เดลิเมล์ – นอกจากจะเป็นการรอดพ้นจากการสูญเสียอย่างน่ามหัศจรรย์ที่สุดในประวัติศาสตร์การบินแล้ว เหตุการณ์นี้ยังนำพาให้เบน บอสติก ได้พบลอรา ซิก และเริ่มต้นเรื่องราวของรักแท้
ชายหญิงคู่นี้ขึ้นเครื่องของยูเอส แอร์เวย์ส เที่ยวบิน 1549 จากสนามบินลาการ์เดียในนิวยอร์ก เมื่อวันที่ 15 มกราคมปีที่แล้ว
เบน วัย 39 ปี เล่าว่าสะดุดตาลอราตั้งแต่แรกเห็น และหวังว่าสาวเจ้าจะได้ที่นั่งติดกัน แต่แทนที่จะเป็นแบบที่ฝัน ลอรากลับจองที่นั่งห่างออกไปหลายแถว
“ผมคงลืมไปหมดแล้ว ถ้าวันนั้นไม่เกิดเรื่องขึ้น”
แน่นอนสิ่งที่เกิดตามมาหลังจากนั้นคือเหตุการณ์ที่เรียกว่า มหัศจรรย์แห่งฮัดสัน
เพราะหลังจากทะยานขึ้นไม่กี่นาที เครื่องบินที่ลอราและเบนนั่งอยู่ก็ไปชนกับฝูงห่านและเสียหลักพุ่งดิ้งลงพื้นโลก
แม้เครื่องยนต์ไม่ทำงาน แต่เชสลีย์ ซัลเลนเบอร์เกอร์ นักบินที่ 1 สามารถบังคับเครื่องบินให้ลงจอดอย่างนุ่มนวลและปลอดภัยบนแม่น้ำฮัดสัน
ผู้โดยสารและลูกเรือทั้ง 155 คนปีนออกมายืนบนปีกเครื่องบินรอเรือเฟอร์รีและเครื่องบินส่วนตัวมารับ
ภาพเครื่องบินลอยน้ำและผู้รอดชีวิตเกาะกลุ่มกันอยู่บนปีกเครื่อง กลายเป็นหนึ่งในภาพแห่งทศวรรษ
แต่สำหรับเบนและลอรา วัย 31 ปี เหตุการณ์เมื่อวันที่ 15 มกราคม 2009 ที่เป็นข่าวดังไปทั่ว เป็นตัวกระตุ้นและชักนำสู่มหัศจรรย์แห่งรัก
“ทุกเช้าเมื่อตื่นขึ้นมา ผมจะพูดกับตัวเองว่า ‘พระเจ้า ชีวิตช่างเหมือนเทพนิยายจริงๆ”
เบนและลอราไม่ได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการจนกระทั่งหกเดือนให้หลังจากเหตุการณ์เครื่องบินตก เมื่อทั้งคู่มาร่วมปาร์ตี้รำลึก
“ฉันเดินเข้าไปหาผู้โดยสารคนหนึ่งที่กำลังยืนคุยกับเบนอยู่ และเขาถามว่า ‘ลอรา รู้จักเบนหรือเปล่า?’ ฉันตอบกลับไปว่า ‘ไม่ค่ะ’
“ส่วนเบนพูดว่า ‘ผมไม่รู้จักเธอ แต่วันนั้นผมเช็กดูว่าเธอออกจากเครื่องบินหรือยัง’”
แต่แล้วเบนต้องขอตัวออกจากงานปาร์ตี้ก่อนเพราะต้องไปบ้านน้องสาว แต่ลอราชวนให้เขากลับมาหลังจากนั้น และชวนเขาไปบ้านเพราะดึกมากแล้ว
หนุ่มสาวคุยกันจนถึงหกโมงเช้า ทั้งที่วันนั้นเบน นักพัฒนาโปรแกรมซอฟต์แวร์ ต้องไปทำงานตอนแปดโมง
“ผมไม่สนสักนิด เพราะตอนนั้นคิดแต่ว่านั่นเป็นสิ่งที่ผมอยากทำ”
เขายังบอกว่าการตัดสินใจกลับไปที่งานปาร์ตี้เป็นหนึ่งในการตัดสินใจที่ดีที่สุดในชีวิต
“ผมมองเห็นตัวเองว่า อีก 20 ปีข้างหน้า ผมก็จะมีความสุขอยู่กับเธอแบบนี้”
เบน และ ลอรา ผู้จัดการฝ่ายผลิตภัณฑ์ของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เต้นรำกันทุกคืนก่อนนอน
“ไม่ว่าทำอะไรกันอยู่ เราจะจบลงด้วยการเต้นรำที่ไหนสักแห่ง การเต้นรำเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตแสนสุขของเรา การอำลาแต่ละวันด้วยความทรงจำแสนดี” ลอราบอก
ทั้งคู่ยังคงพบกับผู้รอดชีวิตอื่นๆ ที่เรียกตัวเองว่า ‘กลุ่มเที่ยวบิน 1549’ เป็นประจำ หลายคนในจำนวนนี้มีอาการเครียดหลังวิกฤตชีวิต (post-traumatic stress disorder)
