24 มิถุน 2527
ต้องระเห็จ จากไทย ไปไกลแสน
สู้อึดอัด ขัดขวาง อยู่ต่างแดน
ต้องทนทุกข์ จุกแน่น อยู่ในใจ
“เลิกเขียนกลอน กว่าปี ที่ยี่สิบ ยังต้องหยิบ ปากกา ขึ้นมาใหม่
มาอยู่ร้าง ห่างเรื่อง จากเมืองไทย ได้ยินข่าว คราวไร ไม่อาจทน
ข่าวสำคัญ เขาจะทำ รัฐประหาร เปรมต้องการ กันไว้ เกรงไร้ผล
“ยุบ”หรือ“ยึด” ฮึดจะแย่ หรือ“แก้”กล สันดานคน อยากใหญ่ ปรามไม่ฟัง
เลยเกรี้ยวกราด คาดโทษ โกรธผู้แทน มันเหมือนแม้น ฝูงห่า มาเกาะหลัง
คอยสูบเลือด เชือดญาติ เจียนชาติพัง ไม่มีหวัง ยอมสยบ ให้อบรม
แสนสงสาร คนไทย ไม่มีหู เหมือนไม่รู้ ภาษา ด่ากันขรม
ชนทั้งชาติ ขาดวินัย ใครจะชม หน่อยไอ้เณร เพ่นจากกรม ออกมากรู
หากจะยุบ ยุบก็ยุบ อย่ามัวยั้ง หากจะยัง ยึดก็ยึด อย่ามัวขู่
หากจะแก้ มิรู้แก้ อย่าอายครู ไทยเคยสู้ ทุกศึก ไม่นึกกลัว
ประชาวุธ ยุดไม่อยู่ ลองสู้แล้ว ขอเพื่อนแกล้ว ผู้กล้า มารวมหัว
หากคนไทย ใจขลาด เรื่องชาติตัว จะรอดชั่ว เลื่องชื่อ หรือว่าไทย
อันดับหนึ่ง ซึ่งจะชวน ให้ครวญคิด เปรมจะปิด ยุบสภา หน้านี้ไหม
หากจะยุบ ยุบด้วยเหตุ เลศกลใด หรือเพียงไล่ ส.ส.เก่า เอาคะแนน
อันที่จริง ยุบสภา เรื่องสามัญ เขาทำกัน ทุกทิศ ไม่ผิดแผน
ต่อเมื่อรัฐฯ งัดข้อ กับผู้แทน ในเรื่องแก่น นโยบาย ร้ายกับดี
เมื่อรัฐฯ แน่ แก่ใจ ว่าตนถูก สมควรผูก ตนติด ชิดเก้าอี้
ส่งเรื่องไป ให้ปวงชน เป็นคนชี้ เลือกชุดเก่า เข้าอีกที รัฐฯ ก็จร
หรือรัฐฯ เป็น รัฐบาล ผสานผสม ไม่เกลียวกลม กระทั่งแกน ก็แง่นง่อน
ถึงอยู่ไป ไม่ตลอด จอดแน่นอน สุดผันผ่อน ต้องปรึกษา ประชาชี
โปรดสังเกต เหตุอย่างนี้ มีหรือไม่ อย่าอ้างไป น้ำขุ่นๆ ไม่ควรที่
ทุกกฎหมาย รัฐบาล ผ่านทุกที หากรัฐฯ มี ความขยัน งานก็เดิน
เรื่องผู้แทน แค้นรัฐ มนตรี เถียงกันอยู่ อึงมี่ ไม่มีเขิน
เหมือนฝนตก ขี้หมูไหล ไทยเจริญ ใครจะเกิน หน้าใคร ที่ไหนกัน
ไม่มีเหตุ อย่าหาเหตุ มาแกล้งยุบ อย่าสรุป มั่วๆ เข้าตัวฉัน
