มีข้าราชการที่ประสบความสำเร็จหลายคนยอมรับว่า การปกครองบ้านเมืองนั้น สิ่งที่ทำให้เจริญรุ่งเรืองได้ง่ายที่สุดก็คือการฆ่าคนโดยการยัดข้อหาส่งเดชบางอย่างใส่เข้าไปแล้วก็ยิงเปรี้ยงๆ แล้วก็ยัดใส่รถไปทิ้งในป่าหรือในทะเลเสียแล้วเรื่องก็จะจบ ตัวอย่างที่ไม่ต้องหาหลักฐานพยานที่ไหนก็คือการอุ้มฆ่าใน 3 จังหวัดภาคใต้
ตามปกติในรัฐบาลก่อนนั้น เราจะฆ่ากันมาเป็นประจำปีๆ ละหลายๆ พันศพ แต่ในรัฐบาลปัจจุบันนี้ เราจะฆ่ากันเป็นรายวันทุกวันไปตลอดหลายปีติดต่อกันมา
และก็ไม่มีใครรู้ใครเห็นด้วยว่าเกิดอะไรหรือไม่เกิดอะไรขึ้นด้วย
ทางด้านคนอุ้มหรือยิงเปรี้ยงๆ เป็นว่าเล่นนั้นก็จะได้รับความดีความชอบ ทั้งเงิน ความรักและเกียรติยศจากเจ้านายเหนือหัวต่อไป
หรือถ้ามีคนรู้เห็นก็เป็นเรื่องส่วนบุคคลไม่มีใครสนใจใคร
ลาภยศและความสำเร็จก็สามารถจะได้กันมาเพราะการฆ่านั้น
เป็นสิทธิของคนไทยทุกคนที่มีเงินมากพอที่จะลงไปซื้อเสียงเลือกตั้งเข้ามากินบ้านกินเมืองได้ และสามารถฆ่าคนอย่างถาวรได้ตามใจชอบทุกเวลาทุกโอกาส
ประเทศไทยเป็นประเทศที่ปกครองโดยระบอบประชาธิปไตยที่มีการฆ่าประชาชนของเจ้าหน้าที่เป็นองค์ประกอบ ทุกคนมีสิทธิเสรีภาพเท่าเทียมกัน แต่ถ้าใครเป็นข้าราชการที่มีความสามารถในการฆ่าก็หาเรื่องฆ่าได้เสมอไป มีคนไทยเป็นจำนวนพันๆ ที่ถูกฆ่าเหมือนหมาโดยข้าราชการที่มีความรู้ความสามารถในการปกครองที่ว่านั้น
การฆ่ารายสำคัญที่ทำกันอย่างเงียบและได้ผลที่สุดหรือสร้างความร่ำรวยให้ได้มากที่สุดก็คือการฆ่าทนายความชาวมุสลิมคือ คุณสมชาย นีละไพจิตร ที่เจ้าหน้าที่ตำรวจนักฆ่าที่มีความสามารถเป็นร้อยๆ คนรุมกันอุ้มเอาไปฆ่ากลางเมืองในประมาณสองสามปีมาแล้วนั่นรายหนึ่ง เป็นตัวอย่างอันดีและเด่นชัดมาก ไม่มีใครมีความผิดในฐานะฆ่าคน หรือใช้อำนาจหน้าที่ผิดกฎหมาย เพราะนอกจากเจ้าหน้าที่ราชการที่เป็นนักฆ่าใครต่อใครตามความประสงค์ของเจ้านายหรือตามคำสั่งของทางราชการ เพื่อสร้างความเจริญก้าวหน้าในราชการแล้ว ยังจะได้รับการตอบแทนจากเจ้านายหรือทั้งทางตรงและทางอ้อมจากผู้มีอำนาจในบ้านเมืองด้วย เฉพาะเจ้านายผู้ใช้งาน
เพราะฉะนั้นประเทศไทยหรือสังคม นอกจากเราจะมีตัวบทกฎหมาย มีธรรมหรือมีศาสนาเป็นที่เคารพนับถือ แต่ในขณะเดียวกันเราก็จะเห็นการเหยียบย่ำทำลายกฎหมายและเอากฎหมายมาหาเลี้ยงตัวเอง และครอบครัวอย่างเป็นสุขสำราญไปพร้อมๆ กันด้วย
