.
ในช่วงนั้นจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยประกาศผลสอบก่อนตามมาด้วยมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่ผมไปดูผลสอบที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ก่อน ปรากฏว่าผมสอบได้ในลำดับที่ 98 ซึ่งเป็นเรื่องแปลกเพราะเป็นเลขเดียวกันกับบ้านเลขที่ของบ้านที่แม่ได้ซื้อไว้
ความมหัศจรรย์ของตัวเลขนี้มีมาทุกยุคทุกสมัย จนกลายเป็นศาสตร์พยากรณ์อย่างหนึ่งไปแล้ว และไม่เพียงแต่จะใช้พยากรณ์โชคชะตาเท่านั้น ยังพยากรณ์เหตุการณ์เฉพาะหน้าและลุกลามไปถึงการให้เลขใบ้หวย ซึ่งเป็นที่นิยมกันหนักหนาในยุคปัจจุบัน ถึงขนาดทำเลขใบ้หวยใส่ซองขายกันแล้ว
เมื่อครั้งที่เหมาเจ๋อตงยึดกรุงปักกิ่งได้สำเร็จ เป็นอันเสร็จสิ้นสงครามปลดแอกทางภาคเหนือของจีน เหลือแต่การตีพรรคก๊กมินตั๋งให้ตกทะเลนั้น เหมาเจ๋อตงได้ตั้งหน่วยงานองครักษ์ผู้นำขึ้นมาหน่วยหนึ่งชื่อว่ากรมทหารองครักษ์พิทักษ์กรมการเมือง มีชื่อรหัสของหน่วยว่า 8341 ซึ่งในขณะที่ตั้งรหัสหน่วยทหารองครักษ์หน่วยนี้ไม่มีใครรู้เหตุผลหรือที่มาว่าทำไมเหมาเจ๋อตงจึงให้รหัสหน่วยทหารองครักษ์หน่วยนี้เช่นนั้น
ครั้นเหมาเจ๋อตงถึงแก่อนิจกรรมในเดือนกันยายน ปี 2519 คนจีนจึงได้ร้องอ๋อด้วยความประหลาดใจในสติปัญญาหยั่งรู้การณ์ข้างหน้าของเหมาเจ๋อตงที่สามารถคาดการณ์อนาคตได้อย่างแม่นยำผิดวิสัยปุถุชน
เพราะในขณะที่เหมาเจ๋อตงถึงแก่อนิจกรรมนั้นมีอายุครบ 83 ปี และถ้านับแต่เวลาที่พรรคคอมมิวนิสต์จีนได้สถาปนาอำนาจการนำของเหมาเจ๋อตงในการประชุมที่จุนยี่ถึงวันที่ถึงแก่อนิจกรรมก็จะเป็นระยะเวลาที่เหมาเจ๋อตงอยู่ในอำนาจการนำของพรรคคอมมิวนิสต์จีนรวม 41 ปี
ตัวเลข 8341 จึงเป็นตัวเลขอายุขัยของเหมาเจ๋อตงและตัวเลขเวลาการอยู่ในอำนาจการนำพรรคคอมมิวนิสต์จีน กองทัพปลดแอกประชาชนจีน และรัฐบาลจีนของเหมาเจ๋อตงด้วย นี่ก็ต้องนับว่าเป็นความมหัศจรรย์ของตัวเลขที่แทบคาดคิดไม่ถึงทีเดียว
สรรพสิ่งย่อมมีที่มา แม่น้ำย่อมมีต้นน้ำ ฉันใดก็ฉันนั้น แต่สิ่งซึ่งผู้คนไม่ค่อยทราบก็คือแม้ว่าเหมาเจ๋อตงจะเป็นนักลัทธิมาร์คเลนินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแห่งยุค มีความคิดเป็นวิทยาศาสตร์ ถือทฤษฎีวัตถุนิยมวิภาษ แต่นั่นก็เป็นเพียงด้านหนึ่งที่ผู้คนทั่วไปรู้เห็น แต่ในอีกด้านหนึ่งซึ่งยังลึกลับอยู่ก็คือเหมาเจ๋อตงเองมีความรู้ในคัมภีร์อี้จิงซึ่งเป็นศาสตร์ลี้ลับของจีนโบราณที่สืบทอดกันมานับพันปีชนิดหาตัวจับยาก เป็นความรู้แขนงเดียวกันกับที่ขงเบ้งได้ศึกษาเล่าเรียนดังที่ปรากฏการใช้วิชาความรู้ของขงเบ้งในวรรณคดีเรื่องสามก๊ก