แต่ก่อนนี้ คนเรา ยังเง่ากัน เดี๋ยวนี้เขา รู้ทัน ไม่หวั่นเกรง
เรื่องที่สอง รองลงมา ว่าจะยึด เพราะส.ส. ส่อประพฤติ สุดเคร็งเส็ง
ไม่ยอมแก้ แก้ก็กัด ฟัดกันเอง หน่อยก็เพลง มาร์ชดัง รถถังมา
ขอเพื่อนไทย ใช้สมอง ตรองดูบ้าง หากข้ออ้าง จริงจัง อย่ากังขา
จริงหรือไม่ ศึกประชิด ติดภารา หากมัวช้า จะเสียบ้าน แตกซ่านไป
ขอยกเรื่อง เมืองยิว เป็นตัวอย่าง รอบทุกข้าง ล้วนศัตรู รู้หรือไม่
เร่งเลือกตั้ง หวังประชา ธิปไตย เป็นแรงให้ สมัครมั่น ทุกชั้นชน
หรือมีเหตุ เศรษฐกิจ วิปริตทั่ว แต่เปรมทัวร์ เที่ยวประกาศ ทุกแห่งหน
ไทยโชติช่วง ชัชวาล บานกระมล หากใครสน เชิญส่ง ลงทุนไทย
หากใครยึด อำนาจ ชาติจะแย่ ไทยแท้ๆ ขนเงินหนี มีเท่าไหร่
ยึดอำนาจ แต่ละที ดีอะไร ลองอีกครั้ง พลั้งไป เลือดไทยริน
ยึดอำนาจ จากบดินทร์ ปิ่นปกเกล้า “อำนาจเดิม เป็นของเรา ยกให้สิ้น
เป็นของขวัญ แด่ประชา ทั่วธานินทร์ แต่ไม่ยิน ดีกลุ่ม คุมบังคับ”
สามครั้งหลัง ยังควรจำ ให้จับจิต หนึ่ง..ชีวิต ลูกหลานไทย เท่าใดดับ
สอง..ฉลาด และอรุณ ก็สูญวับ สาม..ความลับ ความแค้น ยังแน่นทรวง
หากไม่ยุบ ไม่ยึด ต้องฮึดแก้ ไหนว่าแน่ ตำแหน่งไหน ก็ไม่ห่วง
แต่กลับกลัว เกิดเกษียณ จะเปลี่ยนดวง ลูกน้องหน่วง หนึบหนับ ให้กลับใจ
เรื่องจะต่อ เคยขอ ต่อคนเดียว กองทัพแตก แหลกเจียว จำได้ไหม
ใครขึงขัง หวังจะแก้ เป็นอย่างไร ใครแพ้ภัย ใครตระบัด เสียสัจจา
อันที่จริง ควรแก้ เสียแหละดี ธรรมนูญนี้ เผด็จการ สันดานกล้า
บัญญัติไว้ ใช่เพื่อชาติ เพื่ออาตมา จึงบรรดา ประเภทสอง ได้ครองเมือง
หากจะแก้ แง่ใด ควรให้แน่ เป็นประชา ธิปไตยแท้ จึงถูกเรื่อง
หากหวังให้ ไทยพิพัฒน์ จำรัสเรือง อย่าขัดเคือง ผูกขาด รักชาติไทย
ควรสำรวจ ตรวจวิเคราะห์ ทุกข้ออ้าง สิ่งใดขวาง ทางจรัล ทันสมัย
สมมุติว่า เป็นจริง ทุกสิ่งไป เอาหรือไม่ ร่วมกันแก้ ถึงกกกอ
หนึ่ง..คอยอ้าง ตะบันไป ว่าไทยโง่ แถมอดโซ ไม่รู้เกณฑ์ เฟ้น ส.ส.