เพราะฉะนั้น 3 จังหวัดภาคใต้ของเราจึงได้มีการฆ่ารายวันอย่างติดต่อกันมานานแล้ว และก็เชื่อว่าจะมีการฆ่ากันอีกต่อไปเรื่อยๆ เป็นรายวัน จะฆ่ากันทั้งผู้หญิงผู้ชาย โดยไม่มีใครสามารถหยุดยั้งหรือแก้ไขปัญหานี้ได้
และเพื่อประกาศให้รู้กันว่าการเกิดมาเป็นคนไทยนั้น การฆ่าเป็นงานที่สนุกสนานที่สุดที่มีคนไทยพวกหนึ่งเกิดมาเพื่อให้ถูกฆ่าได้ไม่มีวันสิ้นสุด และในขณะเดียวนักฆ่าคนของเราทุกคนก็จะพากันประกาศถึงความเลวของคนที่ฆ่า เขาจะไม่ทำอะไร ไม่คิดร้อนคิดหนาวอะไรทั้งสิ้น ใครจะเป็นอะไรหรือจะตายอย่างไรเขาก็จะเพียงบอกกล่าวชาวบ้านเป็นครั้งเป็นคราวหรือไม่ก็จะจัดส่งเจ้าหน้าที่บ้านเมืองที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรไปเดินตามถนนสายต่างๆ ใน 3 จังหวัดภาคใต้ไปๆ มาๆ เพื่อการบริหารร่างกายตามปกติของลูกผู้ชายไทยตามปกติเท่านั้น จะไม่รู้เรื่องไม่รู้ราว หรือไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรมากไปกว่านั้นหรือไม่ก็จะบ่นพึมพำหรือโวยวายออกมาบ้างเพื่อให้รู้ว่าไม่มีผู้บริหารผู้ปกครองประเทศที่ไหนในโลกที่มีแต่การฆ่ากันเป็นรายวันเหมือนเมืองไทยเรา
ภาคใต้เป็นเมืองที่โชคดีมาก คือจะไม่เหงาเพราะแต่ละวันนั้น เราจะมีคนให้ถูกฆ่าอยู่เสมอ ในขณะที่คนที่เป็นเจ้าหน้าที่บ้านเมืองก็จะถือปืนเดินเล่นกันไปตั้งแต่เช้าจนค่ำให้วันหนึ่งผ่านไปเพื่อรอฟังข่าวในวันรุ่งขึ้นว่าจะมีการฆ่าที่ไหนต่อไปอีก
ในสมัยก่อนที่จะมีรัฐบาลชุดปัจจุบันนี้ขึ้นมาส้รางความชั่วร้ายนานาประการแก่ประเทศชาติและผู้คนที่กล่าวมานี้ 3 จังหวัดภาคใต้เคยมีปัญหาดังกล่าวมาแล้วหลายหนหลายครั้งแต่เจ้าบ้านผ่านเมืองหรือคนที่มีอำนาจหน้าที่สมัยนั้นซึ่งเป็นยุคที่คนไทยมีสติปัญญายังมีตัวตนอยู่ ก็จัดการแก้ไขให้เรื่องต่างๆ จบไปอย่างไมมีปัญหาอะไรมาก หรืออาจจะเป็นเพราะสมัยนั้นคนที่มาปกครองบ้านเมืองจะไม่ใช่อ้ายงั่ง หรือเด็กอมมือที่ฆ่าคนเพื่อสร้างความสุขความเจริญให้แก่ตัวเองอย่างทุกวันนี้
เพราะฉะนั้น บ้านเมืองในตอนนี้ ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยเรื่องรกหู ชั่วช้าน่าอนาถไปทุกอย่างทุกเรื่อง ก็มีคนพูดกันไปอีกเสียงหนึ่งว่าถ้าบ้านเมืองดำเนินไปอย่างนี้ และปล่อยกันไปอย่างนี้แล้วจะอยู่กันอย่างไร?
