41 ซึ่งจะขอได้จากพระอุปัชฌาย์ ก่อนถึงวันบรรพชาอุปสมบทไม้น้อยกว่า 15 วัน
ให้เจ้าอาวาสผู้เป็นพระอุปัชฌาย์สอบสวนผู้จะมาบวชตามความในข้อ 13 และข้อ 14 ซึ่งปรากฏตามข้อปฏิญญาในใบสมัครขอบรรพชาอุปสมบท และสอบถามผู้รับรองตามข้อรับรองผู้จะบรรพชาอุปสมบท จนเป็นที่เข้าใจถูกต้องตรงกันดีแล้ว จึงรับใบสมัครขอบรรพชาอุปสมบทและใบรับรอง แล้วดำเนินการฝึกซ้อมผู้จะบวชต่อไป
ขอขยายความตามพระไตรปิฎก คำว่า ทิฏฐิวิบัติ หมายถึง บุคคลมีปัญญาเขลา อันโมหะครอบงำ (โมหะ คือ ความหลง ความเขลา ความโง่ หมายถึงความไม่รู้ตามที่เป็นจริง เกิดจากความคิดเห็นที่ผิด จากการไม่ใช้ปัญญาพิจารณาให้ถ่องแท้ถี่ถ้วน เมื่อเกิดขึ้นแล้วก็เป็นเหตุให้ไม่รู้บุญไม่รู้บาป ไม่เชื่อบุญไม่เชื่อบาป ชักนำให้ไปทำความชั่วความไม่ดีต่างๆ) ถูกอสัทธรรมรุมล้อม (อสัทธรรม 10 ได้แก่
1) เป็นผู้ขจัดทำลายความดีของผู้อื่น 2) คึกคะนอง 3) ทะเยอทะยานอยาก 4) กินมาก กินจุ ไม่รู้จักพอ 5) ละโมบหยาบช้า 6)ไม่มีกรุณา 7)ไม่มีกำลัง ไม่แข็งแรง 8) มักร้องส่งเสียงเอ็ดอึง 9) ประมาทขาดสติ 10) ทำการสั่งสมสะสม เห็นแก่ตัว) อาบัตินี้นั้นรวมเรียกว่า “ทิฏฐิวิบัติ” แม้มิจฉาทิฏฐิ (ความเห็นผิด) ทุกอย่างก็ชื่อว่าทิฏฐิวิบัติ
การบวชของนายอริสมันต์ พงษ์เรืองรอง ครั้งนี้ ถ้าว่ากันตามกฎของคณะสงฆ์ดังที่กล่าวมาเบื้องต้นคงจะถือได้ว่าเป็นการละเมิดต่อกฎหมายอย่างชัดแจ้ง ในหลายกรณีหากอุปัชฌาย์ดำเนินการให้เป็นไปตามกฎการอุปสมบทครั้งนี้จึงควรถือเป็นโมฆียะ ไม่ถือเป็นพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา เพราะตามกฎข้อที่ 14 วงเล็บ 3 เพียงเป็นคนต้องหาในคดีอาญา ก็ไม่สามารถบวชได้แล้ว อุปัชฌาย์ไม่รู้หรือ ผู้รับรองไม่รู้หรือ พระพรหมเมธี รองเจ้าอาวาสวัดสัมพันธวงศ์ ท่านเป็นถึงกรรมการมหาเถรสมาคม จะไม่รู้ข้อห้ามเหล่านี้ได้อย่างไร
ดังนั้นศาลจะต้องไม่อนุญาตให้เดินทางไปจาริกแสวงบุญในต่างประเทศ เพราะนอกจากจะไม่ได้เป็นสงฆ์แล้ว ยังมีความผิดเพิ่มเติมในฐานะแต่งกายเลียนแบบสงฆ์ และหากปล่อยไปก็เท่ากับเป็นการเปิดช่องให้นายอริสมันต์หลบหนีออกนอกไปประเทศ
การตีความของสงฆ์นั้นจะเอาทางโลกมาเปรียบเทียบกันไม่ได้ ยกตัวอย่างกรณีของสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติที่มีคดีอาญามากมาย บางรายถูกกล่าวหาว่าฆ่าคนตายก็ยังคงอยู่ในตำแหน่งและกินเงินเดือนของประชาชนอยู่ได้ รัฐมนตรีบางรายในรัฐบาลชุดนี้ถูกชี้มูลความผิดโดย ป.ป.ช.ว่าประพฤติชั่วอย่างร้ายแรงให้ออกจากราชการ และถูกดำเนินคดีอาญามาตรา 157 ก็ยังดำรงตำแหน่งอยู่ต่อได้อย่างไม่มียางอาย โดยอ้างว่าคดีความยังไม่สิ้นสุด ยังถือเป็นผู้บริสุทธิ์เพราะศาลยังไม่พิพากษา
