คราวที่แล้วเขียนเรื่องราวการเดินทางไปเยอรมันอีกครั้งหนึ่ง ก็มีท่านผู้อ่านหลายท่านกรุณาแนะนำเรื่องแผ่นซีดีราคาถูก ประเภทลดราคากระหน่ำมีขายเยอะแยะตามเมืองต่างๆ เหลือแผ่นละออยโรเศษ ซึ่งก็ดีนะครับที่ช่วยแนะนำ เพราะไอ้ที่ผมไปดูมาหลายๆ เมืองมันก็มีแบบนั้นเหมือนกัน...
แหม คุณเอ๋ย คนที่บ้าช็อปแผ่นน่ะ ผมว่ามันเหมือนกันทุกคนละครับที่เห็นป้ายเซลส์ปุ๊ป ก็ต้องแว่บเข้าไปดูอยู่แล้วละ คงไม่มีคนที่ไหนอยากจะไปซื้อของแพงหรอกน่า
เพียงแต่อยากจะบอกว่า ไอ้ที่ลดๆ กันอยู่นั้น ส่วนใหญ่จะเป็นเพลงดิสโก้ตกยุค เพลงประเภท คลับ แดนซ์ หรือพวกรีมิกซ์ ไม่งั้นก็ไพล่เป็นงานประเภท คัฟเวอร์ ของเขามาอีกที ถ้าเป็นงานประเภทร็อก ก็เป็นร็อกแบบขยะเต็มแก่ หรือเป็นอัลเทอร์แบบที่เมืองไทยก็ชอบลดราคากันนักแล ซึ่งเมืองไทยแถวสะพานเหล็กหรือแถวแมงป่อง หรือร้านใหญ่ๆ ที่กรุงเทพก็มีเหมือนกัน
ขอโทษนะครับ...อัลบั้มสังกัดพวกนี้ที่เอามาลดนี่ ซื้อที่เมืองไทยก็ยังถูกกว่าอยู่ดี
ถ้าเป้าหมายของผมคือไปซื้อแผ่นพวกนี้ ไม่ใช่แผ่นคลาสสิก ซึ่งเมืองไทยหาไม่ได้นั้น ผมก็คงร้องแรกแหกกระเชอบอกท่านกันไปหมดแล้วละครับว่า อู๊ยยย น่าซื้อ ต้องไปซื้อ...แต่นี่ถ้าเมืองไทยมี ซื้อที่ไทยได้ ก็บอกได้เลยว่าซื้อที่เมืองไทยดีกว่า
แต่ก็นั่นแหล่ะครับ ยังไงๆ ก็ต้องขอขอบพระคุณท่านที่กรุณาแนะนำเข้ามา... เพียงแต่ข้อมูลมันก็ต้องดูกันหน่อยว่า แนะนำแล้วมีประโยชน์กับคนอ่านหรือเปล่า…เนื้อที่มันมีจำกัดนะครับ บางข้อมูลมันก็ต้องเลือกกันหน่อย ไม่ใช่นึกร้อนวิชาอยากจะโชว์ว่าข้าแน่ ไพล่ไปทำยัดมันทุกอย่างจนทำให้คอลัมน์สั้นๆ กลายเป็นนวนิยายขนาดยาวนั่นมันก็ออกจะตลกดีแท้
ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้น ผมว่าหลายท่านที่มีข้อมูลก็น่าจะทำเว็บไซต์แนะนำกันเป็นเรื่องเป็นราวไปเสียเลย ผมจะได้ทำตัวเป็นเปรตขอส่วนบุญเสียหน่อยนะครับ(อิอิอิอิ)
*****
เมื่อคราวที่แล้วทิ้งท้ายและยืนยันเอาไว้ว่า ตอนนี้เยอรมันไม่ใช่สวรรค์ของนักช็อปแผ่น โดยเฉพาะเพลงคลาสสิกอีกต่อไปแล้ว...พูดอีกครั้งก็ยังคงเหมือนเดิม แต่ก็ทิ้งเอาไว้ด้วยว่า แต่กระนั้นก็มีอะไรหลายอย่างที่ทดแทนชนิดที่ว่า ถ้าคุณเป็นนักฟังเพลงแล้วมีเครื่องเล่นแผ่นเสียงอยู่กับบ้านซักเครื่องหนึ่งละก็...นี่คือสวรรค์ละครับ
