.
“ในการกระทำอันเป็นการดูถูกเหยียดหยามอย่างร้ายแรงต่อกระบวนการประชาธิปไตย และสิทธิมนุษยชนของประชาชนแห่งลุ่มน้ำนามะทาและประชาชนแห่งอินเดีย บริษัทอเมริกันที่หากินกับการสร้างเขื่อนพลังงานไฟฟ้าชื่อกลุ่มพลังงานออกเดน (Ogden Energy Group) ซึ่งเดินทางมาอินเดียในอาทิตย์นี้ในฐานะกลุ่มบริษัทข้ามชาติ โดยการมาร่วมกับประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา บิลล์ คลินตันเพื่อมาทำสัญญาร่วมมือกับบริษัทเอกชน เมื่อวันที่ 23 มีนาคม เพื่อลงทุนร่วมในโครงการผลิตไฟฟ้าขนาดใหญ่
ในการปราศรัยเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมและสิทธิมนุษยชนที่ บิลล์ คลินตัน ได้ปราศรัยต่อประชาชนในการเดินขบวนคัดค้านครั้งใหญ่ของประชาชนที่ซีแอตเทิล เมื่อปี 2543 เป็นการพูดที่กระตุ้นให้เกิดการตื่นตัวของประเทศที่กำลังพัฒนา แต่การกระทำอันเป็นการรีบร้อนและด้วยความคิดชั่วร้ายในการลงทุนในเรื่องนี้แสดงให้เห็นการมาเยือนอินเดียของ บิลล์ คลินตันนั้นความจริงมันคืออะไร คำตอบก็คือการเอาตัวเองเข้าไปผูกพันกับผลประโยชน์ขนาดใหญ่ของอเมริกาซึ่งเป็นการเหยียบย่ำกฎหมายของอินเดียทุกๆ ด้าน รวมถึงการเหยียบย่ำรัฐธรรมนูญของอินเดียและสิทธิของประชาชนอินเดีย”
ข้อความนี้เก็บมาจากแถลงการณ์ประณามและขับไล่ บิลล์ คลินตัน ประธานาธิบดีอเมริกันที่เดินทางไปเยือนอินเดียในระหว่างวันที่ 23 มีนาคม ที่ผ่านมา ของประชาชนชาวอุตรประเทศในอินเดียที่มีชื่อว่า “เพื่อนแห่งนามะทา” ที่กำลังต่อต้านการสร้างเขื่อนขนาดใหญ่ในแม่น้ำอันศักดิ์สิทธิ์ของอินเดียที่รู้จักกันมาในสมัยพระพุทธเจ้า ที่ผู้คนอินเดียได้พึ่งพาอาศัยมาตลอดเวลาหลายพันปีมาแล้ว โดย บิลล์ คลินตันจะเป็นผู้ไปเซ็นสัญญาในนามของบริษัทอเมริกันกับนักขายชาติชาวอินเดียในอุตรประเทศ
ในเมืองไทยภาพของการต่อต้านเขื่อนปากมูลของประชาชนที่ได้รับผลกระทบกับเจ้าหน้าที่บ้านเมือง และนักการเมืองขายชาติคณะรัฐบาล (ในขณะนั้น) กำลังถูกเผยแพร่ออกอากาศไปทั่วโลก รัฐบาลไทยพยายามทาสีประชาชนผู้ยากไร้ที่มีปัญหาอย่างหนัก และพยายามป้ายความผิดและความชั่วร้ายให้แก่ประชาชนอย่างสกปรก เฉพาะอย่างยิ่งทางด้านเจ้าพนักงานตำรวจซึ่งมาทำหน้าที่เป็นสุนัขรับใช้ของนักการเมืองขายชาติของเรา (ในขณะนั้น) และประกาศโพนทะนาไปทั่วประเทศว่ามีมือที่ 3 เข้ามายั่วยุวางแผนเพื่อเลิกล้มรัฐบาลนี้ แต่ทุกคนจะไม่ทราบว่าการประท้วงการสร้างเขื่อนของประชาชนทั่วโลกที่ก่อให้เกิดผลร้ายแก่ประเทศชาติและแผ่นดินทุกแห่งนั้น มันมีมากมายแม้แต่อเมริกาเอง หลังจากลองใช้เขื่อนเพื่อเป็นแบบฉบับการชลประทานของโลก ตอนนี้ก็มีบางเขื่อนที่อเมริกาตัดสินใจที่จะรื้อทิ้งไปแล้ว แต่อเมริกาและนายทุนตะวันตก โดยการสนับสนุนของธนาคารโลกก็พยายามจะทำลายแผ่นดินของประเทศด้อยพัฒนาทุกประเทศต่อไปอีกเพื่อรับใช้บริษัทข้ามชาติของนายทุนตะวันตกหรือของอเมริกากันอย่างไม่มีวันหยุด