รัฐบาลนี้และผู้ที่เกี่ยวข้องนอกจากจะละเมิดจาบจ้วงสถาบันพระมหากษัตริย์ ละเมิดกฎหมายบ้านเมืองเป็นอาจินต์ สร้างความเสื่อมเสียให้ประเทศชาติยังไม่พอ ตอนนี้ลุกลามไปละเมิดกฎสงฆ์ สร้างความมัวหมองให้พระพุทธศาสนาอีก ละเมิดครบ 3 สถาบันหลักของชาติแบบนี้ เราจะมัวนิ่งเฉยปล่อยให้เป็นอยู่แบบนี้ มันไม่ไหวแล้วนะครับ
ในฐานะที่สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ทำหน้าที่ดูแลกิจการของคณะสงฆ์และเป็นเลขานุการของมหาเถรสมาคม ซึ่งเป็นหน่วยงานที่น่าจะรู้เรื่องกฎระเบียบของสงฆ์มากที่สุด ใครที่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับคุณสมบัติของผู้บวชหรือต้องการร้องเรียนในเรื่องนี้ ลองสอบถามหาความกระจ่างกันดู
ใจจริงก็ไม่ได้อยากเขียนถึงให้เปลืองน้ำหมึก เพราะในสายตาของผม คนคนนี้ไม่มีคุณค่าพอที่จะเขียนถึง เนื่องจากมีอคติเป็นการส่วนตัวต่อพฤติกรรมและความก้าวร้าวที่เขาได้ก่อขึ้นในบ้านเมืองนี้ หลายกรรม หลายวาระ โดยเฉพาะการนำบริวารเข้าทำลายการประชุมอาเซียนซัมมิตที่พัทยา จนเป็นเหตุให้ผู้นำระดับประเทศมหาอำนาจต้องเผ่นหนีกันกระเจิง
ภาพลักษณ์ของประเทศไทยในการอารักขาความปลอดภัยให้กับพระมหากษัตริย์ ประมุข และผู้นำระดับสูงจากนานาประเทศ เมื่อครั้งที่มาร่วมพิธีเฉลิมพระชนมพรรษาครบ 80 พรรษา และครบ 60 ปีแห่งการครองราชย์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในครั้งนั้น จากที่เคยได้รับการยกย่องจากทั่วโลก กลับต้องย่อยยับไปอย่างสิ้นเชิง ความเชื่อมั่นของบรรดาผู้นำระดับประเทศที่จะเข้ามาร่วมประชุมในไทยลดลง จนถึงขั้นที่ว่าผู้นำบางประเทศต้องขอนำกองกำลังรักษาความปลอดภัยของตนเองติดตามมาด้วย
มิใช่เพียงข้อกล่าวหาที่มีต่อนายอริสมันต์ ความผิดพลาดครั้งนั้นยังอยู่ภายใต้ความรับผิดชอบของนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ และนายสุเทพ เทือกสุบรรณ ตลอดจนคณะรัฐมนตรี และบรรดาผู้นำเหล่าทัพ รวมทั้งผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ ซึ่งบกพร่องต่อหน้าที่อย่างร้ายแรง หากเป็นประเทศประชาธิปไตยที่แท้จริง นายกรัฐมนตรีก็ควรจะต้องแสดงความรับผิดชอบโดยการลาออก ส่วนผู้รับผิดชอบด้านความมั่นคงก็จะต้องถูกดำเนินคดีด้วย
หลังจากเหตุการณ์ที่พัทยา ไม่เพียงแค่ปล่อยนายอริสมันต์ให้ลอยนวล ไม่ดำเนินคดีใดๆ หนำซ้ำยังปล่อยให้ออกมาเป็นแกนนำเผาบ้านเผาเมืองอีกครั้งในปี 2553 ซึ่งกรณีเหล่านี้ ผมเชื่อว่าคงมีคนไทยจำนวนไม่น้อยที่ไม่สามารถจะอโหสิกรรมให้กับนายอริสมันต์ พงษ์เรืองรองได้ และคงจะขอเป็นเจ้ากรรมนายเวรต่อไป จนกว่านายคนนี้จะได้รับผลกรรมที่ตนได้กระทำต่อบ้านเมืองและสถาบันพระมหากษัตริย์อันเป็นที่รักของคนไทย
