รุมบากับรีทรีฟเวอร์ โพลกากับพุดเดิล หรือจะเป็นแซมบากับสก็อตติช เทอร์เรียร์ ไม่ว่าจะจังวะไหนกับน้องหมาพันธุ์ใดได้ทั้งนั้น เพราะตูบเริงระบำกำลังเป็นกิจกรรมล่าสุดที่ต้องทำในญี่ปุ่น ประเทศของคนรักหมา
การเรียนเต้นรำสำหรับสุนัขเป็นกิจกรรมใหม่ในลิสต์ยาวเหยียดของสิ่งที่เจ้าของสามารถทำร่วมกับสัตว์เลี้ยงตัวโปรดได้ ในประเทศที่อุตสาหกรรมสัตว์เลี้ยงมีมูลค่าถึงเกือบ 9,500 ล้านดอลลาร์ และโรงแรม คาเฟ่ และรถยนต์ที่เป็นมิตรต่อน้องหมาเป็นเรื่องปกติในสังคม
ในคลาสเต้นรำของ ‘วัน ยัน เวิลด์’ หรือ ‘วูฟ เหมียว’ ในภาษาอังกฤษ เหล่าคนรักหมาและคู่เต้นที่ออกอาการไม่ค่อยมั่นใจนัก จะจับคู่กันเต้นวอลซ์อุ่นเครื่องเล็กๆ น้อยๆ ไปจนถึงขยับแข้งขาให้เร็วขึ้นด้วยเพลง ‘แดนซิ่งควีน’ ของแอ็บบา
“ไม่ว่าจะเป็นชิวาวาหรือเซนต์เบอร์นาร์ด ถ้าคุณมีเพลงและจังหวะที่เหมาะสม สุนัขก็สามารถเต้นได้ และอายุไม่ใช่ปัญหาเช่นเดียวกัน” มายูมิ โอซูมะ ครูสอนเต้นรำวัย 51 ปี บอกและว่า
“คลาสเต้นรำสำหรับสุนัขช่วยให้เจ้าของและน้องหมาได้แสดงความเป็นตัวเองออกมา”
ในคลาส สุนัขจะเรียนรู้วิธีเคลื่อนไหวรอบตัวเจ้าของและขยับขาสลับกัน โดยจะมีการเปิดสอนเดือนละสองครั้ง บางคู่เชี่ยวชาญถึงขั้นขึ้นโชว์บนเวทีก็มี
ญี่ปุ่นนั้นเป็นประเทศที่มีสุนัขและแมวมากกว่าเด็กอายุต่ำกว่า 15 ปี อันเป็นผลจากสังคมชราภาพและอัตราการเกิดลดต่ำ
บ่อยครั้งเราจะเห็นสัตว์เลี้ยง โดยเฉพาะสุนัข บนท้องถนนของโตเกียว ในชุดที่ตัดเย็บมาเป็นพิเศษและนั่งอยู่ในรถเข็นเด็กโดยมี ‘แม่’ เข็นเดินเล่น
“การเต้นรำกับสุนัขทำให้ทั้งฉันและเจ้าหมาได้สนุกไปด้วยกัน” มิคาโกะ โอบะ ที่มีคู่เต้นเป็นสุนัขพันธุ์คอร์กี้ชื่อคาร์โล วัยหนึ่งขวบ เล่า เธอยังบอกว่าในอนาคตจะชวนคาร์โลประกวดเต้นรำ
เซจิ โอซาวะ นักธุรกิจวัย 37 ปี ตื่นเต้นกับคลาสนี้เช่นกัน เพราะทำให้เขาสามารถมองตากับชิสึวัยสองขวบที่เลี้ยงไว้ได้
“ตอนนี้หมาสนใจมองผมแล้ว”
อีกหลายคนเห็นด้วยว่าคลาสเต้นรำช่วยยกระดับการสื่อสารของตนกับสัตว์เลี้ยง
“ฉันชอบที่นารูโตะทำตามที่ฉันบอก เพราะแปลว่าเราสามารถสื่อสารกันรู้เรื่องแล้ว จากแต่ก่อนที่เขาชอบทำหูทวนลมเวลาฉันเรียก แต่ตอนนี้ถ้าได้ยินชื่อ เขาจะเข้ามาอยู่ใกล้ๆ ” มิยากิ ทาเคฮาชิ วัย 45 ปี ทิ้งท้าย
