**วิกฤตน้ำที่กำลังประชิดเมืองหลวงในขณะนี้ แท้จริงแล้วอาจไม่ใช่ เพราะพระแม่คงคาพิโรธ ลงโทษประเทศไทย อย่างที่ใครหลายคนกำลังนั่งทอดอาลัยอย่างหมดหวัง
แต่อาจเป็นเพียงแค่ "น้ำหลงทาง พยายามหาทางกลับบ้าน" เท่านั้น !
คิดดูง่าย ๆ เหมือนเราเดินทางกลับบ้าน ย่อมมีเส้นทางหลักที่ใช้อยู่เป็นประจำ น้ำก็เช่นเดียวกัน ไหลจากที่สูงลงหาที่ต่ำ เพื่อไปอยู่ในที่ทางของตัวเอง แต่ระหว่างทางเจอสิ่งกีดขวางมากมาย จนน้ำหลงทางกลับบ้านไม่ถูก แถมยังถูกขังจนเบียดเสียดยัดเยียด ทำให้พวกเขารวมตัวกันจนมีพลังมหาศาล เพื่อทะลุทะลวงทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า
**เพียงเพราะเขาต้องการกลับบ้านเท่านั้น
เราคงปฏิเสธความจริงที่ว่า พวกเรากำลังขวางทางน้ำ ถึงเวลาแล้วที่เราต้องเปิดทางให้น้ำผ่าน หลังจากที่เรายึดครองเส้นทางกลับบ้านของน้ำ มานานมากแล้ว
เป็นภารกิจของคนไทยทั้งชาติ ที่ต้องร่วมมือ ร่วมใจ พาน้ำกลับบ้าน หากไม่สามารถให้น้ำใช้เส้นทางปกติ เพราะจะสร้างความเสียหายมหาศาล ก็ต้องกำหนดเส้นทางให้น้ำไหลผ่าน อาจทิ้งร่องรอยความสูญเสียในทุกที่ที่น้ำย่างกรายไป แต่อย่างน้อยเราก็ยังจำกัดความสูญเสียได้ เรายังรู้ได้ว่า น้ำกำลังจะไปทางไหน ไม่ใช่ปล่อยให้เขาสะเปะสะปะ หลงทางจนแสดงอารมณ์กราดเกรี้ยวไปทั่ว
กระทั่งแม้แต่รัฐบาลก็จนด้วยเกล้าที่จะคาดการณ์เส้นทางน้ำ เพราะมาจากทุกทิศทุกทาง จนวัดปริมาณน้ำผิดพลาด
**ถึงเวลาที่เราต้องยอมรับความจริงว่า เราขังน้ำไม่ได้ แต่เรากำหนดแนวทางแก้ปัญหาเพื่อลดความสูญเสียได้ แม้จะไม่ใช่หนทางที่ดีที่สุด เพราะคนไทยคงเดือดร้อนจำนวนมาก แต่เราต้องผนึกกำลังผ่านสถานการณ์ยากลำบากนี้ไปด้วยกัน
ไม่ใช่ต่างคนต่างสร้างคันกั้นน้ำ ซึ่งมีบทเรียนแล้วว่า มันไม่ได้ผล มีแต่จะทำให้กระแสน้ำเกรี้ยวกราด สะสมพลังแห่งการทำลายล้างมากขึ้น
อย่าลืมว่า ยังมีน้ำจากทางเหนือที่จะไหลบ่าลงมาอีก หากไม่รีบตัดสินใจเปิดทางน้ำผ่าน อธิบายให้ประชาชนเข้าใจว่า พื้นที่ใดจำเป็นต้องรักษา ด้วยเหตุผลใด พื้นที่น้ำผ่านจะเยียวยาชดเชยอย่างไร ถ้าน้ำท่วมบริเวณกว้างแต่ไม่สูงมากจนเกินไป เรายังใช้ชีวิตร่วมกับน้ำได้ แต่ถ้ายังลังเลกักน้ำเป็นจุด ๆ จนทะลักไหลแรงท่วมสูง อาจไม่มีใครใช้ชีวิตปกติได้เลย
**เมืองหลวงจะกลายเป็นเมืองร้าง
รัฐบาลต้องเร่งตัดสินใจให้ทันกับสถานการณ์ ก่อนที่จะจมกันทั้งประเทศ
**ขอย้ำว่า "ภารกิจไทยทั้งชาติ พาน้ำกลับบ้าน คืนสู่พระแม่คงคา"
แต่อาจเป็นเพียงแค่ "น้ำหลงทาง พยายามหาทางกลับบ้าน" เท่านั้น !