ใครก็ได้ เพียงให้เงิน ก็เกินพอ จึงเจ้าพ่อ นักเลงไพ่ นายบ่อนเต็ม
ล้วนเศรษฐี ที่กระหาย น้ำลายยืด เข้ายุคมืด คนดี เหมือนงมเข็ม
ทั้งสภา หาไม่พบ ต้องจบเกม ไม่มีเปรม คงฉิบหาย ไปนานแล้ว
อย่างนี้ควร แก้บัญชี ผู้มีสิทธิ หากใครคิด เลือกตั้ง อย่างแน่แน่ว
ต้องจบชั้น ม. 3 เทียบตามแนว ที่ต่ำกว่า น่าจะแคล้ว ไปหนึ่งครา
ให้ไปลอง เลือกระดับ กับท้องถิ่น เมื่อจบสิ้น จึงให้ขึ้น มาอีกก้าว
ค่อยปรับแกน แผนกะ ระยะยาว ไทยทั้งด้าว เดินทัน กันพอดี
สอง...พวงเล็ก พวงใหญ่ ใครที่เกี่ยง ขออย่าเพียง นึกว่าตน จะพ้นที่
ควรนึกถึง ผู้มีสิทธิ คิดอีกที คนหนึ่งมี หนึ่งหมาย ง่ายจริงๆ
สาม..อย่าเพียง แก้ไข ให้บุคคล จงครวญใคร่ ในยุบล จนทุกสิ่ง
แยกการเมือง งานประจำ สำคัญจริง ไทยจะนิ่ง หรือจะก้าว ก็คราวนี้
ถามจริงๆ จะทำกัน เพื่อวันหน้า หรือหมดท่า ปัจจุบัน มันด่วนจี๋
ทั้งสภา หาไม่ แล้วคนดี หากไม่ปรับ อัปรีย์ จะตามมา
สมมุติว่า หาใคร ไม่ได้แน่ จำต้องแก้ สงเคราะห์ เฉพาะหน้า
จะสู้ไหม ให้สละ ตำแหน่งมา แต่อัตรา สงวนไว้ กลับไปเอา
งานสำคัญ อันไหน ก็ใหญ่ยิ่ง ไม่ปลุกปล้ำ ทำจริง จะอับเฉา
ชอบจับปลา สองมือ ดื้อไม่เบา พ่อแม่เรา สอนไว้ หรือไม่เคย
คนสำคัญ ในปัญหา คืออาทิตย์ สุจริต ใจจริง อย่านิ่งเฉย
จงประกาศ สัจจะ อย่าละเลย หากไม่เอ่ย เขาจะเชื่อ ว่าเผื่อไว้
เพื่อนก็ชาย ชาติทหาร ชาญวิชิต ถูกหรือผิด สมควรแจก จำแนกได้
เราก็ชาติ มาตรหมาย ฝากลายไทย มิให้ใคร จูงจมูก ลูกผู้ชาย
จงมั่นใจ ในประชา ตั้งหน้าเชื่อ จำไว้เมื่อ ลินคอล์น สุนทรขยาย
ใครจะหลอก ประชาชน ได้จนตาย จับได้หลาย ครั้งเข้า เขาจะทิ้ง
หลอกบางเรื่อง บางครั้ง บางจังหวะ ใช่หลอกหมด ทุกวาระ และทุกสิ่ง
มีอะไร ใสสว่าง เท่าความจริง มิชอบลิง หลอกเจ้า ดอกชาวไทย
ที่ยุ่งยุ่ง รุงรัง อยู่ยังงี้ คิดให้ดี ฝีมือ ของพวกไหน
อย่าโทษข้า ว่าเจ้า โฉ่ฉาวไป จงร่วมใจ แก้ปัญหา อย่าเกี่ยงงอน
หนึ่งในสาม ตามว่า มาข้างต้น คงไม่พ้น ข้อสาม ตามสังหรณ์
อย่าเคืองขัด ทัดทาน ถึงราญรอน คิดเสียก่อน จะแก้ไข เมื่อใดดี