ผมเคยเขียนไปหลายครั้งแล้วว่า แนวโน้มของการเล่นแผ่นเสียงหรือการกลับมาของแผ่นไวนิลนั้นเป็นเรื่องจริง เพราะฉะนั้นที่เคยบอกให้ใครเตรียมเอาเครื่องเก่าเก็บของคุณปู่ หรือ คุณพ่อ มาปัดฝุ่นหรือปรับปรุงเพื่อให้ใช้การๆได้ก็สมควรจะทำ เพราะ แผ่นเสียงตอนนี้ที่เมืองไทยราคาก็ถูกกว่า แถมเสียงพลิ้วกว่า หวานกว่าเสียด้วยซิ
ที่ต้องบอกว่าเป็นสวรรค์ก็เพราะแผ่นเสียงที่เยอรมันที่เป็นมือสองนะครับราคาโคตรถูก ตกแผ่นละออยโรกว่าๆ แถมสภาพก็อยู่ในขั้นที่เรียกว่า Mint ส่องแสงกันให้เห็นความวาววับรอยลงเข็ม รอยขูดขีดที่อาจจะทำให้คุณภาพเสียงย่ำแย่นั้นไม่มีเลย ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นสินค้าเกรดเอทั้งนั้น
คิดดูว่าแผ่นของ วลาดิเมียร์ ฮอโรวิทซ์ เซ็ตใหญ่ที่เล่นในช่วงสุดท้ายของชีวิตเขานั้นผมซื้อได้ในราคาแผ่นละออยโรเท่านั้น ไม่นับงานของ รูบินสไตน์ที่เล่นเพลงของโชแปง ออกในสังกัด อาร์ซีเอ ก็แผ่นละออยโรเหมือนกัน...ออยโรละ 50 บาท ก็ต้องถือว่า ถูกเหลือเกิน
ความจริง แผ่นของรูบินสไตน์นั้นตอนนี้มีการทรานเฟอร์และรีมาสเตอร์เป็นซีดีเรียบร้อยแล้ว แต่เมื่อมีเวลาเอามาฟังเทียบกัน ผมก็ว่าแผ่นเสียงมันยังเจ๋งกว่าอยู่ดี ความพลิ้ว ความล่องลอยของตัวโน้ตนั้นแผ่นเสียงออกจะเหนือกว่า แต่ทว่าความสงัดที่ไม่มีอะไรมากร๊อบแกร็บให้เสียวรูหูเล่น ซีดีนั้นเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด
ของแบบนี้มันลางเนื้อชอบลางยานะครับ ส่วนผมมีทั้งสองแบบแล้วแต่ความสะดวกว่าตอนนั้นแบบไหนจะรับใช้ความต้องการของตัวเองได้มากกว่ากัน
ความจริงแล้วแผ่นพวกนี้ไปซื้อตามร้านที่เขาขายแผ่นลองเพลย์มือสองก็ไม่เลวอยู่ ราคาก็ตก 3-4 ออยโร แต่หวานใจของผมซึ่งอยู่ที่เยอรมันมาก็หลายปี เธอบอกว่าให้รอหน่อย โดยเฉพาะช่วงหน้าร้อนนี่เป็นช่วงที่จะมีตลาดฟรีมาร์เก็ต หรือเปิดท้ายขายของแบบที่บ้านเราเคยฮิตกันอยู่ ฟรีมาร์เก็ตพวกนี้จะมีแหล่งใหญ่ๆ อยู่ตามลานจอดรถครับ ความใหญ่ของตลาดนั้นขึ้นอยู่กับความนิยมของคนเอาของมาลง เธอบอกให้ไปลองดูตรงนั้นก่อน ต่อรองก็ได้ คุณภาพก็ดี ตัวเธอเองเป็นนักศึกษาอยู่ที่โน่นก็ซื้อของหลายอย่างเข้าบ้านโดยอาศัยการช็อปที่ตลาดนี่เหมือนกัน
โดยเฉพาะแผ่นเสียงมือสองนั้น เธอบอกครับว่ามีกันบานชนิดเลือกกันทั้งวันก็ไม่หมด
วันเสาร์...เธอรีบปลุกผมขึ้นมาตั้งแต่เช้า...เช้านี่หมายถึง 7 โมงนะครับ กระซิบข้างหูผมบอกว่าให้ลุกๆ เตรียมตัวไปได้แล้ว เพราะของเขาจะเริ่มมาขายกันแบบนี้แหล่ะ บ่ายๆ เขาก็เก็บของ เพราะจะไปเที่ยวกัน ไอ้เราก็โอเค เอาเลย พอเดินลงไปปุ๊ป ต้องบอกว่าแม่เจ้าโว้ย...