ความศรัทธาของมนุษย์ในโลกนี้ที่มีต่อพระพุทธศาสนานั้นไม่เคยเสื่อมคลาย แต่กลับแผ่ขยายความศรัทธาและความเชื่อในหลักคำสอนของพระพุทธองค์ จากตะวันออกไปสู่ตะวันตก หากแต่ความเสื่อมที่เกิดขึ้นนั้น มักเกิดมาจากพระสงฆ์ผู้เป็นสาวกของพระพุทธเจ้า ที่ประพฤติปฏิบัติผิดเพี้ยนไปจากพระธรรมวินัย ในฐานะที่ประเทศไทยมีพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ ดังนั้นจึงต้องมีกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติของคณะสงฆ์ หรือที่เรียกว่า “พระราชบัญญัติคณะสงฆ์” เพื่อออกมารองรับการออกกฎ ระเบียบ ประกาศ มติ และคำสั่งของคณะสงฆ์ เฉพาะในส่วนที่เกี่ยวกับการปกครองคณะสงฆ์ นิคหกรรม และการสละสมณเพศ รวมทั้งแนวทางปฏิบัติงานของพระวินยาธิการ
ในหมวดที่ 3 ของกฎมหาเถรสมาคม ฉบับที่ 17 (พ.ศ. 2536) ว่าด้วยหน้าที่พระอุปัชฌาย์ (ซึ่งผมจะขอยกมาเป็นบางข้อ) มีระบุไว้ดังนี้
ข้อ 13 พระอุปัชฌาย์ต้องพบและสอบสวนกุลบุตรให้ได้คุณลักษณะก่อนจึงรับให้บรรพชาอุปสมบทได้ คุณลักษณะของกุลบุตรนั้น ดังนี้
(2) เป็นสุภาพชน มีความประพฤติดีประพฤติชอบไม่มีความประพฤติเสียหาย เช่น ติดสุราหรือยาเสพติดให้โทษ เป็นต้น
(4) ไม่เป็นผู้มีทิฏฐิวิบัติ
ข้อ 14 พระอุปัชฌาย์ต้องงดเว้นการให้บรรพชาอุปสมบทแก่คนต้องห้ามเหล่านี้
(1)คนทำความผิดหลบหนีอาญาแผ่นดิน
(3) คนต้องหาในคดีอาญา
ข้อ 15 พระอุปัชฌาย์จะให้บรรพชาอุปสมบทในวัดใด ต้องได้รับนิมนต์ของเจ้าอาวาสวัดนั้น ห้ามเข้าไปให้บรรพชาอุปสมบทในวัดของผู้อื่นโดยมิได้รับนิมนต์ของเจ้าอาวาส
ข้อ 16 เจ้าอาวาสผู้เป็นพระอุปัชฌาย์จะรับผู้ใดบวช ต้องมีผู้รับรองและให้ผู้รับรองของผู้นั้นนำผู้จะบวชมามอบตัวพร้อมด้วยใบสมัคร และใบรับรองผู้จะบรรพชาอุปสมบทตามความในข้อ 41 ซึ่งจะขอได้จากพระอุปัชฌาย์ ก่อนถึงวันบรรพชาอุปสมบทไม้น้อยกว่า 15 วัน
ให้เจ้าอาวาสผู้เป็นพระอุปัชฌาย์สอบสวนผู้จะมาบวชตามความในข้อ 13 และข้อ 14 ซึ่งปรากฏตามข้อปฏิญญาในใบสมัครขอบรรพชาอุปสมบท และสอบถามผู้รับรองตามข้อรับรองผู้จะบรรพชาอุปสมบท จนเป็นที่เข้าใจถูกต้องตรงกันดีแล้ว จึงรับใบสมัครขอบรรพชาอุปสมบทและใบรับรอง แล้วดำเนินการฝึกซ้อมผู้จะบวชต่อไป
ขอขยายความตามพระไตรปิฎก คำว่า ทิฏฐิวิบัติ หมายถึง บุคคลมีปัญญาเขลา อันโมหะครอบงำ (โมหะ คือ ความหลง ความเขลา ความโง่ หมายถึงความไม่รู้ตามที่เป็นจริง เกิดจากความคิดเห็นที่ผิด จากการไม่ใช้ปัญญาพิจารณาให้ถ่องแท้ถี่ถ้วน เมื่อเกิดขึ้นแล้วก็เป็นเหตุให้ไม่รู้บุญไม่รู้บาป ไม่เชื่อบุญไม่เชื่อบาป ชักนำให้ไปทำความชั่วความไม่ดีต่างๆ) ถูกอสัทธรรมรุมล้อม (อสัทธรรม 10 ได้แก่