และก่อนที่คนจากเขื่อนปากมูลจะมาประท้วง ในอินเดียที่แคว้นอุตรประเทศ หรือแม่น้ำนามะทาที่รู้จักกันมาในสมัยพระพุทธเจ้าก็เริ่มจะถูกทำลายลงโดยอเมริกัน โดยมี บิลล์ คลินตัน ประธานาธิบดีอเมริกาผู้ที่เคยพูดพร่ำถึงสิ่งแวดล้อมและสิทธิมนุษยชนไม่ขาดปาก เป็นคนที่ลงทุนเดินทางไปในนามของประเทศเจ้าของอุดมการณ์สิทธิมนุษยชนและสิ่งแวดล้อม เป็นคนเดินทางไปทำสัญญาตกลงด้วยตนเองในนามของบริษัทผูกขาดของอเมริกา
นี่คือเรื่องของโลก เรื่องของการโกหกหน้าไหว้หลังหลอกในวงการเมือง และนักการเมืองของโลก และเรื่องของการเมืองระหว่างประเทศใหญ่กับประเทศเล็กระหว่างประเทศล่าเมืองขึ้นกับคนขายชาติในประเทศด้อยพัฒนาทั่วโลก
การประท้วงการสร้างเขื่อนจากการวางแผนประเทศทุนนิยมที่ใช้ธนาคารโลกเป็นเครื่องมือดำเนินการนั้นไม่ใช่เรื่องใหม่ อเมริกาและธนาคารโลกได้วางแผนและดำเนินการชั่วร้ายในเรื่องนี้เป็นเวลานานมาแล้ว และมันได้ทำลายประเทศด้อยพัฒนาอื่นๆนับเป็นร้อยๆประเทศมาแล้ว ทุกประเทศพร้อมที่จะลุกขึ้นประณามและประท้วงกันอย่างยอมตายถวายชีวิต เพราะว่าการสร้างเขื่อนนั้นผลที่ได้รับแน่นอนก็คือ (1) ทำลายสิ่งแวดล้อมทั้งหมดที่มีอยู่แต่ดั้งเดิมของประเทศ (2) ทำลายสภาพชีวิตและความเป็นอยู่ดั้งเดิมของเจ้าของแผ่นดินที่สร้างเขื่อนในประเทศนั้นๆ อย่างยับเยินมาแล้วทุกแห่ง (3) ทำลายสิทธิความเป็นมนุษย์ที่จะต้องถูกทำลายการเลือกมีชีวิตอยู่ตามขนบประเพณีและตามความต้องการของตนเองที่ได้รับการยอมรับจากธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
ประเทศไทยและชาวเขื่อนปากมูลที่รวมตัวกันประท้วงครั้งนี้ ความจริงเป็นการเริ่มต้นที่ช้ากว่าการประท้วงของประชาชนในประเทศอื่นๆ แม้แต่ในอินเดียที่มีปัญหาเดียวกัน
ในประเทศด้อยพัฒนาที่บริษัทข้ามชาติตะวันตกพากันเป็นเจ้ากี้เจ้าการไปสร้าง และการวางแผนสร้างพลังงานเพื่อผลิตไฟฟ้านั้น ความจริงมันเป็นเพียงคำพูดของธนาคารโลกที่ทำตามคำสั่งของอเมริกาและทุนนิยมตะวันตกที่ต้องการ (1) ขายเทคโนโลยีหรือวิชาความรู้ในการสร้างเขื่อนแบบสมัยใหม่ที่ชาติทุนนิยมตะวันตกเท่านั้นจะได้รับประโยชน์ (2) เพื่อระบายขายเครื่องมือและอุปกรณ์ในการสร้างเขื่อนที่แต่ละประเทศผลิตขึ้นมาได้เพื่อทำเป็นสินค้าส่งออกในราคาสูง (3) เพื่อทำลายการทำมาหากินและการมีชีวิตอยู่ของประชาชนในแต่ละพื้นที่จะต้องสร้างเขื่อนให้เกิดความระส่ำระสาย โดยการสร้างปัญหาความขัดแย้งให้เกิดขึ้นแก่ประชาชนในแต่ละประเทศ เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงสภาพการดำรงชีวิต(4) เพื่อสร้างภาระให้แก่เจ้าของประเทศที่จะต้องไปรับผิดชอบปัญหาประชาชน และสิ่งแวดล้อมในเขตที่ไปก่อสร้างอันจะทำให้ประเทศยากจนหนักขึ้นไปอีก จนหนีไม่พ้นที่จะต้องพึ่งพาประเทศร่ำรวยตลอดไป (5) เพื่อเป็นการซื้อนักวิชาการและผู้บริหารบ้านเมืองให้ทำหน้าที่ขายชาติบ้านเมืองของตนให้แก่อเมริกา และกลุ่มประเทศทุนนิยม (6) เพื่อการเตรียมพลังงานอย่างเพียงพอ และรอรับการเข้ามาลงทุนของประเทศทุนนิยมตะวันตกในยามที่ต้องการ และสามารถจะแสวงหาผลประโยชน์ได้
การสร้างเขื่อนที่ทำมาแล้วทั่วโลกยังไม่เคยปรากฏว่ามีประเทศไหนในโลกนี้ที่ประชาชนเจ้าของประเทศได้รับประโยชน์ ตรงข้ามมีแต่จะเสียประโยชน์อย่างหนักทั้งสิ้น
วัตถุประสงค์ของการจัดตั้งคณะกรรมการเขื่อนโลกให้เป็นองค์กรที่ทำหน้าที่ในการศึกษาประสิทธิภาพของการสร้างเขื่อนและแหล่งน้ำ การวางกฎเกณฑ์และแนวนโยบายในการวางแผน ออกแบบ ก่อสร้าง ติดตามผลและการยกเลิกการสร้างเขื่อน
คณะกรรมการเขื่อนโลกมีสมัชชาประกอบด้วยองค์กรต่างๆ 56 องค์กรจาก 34 ประเทศที่สำคัญได้แก่ องค์กรเพื่อพัฒนาระหว่างประเทศ เช่น ธนาคารโลก (World Bank) ธนาคารพัฒนาเอเชีย (ADB) องค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ (FAO) โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (UNDP) โครงการสิ่งแวดล้อมแห่งสหประชาชาติองค์กรชาวบ้านที่ได้รับความเดือดร้อนจากการสร้างเขื่อนจากประเทศต่างๆ สหพันธ์ชนพื้นถิ่น-เวเนซุเอลา โครงการร่วมมืออนุรักษ์ลุ่มน้ำเซเนกัล สภาใหญ่ชนเผ่าคิรี-แคนาดา สหพันธ์เพื่อการพัฒนาซังกิ-ปากีสถาน
สมาคมการสร้างเขื่อน เช่น สมาคมเขื่อนใหญ่นานาชาติ คณะกรรมการนานาชาติเพื่อการชลประทานและการระบายน้ำ องค์การพลังงานนานาชาติ สถาบันการเงินพหุภาคีและค้ำประกันเพื่อการส่งออก เช่น กองทุนเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจโพ้นทะเล ธนาคารนำเข้าและส่งออกแห่งสหรัฐอเมริกา องค์การแห่งความร่วมมือนานาชาติแห่งนอร์เวย์ องค์การเพื่อการพัฒนานานาชาติแห่งสวีเดน องค์การพัฒนาเอกชน เช่น สหพันธ์การอนุรักษ์ธรรมชาติสากล กองทุนสัตว์ป่าแห่งโลก เครือข่ายแม่น้ำแห่งชาติ