เอาแต่เพียงว่าจะอยู่กันอย่างไรเท่านั้นพอ
แต่เรื่องความสุขความเจริญเราไม่ต้องพูดถึงกัน
หรืออาจจะต้องพูดหรือต้องตอบกันตรงๆ ก็คือ เราจะอยู่กันต่อไปโดยการฆ่ากันต่อไปเพราะตราบใดที่เรายังมีเมืองไทย เราก็ต้องมีพวกอ้ายงั่งเหล่านี้ขึ้นมามีอำนาจในบ้านเมืองต่อไปอีก เพราะเท่าที่รู้กันเต็มอกก็คือการที่พวกมันมีเงินเนื่องจากมันเอาชาติเอาประเทศไปขายพอที่จะนำมาซื้อคะแนนเสียงจากประชาชนคนทั่วประเทศได้อย่างที่มันทำมาแล้ว
หรืออาจจะยืนยันได้อย่างไม่มีทางผิดว่า การแก้ปัญหาเมืองไทยหรือปัญหาประเทศชาติที่จะเกิดขึ้นต่อไปตราบที่ทุกคนจะต้องมีชีวิตอยู่ เฉพาะอย่างยิ่งอยู่ในกำมือหรือภายใต้การปกครองของผู้มีอำนาจในยุคนี้ก็คือการฆ่ากันต่อไปเป็นลำดับ
การแก้ปัญหาอย่างอื่นหรือทางอื่นจะไม่มี เพราะผู้ปกครองบ้านเมืองหรือผู้มีอำนาจของเรานั้น ส่วนมากเต็มไปด้วยเด็กอมมือหรืออ้ายงั่งทั้งนั้น
คนพวกนี้ทุกคนจะได้รับการขนานนามว่านักการเมือง ฯพณฯ แล้วแต่ใครจะชั่วมากชั่วน้อยกว่ากัน สันดานหรือคุณธรรมที่คนพวกนี้มีอยู่ก็คือ การโกหกพกลมปลิ้นปล้อนสับปลับ ไม่มียางอาย ทำชั่วด้วยประการต่างๆ ได้ทุกเวลา ทั้งในที่ลับและในที่แจ้ง ภารกิจทั้งหมดที่จะต้องทำประจำหรือทำให้ได้ก็คือการปล้นชาติ การขายชาติ การทำลายผู้คนที่ขัดขวางการกระทำชั่วต่างๆ ที่กล่าวมาทั้งหมดหรือเกิดรู้ทันการกระทำความเลวร้ายเหล่านั้นมากเกินไป
และที่สำคัญที่สุดก็คือ คนพวกนี้ทำอะไรอื่นไม่ได้นอกจากฆ่าคนอย่างที่เคยทำมาแล้ว
เพราะการแก้ปัญหาวิธีอื่นจะทำอะไรไม่ได้ก็่ตาม มีคนบอกกล่าวว่าปัญหาที่ทุกอย่างดูเหมือนจะเลวมากตามความจริง เพราะเป็นระยะเวลาที่นายกรัฐมนตรีหรือหัวหน้าคณะโจรที่มีอำนาจไม่ได้อยู่ในประเทศ เพราะต้องการเว้นวรรคทางการเมืองซึ่งไม่เคยมีใครในเมืองไทยหรือในประเทศใดเคยปฏิบัติมาก่อน
พรรคพวกคนหนึ่งซึ่งในพรรครัฐบาลปัจจุบัน ตอบอย่างไม่มีเสียงว่าการที่ปัญหามันเกิดขึ้นวุ่นวายอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ เพราะนายกรัฐมนตรีเดินทางไปพักผ่อนต่างประเทศ ไม่ได้อยู่ดูแลบ้านเมือง แต่มอบให้พรรคพวกคนหนึ่งซึ่งมีความสามารถอย่างสูงในการแก้ตัวหรือหลบปัญหาทุกประการ
“มันเป็นเพราะนายกฯ ท่านเว้นวรรค....สมาชิกพรรครายนั้นพูดออกมาด้วยเสียงพึมพำ คุณก็จะเห็นได้ชัดว่าทุกอย่างมันเกิดขึ้นทั้งสิ้น เช่น ปัญหายาเสพติดก็กลับมาอีก ปัญหาการคอร์รัปชัน ปัญหาอาชญากรรม และปัญหาอื่นๆ มันก็กลับมาทั้งนั้น เพราะท่านเว้นวรรคนี่แหละ”
ก็ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริง แต่ความจริงการแก้ตัวเหล่านั้น เป็นการแก้ตัวที่มดเท็จและหน้าด้านที่สุดที่คนไทยทุกคนจะรู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องนายกรัฐมนตรีไม่อยู่ในประเทศหรือไปเที่ยวเสนอขายสินค้ากับผู้นำประเทศต่างๆ ตามมีตามเกิด แต่มันเป็นเพราะว่าเรื่องของมันเป็นมาตั้งแต่เมื่อพวกอ้ายงั่งพวกนั้นยังอยู่ในประเทศ เตรียมตัวเตรียมการเอาทรัพย์สินของประเทศไปขายให้ต่างชาติ