คือสินค้าที่มาขายพวกเครื่องถ้วยโถโอชามนั้นก็มีอยู่มาก เสื้อผ้าเก่าๆ สวยๆ ก็มี หวานใจผมเขาก็เดินเลือกไปตามสไตล์ ไอ้เราก็เดินดุ่ยๆ เพราะใช้เวลามองไม่นานนักก็เจอเป้าหมายที่เราต้องการจะซื้อแล้วครับ...
แผ่นพวกนี้ถูกเอามาเรียงและกองๆ กันไว้ ราคาก็แปะกันเอาไว้แล้วด้วย แต่จะต่อรองก็สามารถทำได้ตามสะดวก ผมเนี่ยเห็นแล้วอารามตะกรามเจอแผ่นไหนก็หยิบ หยิบไปหยิบมามือแทบหงิก เพราะแผ่นนึงก็หนักไม่ใช่เล่น ผมเดินอยู่สามสี่ชั่วโมงนี่ตัวแอ่นเลยครับ นับๆไปก็จ่ายไปราวๆ 40 ออยโร ได้แผ่นมา 50 แผ่น
ความจริงไม่ตั้งใจจะซื้อเยอะขนาดนั้น ถ้าบังเอิญไม่ได้ไปเจอแผ่นเพลงร็อกรุ่นที่เราเริ่มหัดฟังเพลง...พูดง่ายๆ ก็รุ่นฟังเทปผียี่ห้อพีค็อกกับโฟร์แทร็กนั่นแหล่ะครับ โอ้โห ผมไปเจออัลบั้มรุ่นนั้นบานทีเดียว
ก็นึกขึ้นมาได้ว่าที่เยอรมันนั้นเป็นแผ่นดินแห่งเมตัล หรือ ฮาร์ดร็อกอยู่เหมือนกันนี่หว่า วงดนตรีร็อกเจ๋งๆ จำนวนมากก็ถูกส่งออกมาด้วยพลังไส้กรอก แถมเอกลักษณ์ของวงร็อกจากเยอรมันก็ยังมีตรงท่วงทำนองที่สวยงามอ่อนหวาน ไม่เน้นอารมณ์ไปทางบลูส์สามสี่คอร์ดอย่างพวกอเมริกันเขา ชื่อของวงดนตรีอย่าง สกอร์เปี้ยนส์ ไมเคิล เชงเกอร์ กรุ๊ป ไล่มายุคพาวเวอร์เมตัลอย่าง ฮัลโลวีน แกมม่า เรย์ ก็ล้วนแต่เป็นแนวหน้าของดนตรีร็อกในโลกนี้ทั้งนั้น อีกอย่างก็คือเยอรมันนั้นเป็นเป้าหมายในการทัวร์ของพวกวงร็อกดังๆ เพียบไปหมด
อาจจะเป็นเพราะแบบนี้กระมังครับที่ แผ่นเพลงร็อกยุค 70-80 ถึงได้มีอยู่ให้เลือกซื้อและต้องซื้อกันในราคานี้อย่างที่ปฏิเสธไม่ได้