เมื่อผมทราบผลการสอบเข้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์สมความประสงค์แล้วใจก็ไม่อยากที่จะไปดูผลสอบเข้าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยอีก แต่พอพระมหาวิสุทธิ์ทราบความท่านก็บอกว่าถึงแม้ว่าใจจริงต้องการจะเรียนกฎหมายก็ตาม แต่เมื่อไหนๆ ก็ได้ไปสอบเข้าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยแล้วก็ควรจะไปดูผลการสอบว่าเป็นอย่างไร
พระมหาวิสุทธิ์เปรียบเทียบให้ฟังว่าชาวนาปลูกข้าวแต่เผอิญฝนแล้ง ข้าวกล้าในนาไม่ออกรวง ไม่หวังผลที่จะได้ข้าวอีกแล้ว แต่ถึงกระนั้นชาวนาก็ยังพยายามไปดูไร่นาของตนเพื่อหาหนทางแก้ไขหรือศึกษาจุดอ่อนเพื่อป้องกันปัญหาในอนาคต เราเป็นนักเรียนก็ควรจะไปดูผลการสอบซึ่งอาจเป็นประโยชน์ในภายหน้า
ผมได้ฟังคำแนะนำดังนั้นก็รับคำ จึงไปดูผลสอบที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ก็ปรากฏว่าสอบเข้าได้คณะบัญชี ผมก็มีความยินดี แต่ในเมื่อใจตั้งมั่นแล้วว่าจะเรียนกฎหมายที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ดังนั้นแม้จะรู้ผลสอบว่าสอบได้ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยอีกที่หนึ่ง ก็มิได้วอกแวกหรือเปลี่ยนความคิดเป็นอย่างอื่น
ครั้นถึงกำหนดวันมอบตัวเข้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ผมก็ประสบปัญหาอีก เพราะมีระเบียบว่าต้องมีข้าราชการชั้นเอกและผู้ที่มีความเชื่อถือไปรับรองและเป็นผู้ปกครอง ซึ่งผมเองถึงแม้จะมีญาติห่างๆ บ้างแต่ไม่อยากจะไปรบกวนเพราะได้เห็นฤทธิ์เมื่อครั้งเข้ามากรุงเทพฯ ใหม่ๆ แล้ว
สำหรับผู้ปกครองนั้นพระมหาวิสุทธิ์ยินดีที่จะไปแสดงตนเป็นผู้ปกครอง จึงหมดปัญหาไปเปราะหนึ่ง คงเหลือแต่ผู้รับรองซึ่งต้องมีตำแหน่งเป็นข้าราชการชั้นเอก ซึ่งถือว่าเป็นข้าราชการตำแหน่งสูงในขณะนั้น ผมจึงปรึกษากับพระมหาวิสุทธิ์ว่าพอจะแนะนำท่านใดให้เป็นผู้รับรองได้บ้าง
พระมหาวิสุทธิ์บอกว่าครูกริ้วซึ่งเคยเป็นครูโรงเรียนวัดมกุฏกษัตริย์ และบัดนี้รับราชการเป็นผู้พิพากษา มีฐานะทางราชการเป็นข้าราชการชั้นเอก อาจจะขอร้องครูกริ้วให้ไปเป็นผู้รับรองได้ ผมก็มีความยินดี แต่พอเอาเข้าจริงปรากฏว่าครูกริ้วได้ย้ายไปดำรงตำแหน่งผู้พิพากษาอยู่ที่ต่างจังหวัด จึงไม่สามารถมาให้การรับรองได้
เวลามอบตัวก็ใกล้เข้ามาเต็มที ผมไม่รู้ที่จะคิดถึงใคร ใจก็คำนึงไปถึงครูบุญยังอาจารย์ใหญ่โรงเรียนวัดมกุฏกษัตริย์ที่ให้ความเมตตากรุณากับผมตลอดมา และคิดว่าครูบุญยังเป็นคนที่รักศิษย์เป็นชีวิตจิตใจ และมีความภูมิใจถ้าหากศิษย์คนใดได้รับเกียรติหรือมีความก้าวหน้า ดังที่ครูบุญยังได้นำเกียรติคุณของศิษย์เก่ามาประกาศหรือเล่าให้นักเรียนฟังหน้าเสาธงแทบทุกตอนเช้า จึงคิดว่าถ้าหากผมไปขอร้องให้ช่วยเป็นผู้รับรอง ท่านอาจารย์ใหญ่คงจะมีน้ำใจเมตตาเหมือนดังเคย