รายชื่อเหล่านี้เอามาจากรายงานของผู้เชี่ยวชาญทางด้านเขื่อนและน้ำที่ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์มติชนฉบับวันที่ 28 พฤษภาคม 2543 เพื่อเป็นการบอกกล่าวแก่ประชาชน และชาวปากมูลที่มาถูกตีหัวที่บริเวณทำเนียบรัฐบาลไทยว่าความเดือดร้อนเรื่องเขื่อนหรือปัญหาเรื่องเขื่อนนั้น เป็นเรื่องใหญ่ระดับโลก มีการต่อสู้และการสาปแช่งคนทั้งโลก ไม่ใช่เฉพาะคนปากมูลหรือคนอุบลฯ เท่านั้น ตั้งแต่เลโซโทในแอฟริกาใต้ ปากีสถาน จนกระทั่งเมืองจีนตลอดลุ่มแม่น้ำเหลือง และประชาชนเหล่านี้ก็ได้รับความวิบัติกันมาแล้ว เพราะเขื่อนที่เกิดจากความคิดความอ่านหรือเจตนาร้ายขององค์การสหประชาชาติซึ่งทำหน้าที่เป็นลูกมือของอเมริกาทั้งนั้น
การทำงานและภาระหน้าที่ที่องค์การเขื่อนโลกหรือองค์การที่เกี่ยวกับเขื่อนในโลกทั้งหมด56องค์กรใน 34 ประเทศนี้ ได้ทำงานตามภาระหน้าที่ของเขาอย่างเปิดเผยและประกาศไปทั่วโลกมาเป็นเวลานานแล้วว่าหน้าที่และภารกิจของเขาก็คือให้นักขายชาติพวกนี้
“จงหยุดยั้งและพิทักษ์รักษาระบบแม่น้ำ และให้การสนับสนุนชุมนุมชนในอันที่จะปกป้องและสร้างเสริมการอยู่ดีกินดีของประชาชน วัฒนธรรม และสิ่งแวดล้อมที่ต้องพึ่งแม่น้ำลำธาร ให้การสนับสนุนต่อการธำรงคงไว้ให้ได้ต่อสภาพสิ่งแวดล้อมไม่ว่าจะเป็นการสร้างเขื่อนหรือการเปลี่ยนทางเดินของแม่น้ำ จะพยายามสร้างความเข้าใจอันกว้างขวาง การเคารพต่อบุญคุณของแม่น้ำ จะให้การสนับสนุนการต่อสู้ตลอดทั้งโลกเพื่อความอยู่รอดของสิ่งแวดล้อม เพื่อความเป็นธรรมทางสังคม และสิทธิมนุษยชน เพื่อยืนยันการกระทำของเราที่จะเป็นตัวอย่างของความรับผิดชอบและการกระทำที่ก่อให้เกิดประโยชน์แก่โลก”
ในความเป็นจริงแล้ว คำประกาศบอกกล่าวนี้ ก็เป็นคำประกาศที่น่ายินดีที่บอกให้เรารู้ว่าในโลกเรานี้ยังมีมนุษย์ที่มีความเป็นมนุษย์อยู่ ในขณะที่ประเทศไทยของเรายังมีแต่เพียงมนุษย์ที่มีแต่ความเป็นสัตว์ที่ต่ำกว่าสัตว์ชั้นต่ำทุกประเภทที่มีอยู่ในโลก จะทำลายทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นสิ่งแวดล้อม ผู้คน แม่น้ำลำธาร สิทธิมนุษยชนและสิ่งแวดล้อมเช่นเดียวกับที่ได้รวมหัวกันให้ร้ายป้ายสี และทำลายคนยากคนจนที่ต่อสู้รักษาผืนแผ่นดิน และแม่น้ำปากมูลของเขาอยู่ในขณะนี้ ที่หน้าทำเนียบฯ ของเรา
เพราะเหตุผลนี้เองที่เราสามารถพูดกันได้เต็มปากว่า เมืองไทยที่มันกำลังฉิบหายวายวอดกันหนักยิ่งขึ้นทุกวันนี้ ก็เพราะเรามีแต่สัตว์ประเภทนี้เข้าไปวุ่นวายนั่นเอง!!
หรือพูดกันง่ายๆ ว่าคงมีคนงาบและเขมือบต่อไปเหมือนเดิม!
