นักวิจัยระบุเมื่อสบตากัน เจ้าของน้องหมามีอารมณ์ความรู้สึกรักและผูกพันแบบเดียวกับที่แม่รู้สึกกับลูกน้อย
ในการทดลอง นักวิจัยพบว่าสมองของเจ้าของจะผลิตฮอร์โมนออกซิโตซินออกมามากกว่าปกติ ขณะเล่นกับสัตว์เลี้ยง ฮอร์โมนนี้ที่เรียกขานกันว่า ‘สารเคมีแห่งการสวมกอด’ หรือ ‘ยาสร้างรัก’ นั้น ช่วยผ่อนคลายความเครียดและความซึมเศร้า รวมถึงสร้างความผูกพันและมั่นใจระหว่างมนุษย์
มิโฮ นากาซาวะ และทาเคฟูมิ คิคูซูอิ จากมหาวิทยาลัยอาซูบะในญี่ปุ่น ได้แรงบันดาลใจจากประสบการณ์ของตัวเอง โดยทั้งคู่ต่างรักสุนัข และรู้สึกว่ามีบางสิ่งในร่างกายเปลี่ยนแปลงเมื่อสบตากับสัตว์เลี้ยงตัวโปรด
นากาซาวะและคิคูซูอิคัดเลือกเจ้าของสุนัข 55 คนพร้อมน้องหมา และเก็บตัวอย่างปัสสาวะเจ้าของก่อนและหลังการเล่นในห้องวิจัยครึ่งชั่วโมง
เจ้าของบางคนถูกจัดอยู่ในกลุ่มควบคุมที่ต้องนั่งในห้องกับสุนัขของตน แต่ได้รับโจทย์ให้หลบตาสัตว์เลี้ยง
ผลปรากฏว่า เจ้าของที่ใช้เวลาสบตากับน้องหมาเฉลี่ย 2 นาทีครึ่งระหว่างการเล่น มีระดับฮอร์โมนออกซิโตซินเพิ่มขึ้น 20% แต่กลุ่มที่ต้องหลบตาสัตว์เลี้ยงกลับมีระดับฮอร์โมนดังกล่าวลดลงเล็กน้อย
นอกจากนั้น กลุ่มแรกยังมีแนวโน้มให้คะแนนความสัมพันธ์กับสัตว์เลี้ยงคู่ใจว่าน่าพอใจมากกว่ากลุ่มควบคุม
คิคูซูอิกล่าวในรายงานในวารสารนิวไซเอนทิสต์ว่า ออกซิโตซินอาจช่วยอธิบายได้ว่าเพราะเหตุใดการเล่นกับเจ้าตูบจึงทำให้อารมณ์คนเราดีขึ้น รวมถึงทำให้อาการกังวลและซึมเศร้าเบาบางลง
นักวิจัยยังชี้ว่า ออกซิโตซินอาจมีบทบาทสำคัญในการทำให้หมาป่าเชื่องลงและสามารถอยู่ร่วมกับคนโดยวิวัฒนาการกลายเป็นหมาบ้านเมื่อราว 15,000 ปีที่แล้ว
“ระหว่างกระบวนการวิวัฒนาการ คนกับสุนัขอาจรับรู้สัญญาณทางสังคมบางอย่างเหมือนกัน เช่น การสบตา และการแสดงท่าทางด้วยมือ จึงทำให้สุนัขสามารถปรับตัวเข้าสู่สังคมของมนุษย์ได้” คิคูซูอิทิ้งท้าย
ในการทดลอง นักวิจัยพบว่าสมองของเจ้าของจะผลิตฮอร์โมนออกซิโตซินออกมามากกว่าปกติ ขณะเล่นกับสัตว์เลี้ยง ฮอร์โมนนี้ที่เรียกขานกันว่า ‘สารเคมีแห่งการสวมกอด’ หรือ ‘ยาสร้างรัก’ นั้น ช่วยผ่อนคลายความเครียดและความซึมเศร้า รวมถึงสร้างความผูกพันและมั่นใจระหว่างมนุษย์
มิโฮ นากาซาวะ และทาเคฟูมิ คิคูซูอิ จากมหาวิทยาลัยอาซูบะในญี่ปุ่น ได้แรงบันดาลใจจากประสบการณ์ของตัวเอง โดยทั้งคู่ต่างรักสุนัข และรู้สึกว่ามีบางสิ่งในร่างกายเปลี่ยนแปลงเมื่อสบตากับสัตว์เลี้ยงตัวโปรด
นากาซาวะและคิคูซูอิคัดเลือกเจ้าของสุนัข 55 คนพร้อมน้องหมา และเก็บตัวอย่างปัสสาวะเจ้าของก่อนและหลังการเล่นในห้องวิจัยครึ่งชั่วโมง
เจ้าของบางคนถูกจัดอยู่ในกลุ่มควบคุมที่ต้องนั่งในห้องกับสุนัขของตน แต่ได้รับโจทย์ให้หลบตาสัตว์เลี้ยง
ผลปรากฏว่า เจ้าของที่ใช้เวลาสบตากับน้องหมาเฉลี่ย 2 นาทีครึ่งระหว่างการเล่น มีระดับฮอร์โมนออกซิโตซินเพิ่มขึ้น 20% แต่กลุ่มที่ต้องหลบตาสัตว์เลี้ยงกลับมีระดับฮอร์โมนดังกล่าวลดลงเล็กน้อย
นอกจากนั้น กลุ่มแรกยังมีแนวโน้มให้คะแนนความสัมพันธ์กับสัตว์เลี้ยงคู่ใจว่าน่าพอใจมากกว่ากลุ่มควบคุม
คิคูซูอิกล่าวในรายงานในวารสารนิวไซเอนทิสต์ว่า ออกซิโตซินอาจช่วยอธิบายได้ว่าเพราะเหตุใดการเล่นกับเจ้าตูบจึงทำให้อารมณ์คนเราดีขึ้น รวมถึงทำให้อาการกังวลและซึมเศร้าเบาบางลง
นักวิจัยยังชี้ว่า ออกซิโตซินอาจมีบทบาทสำคัญในการทำให้หมาป่าเชื่องลงและสามารถอยู่ร่วมกับคนโดยวิวัฒนาการกลายเป็นหมาบ้านเมื่อราว 15,000 ปีที่แล้ว
“ระหว่างกระบวนการวิวัฒนาการ คนกับสุนัขอาจรับรู้สัญญาณทางสังคมบางอย่างเหมือนกัน เช่น การสบตา และการแสดงท่าทางด้วยมือ จึงทำให้สุนัขสามารถปรับตัวเข้าสู่สังคมของมนุษย์ได้” คิคูซูอิทิ้งท้าย