เมื่อสมัย 60 กว่าปีก่อน เมืองไทยยังเล็ก เพราะประชากรทั่วประเทศไม่มากกว่า 14 ล้านคนเป็นอย่างสูง นอกนั้นเป็นป่าเป็นดงเมื่อเทียบกับคนที่มีอยู่ในระยะนั้นซึ่งก็นับว่าน้อยมาก คนไทยไม่ต้องแย่งกันกินไม่ต้องแย่งกันใช้ คนไทยไม่มีอะไรจะต้องคิดไม่ต้องวิตก ไม่ต้องวิ่งเต้นกอบโกยอะไรทั้งสิ้น นักเลงโบราณของคนไทยสมัยนั้นถึงกับบรรยายไว้ว่า “อยากกินอะไรก็ออกหา ในน้ำมีปลาในนามีข้าว” ซึ่งปัจจุบันนี้จะคิดแบบนั้นหรือยึดถือแบบนั้นไม่ได้ ตรงข้ามบ้านเมืองเราแคบลง เพราะผู้คนพลเมืองจะมากยิ่งขึ้น ทุกอย่างที่จะต้องกินต้องใช้ก็มากขึ้นหรือพูดกันอย่างหลับหูหลับตาก็คือปัญหาของบ้านเมือง และผู้คนจะมีมากยิ่งมากขึ้นในแต่ละวันแต่ละเดือน
ปัญหาจึงจะต้องอยู่ที่ว่าเราจะทำยังไงกันต่อไปกับปัญหาที่ว่านั้นจะต้องมาถึง?
เพราะปัญหาที่เกิดขึ้นมาแล้ว ซึ่งจะไม่มีอ้ายงั่งที่ไหนสามารถจะแก้ไขมันได้นอกจากการโกหกและกะล่อนไปในแต่ละวันอย่างที่เป็นอยู่ในขณะนี้
ปัญหาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่มีอยู่ในขณะนี้และที่มันจะยังเป็นมรดกตกทอดแก่คนไทยต่อไปอีกไม่ว่าจะมีใครสามารถที่จะแก้ไขเปลี่ยนแปลงมันได้มีอยู่ 4 ปัญหา ปัญหาเหล่านั้นคือ (1) จำนวนประชากรของไทยจะเกิดมากขึ้น (2) ความยากจนของประชาชนที่เพิ่มขึ้นมากนั้นยังจะจนอย่างหนักต่อไป (3) ปัญหานักการเมืองคอร์รัปชันและการขายชาติของนักการเมืองของไทย (4) ปัญหาการขายชาติโดยใช้วิธีการปกครองและโง่เขลาอหังการเพื่อหาทางหมุนเงินงบประมาณจากสถานการณ์ที่เรียกว่า การก่อการร้ายมาสร้างความร่ำรวยให้แก่ตัวเอง และครอบครัว เช่น ปัญหา 3 จังหวัดภาคใต้ที่ดำเนินมานานถึง 3 ปีโดยไม่มีทางแก้ไขหรือปกปิดไม่ว่าคนไทยส่วนหนึ่งจะต้องตายสังเวยความบัดซบของนักการเมืองไทยทุกวัน
ปัญหาเหล่านี้จะเป็นปัญหาที่จะไม่มีใครปฏิเสธใดๆ ได้ ไม่ว่าใครจะเว้นวรรคทางการเมืองหรือออกเดินทางไปซื้อขายประเทศชาติที่ไหนอย่างที่มีเหตุการณ์ต่างๆ เกิดขึ้นในขณะนี้ไม่ว่าจะมีเงินเป็นแสนเป็นล้านหรือ 73,000 ล้าน หรือเป็นผู้บริหารบ้านเมืองก็เถอะ จะไม่มีสติปัญญาอะไรมากไปกว่าพวกอ้ายงั่งทั้งหลายทั้งปวงที่แก้ไขปัญหาการก่อการร้ายเสียเงินเสียทองเป็นหลายๆร้อยล้านพันล้านมาแล้วไม่ได้สติอะไร มีทางเดียวก็คือเราจะต้องฆ่ากันต่อไปอย่างที่เคยทำมาแล้วและจับมือใครดมไม่ได้
ทางออกสำหรับนักการเมืองไทยในอนาคตจึงมีอยู่เพียงทางเดียวคือต้องฆ่ากันต่อไป
เพราะว่านักการเมืองไทยไม่มีอะไรมาก มีเพียงขี้กับไส้เท่านั้น
อย่างอื่นจะไปหวังอะไรไม่ได้เด็ดขาด!!