ผมได้แผ่น ไมเคิล เชงเกอร์ สกอร์เปี้ยนส์ ซึ่งเป็นวงจากเยอรมัน ไปจนกระทั่งแผ่นร็อกระดับคลาสสิกจากชาติอื่นๆ อีกบานไม่ว่าจะเป็น ชุดที่หนึ่งและชุดที่สองของ ยูไรห์ ฮีพ (ผู้ฮึกเหิม-สำนวนพี่วิฑูรย์ วทัญญู) ดีพ เพอร์เพิล (ผู้รวดเร็วว่องไวดุจสายฟ้าฟาด - สำนวนพี่วิฑูรย์อีกเหมือนกัน) นี่ฟาดเรียบตั้งแต่ In Rock Machine Head ไปจนกระทั่ง เดอะ บีทเทิ้ลส์ มากมาย พิงค์ฟลอยด์ (ไปได้แผ่นสีขาวซึ่งเป็นแผ่นสเปเชี่ยล อีดิชั่นในชุด ดาร์ค ไซด์ มาครับ) เอซีดีซี อีก 5-6 ชุด มอเตอร์เฮด อีแอลโอ ไดร์สเตร์ต ไอร์ออน เมดเดน ฟอร์เรนจ์เนอร์ แซ็กซอนฯลฯ เก็บเรียบไม่มีเหลือ
จะว่าไปอาการเนื้อเต้นกับเพลงร็อกเหล่านี้ออกจะมีมากกว่าแผ่นเพลงคลาสสิกเสียอีก
อดจะคิดไม่ได้ว่าถ้ามีโอกาสจะต้องไปหาทางขนมาเก็บไว้อีกแน่นอน เพราะ ราคานั้นคิดออกมาเฉลี่ยแผ่นละออยโรเดียว แพงกว่าเทปผีพีค็อกที่ซื้อเมื่อสมัยก่อนแค่ 25 บาทไทยเท่านั้นเอง
ถ้าไม่เรียกว่าสวรรค์แล้วจะเรียกว่าอะไรดีละเนี่ย!!
เพราะฉะนั้นถ้าใครที่กำลังคิดจะตั้งกิจการค้าแผ่นเสียงมือสองแล้วต้องการแหล่งวัตถุดิบดีๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งแผ่นเสียงของเอลวิสนั้น ผมบอกได้คำเดียวว่าเยอรมันเหมาะมากที่จะไปโกย เพราะเท่าที่ผมเห็นแผ่นเสียงเอลวิสที่บ้านเราขายดีกันนั้น ที่นี่มีบ้านแถวราคาถูกสุดๆ เหมือนกัน..เรื่องทำมาหากินแบบนี้น่าคิดนะครับ
คนขายซึ่งชื่อ ดีเตอร์ ท่าทางเป็นนักศึกษาออกจะตกอกตกใจกับอาการเนื้อเต้นดังกล่าว จนต้องถามว่าจะซื้อไปทำไมเยอะแยะขนาดนี้ ก็เลยต้องบอกเขาว่า ผมชอบ ผมบ้า ก็ชี้ให้เขาดูว่าแผ่นพวกนี้ เราเคยฟังมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ ตอนนั้นไม่มีโอกาสเก็บดีๆ พอมาตอนนี้เจอของดีๆ ก็ต้องรีบเก็บไว้ก่อนจะไม่มีโอกาส
สุดท้ายก็บอกเขาว่าไม่ได้มาเยอรมันบ่อยๆ ถ้าพลาดก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเจอพวกนี้อีกหรือเปล่า เห็นบอกแบบนั้น ไอ้หนุ่มคนขายก็หัวเราะ ถ้ายังอยู่อีกในสัปดาห์หน้าจะขนที่บ้านที่เจ๋งๆ กว่านี้มาแบ่งกันฟัง เอาหรือเปล่า ?
