รอยเตอร์ – สำหรับผู้สูงวัยบางคนที่รอดชีวิตจากเหตุแผ่นดินไหวและสึนามิ ตลอดจนวิกฤตโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ในญี่ปุ่น การปลอบโยนดูแลอาจมาในรูปหุ่นยนต์แมวน้ำตัวเล็กน่ารักชื่อว่าเจ้าปาโร
บ้านพักคนชราซุยไซเยนที่ตั้งอยู่ทางใต้ห่างจากโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ฟูกูชิมะ ไดอิชิเพียง 27 กิโลเมตร และก็ตั้งอยู่บนภูเขาซึ่งสูงกว่าคลื่นยักษ์สึนามิจะกระหน่ำถึง จึงถือได้ว่าตั้งอยู่ใจกลางวิกฤตสามด้านของญี่ปุ่นโดยแท้
แม้โครงสร้างและที่ตั้งของอาคารช่วยป้องกันไม่ให้บ้านพักเสียหายร้ายแรงจากแผ่นดินไหวและสึนามิ แต่ความกังวลเรื่องการปนเปื้อนสารกัมมันตรังสีจากโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ที่อยู่ไม่ไกล ส่งผลให้เจ้าหน้าที่ต้องอพยพผู้สูงวัยออกไปจากบ้านพักแห่งนี้เป็นเวลานาน 2 เดือนจนถึงกลางเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา
หนึ่งสัปดาห์หลังจากที่ผู้สูงวัยกลับสู่บ้านพัก แผนกหุ่นยนต์ของไดวา เฮาส์ได้เสนอให้ยืมหุ่นยนต์แมวน้ำปาโร ที่ห่อหุ้มด้วยขนสัตว์ปลอดแบคทีเรีย 2 ตัว มีชื่อเล่นว่า “เลิฟ” และ “พีซ” นาน 2 ปี
ปกติแล้วหุ่นยนต์ปาโรนี้มีค่าเช่าเดือนละประมาณ 12,000 เยน (155 ดอลลาร์)
ตอนนี้หุ่นยนต์ทั้งสองกลายเป็นสัตว์เลี้ยงสำหรับคนชราในบ้านพัก ที่หลายคนยังมีปัญหาจากความทรงจำช่วงที่เกิดแผ่นดินไหว บางคนกอดแมวน้ำนานกว่าคนอื่นๆ
“ถ้าฉันได้กอดเจ้าแมวน้ำตัวนี้คงไม่รู้สึกกังวลใดๆ ถึงมีพายุไต้ฝุ่นรุนแรงอยู่ข้างนอกก็ตาม” ซัตสึโกะ ยัตซูซากะ คุณยายวัย 85 ปี บอกหลังจากที่กอดแมวน้ำอยู่ครึ่งชั่วโมง
แม้บ้านพักคนชราบางแห่งใช้สัตว์เป็นผู้ช่วยในการบำบัดผู้สูงวัย แต่ทากุ คาทูโน ผู้จัดการทั่วไปซุยไซเยนบอกว่า การใช้หุ่นยนต์แบบนี้ช่วยลดอุปสรรคมากมายที่ปกติจะพบจากการใช้สัตว์
“อย่างแรกสุดเลยคือการหาสัตว์มีชีวิตมาเลี้ยง ซึ่งยากมากในบางสถานการณ์ กรณีนี้เราจึงใช้ตุ๊กตาและหุ่นยนต์เป็นทางเลือกแทน”
เนื่องจากมีพลังงานเพียงพออยู่ได้นาน 1 ชั่วโมงครึ่งเท่านั้น ดังนั้น เจ้าหน้าที่จึงมักนำหุ่นยนต์ออกมาใช้ในช่วงเช้า และชาร์จไฟใหม่ในช่วงอาหารกลางวันเพื่อใช้งานใหม่ตอนบ่าย
หุ่นยนต์ยังช่วยในการออกกำลังกาย โดยผู้สูงวัยจะช่วยจับแขนแมวน้ำมาประกบกันเพื่อปรบมือพร้อมร้องเพลงคลอไปด้วย
อายาโกะ ชิโสะ ที่บ้านถูกสึนามิกลืนหาย และขณะนี้อาศัยอยู่ที่ซุยไซเยน บอกว่าเธอชอบเล่นกับแมวน้ำ แม้ไม่เคยมีสัตว์เลี้ยงมาก่อนเลยก็ตาม
“มันน่ารักเหมือนสัตว์จริงๆ ทุกคนเลยมาคอยดูแลมันทุกวัน มีบางครั้งที่แบตเตอรี่หมดและหุ่นยนต์หยุดทำงาน แต่เมื่อมันลืมตาอีกครั้ง ทุกคนจะมารุมล้อมคุยด้วย”
ทั้งนี้ สื่อท้องถิ่นของญี่ปุ่นรายงานว่า เหยื่อคลื่นยักษ์กว่าครึ่งทีเดียวอายุ 65 ปีขึ้นไป และผู้รอดชีวิตมากมายยังคงพยายามรักษาบาดแผลในใจอยู่จนถึงขณะนี้