ตามปกติในรัฐบาลก่อนนั้น เราจะฆ่ากันมาเป็นประจำปีๆ ละหลายๆ พันศพ แต่ในรัฐบาลปัจจุบันนี้ เราจะฆ่ากันเป็นรายวันทุกวันไปตลอดหลายปีติดต่อกันมา
และก็ไม่มีใครรู้ใครเห็นด้วยว่าเกิดอะไรหรือไม่เกิดอะไรขึ้นด้วย
ทางด้านคนอุ้มหรือยิงเปรี้ยงๆ เป็นว่าเล่นนั้นก็จะได้รับความดีความชอบ ทั้งเงิน ความรักและเกียรติยศจากเจ้านายเหนือหัวต่อไป
หรือถ้ามีคนรู้เห็นก็เป็นเรื่องส่วนบุคคลไม่มีใครสนใจใคร
ลาภยศและความสำเร็จก็สามารถจะได้กันมาเพราะการฆ่านั้น
เป็นสิทธิของคนไทยทุกคนที่มีเงินมากพอที่จะลงไปซื้อเสียงเลือกตั้งเข้ามากินบ้านกินเมืองได้ และสามารถฆ่าคนอย่างถาวรได้ตามใจชอบทุกเวลาทุกโอกาส
ประเทศไทยเป็นประเทศที่ปกครองโดยระบอบประชาธิปไตยที่มีการฆ่าประชาชนของเจ้าหน้าที่เป็นองค์ประกอบ ทุกคนมีสิทธิเสรีภาพเท่าเทียมกัน แต่ถ้าใครเป็นข้าราชการที่มีความสามารถในการฆ่าก็หาเรื่องฆ่าได้เสมอไป มีคนไทยเป็นจำนวนพันๆ ที่ถูกฆ่าเหมือนหมาโดยข้าราชการที่มีความรู้ความสามารถในการปกครองที่ว่านั้น
การฆ่ารายสำคัญที่ทำกันอย่างเงียบและได้ผลที่สุดหรือสร้างความร่ำรวยให้ได้มากที่สุดก็คือการฆ่าทนายความชาวมุสลิมคือ คุณสมชาย นีละไพจิตร ที่เจ้าหน้าที่ตำรวจนักฆ่าที่มีความสามารถเป็นร้อยๆ คนรุมกันอุ้มเอาไปฆ่ากลางเมืองในประมาณสองสามปีมาแล้วนั่นรายหนึ่ง เป็นตัวอย่างอันดีและเด่นชัดมาก ไม่มีใครมีความผิดในฐานะฆ่าคน หรือใช้อำนาจหน้าที่ผิดกฎหมาย เพราะนอกจากเจ้าหน้าที่ราชการที่เป็นนักฆ่าใครต่อใครตามความประสงค์ของเจ้านายหรือตามคำสั่งของทางราชการ เพื่อสร้างความเจริญก้าวหน้าในราชการแล้ว ยังจะได้รับการตอบแทนจากเจ้านายหรือทั้งทางตรงและทางอ้อมจากผู้มีอำนาจในบ้านเมืองด้วย เฉพาะเจ้านายผู้ใช้งาน
เพราะฉะนั้นประเทศไทยหรือสังคม นอกจากเราจะมีตัวบทกฎหมาย มีธรรมหรือมีศาสนาเป็นที่เคารพนับถือ แต่ในขณะเดียวกันเราก็จะเห็นการเหยียบย่ำทำลายกฎหมายและเอากฎหมายมาหาเลี้ยงตัวเอง และครอบครัวอย่างเป็นสุขสำราญไปพร้อมๆ กันด้วย
เพราะฉะนั้น 3 จังหวัดภาคใต้ของเราจึงได้มีการฆ่ารายวันอย่างติดต่อกันมานานแล้ว และก็เชื่อว่าจะมีการฆ่ากันอีกต่อไปเรื่อยๆ เป็นรายวัน จะฆ่ากันทั้งผู้หญิงผู้ชาย โดยไม่มีใครสามารถหยุดยั้งหรือแก้ไขปัญหานี้ได้