“แม้เพิ่งเจอกันครั้งแรก แต่พวกเรากลับรู้สึกผูกพันกันมาก ได้อยู่ด้วยกันเมื่อไหร่ก็รู้สึกดีเมื่อนั้น”
ชายหญิงคู่นี้ขึ้นเครื่องของยูเอส แอร์เวย์ส เที่ยวบิน 1549 จากสนามบินลาการ์เดียในนิวยอร์ก เมื่อวันที่ 15 มกราคมปีที่แล้ว
เบน วัย 39 ปี เล่าว่าสะดุดตาลอราตั้งแต่แรกเห็น และหวังว่าสาวเจ้าจะได้ที่นั่งติดกัน แต่แทนที่จะเป็นแบบที่ฝัน ลอรากลับจองที่นั่งห่างออกไปหลายแถว
“ผมคงลืมไปหมดแล้ว ถ้าวันนั้นไม่เกิดเรื่องขึ้น”
แน่นอนสิ่งที่เกิดตามมาหลังจากนั้นคือเหตุการณ์ที่เรียกว่า มหัศจรรย์แห่งฮัดสัน
เพราะหลังจากทะยานขึ้นไม่กี่นาที เครื่องบินที่ลอราและเบนนั่งอยู่ก็ไปชนกับฝูงห่านและเสียหลักพุ่งดิ้งลงพื้นโลก
แม้เครื่องยนต์ไม่ทำงาน แต่เชสลีย์ ซัลเลนเบอร์เกอร์ นักบินที่ 1 สามารถบังคับเครื่องบินให้ลงจอดอย่างนุ่มนวลและปลอดภัยบนแม่น้ำฮัดสัน
ผู้โดยสารและลูกเรือทั้ง 155 คนปีนออกมายืนบนปีกเครื่องบินรอเรือเฟอร์รีและเครื่องบินส่วนตัวมารับ
ภาพเครื่องบินลอยน้ำและผู้รอดชีวิตเกาะกลุ่มกันอยู่บนปีกเครื่อง กลายเป็นหนึ่งในภาพแห่งทศวรรษ
แต่สำหรับเบนและลอรา วัย 31 ปี เหตุการณ์เมื่อวันที่ 15 มกราคม 2009 ที่เป็นข่าวดังไปทั่ว เป็นตัวกระตุ้นและชักนำสู่มหัศจรรย์แห่งรัก
“ทุกเช้าเมื่อตื่นขึ้นมา ผมจะพูดกับตัวเองว่า ‘พระเจ้า ชีวิตช่างเหมือนเทพนิยายจริงๆ”
เบนและลอราไม่ได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการจนกระทั่งหกเดือนให้หลังจากเหตุการณ์เครื่องบินตก เมื่อทั้งคู่มาร่วมปาร์ตี้รำลึก
“ฉันเดินเข้าไปหาผู้โดยสารคนหนึ่งที่กำลังยืนคุยกับเบนอยู่ และเขาถามว่า ‘ลอรา รู้จักเบนหรือเปล่า?’ ฉันตอบกลับไปว่า ‘ไม่ค่ะ’
“ส่วนเบนพูดว่า ‘ผมไม่รู้จักเธอ แต่วันนั้นผมเช็กดูว่าเธอออกจากเครื่องบินหรือยัง’”
แต่แล้วเบนต้องขอตัวออกจากงานปาร์ตี้ก่อนเพราะต้องไปบ้านน้องสาว แต่ลอราชวนให้เขากลับมาหลังจากนั้น และชวนเขาไปบ้านเพราะดึกมากแล้ว
หนุ่มสาวคุยกันจนถึงหกโมงเช้า ทั้งที่วันนั้นเบน นักพัฒนาโปรแกรมซอฟต์แวร์ ต้องไปทำงานตอนแปดโมง
“ผมไม่สนสักนิด เพราะตอนนั้นคิดแต่ว่านั่นเป็นสิ่งที่ผมอยากทำ”
เขายังบอกว่าการตัดสินใจกลับไปที่งานปาร์ตี้เป็นหนึ่งในการตัดสินใจที่ดีที่สุดในชีวิต
“ผมมองเห็นตัวเองว่า อีก 20 ปีข้างหน้า ผมก็จะมีความสุขอยู่กับเธอแบบนี้”
เบน และ ลอรา ผู้จัดการฝ่ายผลิตภัณฑ์ของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เต้นรำกันทุกคืนก่อนนอน
“ไม่ว่าทำอะไรกันอยู่ เราจะจบลงด้วยการเต้นรำที่ไหนสักแห่ง การเต้นรำเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตแสนสุขของเรา การอำลาแต่ละวันด้วยความทรงจำแสนดี” ลอราบอก
ทั้งคู่ยังคงพบกับผู้รอดชีวิตอื่นๆ ที่เรียกตัวเองว่า ‘กลุ่มเที่ยวบิน 1549’ เป็นประจำ หลายคนในจำนวนนี้มีอาการเครียดหลังวิกฤตชีวิต (post-traumatic stress disorder)
“แม้เพิ่งเจอกันครั้งแรก แต่พวกเรากลับรู้สึกผูกพันกันมาก ได้อยู่ด้วยกันเมื่อไหร่ก็รู้สึกดีเมื่อนั้น”