ย้ำนะครับว่า เขาบอกว่า เอามาแบ่งกันฟัง คงเป็นน้ำใจประเภทเห็นคนบ้าฟังเพลงเหมือนกันนะครับ
ก็ได้แต่บอกเขาไปว่า ขอบคุณในความหวังดี แต่อาทิตย์หน้าไอจะไปที่อื่นแล้วไม่ได้มาที่โคโลญจน์ อย่างไรก็ตามถ้ามาอีก ก็จะขอไปเยี่ยมบ้านยูเสียหน่อย จะไปขอแบ่งแผ่นเจ๋งๆ มาฟัง เขาก็ว่าโอเชๆๆ
น่าประทับใจดีแท้
แหม คุณเอ๋ย คนที่บ้าช็อปแผ่นน่ะ ผมว่ามันเหมือนกันทุกคนละครับที่เห็นป้ายเซลส์ปุ๊ป ก็ต้องแว่บเข้าไปดูอยู่แล้วละ คงไม่มีคนที่ไหนอยากจะไปซื้อของแพงหรอกน่า
เพียงแต่อยากจะบอกว่า ไอ้ที่ลดๆ กันอยู่นั้น ส่วนใหญ่จะเป็นเพลงดิสโก้ตกยุค เพลงประเภท คลับ แดนซ์ หรือพวกรีมิกซ์ ไม่งั้นก็ไพล่เป็นงานประเภท คัฟเวอร์ ของเขามาอีกที ถ้าเป็นงานประเภทร็อก ก็เป็นร็อกแบบขยะเต็มแก่ หรือเป็นอัลเทอร์แบบที่เมืองไทยก็ชอบลดราคากันนักแล ซึ่งเมืองไทยแถวสะพานเหล็กหรือแถวแมงป่อง หรือร้านใหญ่ๆ ที่กรุงเทพก็มีเหมือนกัน
ขอโทษนะครับ...อัลบั้มสังกัดพวกนี้ที่เอามาลดนี่ ซื้อที่เมืองไทยก็ยังถูกกว่าอยู่ดี
ถ้าเป้าหมายของผมคือไปซื้อแผ่นพวกนี้ ไม่ใช่แผ่นคลาสสิก ซึ่งเมืองไทยหาไม่ได้นั้น ผมก็คงร้องแรกแหกกระเชอบอกท่านกันไปหมดแล้วละครับว่า อู๊ยยย น่าซื้อ ต้องไปซื้อ...แต่นี่ถ้าเมืองไทยมี ซื้อที่ไทยได้ ก็บอกได้เลยว่าซื้อที่เมืองไทยดีกว่า
แต่ก็นั่นแหล่ะครับ ยังไงๆ ก็ต้องขอขอบพระคุณท่านที่กรุณาแนะนำเข้ามา... เพียงแต่ข้อมูลมันก็ต้องดูกันหน่อยว่า แนะนำแล้วมีประโยชน์กับคนอ่านหรือเปล่า…เนื้อที่มันมีจำกัดนะครับ บางข้อมูลมันก็ต้องเลือกกันหน่อย ไม่ใช่นึกร้อนวิชาอยากจะโชว์ว่าข้าแน่ ไพล่ไปทำยัดมันทุกอย่างจนทำให้คอลัมน์สั้นๆ กลายเป็นนวนิยายขนาดยาวนั่นมันก็ออกจะตลกดีแท้
ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้น ผมว่าหลายท่านที่มีข้อมูลก็น่าจะทำเว็บไซต์แนะนำกันเป็นเรื่องเป็นราวไปเสียเลย ผมจะได้ทำตัวเป็นเปรตขอส่วนบุญเสียหน่อยนะครับ(อิอิอิอิ)
*****
เมื่อคราวที่แล้วทิ้งท้ายและยืนยันเอาไว้ว่า ตอนนี้เยอรมันไม่ใช่สวรรค์ของนักช็อปแผ่น โดยเฉพาะเพลงคลาสสิกอีกต่อไปแล้ว...พูดอีกครั้งก็ยังคงเหมือนเดิม แต่ก็ทิ้งเอาไว้ด้วยว่า แต่กระนั้นก็มีอะไรหลายอย่างที่ทดแทนชนิดที่ว่า ถ้าคุณเป็นนักฟังเพลงแล้วมีเครื่องเล่นแผ่นเสียงอยู่กับบ้านซักเครื่องหนึ่งละก็...นี่คือสวรรค์ละครับ