และเพื่อประกาศให้รู้กันว่าการเกิดมาเป็นคนไทยนั้น การฆ่าเป็นงานที่สนุกสนานที่สุดที่มีคนไทยพวกหนึ่งเกิดมาเพื่อให้ถูกฆ่าได้ไม่มีวันสิ้นสุด และในขณะเดียวนักฆ่าคนของเราทุกคนก็จะพากันประกาศถึงความเลวของคนที่ฆ่า เขาจะไม่ทำอะไร ไม่คิดร้อนคิดหนาวอะไรทั้งสิ้น ใครจะเป็นอะไรหรือจะตายอย่างไรเขาก็จะเพียงบอกกล่าวชาวบ้านเป็นครั้งเป็นคราวหรือไม่ก็จะจัดส่งเจ้าหน้าที่บ้านเมืองที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรไปเดินตามถนนสายต่างๆ ใน 3 จังหวัดภาคใต้ไปๆ มาๆ เพื่อการบริหารร่างกายตามปกติของลูกผู้ชายไทยตามปกติเท่านั้น จะไม่รู้เรื่องไม่รู้ราว หรือไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรมากไปกว่านั้นหรือไม่ก็จะบ่นพึมพำหรือโวยวายออกมาบ้างเพื่อให้รู้ว่าไม่มีผู้บริหารผู้ปกครองประเทศที่ไหนในโลกที่มีแต่การฆ่ากันเป็นรายวันเหมือนเมืองไทยเรา
ภาคใต้เป็นเมืองที่โชคดีมาก คือจะไม่เหงาเพราะแต่ละวันนั้น เราจะมีคนให้ถูกฆ่าอยู่เสมอ ในขณะที่คนที่เป็นเจ้าหน้าที่บ้านเมืองก็จะถือปืนเดินเล่นกันไปตั้งแต่เช้าจนค่ำให้วันหนึ่งผ่านไปเพื่อรอฟังข่าวในวันรุ่งขึ้นว่าจะมีการฆ่าที่ไหนต่อไปอีก
ในสมัยก่อนที่จะมีรัฐบาลชุดปัจจุบันนี้ขึ้นมาส้รางความชั่วร้ายนานาประการแก่ประเทศชาติและผู้คนที่กล่าวมานี้ 3 จังหวัดภาคใต้เคยมีปัญหาดังกล่าวมาแล้วหลายหนหลายครั้งแต่เจ้าบ้านผ่านเมืองหรือคนที่มีอำนาจหน้าที่สมัยนั้นซึ่งเป็นยุคที่คนไทยมีสติปัญญายังมีตัวตนอยู่ ก็จัดการแก้ไขให้เรื่องต่างๆ จบไปอย่างไมมีปัญหาอะไรมาก หรืออาจจะเป็นเพราะสมัยนั้นคนที่มาปกครองบ้านเมืองจะไม่ใช่อ้ายงั่ง หรือเด็กอมมือที่ฆ่าคนเพื่อสร้างความสุขความเจริญให้แก่ตัวเองอย่างทุกวันนี้
เพราะฉะนั้น บ้านเมืองในตอนนี้ ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยเรื่องรกหู ชั่วช้าน่าอนาถไปทุกอย่างทุกเรื่อง ก็มีคนพูดกันไปอีกเสียงหนึ่งว่าถ้าบ้านเมืองดำเนินไปอย่างนี้ และปล่อยกันไปอย่างนี้แล้วจะอยู่กันอย่างไร?