การเรียนเต้นรำสำหรับสุนัขเป็นกิจกรรมใหม่ในลิสต์ยาวเหยียดของสิ่งที่เจ้าของสามารถทำร่วมกับสัตว์เลี้ยงตัวโปรดได้ ในประเทศที่อุตสาหกรรมสัตว์เลี้ยงมีมูลค่าถึงเกือบ 9,500 ล้านดอลลาร์ และโรงแรม คาเฟ่ และรถยนต์ที่เป็นมิตรต่อน้องหมาเป็นเรื่องปกติในสังคม
ในคลาสเต้นรำของ ‘วัน ยัน เวิลด์’ หรือ ‘วูฟ เหมียว’ ในภาษาอังกฤษ เหล่าคนรักหมาและคู่เต้นที่ออกอาการไม่ค่อยมั่นใจนัก จะจับคู่กันเต้นวอลซ์อุ่นเครื่องเล็กๆ น้อยๆ ไปจนถึงขยับแข้งขาให้เร็วขึ้นด้วยเพลง ‘แดนซิ่งควีน’ ของแอ็บบา
“ไม่ว่าจะเป็นชิวาวาหรือเซนต์เบอร์นาร์ด ถ้าคุณมีเพลงและจังหวะที่เหมาะสม สุนัขก็สามารถเต้นได้ และอายุไม่ใช่ปัญหาเช่นเดียวกัน” มายูมิ โอซูมะ ครูสอนเต้นรำวัย 51 ปี บอกและว่า
“คลาสเต้นรำสำหรับสุนัขช่วยให้เจ้าของและน้องหมาได้แสดงความเป็นตัวเองออกมา”
ในคลาส สุนัขจะเรียนรู้วิธีเคลื่อนไหวรอบตัวเจ้าของและขยับขาสลับกัน โดยจะมีการเปิดสอนเดือนละสองครั้ง บางคู่เชี่ยวชาญถึงขั้นขึ้นโชว์บนเวทีก็มี
ญี่ปุ่นนั้นเป็นประเทศที่มีสุนัขและแมวมากกว่าเด็กอายุต่ำกว่า 15 ปี อันเป็นผลจากสังคมชราภาพและอัตราการเกิดลดต่ำ
บ่อยครั้งเราจะเห็นสัตว์เลี้ยง โดยเฉพาะสุนัข บนท้องถนนของโตเกียว ในชุดที่ตัดเย็บมาเป็นพิเศษและนั่งอยู่ในรถเข็นเด็กโดยมี ‘แม่’ เข็นเดินเล่น
“การเต้นรำกับสุนัขทำให้ทั้งฉันและเจ้าหมาได้สนุกไปด้วยกัน” มิคาโกะ โอบะ ที่มีคู่เต้นเป็นสุนัขพันธุ์คอร์กี้ชื่อคาร์โล วัยหนึ่งขวบ เล่า เธอยังบอกว่าในอนาคตจะชวนคาร์โลประกวดเต้นรำ
เซจิ โอซาวะ นักธุรกิจวัย 37 ปี ตื่นเต้นกับคลาสนี้เช่นกัน เพราะทำให้เขาสามารถมองตากับชิสึวัยสองขวบที่เลี้ยงไว้ได้
“ตอนนี้หมาสนใจมองผมแล้ว”
อีกหลายคนเห็นด้วยว่าคลาสเต้นรำช่วยยกระดับการสื่อสารของตนกับสัตว์เลี้ยง
“ฉันชอบที่นารูโตะทำตามที่ฉันบอก เพราะแปลว่าเราสามารถสื่อสารกันรู้เรื่องแล้ว จากแต่ก่อนที่เขาชอบทำหูทวนลมเวลาฉันเรียก แต่ตอนนี้ถ้าได้ยินชื่อ เขาจะเข้ามาอยู่ใกล้ๆ ” มิยากิ ทาเคฮาชิ วัย 45 ปี ทิ้งท้าย