ซุยไซเยนปิดท้ายว่า กำลังวางแผนนำปาโรมาเพิ่ม แต่ยังห่วงว่าถ้าผู้สูงวัยติดหุ่นยนต์แมวน้ำ จะทำให้ต้องเพิ่มจำนวนหุ่นยนต์ขึ้นอีกหลายตัว
บ้านพักคนชราซุยไซเยนที่ตั้งอยู่ทางใต้ห่างจากโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ฟูกูชิมะ ไดอิชิเพียง 27 กิโลเมตร และก็ตั้งอยู่บนภูเขาซึ่งสูงกว่าคลื่นยักษ์สึนามิจะกระหน่ำถึง จึงถือได้ว่าตั้งอยู่ใจกลางวิกฤตสามด้านของญี่ปุ่นโดยแท้
แม้โครงสร้างและที่ตั้งของอาคารช่วยป้องกันไม่ให้บ้านพักเสียหายร้ายแรงจากแผ่นดินไหวและสึนามิ แต่ความกังวลเรื่องการปนเปื้อนสารกัมมันตรังสีจากโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ที่อยู่ไม่ไกล ส่งผลให้เจ้าหน้าที่ต้องอพยพผู้สูงวัยออกไปจากบ้านพักแห่งนี้เป็นเวลานาน 2 เดือนจนถึงกลางเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา
หนึ่งสัปดาห์หลังจากที่ผู้สูงวัยกลับสู่บ้านพัก แผนกหุ่นยนต์ของไดวา เฮาส์ได้เสนอให้ยืมหุ่นยนต์แมวน้ำปาโร ที่ห่อหุ้มด้วยขนสัตว์ปลอดแบคทีเรีย 2 ตัว มีชื่อเล่นว่า “เลิฟ” และ “พีซ” นาน 2 ปี
ปกติแล้วหุ่นยนต์ปาโรนี้มีค่าเช่าเดือนละประมาณ 12,000 เยน (155 ดอลลาร์)
ตอนนี้หุ่นยนต์ทั้งสองกลายเป็นสัตว์เลี้ยงสำหรับคนชราในบ้านพัก ที่หลายคนยังมีปัญหาจากความทรงจำช่วงที่เกิดแผ่นดินไหว บางคนกอดแมวน้ำนานกว่าคนอื่นๆ
“ถ้าฉันได้กอดเจ้าแมวน้ำตัวนี้คงไม่รู้สึกกังวลใดๆ ถึงมีพายุไต้ฝุ่นรุนแรงอยู่ข้างนอกก็ตาม” ซัตสึโกะ ยัตซูซากะ คุณยายวัย 85 ปี บอกหลังจากที่กอดแมวน้ำอยู่ครึ่งชั่วโมง
แม้บ้านพักคนชราบางแห่งใช้สัตว์เป็นผู้ช่วยในการบำบัดผู้สูงวัย แต่ทากุ คาทูโน ผู้จัดการทั่วไปซุยไซเยนบอกว่า การใช้หุ่นยนต์แบบนี้ช่วยลดอุปสรรคมากมายที่ปกติจะพบจากการใช้สัตว์
“อย่างแรกสุดเลยคือการหาสัตว์มีชีวิตมาเลี้ยง ซึ่งยากมากในบางสถานการณ์ กรณีนี้เราจึงใช้ตุ๊กตาและหุ่นยนต์เป็นทางเลือกแทน”
เนื่องจากมีพลังงานเพียงพออยู่ได้นาน 1 ชั่วโมงครึ่งเท่านั้น ดังนั้น เจ้าหน้าที่จึงมักนำหุ่นยนต์ออกมาใช้ในช่วงเช้า และชาร์จไฟใหม่ในช่วงอาหารกลางวันเพื่อใช้งานใหม่ตอนบ่าย
หุ่นยนต์ยังช่วยในการออกกำลังกาย โดยผู้สูงวัยจะช่วยจับแขนแมวน้ำมาประกบกันเพื่อปรบมือพร้อมร้องเพลงคลอไปด้วย
อายาโกะ ชิโสะ ที่บ้านถูกสึนามิกลืนหาย และขณะนี้อาศัยอยู่ที่ซุยไซเยน บอกว่าเธอชอบเล่นกับแมวน้ำ แม้ไม่เคยมีสัตว์เลี้ยงมาก่อนเลยก็ตาม
“มันน่ารักเหมือนสัตว์จริงๆ ทุกคนเลยมาคอยดูแลมันทุกวัน มีบางครั้งที่แบตเตอรี่หมดและหุ่นยนต์หยุดทำงาน แต่เมื่อมันลืมตาอีกครั้ง ทุกคนจะมารุมล้อมคุยด้วย”
ทั้งนี้ สื่อท้องถิ่นของญี่ปุ่นรายงานว่า เหยื่อคลื่นยักษ์กว่าครึ่งทีเดียวอายุ 65 ปีขึ้นไป และผู้รอดชีวิตมากมายยังคงพยายามรักษาบาดแผลในใจอยู่จนถึงขณะนี้
ซุยไซเยนปิดท้ายว่า กำลังวางแผนนำปาโรมาเพิ่ม แต่ยังห่วงว่าถ้าผู้สูงวัยติดหุ่นยนต์แมวน้ำ จะทำให้ต้องเพิ่มจำนวนหุ่นยนต์ขึ้นอีกหลายตัว