เอาแต่เพียงว่าจะอยู่กันอย่างไรเท่านั้นพอ
แต่เรื่องความสุขความเจริญเราไม่ต้องพูดถึงกัน
หรืออาจจะต้องพูดหรือต้องตอบกันตรงๆ ก็คือ เราจะอยู่กันต่อไปโดยการฆ่ากันต่อไปเพราะตราบใดที่เรายังมีเมืองไทย เราก็ต้องมีพวกอ้ายงั่งเหล่านี้ขึ้นมามีอำนาจในบ้านเมืองต่อไปอีก เพราะเท่าที่รู้กันเต็มอกก็คือการที่พวกมันมีเงินเนื่องจากมันเอาชาติเอาประเทศไปขายพอที่จะนำมาซื้อคะแนนเสียงจากประชาชนคนทั่วประเทศได้อย่างที่มันทำมาแล้ว
หรืออาจจะยืนยันได้อย่างไม่มีทางผิดว่า การแก้ปัญหาเมืองไทยหรือปัญหาประเทศชาติที่จะเกิดขึ้นต่อไปตราบที่ทุกคนจะต้องมีชีวิตอยู่ เฉพาะอย่างยิ่งอยู่ในกำมือหรือภายใต้การปกครองของผู้มีอำนาจในยุคนี้ก็คือการฆ่ากันต่อไปเป็นลำดับ
การแก้ปัญหาอย่างอื่นหรือทางอื่นจะไม่มี เพราะผู้ปกครองบ้านเมืองหรือผู้มีอำนาจของเรานั้น ส่วนมากเต็มไปด้วยเด็กอมมือหรืออ้ายงั่งทั้งนั้น
คนพวกนี้ทุกคนจะได้รับการขนานนามว่านักการเมือง ฯพณฯ แล้วแต่ใครจะชั่วมากชั่วน้อยกว่ากัน สันดานหรือคุณธรรมที่คนพวกนี้มีอยู่ก็คือ การโกหกพกลมปลิ้นปล้อนสับปลับ ไม่มียางอาย ทำชั่วด้วยประการต่างๆ ได้ทุกเวลา ทั้งในที่ลับและในที่แจ้ง ภารกิจทั้งหมดที่จะต้องทำประจำหรือทำให้ได้ก็คือการปล้นชาติ การขายชาติ การทำลายผู้คนที่ขัดขวางการกระทำชั่วต่างๆ ที่กล่าวมาทั้งหมดหรือเกิดรู้ทันการกระทำความเลวร้ายเหล่านั้นมากเกินไป
และที่สำคัญที่สุดก็คือ คนพวกนี้ทำอะไรอื่นไม่ได้นอกจากฆ่าคนอย่างที่เคยทำมาแล้ว
เพราะการแก้ปัญหาวิธีอื่นจะทำอะไรไม่ได้ก็่ตาม มีคนบอกกล่าวว่าปัญหาที่ทุกอย่างดูเหมือนจะเลวมากตามความจริง เพราะเป็นระยะเวลาที่นายกรัฐมนตรีหรือหัวหน้าคณะโจรที่มีอำนาจไม่ได้อยู่ในประเทศ เพราะต้องการเว้นวรรคทางการเมืองซึ่งไม่เคยมีใครในเมืองไทยหรือในประเทศใดเคยปฏิบัติมาก่อน
พรรคพวกคนหนึ่งซึ่งในพรรครัฐบาลปัจจุบัน ตอบอย่างไม่มีเสียงว่าการที่ปัญหามันเกิดขึ้นวุ่นวายอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ เพราะนายกรัฐมนตรีเดินทางไปพักผ่อนต่างประเทศ ไม่ได้อยู่ดูแลบ้านเมือง แต่มอบให้พรรคพวกคนหนึ่งซึ่งมีความสามารถอย่างสูงในการแก้ตัวหรือหลบปัญหาทุกประการ
“มันเป็นเพราะนายกฯ ท่านเว้นวรรค....สมาชิกพรรครายนั้นพูดออกมาด้วยเสียงพึมพำ คุณก็จะเห็นได้ชัดว่าทุกอย่างมันเกิดขึ้นทั้งสิ้น เช่น ปัญหายาเสพติดก็กลับมาอีก ปัญหาการคอร์รัปชัน ปัญหาอาชญากรรม และปัญหาอื่นๆ มันก็กลับมาทั้งนั้น เพราะท่านเว้นวรรคนี่แหละ”
ก็ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริง แต่ความจริงการแก้ตัวเหล่านั้น เป็นการแก้ตัวที่มดเท็จและหน้าด้านที่สุดที่คนไทยทุกคนจะรู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องนายกรัฐมนตรีไม่อยู่ในประเทศหรือไปเที่ยวเสนอขายสินค้ากับผู้นำประเทศต่างๆ ตามมีตามเกิด แต่มันเป็นเพราะว่าเรื่องของมันเป็นมาตั้งแต่เมื่อพวกอ้ายงั่งพวกนั้นยังอยู่ในประเทศ เตรียมตัวเตรียมการเอาทรัพย์สินของประเทศไปขายให้ต่างชาติ