เมื่อตัดสินใจเช่นนั้นผมจึงเดินทางไปโรงเรียนวัดมกุฏกษัตริย์ ขอเข้าพบครูใหญ่แล้วเล่าความทุกข์ร้อนให้ฟัง ท่านอาจารย์บุญยังได้ฟังความแล้วก็หัวเราะและว่าเรื่องแต่เพียงเท่านี้จะทุกข์ร้อนไปทำไมกัน ชีวิตของครูไม่ได้เกิดมาเพื่อความร่ำรวยหรือความเป็นครู แต่เกิดมาเพื่อเป็นที่พึ่งพาให้กับศิษย์ แล้วถามว่าจะให้ครูไปรับรองให้ในวันไหน
ผมนัดหมายกับครูบุญยังแล้วกราบเรียนท่านว่าในภายภาคหน้าผมจะพยายามทำตัวเป็นคนดี ตั้งหน้าตั้งตาเรียน จะไม่ทำความเสียหายใดๆ ให้เสื่อมเสียมาถึงครูเป็นอันขาด
ครูใหญ่ได้ยินดังนั้นก็มีความยินดี สีหน้าชื่นบาน ปากก็ว่าสาธุ แล้วบอกว่าการที่ศิษย์เป็นคนดีและมีความสำเร็จก้าวหน้าในชีวิตคือสิ่งที่ครูปรารถนา ผมจึงถือโอกาสกราบลาอาจารย์ใหญ่พร้อมกับกราบเรียนยืนยันว่าผมจะมาพบท่านอาจารย์ใหญ่ตามวันเวลานัดหมาย
ผมกลับไปถึงวัดระฆังแล้ว ได้กราบเรียนความซึ่งได้ไปขอร้องครูบุญยังให้พระมหาวิสุทธิ์ทราบ ท่านก็ดีใจ แล้วสรรเสริญว่าอาจารย์ใหญ่โรงเรียนวัดมกุฏกษัตริย์นี้มีน้ำใจประเสริฐนัก นับได้ว่าเป็นปูชนียบุคคลและมีฐานะเป็นครูแท้ ดังนั้นในวันนัดจะต้องให้เกียรติและให้ความเคารพครูบุญยังในฐานะอันประเสริฐนั้น
พระมหาวิสุทธิ์บอกว่าแม้ท่านจะเป็นพระ มีเพศอันสูงกว่าคฤหัสถ์ ควรที่ผมจะไปรับครูบุญยังก่อน แล้วมารับท่านไปมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่เมื่อประจักษ์ว่าครูบุญยังเป็นครูแท้ เป็นปูชนียบุคคล และดำรงตนอยู่ในธรรมเช่นนี้ สมควรที่พระมหาวิสุทธิ์จะไปรับครูบุญยังเสียเอง
ครั้นถึงวันนัด พระมหาวิสุทธิ์ครองไตรจีวรเรียบร้อยตั้งแต่เช้า แล้วชวนผมเดินทางออกจากวัด ตรงไปที่โรงเรียนวัดมกุฏกษัตริย์
ผมเดินนำทางพระมหาวิสุทธิ์ขึ้นไปพบกับครูบุญยังที่ห้องครูใหญ่ แล้วกราบเรียนให้ครูใหญ่รู้จักว่าพระมหาวิสุทธิ์เป็นพระผู้ปกครองที่ผมอาศัยอยู่ที่วัดระฆัง ได้ยินกิตติศัพท์ของครูใหญ่แล้วมีความเลื่อมใส จึงเดินทางมาที่โรงเรียนวัดมกุฏกษัตริย์เพื่อรับครูใหญ่ไปมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์พร้อมกัน
ครูบุญยังยกมือขึ้นไหว้พระมหาวิสุทธิ์ตามธรรมเนียมและมีท่าทียินดี พร้อมกับกล่าวว่าในฐานะที่เป็นครูบาอาจารย์ ท่านมีความยินดีและนับถือพระมหาวิสุทธิ์ที่อบรมสั่งสอนศิษย์วัดได้ดี จึงพลอยให้โรงเรียนได้รับชื่อเสียงด้วย.