เกือบสามปี จึงจะมี การเลือกตั้ง หากเปรมยัง แข็งอยู่ สู้เต็มที่
ควรเป็นผู้ นำแก้ แต่โดยดี จะได้มี สมานฉันท์ กันทั้งมวล
เป็นผู้ใหญ่ ปากว่า ตาขยิบ เด็กเขาจะ ซุบซิบ กระเซ้าสรวล
เหมือนไม้หลัก ปักใน ขี้ควายกวน ไม่คู่ควร คุณค่า น่าเคารพ
รำลึกคุณ ครูเก่า เราบูชิต ชื่อคึกฤทธิ์ คิดลึก หลายตลบ
อยากให้ยืน กว่าหมื่นวัน ได้งันคบ อย่าให้ลบ ลายเสือ เชื่อฝีมือ
คิดถึงพวก พลเรือน เพื่อนทหาร ทั้งพรรคการ เมืองล้วน ชวนนับถือ
ช่วยรักษา ประชาธิปไตย ไทยระบือ หากใครรื้อ ไทยจะล่ม จมบาดาล
จงยึดมั่น ประชาชน จนตลอด ไทยจะรอด เพราะไพร่ฟ้า มหาศาล
มีส่วนร่วม รวมจัด รัฐบาล เหมือนสร้างบ้าน แล้วจะรัก พิทักษ์คาม
แด่..ชาวไทย ทุกหมู่ ผู้เสียเปรียบ หากนิ่งเงียบ พวกมัน จะหยันหยาม
ว่าโง่เง่า เต่าตุ่น ทุกโมงยาม ไม่เห็นความ เก่งกล้า มหาชน
ลุกขึ้นยืน ตื่นเถิด เพื่อนไทยเอ๋ย เพื่อนก็เคย แกว่นกล้า มาทุกหน
จงฝากชื่อ ลือชา ทั่วสากล อย่าให้คน จูงจมูก ดูถูกไทย”
สมาคมธรรมศาสตร์ นิวยอร์ก 2527
จากนิวยอร์ก ถึงเมืองไทย ในวันนี้ ยี่สิบสาม ขวบปี ไม่มีใหม่
มองข้างหน้า ยังไม่เห็น เป็นเช่นใด ควรถามใคร นอกจากคน ชื่อสนธิ!!!!!
ต้องระเห็จ จากไทย ไปไกลแสน
สู้อึดอัด ขัดขวาง อยู่ต่างแดน
ต้องทนทุกข์ จุกแน่น อยู่ในใจ
“เลิกเขียนกลอน กว่าปี ที่ยี่สิบ ยังต้องหยิบ ปากกา ขึ้นมาใหม่
มาอยู่ร้าง ห่างเรื่อง จากเมืองไทย ได้ยินข่าว คราวไร ไม่อาจทน
ข่าวสำคัญ เขาจะทำ รัฐประหาร เปรมต้องการ กันไว้ เกรงไร้ผล
“ยุบ”หรือ“ยึด” ฮึดจะแย่ หรือ“แก้”กล สันดานคน อยากใหญ่ ปรามไม่ฟัง
เลยเกรี้ยวกราด คาดโทษ โกรธผู้แทน มันเหมือนแม้น ฝูงห่า มาเกาะหลัง
คอยสูบเลือด เชือดญาติ เจียนชาติพัง ไม่มีหวัง ยอมสยบ ให้อบรม
แสนสงสาร คนไทย ไม่มีหู เหมือนไม่รู้ ภาษา ด่ากันขรม
ชนทั้งชาติ ขาดวินัย ใครจะชม หน่อยไอ้เณร เพ่นจากกรม ออกมากรู
หากจะยุบ ยุบก็ยุบ อย่ามัวยั้ง หากจะยัง ยึดก็ยึด อย่ามัวขู่
หากจะแก้ มิรู้แก้ อย่าอายครู ไทยเคยสู้ ทุกศึก ไม่นึกกลัว
ประชาวุธ ยุดไม่อยู่ ลองสู้แล้ว ขอเพื่อนแกล้ว ผู้กล้า มารวมหัว