“ในการกระทำอันเป็นการดูถูกเหยียดหยามอย่างร้ายแรงต่อกระบวนการประชาธิปไตย และสิทธิมนุษยชนของประชาชนแห่งลุ่มน้ำนามะทาและประชาชนแห่งอินเดีย บริษัทอเมริกันที่หากินกับการสร้างเขื่อนพลังงานไฟฟ้าชื่อกลุ่มพลังงานออกเดน (Ogden Energy Group) ซึ่งเดินทางมาอินเดียในอาทิตย์นี้ในฐานะกลุ่มบริษัทข้ามชาติ โดยการมาร่วมกับประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา บิลล์ คลินตันเพื่อมาทำสัญญาร่วมมือกับบริษัทเอกชน เมื่อวันที่ 23 มีนาคม เพื่อลงทุนร่วมในโครงการผลิตไฟฟ้าขนาดใหญ่
ในการปราศรัยเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมและสิทธิมนุษยชนที่ บิลล์ คลินตัน ได้ปราศรัยต่อประชาชนในการเดินขบวนคัดค้านครั้งใหญ่ของประชาชนที่ซีแอตเทิล เมื่อปี 2543 เป็นการพูดที่กระตุ้นให้เกิดการตื่นตัวของประเทศที่กำลังพัฒนา แต่การกระทำอันเป็นการรีบร้อนและด้วยความคิดชั่วร้ายในการลงทุนในเรื่องนี้แสดงให้เห็นการมาเยือนอินเดียของ บิลล์ คลินตันนั้นความจริงมันคืออะไร คำตอบก็คือการเอาตัวเองเข้าไปผูกพันกับผลประโยชน์ขนาดใหญ่ของอเมริกาซึ่งเป็นการเหยียบย่ำกฎหมายของอินเดียทุกๆ ด้าน รวมถึงการเหยียบย่ำรัฐธรรมนูญของอินเดียและสิทธิของประชาชนอินเดีย”
ข้อความนี้เก็บมาจากแถลงการณ์ประณามและขับไล่ บิลล์ คลินตัน ประธานาธิบดีอเมริกันที่เดินทางไปเยือนอินเดียในระหว่างวันที่ 23 มีนาคม ที่ผ่านมา ของประชาชนชาวอุตรประเทศในอินเดียที่มีชื่อว่า “เพื่อนแห่งนามะทา” ที่กำลังต่อต้านการสร้างเขื่อนขนาดใหญ่ในแม่น้ำอันศักดิ์สิทธิ์ของอินเดียที่รู้จักกันมาในสมัยพระพุทธเจ้า ที่ผู้คนอินเดียได้พึ่งพาอาศัยมาตลอดเวลาหลายพันปีมาแล้ว โดย บิลล์ คลินตันจะเป็นผู้ไปเซ็นสัญญาในนามของบริษัทอเมริกันกับนักขายชาติชาวอินเดียในอุตรประเทศ
ในเมืองไทยภาพของการต่อต้านเขื่อนปากมูลของประชาชนที่ได้รับผลกระทบกับเจ้าหน้าที่บ้านเมือง และนักการเมืองขายชาติคณะรัฐบาล (ในขณะนั้น) กำลังถูกเผยแพร่ออกอากาศไปทั่วโลก รัฐบาลไทยพยายามทาสีประชาชนผู้ยากไร้ที่มีปัญหาอย่างหนัก และพยายามป้ายความผิดและความชั่วร้ายให้แก่ประชาชนอย่างสกปรก เฉพาะอย่างยิ่งทางด้านเจ้าพนักงานตำรวจซึ่งมาทำหน้าที่เป็นสุนัขรับใช้ของนักการเมืองขายชาติของเรา (ในขณะนั้น) และประกาศโพนทะนาไปทั่วประเทศว่ามีมือที่ 3 เข้ามายั่วยุวางแผนเพื่อเลิกล้มรัฐบาลนี้ แต่ทุกคนจะไม่ทราบว่าการประท้วงการสร้างเขื่อนของประชาชนทั่วโลกที่ก่อให้เกิดผลร้ายแก่ประเทศชาติและแผ่นดินทุกแห่งนั้น มันมีมากมายแม้แต่อเมริกาเอง หลังจากลองใช้เขื่อนเพื่อเป็นแบบฉบับการชลประทานของโลก ตอนนี้ก็มีบางเขื่อนที่อเมริกาตัดสินใจที่จะรื้อทิ้งไปแล้ว แต่อเมริกาและนายทุนตะวันตก โดยการสนับสนุนของธนาคารโลกก็พยายามจะทำลายแผ่นดินของประเทศด้อยพัฒนาทุกประเทศต่อไปอีกเพื่อรับใช้บริษัทข้ามชาติของนายทุนตะวันตกหรือของอเมริกากันอย่างไม่มีวันหยุด