ผมเคยเขียนไปหลายครั้งแล้วว่า แนวโน้มของการเล่นแผ่นเสียงหรือการกลับมาของแผ่นไวนิลนั้นเป็นเรื่องจริง เพราะฉะนั้นที่เคยบอกให้ใครเตรียมเอาเครื่องเก่าเก็บของคุณปู่ หรือ คุณพ่อ มาปัดฝุ่นหรือปรับปรุงเพื่อให้ใช้การๆได้ก็สมควรจะทำ เพราะ แผ่นเสียงตอนนี้ที่เมืองไทยราคาก็ถูกกว่า แถมเสียงพลิ้วกว่า หวานกว่าเสียด้วยซิ
ที่ต้องบอกว่าเป็นสวรรค์ก็เพราะแผ่นเสียงที่เยอรมันที่เป็นมือสองนะครับราคาโคตรถูก ตกแผ่นละออยโรกว่าๆ แถมสภาพก็อยู่ในขั้นที่เรียกว่า Mint ส่องแสงกันให้เห็นความวาววับรอยลงเข็ม รอยขูดขีดที่อาจจะทำให้คุณภาพเสียงย่ำแย่นั้นไม่มีเลย ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นสินค้าเกรดเอทั้งนั้น
คิดดูว่าแผ่นของ วลาดิเมียร์ ฮอโรวิทซ์ เซ็ตใหญ่ที่เล่นในช่วงสุดท้ายของชีวิตเขานั้นผมซื้อได้ในราคาแผ่นละออยโรเท่านั้น ไม่นับงานของ รูบินสไตน์ที่เล่นเพลงของโชแปง ออกในสังกัด อาร์ซีเอ ก็แผ่นละออยโรเหมือนกัน...ออยโรละ 50 บาท ก็ต้องถือว่า ถูกเหลือเกิน
ความจริง แผ่นของรูบินสไตน์นั้นตอนนี้มีการทรานเฟอร์และรีมาสเตอร์เป็นซีดีเรียบร้อยแล้ว แต่เมื่อมีเวลาเอามาฟังเทียบกัน ผมก็ว่าแผ่นเสียงมันยังเจ๋งกว่าอยู่ดี ความพลิ้ว ความล่องลอยของตัวโน้ตนั้นแผ่นเสียงออกจะเหนือกว่า แต่ทว่าความสงัดที่ไม่มีอะไรมากร๊อบแกร็บให้เสียวรูหูเล่น ซีดีนั้นเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด
ของแบบนี้มันลางเนื้อชอบลางยานะครับ ส่วนผมมีทั้งสองแบบแล้วแต่ความสะดวกว่าตอนนั้นแบบไหนจะรับใช้ความต้องการของตัวเองได้มากกว่ากัน
ความจริงแล้วแผ่นพวกนี้ไปซื้อตามร้านที่เขาขายแผ่นลองเพลย์มือสองก็ไม่เลวอยู่ ราคาก็ตก 3-4 ออยโร แต่หวานใจของผมซึ่งอยู่ที่เยอรมันมาก็หลายปี เธอบอกว่าให้รอหน่อย โดยเฉพาะช่วงหน้าร้อนนี่เป็นช่วงที่จะมีตลาดฟรีมาร์เก็ต หรือเปิดท้ายขายของแบบที่บ้านเราเคยฮิตกันอยู่ ฟรีมาร์เก็ตพวกนี้จะมีแหล่งใหญ่ๆ อยู่ตามลานจอดรถครับ ความใหญ่ของตลาดนั้นขึ้นอยู่กับความนิยมของคนเอาของมาลง เธอบอกให้ไปลองดูตรงนั้นก่อน ต่อรองก็ได้ คุณภาพก็ดี ตัวเธอเองเป็นนักศึกษาอยู่ที่โน่นก็ซื้อของหลายอย่างเข้าบ้านโดยอาศัยการช็อปที่ตลาดนี่เหมือนกัน
โดยเฉพาะแผ่นเสียงมือสองนั้น เธอบอกครับว่ามีกันบานชนิดเลือกกันทั้งวันก็ไม่หมด
วันเสาร์...เธอรีบปลุกผมขึ้นมาตั้งแต่เช้า...เช้านี่หมายถึง 7 โมงนะครับ กระซิบข้างหูผมบอกว่าให้ลุกๆ เตรียมตัวไปได้แล้ว เพราะของเขาจะเริ่มมาขายกันแบบนี้แหล่ะ บ่ายๆ เขาก็เก็บของ เพราะจะไปเที่ยวกัน ไอ้เราก็โอเค เอาเลย พอเดินลงไปปุ๊ป ต้องบอกว่าแม่เจ้าโว้ย...