หากคนไทย ใจขลาด เรื่องชาติตัว จะรอดชั่ว เลื่องชื่อ หรือว่าไทย
อันดับหนึ่ง ซึ่งจะชวน ให้ครวญคิด เปรมจะปิด ยุบสภา หน้านี้ไหม
หากจะยุบ ยุบด้วยเหตุ เลศกลใด หรือเพียงไล่ ส.ส.เก่า เอาคะแนน
อันที่จริง ยุบสภา เรื่องสามัญ เขาทำกัน ทุกทิศ ไม่ผิดแผน
ต่อเมื่อรัฐฯ งัดข้อ กับผู้แทน ในเรื่องแก่น นโยบาย ร้ายกับดี
เมื่อรัฐฯ แน่ แก่ใจ ว่าตนถูก สมควรผูก ตนติด ชิดเก้าอี้
ส่งเรื่องไป ให้ปวงชน เป็นคนชี้ เลือกชุดเก่า เข้าอีกที รัฐฯ ก็จร
หรือรัฐฯ เป็น รัฐบาล ผสานผสม ไม่เกลียวกลม กระทั่งแกน ก็แง่นง่อน
ถึงอยู่ไป ไม่ตลอด จอดแน่นอน สุดผันผ่อน ต้องปรึกษา ประชาชี
โปรดสังเกต เหตุอย่างนี้ มีหรือไม่ อย่าอ้างไป น้ำขุ่นๆ ไม่ควรที่
ทุกกฎหมาย รัฐบาล ผ่านทุกที หากรัฐฯ มี ความขยัน งานก็เดิน
เรื่องผู้แทน แค้นรัฐ มนตรี เถียงกันอยู่ อึงมี่ ไม่มีเขิน
เหมือนฝนตก ขี้หมูไหล ไทยเจริญ ใครจะเกิน หน้าใคร ที่ไหนกัน
ไม่มีเหตุ อย่าหาเหตุ มาแกล้งยุบ อย่าสรุป มั่วๆ เข้าตัวฉัน
แต่ก่อนนี้ คนเรา ยังเง่ากัน เดี๋ยวนี้เขา รู้ทัน ไม่หวั่นเกรง
เรื่องที่สอง รองลงมา ว่าจะยึด เพราะส.ส. ส่อประพฤติ สุดเคร็งเส็ง
ไม่ยอมแก้ แก้ก็กัด ฟัดกันเอง หน่อยก็เพลง มาร์ชดัง รถถังมา
ขอเพื่อนไทย ใช้สมอง ตรองดูบ้าง หากข้ออ้าง จริงจัง อย่ากังขา
จริงหรือไม่ ศึกประชิด ติดภารา หากมัวช้า จะเสียบ้าน แตกซ่านไป
ขอยกเรื่อง เมืองยิว เป็นตัวอย่าง รอบทุกข้าง ล้วนศัตรู รู้หรือไม่
เร่งเลือกตั้ง หวังประชา ธิปไตย เป็นแรงให้ สมัครมั่น ทุกชั้นชน
หรือมีเหตุ เศรษฐกิจ วิปริตทั่ว แต่เปรมทัวร์ เที่ยวประกาศ ทุกแห่งหน
ไทยโชติช่วง ชัชวาล บานกระมล หากใครสน เชิญส่ง ลงทุนไทย
หากใครยึด อำนาจ ชาติจะแย่ ไทยแท้ๆ ขนเงินหนี มีเท่าไหร่
ยึดอำนาจ แต่ละที ดีอะไร ลองอีกครั้ง พลั้งไป เลือดไทยริน
ยึดอำนาจ จากบดินทร์ ปิ่นปกเกล้า “อำนาจเดิม เป็นของเรา ยกให้สิ้น
เป็นของขวัญ แด่ประชา ทั่วธานินทร์ แต่ไม่ยิน ดีกลุ่ม คุมบังคับ”
สามครั้งหลัง ยังควรจำ ให้จับจิต หนึ่ง..ชีวิต ลูกหลานไทย เท่าใดดับ