โปรดติดตามตอนที่ 54 “จิตวิญญาณและ
ในช่วงนั้นจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยประกาศผลสอบก่อนตามมาด้วยมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่ผมไปดูผลสอบที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ก่อน ปรากฏว่าผมสอบได้ในลำดับที่ 98 ซึ่งเป็นเรื่องแปลกเพราะเป็นเลขเดียวกันกับบ้านเลขที่ของบ้านที่แม่ได้ซื้อไว้
ความมหัศจรรย์ของตัวเลขนี้มีมาทุกยุคทุกสมัย จนกลายเป็นศาสตร์พยากรณ์อย่างหนึ่งไปแล้ว และไม่เพียงแต่จะใช้พยากรณ์โชคชะตาเท่านั้น ยังพยากรณ์เหตุการณ์เฉพาะหน้าและลุกลามไปถึงการให้เลขใบ้หวย ซึ่งเป็นที่นิยมกันหนักหนาในยุคปัจจุบัน ถึงขนาดทำเลขใบ้หวยใส่ซองขายกันแล้ว
เมื่อครั้งที่เหมาเจ๋อตงยึดกรุงปักกิ่งได้สำเร็จ เป็นอันเสร็จสิ้นสงครามปลดแอกทางภาคเหนือของจีน เหลือแต่การตีพรรคก๊กมินตั๋งให้ตกทะเลนั้น เหมาเจ๋อตงได้ตั้งหน่วยงานองครักษ์ผู้นำขึ้นมาหน่วยหนึ่งชื่อว่ากรมทหารองครักษ์พิทักษ์กรมการเมือง มีชื่อรหัสของหน่วยว่า 8341 ซึ่งในขณะที่ตั้งรหัสหน่วยทหารองครักษ์หน่วยนี้ไม่มีใครรู้เหตุผลหรือที่มาว่าทำไมเหมาเจ๋อตงจึงให้รหัสหน่วยทหารองครักษ์หน่วยนี้เช่นนั้น
ครั้นเหมาเจ๋อตงถึงแก่อนิจกรรมในเดือนกันยายน ปี 2519 คนจีนจึงได้ร้องอ๋อด้วยความประหลาดใจในสติปัญญาหยั่งรู้การณ์ข้างหน้าของเหมาเจ๋อตงที่สามารถคาดการณ์อนาคตได้อย่างแม่นยำผิดวิสัยปุถุชน
เพราะในขณะที่เหมาเจ๋อตงถึงแก่อนิจกรรมนั้นมีอายุครบ 83 ปี และถ้านับแต่เวลาที่พรรคคอมมิวนิสต์จีนได้สถาปนาอำนาจการนำของเหมาเจ๋อตงในการประชุมที่จุนยี่ถึงวันที่ถึงแก่อนิจกรรมก็จะเป็นระยะเวลาที่เหมาเจ๋อตงอยู่ในอำนาจการนำของพรรคคอมมิวนิสต์จีนรวม 41 ปี
ตัวเลข 8341 จึงเป็นตัวเลขอายุขัยของเหมาเจ๋อตงและตัวเลขเวลาการอยู่ในอำนาจการนำพรรคคอมมิวนิสต์จีน กองทัพปลดแอกประชาชนจีน และรัฐบาลจีนของเหมาเจ๋อตงด้วย นี่ก็ต้องนับว่าเป็นความมหัศจรรย์ของตัวเลขที่แทบคาดคิดไม่ถึงทีเดียว
สรรพสิ่งย่อมมีที่มา แม่น้ำย่อมมีต้นน้ำ ฉันใดก็ฉันนั้น แต่สิ่งซึ่งผู้คนไม่ค่อยทราบก็คือแม้ว่าเหมาเจ๋อตงจะเป็นนักลัทธิมาร์คเลนินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแห่งยุค มีความคิดเป็นวิทยาศาสตร์ ถือทฤษฎีวัตถุนิยมวิภาษ แต่นั่นก็เป็นเพียงด้านหนึ่งที่ผู้คนทั่วไปรู้เห็น แต่ในอีกด้านหนึ่งซึ่งยังลึกลับอยู่ก็คือเหมาเจ๋อตงเองมีความรู้ในคัมภีร์อี้จิงซึ่งเป็นศาสตร์ลี้ลับของจีนโบราณที่สืบทอดกันมานับพันปีชนิดหาตัวจับยาก เป็นความรู้แขนงเดียวกันกับที่ขงเบ้งได้ศึกษาเล่าเรียนดังที่ปรากฏการใช้วิชาความรู้ของขงเบ้งในวรรณคดีเรื่องสามก๊ก