คือสินค้าที่มาขายพวกเครื่องถ้วยโถโอชามนั้นก็มีอยู่มาก เสื้อผ้าเก่าๆ สวยๆ ก็มี หวานใจผมเขาก็เดินเลือกไปตามสไตล์ ไอ้เราก็เดินดุ่ยๆ เพราะใช้เวลามองไม่นานนักก็เจอเป้าหมายที่เราต้องการจะซื้อแล้วครับ...
แผ่นพวกนี้ถูกเอามาเรียงและกองๆ กันไว้ ราคาก็แปะกันเอาไว้แล้วด้วย แต่จะต่อรองก็สามารถทำได้ตามสะดวก ผมเนี่ยเห็นแล้วอารามตะกรามเจอแผ่นไหนก็หยิบ หยิบไปหยิบมามือแทบหงิก เพราะแผ่นนึงก็หนักไม่ใช่เล่น ผมเดินอยู่สามสี่ชั่วโมงนี่ตัวแอ่นเลยครับ นับๆไปก็จ่ายไปราวๆ 40 ออยโร ได้แผ่นมา 50 แผ่น
ความจริงไม่ตั้งใจจะซื้อเยอะขนาดนั้น ถ้าบังเอิญไม่ได้ไปเจอแผ่นเพลงร็อกรุ่นที่เราเริ่มหัดฟังเพลง...พูดง่ายๆ ก็รุ่นฟังเทปผียี่ห้อพีค็อกกับโฟร์แทร็กนั่นแหล่ะครับ โอ้โห ผมไปเจออัลบั้มรุ่นนั้นบานทีเดียว
ก็นึกขึ้นมาได้ว่าที่เยอรมันนั้นเป็นแผ่นดินแห่งเมตัล หรือ ฮาร์ดร็อกอยู่เหมือนกันนี่หว่า วงดนตรีร็อกเจ๋งๆ จำนวนมากก็ถูกส่งออกมาด้วยพลังไส้กรอก แถมเอกลักษณ์ของวงร็อกจากเยอรมันก็ยังมีตรงท่วงทำนองที่สวยงามอ่อนหวาน ไม่เน้นอารมณ์ไปทางบลูส์สามสี่คอร์ดอย่างพวกอเมริกันเขา ชื่อของวงดนตรีอย่าง สกอร์เปี้ยนส์ ไมเคิล เชงเกอร์ กรุ๊ป ไล่มายุคพาวเวอร์เมตัลอย่าง ฮัลโลวีน แกมม่า เรย์ ก็ล้วนแต่เป็นแนวหน้าของดนตรีร็อกในโลกนี้ทั้งนั้น อีกอย่างก็คือเยอรมันนั้นเป็นเป้าหมายในการทัวร์ของพวกวงร็อกดังๆ เพียบไปหมด
อาจจะเป็นเพราะแบบนี้กระมังครับที่ แผ่นเพลงร็อกยุค 70-80 ถึงได้มีอยู่ให้เลือกซื้อและต้องซื้อกันในราคานี้อย่างที่ปฏิเสธไม่ได้
ผมได้แผ่น ไมเคิล เชงเกอร์ สกอร์เปี้ยนส์ ซึ่งเป็นวงจากเยอรมัน ไปจนกระทั่งแผ่นร็อกระดับคลาสสิกจากชาติอื่นๆ อีกบานไม่ว่าจะเป็น ชุดที่หนึ่งและชุดที่สองของ ยูไรห์ ฮีพ (ผู้ฮึกเหิม-สำนวนพี่วิฑูรย์ วทัญญู) ดีพ เพอร์เพิล (ผู้รวดเร็วว่องไวดุจสายฟ้าฟาด - สำนวนพี่วิฑูรย์อีกเหมือนกัน) นี่ฟาดเรียบตั้งแต่ In Rock Machine Head ไปจนกระทั่ง เดอะ บีทเทิ้ลส์ มากมาย พิงค์ฟลอยด์ (ไปได้แผ่นสีขาวซึ่งเป็นแผ่นสเปเชี่ยล อีดิชั่นในชุด ดาร์ค ไซด์ มาครับ) เอซีดีซี อีก 5-6 ชุด มอเตอร์เฮด อีแอลโอ ไดร์สเตร์ต ไอร์ออน เมดเดน ฟอร์เรนจ์เนอร์ แซ็กซอนฯลฯ เก็บเรียบไม่มีเหลือ