สอง..ฉลาด และอรุณ ก็สูญวับ สาม..ความลับ ความแค้น ยังแน่นทรวง
หากไม่ยุบ ไม่ยึด ต้องฮึดแก้ ไหนว่าแน่ ตำแหน่งไหน ก็ไม่ห่วง
แต่กลับกลัว เกิดเกษียณ จะเปลี่ยนดวง ลูกน้องหน่วง หนึบหนับ ให้กลับใจ
เรื่องจะต่อ เคยขอ ต่อคนเดียว กองทัพแตก แหลกเจียว จำได้ไหม
ใครขึงขัง หวังจะแก้ เป็นอย่างไร ใครแพ้ภัย ใครตระบัด เสียสัจจา
อันที่จริง ควรแก้ เสียแหละดี ธรรมนูญนี้ เผด็จการ สันดานกล้า
บัญญัติไว้ ใช่เพื่อชาติ เพื่ออาตมา จึงบรรดา ประเภทสอง ได้ครองเมือง
หากจะแก้ แง่ใด ควรให้แน่ เป็นประชา ธิปไตยแท้ จึงถูกเรื่อง
หากหวังให้ ไทยพิพัฒน์ จำรัสเรือง อย่าขัดเคือง ผูกขาด รักชาติไทย
ควรสำรวจ ตรวจวิเคราะห์ ทุกข้ออ้าง สิ่งใดขวาง ทางจรัล ทันสมัย
สมมุติว่า เป็นจริง ทุกสิ่งไป เอาหรือไม่ ร่วมกันแก้ ถึงกกกอ
หนึ่ง..คอยอ้าง ตะบันไป ว่าไทยโง่ แถมอดโซ ไม่รู้เกณฑ์ เฟ้น ส.ส.
ใครก็ได้ เพียงให้เงิน ก็เกินพอ จึงเจ้าพ่อ นักเลงไพ่ นายบ่อนเต็ม
ล้วนเศรษฐี ที่กระหาย น้ำลายยืด เข้ายุคมืด คนดี เหมือนงมเข็ม
ทั้งสภา หาไม่พบ ต้องจบเกม ไม่มีเปรม คงฉิบหาย ไปนานแล้ว
อย่างนี้ควร แก้บัญชี ผู้มีสิทธิ หากใครคิด เลือกตั้ง อย่างแน่แน่ว
ต้องจบชั้น ม. 3 เทียบตามแนว ที่ต่ำกว่า น่าจะแคล้ว ไปหนึ่งครา
ให้ไปลอง เลือกระดับ กับท้องถิ่น เมื่อจบสิ้น จึงให้ขึ้น มาอีกก้าว
ค่อยปรับแกน แผนกะ ระยะยาว ไทยทั้งด้าว เดินทัน กันพอดี
สอง...พวงเล็ก พวงใหญ่ ใครที่เกี่ยง ขออย่าเพียง นึกว่าตน จะพ้นที่
ควรนึกถึง ผู้มีสิทธิ คิดอีกที คนหนึ่งมี หนึ่งหมาย ง่ายจริงๆ
สาม..อย่าเพียง แก้ไข ให้บุคคล จงครวญใคร่ ในยุบล จนทุกสิ่ง
แยกการเมือง งานประจำ สำคัญจริง ไทยจะนิ่ง หรือจะก้าว ก็คราวนี้
ถามจริงๆ จะทำกัน เพื่อวันหน้า หรือหมดท่า ปัจจุบัน มันด่วนจี๋
ทั้งสภา หาไม่ แล้วคนดี หากไม่ปรับ อัปรีย์ จะตามมา
สมมุติว่า หาใคร ไม่ได้แน่ จำต้องแก้ สงเคราะห์ เฉพาะหน้า
จะสู้ไหม ให้สละ ตำแหน่งมา แต่อัตรา สงวนไว้ กลับไปเอา
งานสำคัญ อันไหน ก็ใหญ่ยิ่ง ไม่ปลุกปล้ำ ทำจริง จะอับเฉา