เมื่อผมทราบผลการสอบเข้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์สมความประสงค์แล้วใจก็ไม่อยากที่จะไปดูผลสอบเข้าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยอีก แต่พอพระมหาวิสุทธิ์ทราบความท่านก็บอกว่าถึงแม้ว่าใจจริงต้องการจะเรียนกฎหมายก็ตาม แต่เมื่อไหนๆ ก็ได้ไปสอบเข้าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยแล้วก็ควรจะไปดูผลการสอบว่าเป็นอย่างไร
พระมหาวิสุทธิ์เปรียบเทียบให้ฟังว่าชาวนาปลูกข้าวแต่เผอิญฝนแล้ง ข้าวกล้าในนาไม่ออกรวง ไม่หวังผลที่จะได้ข้าวอีกแล้ว แต่ถึงกระนั้นชาวนาก็ยังพยายามไปดูไร่นาของตนเพื่อหาหนทางแก้ไขหรือศึกษาจุดอ่อนเพื่อป้องกันปัญหาในอนาคต เราเป็นนักเรียนก็ควรจะไปดูผลการสอบซึ่งอาจเป็นประโยชน์ในภายหน้า
ผมได้ฟังคำแนะนำดังนั้นก็รับคำ จึงไปดูผลสอบที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ก็ปรากฏว่าสอบเข้าได้คณะบัญชี ผมก็มีความยินดี แต่ในเมื่อใจตั้งมั่นแล้วว่าจะเรียนกฎหมายที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ดังนั้นแม้จะรู้ผลสอบว่าสอบได้ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยอีกที่หนึ่ง ก็มิได้วอกแวกหรือเปลี่ยนความคิดเป็นอย่างอื่น
ครั้นถึงกำหนดวันมอบตัวเข้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ผมก็ประสบปัญหาอีก เพราะมีระเบียบว่าต้องมีข้าราชการชั้นเอกและผู้ที่มีความเชื่อถือไปรับรองและเป็นผู้ปกครอง ซึ่งผมเองถึงแม้จะมีญาติห่างๆ บ้างแต่ไม่อยากจะไปรบกวนเพราะได้เห็นฤทธิ์เมื่อครั้งเข้ามากรุงเทพฯ ใหม่ๆ แล้ว
สำหรับผู้ปกครองนั้นพระมหาวิสุทธิ์ยินดีที่จะไปแสดงตนเป็นผู้ปกครอง จึงหมดปัญหาไปเปราะหนึ่ง คงเหลือแต่ผู้รับรองซึ่งต้องมีตำแหน่งเป็นข้าราชการชั้นเอก ซึ่งถือว่าเป็นข้าราชการตำแหน่งสูงในขณะนั้น ผมจึงปรึกษากับพระมหาวิสุทธิ์ว่าพอจะแนะนำท่านใดให้เป็นผู้รับรองได้บ้าง
พระมหาวิสุทธิ์บอกว่าครูกริ้วซึ่งเคยเป็นครูโรงเรียนวัดมกุฏกษัตริย์ และบัดนี้รับราชการเป็นผู้พิพากษา มีฐานะทางราชการเป็นข้าราชการชั้นเอก อาจจะขอร้องครูกริ้วให้ไปเป็นผู้รับรองได้ ผมก็มีความยินดี แต่พอเอาเข้าจริงปรากฏว่าครูกริ้วได้ย้ายไปดำรงตำแหน่งผู้พิพากษาอยู่ที่ต่างจังหวัด จึงไม่สามารถมาให้การรับรองได้
เวลามอบตัวก็ใกล้เข้ามาเต็มที ผมไม่รู้ที่จะคิดถึงใคร ใจก็คำนึงไปถึงครูบุญยังอาจารย์ใหญ่โรงเรียนวัดมกุฏกษัตริย์ที่ให้ความเมตตากรุณากับผมตลอดมา และคิดว่าครูบุญยังเป็นคนที่รักศิษย์เป็นชีวิตจิตใจ และมีความภูมิใจถ้าหากศิษย์คนใดได้รับเกียรติหรือมีความก้าวหน้า ดังที่ครูบุญยังได้นำเกียรติคุณของศิษย์เก่ามาประกาศหรือเล่าให้นักเรียนฟังหน้าเสาธงแทบทุกตอนเช้า จึงคิดว่าถ้าหากผมไปขอร้องให้ช่วยเป็นผู้รับรอง ท่านอาจารย์ใหญ่คงจะมีน้ำใจเมตตาเหมือนดังเคย