และก่อนที่คนจากเขื่อนปากมูลจะมาประท้วง ในอินเดียที่แคว้นอุตรประเทศ หรือแม่น้ำนามะทาที่รู้จักกันมาในสมัยพระพุทธเจ้าก็เริ่มจะถูกทำลายลงโดยอเมริกัน โดยมี บิลล์ คลินตัน ประธานาธิบดีอเมริกาผู้ที่เคยพูดพร่ำถึงสิ่งแวดล้อมและสิทธิมนุษยชนไม่ขาดปาก เป็นคนที่ลงทุนเดินทางไปในนามของประเทศเจ้าของอุดมการณ์สิทธิมนุษยชนและสิ่งแวดล้อม เป็นคนเดินทางไปทำสัญญาตกลงด้วยตนเองในนามของบริษัทผูกขาดของอเมริกา
นี่คือเรื่องของโลก เรื่องของการโกหกหน้าไหว้หลังหลอกในวงการเมือง และนักการเมืองของโลก และเรื่องของการเมืองระหว่างประเทศใหญ่กับประเทศเล็กระหว่างประเทศล่าเมืองขึ้นกับคนขายชาติในประเทศด้อยพัฒนาทั่วโลก
การประท้วงการสร้างเขื่อนจากการวางแผนประเทศทุนนิยมที่ใช้ธนาคารโลกเป็นเครื่องมือดำเนินการนั้นไม่ใช่เรื่องใหม่ อเมริกาและธนาคารโลกได้วางแผนและดำเนินการชั่วร้ายในเรื่องนี้เป็นเวลานานมาแล้ว และมันได้ทำลายประเทศด้อยพัฒนาอื่นๆนับเป็นร้อยๆประเทศมาแล้ว ทุกประเทศพร้อมที่จะลุกขึ้นประณามและประท้วงกันอย่างยอมตายถวายชีวิต เพราะว่าการสร้างเขื่อนนั้นผลที่ได้รับแน่นอนก็คือ (1) ทำลายสิ่งแวดล้อมทั้งหมดที่มีอยู่แต่ดั้งเดิมของประเทศ (2) ทำลายสภาพชีวิตและความเป็นอยู่ดั้งเดิมของเจ้าของแผ่นดินที่สร้างเขื่อนในประเทศนั้นๆ อย่างยับเยินมาแล้วทุกแห่ง (3) ทำลายสิทธิความเป็นมนุษย์ที่จะต้องถูกทำลายการเลือกมีชีวิตอยู่ตามขนบประเพณีและตามความต้องการของตนเองที่ได้รับการยอมรับจากธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
ประเทศไทยและชาวเขื่อนปากมูลที่รวมตัวกันประท้วงครั้งนี้ ความจริงเป็นการเริ่มต้นที่ช้ากว่าการประท้วงของประชาชนในประเทศอื่นๆ แม้แต่ในอินเดียที่มีปัญหาเดียวกัน
ในประเทศด้อยพัฒนาที่บริษัทข้ามชาติตะวันตกพากันเป็นเจ้ากี้เจ้าการไปสร้าง และการวางแผนสร้างพลังงานเพื่อผลิตไฟฟ้านั้น ความจริงมันเป็นเพียงคำพูดของธนาคารโลกที่ทำตามคำสั่งของอเมริกาและทุนนิยมตะวันตกที่ต้องการ (1) ขายเทคโนโลยีหรือวิชาความรู้ในการสร้างเขื่อนแบบสมัยใหม่ที่ชาติทุนนิยมตะวันตกเท่านั้นจะได้รับประโยชน์ (2) เพื่อระบายขายเครื่องมือและอุปกรณ์ในการสร้างเขื่อนที่แต่ละประเทศผลิตขึ้นมาได้เพื่อทำเป็นสินค้าส่งออกในราคาสูง (3) เพื่อทำลายการทำมาหากินและการมีชีวิตอยู่ของประชาชนในแต่ละพื้นที่จะต้องสร้างเขื่อนให้เกิดความระส่ำระสาย โดยการสร้างปัญหาความขัดแย้งให้เกิดขึ้นแก่ประชาชนในแต่ละประเทศ เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงสภาพการดำรงชีวิต(4) เพื่อสร้างภาระให้แก่เจ้าของประเทศที่จะต้องไปรับผิดชอบปัญหาประชาชน และสิ่งแวดล้อมในเขตที่ไปก่อสร้างอันจะทำให้ประเทศยากจนหนักขึ้นไปอีก จนหนีไม่พ้นที่จะต้องพึ่งพาประเทศร่ำรวยตลอดไป (5) เพื่อเป็นการซื้อนักวิชาการและผู้บริหารบ้านเมืองให้ทำหน้าที่ขายชาติบ้านเมืองของตนให้แก่อเมริกา และกลุ่มประเทศทุนนิยม (6) เพื่อการเตรียมพลังงานอย่างเพียงพอ และรอรับการเข้ามาลงทุนของประเทศทุนนิยมตะวันตกในยามที่ต้องการ และสามารถจะแสวงหาผลประโยชน์ได้
การสร้างเขื่อนที่ทำมาแล้วทั่วโลกยังไม่เคยปรากฏว่ามีประเทศไหนในโลกนี้ที่ประชาชนเจ้าของประเทศได้รับประโยชน์ ตรงข้ามมีแต่จะเสียประโยชน์อย่างหนักทั้งสิ้น
วัตถุประสงค์ของการจัดตั้งคณะกรรมการเขื่อนโลกให้เป็นองค์กรที่ทำหน้าที่ในการศึกษาประสิทธิภาพของการสร้างเขื่อนและแหล่งน้ำ การวางกฎเกณฑ์และแนวนโยบายในการวางแผน ออกแบบ ก่อสร้าง ติดตามผลและการยกเลิกการสร้างเขื่อน
คณะกรรมการเขื่อนโลกมีสมัชชาประกอบด้วยองค์กรต่างๆ 56 องค์กรจาก 34 ประเทศที่สำคัญได้แก่ องค์กรเพื่อพัฒนาระหว่างประเทศ เช่น ธนาคารโลก (World Bank) ธนาคารพัฒนาเอเชีย (ADB) องค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ (FAO) โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (UNDP) โครงการสิ่งแวดล้อมแห่งสหประชาชาติองค์กรชาวบ้านที่ได้รับความเดือดร้อนจากการสร้างเขื่อนจากประเทศต่างๆ สหพันธ์ชนพื้นถิ่น-เวเนซุเอลา โครงการร่วมมืออนุรักษ์ลุ่มน้ำเซเนกัล สภาใหญ่ชนเผ่าคิรี-แคนาดา สหพันธ์เพื่อการพัฒนาซังกิ-ปากีสถาน
สมาคมการสร้างเขื่อน เช่น สมาคมเขื่อนใหญ่นานาชาติ คณะกรรมการนานาชาติเพื่อการชลประทานและการระบายน้ำ องค์การพลังงานนานาชาติ สถาบันการเงินพหุภาคีและค้ำประกันเพื่อการส่งออก เช่น กองทุนเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจโพ้นทะเล ธนาคารนำเข้าและส่งออกแห่งสหรัฐอเมริกา องค์การแห่งความร่วมมือนานาชาติแห่งนอร์เวย์ องค์การเพื่อการพัฒนานานาชาติแห่งสวีเดน องค์การพัฒนาเอกชน เช่น สหพันธ์การอนุรักษ์ธรรมชาติสากล กองทุนสัตว์ป่าแห่งโลก เครือข่ายแม่น้ำแห่งชาติ
