รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2550 มาตรา 3 บัญญัติว่า อำนาจอธิปไตยเป็นของปวงชนชาวไทย พระมหากษัตริย์ผู้ทรงเป็นประมุขทรงใช้อำนาจนั้นผ่านทางรัฐสภา คณะรัฐมนตรี และศาล ตามบทบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญนี้
นั้นหมายความว่า เมื่อปวงชนชาวไทยเลือกผู้ใดเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ผู้ที่ได้คะแนนสูงสุดจะเป็นผู้ได้รับการเลือกตั้ง
พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรและการได้มาซึ่งสมาชิกวุฒิสภา พ.ศ. 2550 มาตรา 82 บัญญัติว่า ให้มีการนับจำนวนบัตรเลือกตั้งที่ผู้มีสิทธิเลือกตั้งทำเครื่องหมายไม่ประสงค์จะลงคะแนนเลือกตั้ง และให้ประกาศจำนวนบัตรดังกล่าวด้วย
นั้นหมายความว่า ในป้ายประกาศรวมคะแนนทุกป้ายจะต้องมีการประกาศจำนวนคะแนนของผู้ที่ไม่ประสงค์จะลงคะแนนเลือกตั้ง คือ โหวตโนไว้ในป้ายนั้นร่วมกับผู้ได้รับคะแนนสูงสุดถึงต่ำสุดไว้ด้วย
และ มาตรา 89 บัญญัติว่า ภายใต้บังคับมาตรา 88 ในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ให้ผู้ได้คะแนนเลือกตั้งมากที่สุดเป็นผู้ได้รับเลือกตั้ง...
จะเห็นได้ว่าคะแนนโหวตโน ถือเป็นคะแนนที่มีการนับไว้และหากการเลือกตั้งในเขตใดมีคะแนนโหวตโนสูงกว่าผู้ได้รับคะแนนเลือกตั้งสูงสุดต้องถือว่าประชาชนใช้อำนาจอธิปไตยโดยการโหวตโน คือ ไม่เอานักการเมืองผู้ใดเลยเป็นคะแนนสูงสุด ต้องด้วยมาตรา 3 ของรัฐธรรมนูญจึงต้องถือว่าในเขตนั้นไม่มีผู้ใดได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร
เรื่องคะแนนโหวตโนนี้ มิได้มีบัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญหรือกฎหมายเลือกตั้งว่า หากมีคะแนนโหวตโนสูงกว่าผู้มีสิทธิได้รับการเลือกตั้งจะต้องทำอย่างไรต่อ จะเลือกตั้งใหม่หรือหากมีการเลือกตั้งใหม่แล้วคะแนนโหวตโนยังสูงกว่าผู้ที่ได้รับการเลือกตั้ง และหากคะแนนโหวตโนทั้งประเทศสูงกว่าคะแนนของ ส.ส.ประเภทบัญชีรายชื่อ (ปาร์ตี้ลิสต์) รายชื่อปาร์ตี้ลิสต์ของแต่ละพรรคการเมืองซึ่งมีต่ำกว่าโหวตโนนี้ย่อมไม่ใช่ผู้ได้รับเลือกตั้งเป็นคะแนนสูงสุด ตามนัยของมาตรา 89 ดังกล่าวข้างต้น
กรณีเช่นนี้ จะต้องกลับไปใช้รัฐธรรมนูญ มาตรา 7 ซึ่งบัญญัติว่า ในเมื่อไม่มีบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญนี้บังคับแก่กรณีใด ให้วินิจฉัยกรณีนั้นไปตามประเพณีการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข จึงเป็นการถวายคืนพระราชอำนาจนั่นเอง
พร้อมหรือยังที่จะร่วมกันถวายคืนพระราชอำนาจด้วยการโหวตโน
นายสุวัตร อภัยภักดิ์
ทนายพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย
และคณะกรรมการปกป้องราชอาณาจักรไทย
นั้นหมายความว่า เมื่อปวงชนชาวไทยเลือกผู้ใดเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ผู้ที่ได้คะแนนสูงสุดจะเป็นผู้ได้รับการเลือกตั้ง
พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรและการได้มาซึ่งสมาชิกวุฒิสภา พ.ศ. 2550 มาตรา 82 บัญญัติว่า ให้มีการนับจำนวนบัตรเลือกตั้งที่ผู้มีสิทธิเลือกตั้งทำเครื่องหมายไม่ประสงค์จะลงคะแนนเลือกตั้ง และให้ประกาศจำนวนบัตรดังกล่าวด้วย
นั้นหมายความว่า ในป้ายประกาศรวมคะแนนทุกป้ายจะต้องมีการประกาศจำนวนคะแนนของผู้ที่ไม่ประสงค์จะลงคะแนนเลือกตั้ง คือ โหวตโนไว้ในป้ายนั้นร่วมกับผู้ได้รับคะแนนสูงสุดถึงต่ำสุดไว้ด้วย
และ มาตรา 89 บัญญัติว่า ภายใต้บังคับมาตรา 88 ในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ให้ผู้ได้คะแนนเลือกตั้งมากที่สุดเป็นผู้ได้รับเลือกตั้ง...
จะเห็นได้ว่าคะแนนโหวตโน ถือเป็นคะแนนที่มีการนับไว้และหากการเลือกตั้งในเขตใดมีคะแนนโหวตโนสูงกว่าผู้ได้รับคะแนนเลือกตั้งสูงสุดต้องถือว่าประชาชนใช้อำนาจอธิปไตยโดยการโหวตโน คือ ไม่เอานักการเมืองผู้ใดเลยเป็นคะแนนสูงสุด ต้องด้วยมาตรา 3 ของรัฐธรรมนูญจึงต้องถือว่าในเขตนั้นไม่มีผู้ใดได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร
เรื่องคะแนนโหวตโนนี้ มิได้มีบัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญหรือกฎหมายเลือกตั้งว่า หากมีคะแนนโหวตโนสูงกว่าผู้มีสิทธิได้รับการเลือกตั้งจะต้องทำอย่างไรต่อ จะเลือกตั้งใหม่หรือหากมีการเลือกตั้งใหม่แล้วคะแนนโหวตโนยังสูงกว่าผู้ที่ได้รับการเลือกตั้ง และหากคะแนนโหวตโนทั้งประเทศสูงกว่าคะแนนของ ส.ส.ประเภทบัญชีรายชื่อ (ปาร์ตี้ลิสต์) รายชื่อปาร์ตี้ลิสต์ของแต่ละพรรคการเมืองซึ่งมีต่ำกว่าโหวตโนนี้ย่อมไม่ใช่ผู้ได้รับเลือกตั้งเป็นคะแนนสูงสุด ตามนัยของมาตรา 89 ดังกล่าวข้างต้น
กรณีเช่นนี้ จะต้องกลับไปใช้รัฐธรรมนูญ มาตรา 7 ซึ่งบัญญัติว่า ในเมื่อไม่มีบัญญัติแห่งรัฐธรรมนูญนี้บังคับแก่กรณีใด ให้วินิจฉัยกรณีนั้นไปตามประเพณีการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข จึงเป็นการถวายคืนพระราชอำนาจนั่นเอง
พร้อมหรือยังที่จะร่วมกันถวายคืนพระราชอำนาจด้วยการโหวตโน
นายสุวัตร อภัยภักดิ์
ทนายพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย
และคณะกรรมการปกป้องราชอาณาจักรไทย