ชอบจับปลา สองมือ ดื้อไม่เบา พ่อแม่เรา สอนไว้ หรือไม่เคย
คนสำคัญ ในปัญหา คืออาทิตย์ สุจริต ใจจริง อย่านิ่งเฉย
จงประกาศ สัจจะ อย่าละเลย หากไม่เอ่ย เขาจะเชื่อ ว่าเผื่อไว้
เพื่อนก็ชาย ชาติทหาร ชาญวิชิต ถูกหรือผิด สมควรแจก จำแนกได้
เราก็ชาติ มาตรหมาย ฝากลายไทย มิให้ใคร จูงจมูก ลูกผู้ชาย
จงมั่นใจ ในประชา ตั้งหน้าเชื่อ จำไว้เมื่อ ลินคอล์น สุนทรขยาย
ใครจะหลอก ประชาชน ได้จนตาย จับได้หลาย ครั้งเข้า เขาจะทิ้ง
หลอกบางเรื่อง บางครั้ง บางจังหวะ ใช่หลอกหมด ทุกวาระ และทุกสิ่ง
มีอะไร ใสสว่าง เท่าความจริง มิชอบลิง หลอกเจ้า ดอกชาวไทย
ที่ยุ่งยุ่ง รุงรัง อยู่ยังงี้ คิดให้ดี ฝีมือ ของพวกไหน
อย่าโทษข้า ว่าเจ้า โฉ่ฉาวไป จงร่วมใจ แก้ปัญหา อย่าเกี่ยงงอน
หนึ่งในสาม ตามว่า มาข้างต้น คงไม่พ้น ข้อสาม ตามสังหรณ์
อย่าเคืองขัด ทัดทาน ถึงราญรอน คิดเสียก่อน จะแก้ไข เมื่อใดดี
เกือบสามปี จึงจะมี การเลือกตั้ง หากเปรมยัง แข็งอยู่ สู้เต็มที่
ควรเป็นผู้ นำแก้ แต่โดยดี จะได้มี สมานฉันท์ กันทั้งมวล
เป็นผู้ใหญ่ ปากว่า ตาขยิบ เด็กเขาจะ ซุบซิบ กระเซ้าสรวล
เหมือนไม้หลัก ปักใน ขี้ควายกวน ไม่คู่ควร คุณค่า น่าเคารพ
รำลึกคุณ ครูเก่า เราบูชิต ชื่อคึกฤทธิ์ คิดลึก หลายตลบ
อยากให้ยืน กว่าหมื่นวัน ได้งันคบ อย่าให้ลบ ลายเสือ เชื่อฝีมือ
คิดถึงพวก พลเรือน เพื่อนทหาร ทั้งพรรคการ เมืองล้วน ชวนนับถือ
ช่วยรักษา ประชาธิปไตย ไทยระบือ หากใครรื้อ ไทยจะล่ม จมบาดาล
จงยึดมั่น ประชาชน จนตลอด ไทยจะรอด เพราะไพร่ฟ้า มหาศาล
มีส่วนร่วม รวมจัด รัฐบาล เหมือนสร้างบ้าน แล้วจะรัก พิทักษ์คาม
แด่..ชาวไทย ทุกหมู่ ผู้เสียเปรียบ หากนิ่งเงียบ พวกมัน จะหยันหยาม
ว่าโง่เง่า เต่าตุ่น ทุกโมงยาม ไม่เห็นความ เก่งกล้า มหาชน
ลุกขึ้นยืน ตื่นเถิด เพื่อนไทยเอ๋ย เพื่อนก็เคย แกว่นกล้า มาทุกหน
จงฝากชื่อ ลือชา ทั่วสากล อย่าให้คน จูงจมูก ดูถูกไทย”
สมาคมธรรมศาสตร์ นิวยอร์ก 2527
จากนิวยอร์ก ถึงเมืองไทย ในวันนี้ ยี่สิบสาม ขวบปี ไม่มีใหม่
มองข้างหน้า ยังไม่เห็น เป็นเช่นใด ควรถามใคร นอกจากคน ชื่อสนธิ!!!!!