จะว่าไปอาการเนื้อเต้นกับเพลงร็อกเหล่านี้ออกจะมีมากกว่าแผ่นเพลงคลาสสิกเสียอีก
อดจะคิดไม่ได้ว่าถ้ามีโอกาสจะต้องไปหาทางขนมาเก็บไว้อีกแน่นอน เพราะ ราคานั้นคิดออกมาเฉลี่ยแผ่นละออยโรเดียว แพงกว่าเทปผีพีค็อกที่ซื้อเมื่อสมัยก่อนแค่ 25 บาทไทยเท่านั้นเอง
ถ้าไม่เรียกว่าสวรรค์แล้วจะเรียกว่าอะไรดีละเนี่ย!!
เพราะฉะนั้นถ้าใครที่กำลังคิดจะตั้งกิจการค้าแผ่นเสียงมือสองแล้วต้องการแหล่งวัตถุดิบดีๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งแผ่นเสียงของเอลวิสนั้น ผมบอกได้คำเดียวว่าเยอรมันเหมาะมากที่จะไปโกย เพราะเท่าที่ผมเห็นแผ่นเสียงเอลวิสที่บ้านเราขายดีกันนั้น ที่นี่มีบ้านแถวราคาถูกสุดๆ เหมือนกัน..เรื่องทำมาหากินแบบนี้น่าคิดนะครับ
คนขายซึ่งชื่อ ดีเตอร์ ท่าทางเป็นนักศึกษาออกจะตกอกตกใจกับอาการเนื้อเต้นดังกล่าว จนต้องถามว่าจะซื้อไปทำไมเยอะแยะขนาดนี้ ก็เลยต้องบอกเขาว่า ผมชอบ ผมบ้า ก็ชี้ให้เขาดูว่าแผ่นพวกนี้ เราเคยฟังมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ ตอนนั้นไม่มีโอกาสเก็บดีๆ พอมาตอนนี้เจอของดีๆ ก็ต้องรีบเก็บไว้ก่อนจะไม่มีโอกาส
สุดท้ายก็บอกเขาว่าไม่ได้มาเยอรมันบ่อยๆ ถ้าพลาดก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเจอพวกนี้อีกหรือเปล่า เห็นบอกแบบนั้น ไอ้หนุ่มคนขายก็หัวเราะ ถ้ายังอยู่อีกในสัปดาห์หน้าจะขนที่บ้านที่เจ๋งๆ กว่านี้มาแบ่งกันฟัง เอาหรือเปล่า ?
ย้ำนะครับว่า เขาบอกว่า เอามาแบ่งกันฟัง คงเป็นน้ำใจประเภทเห็นคนบ้าฟังเพลงเหมือนกันนะครับ
ก็ได้แต่บอกเขาไปว่า ขอบคุณในความหวังดี แต่อาทิตย์หน้าไอจะไปที่อื่นแล้วไม่ได้มาที่โคโลญจน์ อย่างไรก็ตามถ้ามาอีก ก็จะขอไปเยี่ยมบ้านยูเสียหน่อย จะไปขอแบ่งแผ่นเจ๋งๆ มาฟัง เขาก็ว่าโอเชๆๆ
น่าประทับใจดีแท้