เมื่อสมัย 60 กว่าปีก่อน เมืองไทยยังเล็ก เพราะประชากรทั่วประเทศไม่มากกว่า 14 ล้านคนเป็นอย่างสูง นอกนั้นเป็นป่าเป็นดงเมื่อเทียบกับคนที่มีอยู่ในระยะนั้นซึ่งก็นับว่าน้อยมาก คนไทยไม่ต้องแย่งกันกินไม่ต้องแย่งกันใช้ คนไทยไม่มีอะไรจะต้องคิดไม่ต้องวิตก ไม่ต้องวิ่งเต้นกอบโกยอะไรทั้งสิ้น นักเลงโบราณของคนไทยสมัยนั้นถึงกับบรรยายไว้ว่า “อยากกินอะไรก็ออกหา ในน้ำมีปลาในนามีข้าว” ซึ่งปัจจุบันนี้จะคิดแบบนั้นหรือยึดถือแบบนั้นไม่ได้ ตรงข้ามบ้านเมืองเราแคบลง เพราะผู้คนพลเมืองจะมากยิ่งขึ้น ทุกอย่างที่จะต้องกินต้องใช้ก็มากขึ้นหรือพูดกันอย่างหลับหูหลับตาก็คือปัญหาของบ้านเมือง และผู้คนจะมีมากยิ่งมากขึ้นในแต่ละวันแต่ละเดือน
ปัญหาจึงจะต้องอยู่ที่ว่าเราจะทำยังไงกันต่อไปกับปัญหาที่ว่านั้นจะต้องมาถึง?
เพราะปัญหาที่เกิดขึ้นมาแล้ว ซึ่งจะไม่มีอ้ายงั่งที่ไหนสามารถจะแก้ไขมันได้นอกจากการโกหกและกะล่อนไปในแต่ละวันอย่างที่เป็นอยู่ในขณะนี้
ปัญหาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่มีอยู่ในขณะนี้และที่มันจะยังเป็นมรดกตกทอดแก่คนไทยต่อไปอีกไม่ว่าจะมีใครสามารถที่จะแก้ไขเปลี่ยนแปลงมันได้มีอยู่ 4 ปัญหา ปัญหาเหล่านั้นคือ (1) จำนวนประชากรของไทยจะเกิดมากขึ้น (2) ความยากจนของประชาชนที่เพิ่มขึ้นมากนั้นยังจะจนอย่างหนักต่อไป (3) ปัญหานักการเมืองคอร์รัปชันและการขายชาติของนักการเมืองของไทย (4) ปัญหาการขายชาติโดยใช้วิธีการปกครองและโง่เขลาอหังการเพื่อหาทางหมุนเงินงบประมาณจากสถานการณ์ที่เรียกว่า การก่อการร้ายมาสร้างความร่ำรวยให้แก่ตัวเอง และครอบครัว เช่น ปัญหา 3 จังหวัดภาคใต้ที่ดำเนินมานานถึง 3 ปีโดยไม่มีทางแก้ไขหรือปกปิดไม่ว่าคนไทยส่วนหนึ่งจะต้องตายสังเวยความบัดซบของนักการเมืองไทยทุกวัน
ปัญหาเหล่านี้จะเป็นปัญหาที่จะไม่มีใครปฏิเสธใดๆ ได้ ไม่ว่าใครจะเว้นวรรคทางการเมืองหรือออกเดินทางไปซื้อขายประเทศชาติที่ไหนอย่างที่มีเหตุการณ์ต่างๆ เกิดขึ้นในขณะนี้ไม่ว่าจะมีเงินเป็นแสนเป็นล้านหรือ 73,000 ล้าน หรือเป็นผู้บริหารบ้านเมืองก็เถอะ จะไม่มีสติปัญญาอะไรมากไปกว่าพวกอ้ายงั่งทั้งหลายทั้งปวงที่แก้ไขปัญหาการก่อการร้ายเสียเงินเสียทองเป็นหลายๆร้อยล้านพันล้านมาแล้วไม่ได้สติอะไร มีทางเดียวก็คือเราจะต้องฆ่ากันต่อไปอย่างที่เคยทำมาแล้วและจับมือใครดมไม่ได้
ทางออกสำหรับนักการเมืองไทยในอนาคตจึงมีอยู่เพียงทางเดียวคือต้องฆ่ากันต่อไป
เพราะว่านักการเมืองไทยไม่มีอะไรมาก มีเพียงขี้กับไส้เท่านั้น
อย่างอื่นจะไปหวังอะไรไม่ได้เด็ดขาด!!