คิดดูง่าย ๆ เหมือนเราเดินทางกลับบ้าน ย่อมมีเส้นทางหลักที่ใช้อยู่เป็นประจำ น้ำก็เช่นเดียวกัน ไหลจากที่สูงลงหาที่ต่ำ เพื่อไปอยู่ในที่ทางของตัวเอง แต่ระหว่างทางเจอสิ่งกีดขวางมากมาย จนน้ำหลงทางกลับบ้านไม่ถูก แถมยังถูกขังจนเบียดเสียดยัดเยียด ทำให้พวกเขารวมตัวกันจนมีพลังมหาศาล เพื่อทะลุทะลวงทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า
**เพียงเพราะเขาต้องการกลับบ้านเท่านั้น
เราคงปฏิเสธความจริงที่ว่า พวกเรากำลังขวางทางน้ำ ถึงเวลาแล้วที่เราต้องเปิดทางให้น้ำผ่าน หลังจากที่เรายึดครองเส้นทางกลับบ้านของน้ำ มานานมากแล้ว
เป็นภารกิจของคนไทยทั้งชาติ ที่ต้องร่วมมือ ร่วมใจ พาน้ำกลับบ้าน หากไม่สามารถให้น้ำใช้เส้นทางปกติ เพราะจะสร้างความเสียหายมหาศาล ก็ต้องกำหนดเส้นทางให้น้ำไหลผ่าน อาจทิ้งร่องรอยความสูญเสียในทุกที่ที่น้ำย่างกรายไป แต่อย่างน้อยเราก็ยังจำกัดความสูญเสียได้ เรายังรู้ได้ว่า น้ำกำลังจะไปทางไหน ไม่ใช่ปล่อยให้เขาสะเปะสะปะ หลงทางจนแสดงอารมณ์กราดเกรี้ยวไปทั่ว
กระทั่งแม้แต่รัฐบาลก็จนด้วยเกล้าที่จะคาดการณ์เส้นทางน้ำ เพราะมาจากทุกทิศทุกทาง จนวัดปริมาณน้ำผิดพลาด
**ถึงเวลาที่เราต้องยอมรับความจริงว่า เราขังน้ำไม่ได้ แต่เรากำหนดแนวทางแก้ปัญหาเพื่อลดความสูญเสียได้ แม้จะไม่ใช่หนทางที่ดีที่สุด เพราะคนไทยคงเดือดร้อนจำนวนมาก แต่เราต้องผนึกกำลังผ่านสถานการณ์ยากลำบากนี้ไปด้วยกัน
ไม่ใช่ต่างคนต่างสร้างคันกั้นน้ำ ซึ่งมีบทเรียนแล้วว่า มันไม่ได้ผล มีแต่จะทำให้กระแสน้ำเกรี้ยวกราด สะสมพลังแห่งการทำลายล้างมากขึ้น
อย่าลืมว่า ยังมีน้ำจากทางเหนือที่จะไหลบ่าลงมาอีก หากไม่รีบตัดสินใจเปิดทางน้ำผ่าน อธิบายให้ประชาชนเข้าใจว่า พื้นที่ใดจำเป็นต้องรักษา ด้วยเหตุผลใด พื้นที่น้ำผ่านจะเยียวยาชดเชยอย่างไร ถ้าน้ำท่วมบริเวณกว้างแต่ไม่สูงมากจนเกินไป เรายังใช้ชีวิตร่วมกับน้ำได้ แต่ถ้ายังลังเลกักน้ำเป็นจุด ๆ จนทะลักไหลแรงท่วมสูง อาจไม่มีใครใช้ชีวิตปกติได้เลย
**เมืองหลวงจะกลายเป็นเมืองร้าง
รัฐบาลต้องเร่งตัดสินใจให้ทันกับสถานการณ์ ก่อนที่จะจมกันทั้งประเทศ
**ขอย้ำว่า "ภารกิจไทยทั้งชาติ พาน้ำกลับบ้าน คืนสู่พระแม่คงคา"