1) เป็นผู้ขจัดทำลายความดีของผู้อื่น 2) คึกคะนอง 3) ทะเยอทะยานอยาก 4) กินมาก กินจุ ไม่รู้จักพอ 5) ละโมบหยาบช้า 6)ไม่มีกรุณา 7)ไม่มีกำลัง ไม่แข็งแรง 8) มักร้องส่งเสียงเอ็ดอึง 9) ประมาทขาดสติ 10) ทำการสั่งสมสะสม เห็นแก่ตัว) อาบัตินี้นั้นรวมเรียกว่า “ทิฏฐิวิบัติ” แม้มิจฉาทิฏฐิ (ความเห็นผิด) ทุกอย่างก็ชื่อว่าทิฏฐิวิบัติ
การบวชของนายอริสมันต์ พงษ์เรืองรอง ครั้งนี้ ถ้าว่ากันตามกฎของคณะสงฆ์ดังที่กล่าวมาเบื้องต้นคงจะถือได้ว่าเป็นการละเมิดต่อกฎหมายอย่างชัดแจ้ง ในหลายกรณีหากอุปัชฌาย์ดำเนินการให้เป็นไปตามกฎการอุปสมบทครั้งนี้จึงควรถือเป็นโมฆียะ ไม่ถือเป็นพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา เพราะตามกฎข้อที่ 14 วงเล็บ 3 เพียงเป็นคนต้องหาในคดีอาญา ก็ไม่สามารถบวชได้แล้ว อุปัชฌาย์ไม่รู้หรือ ผู้รับรองไม่รู้หรือ พระพรหมเมธี รองเจ้าอาวาสวัดสัมพันธวงศ์ ท่านเป็นถึงกรรมการมหาเถรสมาคม จะไม่รู้ข้อห้ามเหล่านี้ได้อย่างไร
ดังนั้นศาลจะต้องไม่อนุญาตให้เดินทางไปจาริกแสวงบุญในต่างประเทศ เพราะนอกจากจะไม่ได้เป็นสงฆ์แล้ว ยังมีความผิดเพิ่มเติมในฐานะแต่งกายเลียนแบบสงฆ์ และหากปล่อยไปก็เท่ากับเป็นการเปิดช่องให้นายอริสมันต์หลบหนีออกนอกไปประเทศ
การตีความของสงฆ์นั้นจะเอาทางโลกมาเปรียบเทียบกันไม่ได้ ยกตัวอย่างกรณีของสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติที่มีคดีอาญามากมาย บางรายถูกกล่าวหาว่าฆ่าคนตายก็ยังคงอยู่ในตำแหน่งและกินเงินเดือนของประชาชนอยู่ได้ รัฐมนตรีบางรายในรัฐบาลชุดนี้ถูกชี้มูลความผิดโดย ป.ป.ช.ว่าประพฤติชั่วอย่างร้ายแรงให้ออกจากราชการ และถูกดำเนินคดีอาญามาตรา 157 ก็ยังดำรงตำแหน่งอยู่ต่อได้อย่างไม่มียางอาย โดยอ้างว่าคดีความยังไม่สิ้นสุด ยังถือเป็นผู้บริสุทธิ์เพราะศาลยังไม่พิพากษา
รัฐบาลนี้และผู้ที่เกี่ยวข้องนอกจากจะละเมิดจาบจ้วงสถาบันพระมหากษัตริย์ ละเมิดกฎหมายบ้านเมืองเป็นอาจินต์ สร้างความเสื่อมเสียให้ประเทศชาติยังไม่พอ ตอนนี้ลุกลามไปละเมิดกฎสงฆ์ สร้างความมัวหมองให้พระพุทธศาสนาอีก ละเมิดครบ 3 สถาบันหลักของชาติแบบนี้ เราจะมัวนิ่งเฉยปล่อยให้เป็นอยู่แบบนี้ มันไม่ไหวแล้วนะครับ
ในฐานะที่สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ทำหน้าที่ดูแลกิจการของคณะสงฆ์และเป็นเลขานุการของมหาเถรสมาคม ซึ่งเป็นหน่วยงานที่น่าจะรู้เรื่องกฎระเบียบของสงฆ์มากที่สุด ใครที่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับคุณสมบัติของผู้บวชหรือต้องการร้องเรียนในเรื่องนี้ ลองสอบถามหาความกระจ่างกันดู