รายชื่อเหล่านี้เอามาจากรายงานของผู้เชี่ยวชาญทางด้านเขื่อนและน้ำที่ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์มติชนฉบับวันที่ 28 พฤษภาคม 2543 เพื่อเป็นการบอกกล่าวแก่ประชาชน และชาวปากมูลที่มาถูกตีหัวที่บริเวณทำเนียบรัฐบาลไทยว่าความเดือดร้อนเรื่องเขื่อนหรือปัญหาเรื่องเขื่อนนั้น เป็นเรื่องใหญ่ระดับโลก มีการต่อสู้และการสาปแช่งคนทั้งโลก ไม่ใช่เฉพาะคนปากมูลหรือคนอุบลฯ เท่านั้น ตั้งแต่เลโซโทในแอฟริกาใต้ ปากีสถาน จนกระทั่งเมืองจีนตลอดลุ่มแม่น้ำเหลือง และประชาชนเหล่านี้ก็ได้รับความวิบัติกันมาแล้ว เพราะเขื่อนที่เกิดจากความคิดความอ่านหรือเจตนาร้ายขององค์การสหประชาชาติซึ่งทำหน้าที่เป็นลูกมือของอเมริกาทั้งนั้น
การทำงานและภาระหน้าที่ที่องค์การเขื่อนโลกหรือองค์การที่เกี่ยวกับเขื่อนในโลกทั้งหมด56องค์กรใน 34 ประเทศนี้ ได้ทำงานตามภาระหน้าที่ของเขาอย่างเปิดเผยและประกาศไปทั่วโลกมาเป็นเวลานานแล้วว่าหน้าที่และภารกิจของเขาก็คือให้นักขายชาติพวกนี้
“จงหยุดยั้งและพิทักษ์รักษาระบบแม่น้ำ และให้การสนับสนุนชุมนุมชนในอันที่จะปกป้องและสร้างเสริมการอยู่ดีกินดีของประชาชน วัฒนธรรม และสิ่งแวดล้อมที่ต้องพึ่งแม่น้ำลำธาร ให้การสนับสนุนต่อการธำรงคงไว้ให้ได้ต่อสภาพสิ่งแวดล้อมไม่ว่าจะเป็นการสร้างเขื่อนหรือการเปลี่ยนทางเดินของแม่น้ำ จะพยายามสร้างความเข้าใจอันกว้างขวาง การเคารพต่อบุญคุณของแม่น้ำ จะให้การสนับสนุนการต่อสู้ตลอดทั้งโลกเพื่อความอยู่รอดของสิ่งแวดล้อม เพื่อความเป็นธรรมทางสังคม และสิทธิมนุษยชน เพื่อยืนยันการกระทำของเราที่จะเป็นตัวอย่างของความรับผิดชอบและการกระทำที่ก่อให้เกิดประโยชน์แก่โลก”
ในความเป็นจริงแล้ว คำประกาศบอกกล่าวนี้ ก็เป็นคำประกาศที่น่ายินดีที่บอกให้เรารู้ว่าในโลกเรานี้ยังมีมนุษย์ที่มีความเป็นมนุษย์อยู่ ในขณะที่ประเทศไทยของเรายังมีแต่เพียงมนุษย์ที่มีแต่ความเป็นสัตว์ที่ต่ำกว่าสัตว์ชั้นต่ำทุกประเภทที่มีอยู่ในโลก จะทำลายทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นสิ่งแวดล้อม ผู้คน แม่น้ำลำธาร สิทธิมนุษยชนและสิ่งแวดล้อมเช่นเดียวกับที่ได้รวมหัวกันให้ร้ายป้ายสี และทำลายคนยากคนจนที่ต่อสู้รักษาผืนแผ่นดิน และแม่น้ำปากมูลของเขาอยู่ในขณะนี้ ที่หน้าทำเนียบฯ ของเรา
เพราะเหตุผลนี้เองที่เราสามารถพูดกันได้เต็มปากว่า เมืองไทยที่มันกำลังฉิบหายวายวอดกันหนักยิ่งขึ้นทุกวันนี้ ก็เพราะเรามีแต่สัตว์ประเภทนี้เข้าไปวุ่นวายนั่นเอง!!
หรือพูดกันง่ายๆ ว่าคงมีคนงาบและเขมือบต่อไปเหมือนเดิม!