เมื่อตัดสินใจเช่นนั้นผมจึงเดินทางไปโรงเรียนวัดมกุฏกษัตริย์ ขอเข้าพบครูใหญ่แล้วเล่าความทุกข์ร้อนให้ฟัง ท่านอาจารย์บุญยังได้ฟังความแล้วก็หัวเราะและว่าเรื่องแต่เพียงเท่านี้จะทุกข์ร้อนไปทำไมกัน ชีวิตของครูไม่ได้เกิดมาเพื่อความร่ำรวยหรือความเป็นครู แต่เกิดมาเพื่อเป็นที่พึ่งพาให้กับศิษย์ แล้วถามว่าจะให้ครูไปรับรองให้ในวันไหน
ผมนัดหมายกับครูบุญยังแล้วกราบเรียนท่านว่าในภายภาคหน้าผมจะพยายามทำตัวเป็นคนดี ตั้งหน้าตั้งตาเรียน จะไม่ทำความเสียหายใดๆ ให้เสื่อมเสียมาถึงครูเป็นอันขาด
ครูใหญ่ได้ยินดังนั้นก็มีความยินดี สีหน้าชื่นบาน ปากก็ว่าสาธุ แล้วบอกว่าการที่ศิษย์เป็นคนดีและมีความสำเร็จก้าวหน้าในชีวิตคือสิ่งที่ครูปรารถนา ผมจึงถือโอกาสกราบลาอาจารย์ใหญ่พร้อมกับกราบเรียนยืนยันว่าผมจะมาพบท่านอาจารย์ใหญ่ตามวันเวลานัดหมาย
ผมกลับไปถึงวัดระฆังแล้ว ได้กราบเรียนความซึ่งได้ไปขอร้องครูบุญยังให้พระมหาวิสุทธิ์ทราบ ท่านก็ดีใจ แล้วสรรเสริญว่าอาจารย์ใหญ่โรงเรียนวัดมกุฏกษัตริย์นี้มีน้ำใจประเสริฐนัก นับได้ว่าเป็นปูชนียบุคคลและมีฐานะเป็นครูแท้ ดังนั้นในวันนัดจะต้องให้เกียรติและให้ความเคารพครูบุญยังในฐานะอันประเสริฐนั้น
พระมหาวิสุทธิ์บอกว่าแม้ท่านจะเป็นพระ มีเพศอันสูงกว่าคฤหัสถ์ ควรที่ผมจะไปรับครูบุญยังก่อน แล้วมารับท่านไปมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่เมื่อประจักษ์ว่าครูบุญยังเป็นครูแท้ เป็นปูชนียบุคคล และดำรงตนอยู่ในธรรมเช่นนี้ สมควรที่พระมหาวิสุทธิ์จะไปรับครูบุญยังเสียเอง
ครั้นถึงวันนัด พระมหาวิสุทธิ์ครองไตรจีวรเรียบร้อยตั้งแต่เช้า แล้วชวนผมเดินทางออกจากวัด ตรงไปที่โรงเรียนวัดมกุฏกษัตริย์
ผมเดินนำทางพระมหาวิสุทธิ์ขึ้นไปพบกับครูบุญยังที่ห้องครูใหญ่ แล้วกราบเรียนให้ครูใหญ่รู้จักว่าพระมหาวิสุทธิ์เป็นพระผู้ปกครองที่ผมอาศัยอยู่ที่วัดระฆัง ได้ยินกิตติศัพท์ของครูใหญ่แล้วมีความเลื่อมใส จึงเดินทางมาที่โรงเรียนวัดมกุฏกษัตริย์เพื่อรับครูใหญ่ไปมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์พร้อมกัน
ครูบุญยังยกมือขึ้นไหว้พระมหาวิสุทธิ์ตามธรรมเนียมและมีท่าทียินดี พร้อมกับกล่าวว่าในฐานะที่เป็นครูบาอาจารย์ ท่านมีความยินดีและนับถือพระมหาวิสุทธิ์ที่อบรมสั่งสอนศิษย์วัดได้ดี จึงพลอยให้โรงเรียนได้รับชื่อเสียงด้วย.
โปรดติดตามตอนที่ 54 “จิตวิญญาณและ