บีบีซีนิวส์ - กลายเป็นเรื่องปกติที่นักท่องเที่ยวบนรถไฟในเดนบิเชียร์ ทางเหนือของเวลส์ จะเห็นแจ็ครัสเซลล์ที่เหลือขาแค่สามขานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อร่วมขบวนเดินทางด้วย
ถึงจะเสียขาไปข้างหนึ่งจากการถูกรถชน แต่เพ็กกี้ยังดั้นด้นเป็นระยะทางถึง 6 ไมล์ (9.7 กิโลเมตร) จากบ้านในเดนบิเชียร์ไปยังสถานีเบอร์เวน
น้องหมาแจ็ครัสเซลส์เพศเมียตัวนี้จะกระโจนขึ้นรถไฟและเดินทางไปอีก 7 ไมล์ครึ่ง (12 กิโลเมตร) จนถึงดีวัลเลย์
ดิลิส ลอยด์ เจ้าของเพ็กกี้ บอกว่าได้รับโทรศัพท์จากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้ไปรับตัวน้องหมานักเดินทางที่สถานีแลงกอลเลนเป็นประจำ
“เพ็กกี้ชอบเดิน และดูเหมือนปลาบปลื้มกับรถไฟเป็นพิเศษ โดยเฉพาะถ้าได้นั่งฟรี เวลาคิดถึงและเรียกหาแล้วไม่มา ฉันรู้ได้ทันทีว่าเพ็กกี้หนีเที่ยวอีกแล้ว
“มันอาจเดินตามคนที่เดินผ่านไปมาไปที่สถานีรถไฟและกระโดดขึ้นรถไฟ แล้วจากนั้นฉันก็จะได้รับโทรศัพท์จากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยประจำสถานี
“บางทีถ้าคนที่เดินผ่านเดินเล่นเป็นวงกลม เพ็กกี้ก็จะกลับมาพร้อมกับคนนั้น
“ถึงซนนิดหน่อยแต่เพ็กกี้ก็ซื่อสัตย์และรู้ประสาหลายเรื่อง” ลอยด์ ครูวัยปลดเกษียณเล่า
เธอยังเล่าว่า เพ็กกี้ถูกรถชนตั้งแต่เด็กและต้องผ่าตัดขาข้างหนึ่งทิ้ง แต่ก็ยังชอบเดินเล่นไกลๆ เหมือนเดิม
บางครั้งเพ็กกี้จะกระโดดขึ้นรถไฟที่สถานีเบอร์วินและไปลงสถานีถัดไป แต่บ่อยครั้งหมาน้อยจะนั่งไปตลอดทางถึงคาร์ร็อกก่อนที่รถไฟจะเปลี่ยนเส้นทางและกลับไปที่แลงกอลเลน ซึ่งคิดเป็นระยะทาง 7 ไมล์ครึ่ง
ลอยด์สำทับว่า ต่อไปไม่รู้ว่าเพ็กกี้จะผจญภัยไกลถึงไหน เพราะขณะนี้ การรถไฟกำลังมีแผนขยายระยะทางออกไปอีก 2 ไมล์ครึ่ง (4 กิโลเมตร)
ถึงจะเสียขาไปข้างหนึ่งจากการถูกรถชน แต่เพ็กกี้ยังดั้นด้นเป็นระยะทางถึง 6 ไมล์ (9.7 กิโลเมตร) จากบ้านในเดนบิเชียร์ไปยังสถานีเบอร์เวน
น้องหมาแจ็ครัสเซลส์เพศเมียตัวนี้จะกระโจนขึ้นรถไฟและเดินทางไปอีก 7 ไมล์ครึ่ง (12 กิโลเมตร) จนถึงดีวัลเลย์
ดิลิส ลอยด์ เจ้าของเพ็กกี้ บอกว่าได้รับโทรศัพท์จากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้ไปรับตัวน้องหมานักเดินทางที่สถานีแลงกอลเลนเป็นประจำ
“เพ็กกี้ชอบเดิน และดูเหมือนปลาบปลื้มกับรถไฟเป็นพิเศษ โดยเฉพาะถ้าได้นั่งฟรี เวลาคิดถึงและเรียกหาแล้วไม่มา ฉันรู้ได้ทันทีว่าเพ็กกี้หนีเที่ยวอีกแล้ว
“มันอาจเดินตามคนที่เดินผ่านไปมาไปที่สถานีรถไฟและกระโดดขึ้นรถไฟ แล้วจากนั้นฉันก็จะได้รับโทรศัพท์จากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยประจำสถานี
“บางทีถ้าคนที่เดินผ่านเดินเล่นเป็นวงกลม เพ็กกี้ก็จะกลับมาพร้อมกับคนนั้น
“ถึงซนนิดหน่อยแต่เพ็กกี้ก็ซื่อสัตย์และรู้ประสาหลายเรื่อง” ลอยด์ ครูวัยปลดเกษียณเล่า
เธอยังเล่าว่า เพ็กกี้ถูกรถชนตั้งแต่เด็กและต้องผ่าตัดขาข้างหนึ่งทิ้ง แต่ก็ยังชอบเดินเล่นไกลๆ เหมือนเดิม
บางครั้งเพ็กกี้จะกระโดดขึ้นรถไฟที่สถานีเบอร์วินและไปลงสถานีถัดไป แต่บ่อยครั้งหมาน้อยจะนั่งไปตลอดทางถึงคาร์ร็อกก่อนที่รถไฟจะเปลี่ยนเส้นทางและกลับไปที่แลงกอลเลน ซึ่งคิดเป็นระยะทาง 7 ไมล์ครึ่ง
ลอยด์สำทับว่า ต่อไปไม่รู้ว่าเพ็กกี้จะผจญภัยไกลถึงไหน เพราะขณะนี้ การรถไฟกำลังมีแผนขยายระยะทางออกไปอีก 2 ไมล์ครึ่ง (4 กิโลเมตร)
