ลูกชายคนโตตำรวจผู้เสียสละ เผยแกนนำเสื้อแดงชวนขึ้นเวทีปราศรัยพูดถึงพ่อที่จากไป เจ้าตัวลั่นไม่ขึ้นเวทีเด็ดขาด บอกไม่อยากให้เรื่องของพ่อสร้างความรุนแรง เรียกร้องรัฐบาลดูแลตำรวจใต้ พร้อมสานต่อเจตนารมณ์พ่อผ่านเสียงเพลงและงานวรรณกรรม
วันนี้ (14 มี.ค.) นายชุมพล เอกสมญา หรือนายจิรพัชช์ ภูวพงษ์พิทักษ์ บุตรชายคนโตของ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา ที่เสียสละชีวิตจากการปฏิบัติหน้าที่ เปิดเผยว่า หลังจากทราบข่าวการเสียชีวิตของพ่อก็เดินทางออกจากบ้านพักที่หนองบัวลำภู เมื่อวานนี้ (13) มาถึงที่สถานีขนส่งหมอชิตใหม่ในช่วงบ่าย ระหว่างทางก็พักที่นครราชสีมา โดยเตรียมเดินทางออกจากสายใต้ในช่วงเย็นและคาดว่าจะถึง อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา ประมาณ 05.00 น.
“ผมอยากจะเดินทางมาด้วยตนเอง ที่จริงก่อนหน้านี้ได้ออกข่าวทางช่อง 3 ก็มีตำรวจผู้หลักผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่ไม่ประสงค์ออกนามบอกผ่านมายังรอง ผบก.จ.ขอนแก่น และโทร.มาหาผมกลางดึกว่าจะออกตั๋วเครื่องบินให้ แต่ผมไม่รับ เพราะกลัวความสูง ไม่ชอบนั่งเครื่องบิน และได้ขอบคุณด้วยใจในความเมตตาของท่านด้วย ท่านยังฝากแสดงความเสียใจ ซึ่งผมก็เช่นเดียวกัน ผมเสียใจ ร้องไห้จนน้ำตาหมดแล้ว” นายจีรพัชช์กล่าว
นายจีรพัชช์กล่าวต่อว่า ยังได้รับการต่อต่อจากนายจตุพร พรหมพันธุ์ แกนนำคนเสื้อแดงให้ขึ้นเวที 1 ชม. เพื่อพูดถึงพ่อ แต่เป็นความตั้งใจของตนว่าไม่ขึ้นเวทีเด็ดขาด เพราะไม่อยากให้เรื่องของพ่อสร้างความรุนแรงให้ประเทศ และพ่อคงไม่ต้องการให้ตนทำเช่นนั้น พ่อตนไม่มีสี ไม่มีข้าง เจตนารมณ์ของพ่อในการร้องเรียนส่วนหนึ่งเพื่อลูกน้อง เห็นว่าสำนักงานตำรวจแห่งชาติให้ความช่วยเหลือพวกเขาได้ แต่ก็เห็นว่าไม่ได้ และแม่ก็เป็นตัวแปรด้วย ปีสุดท้ายครอบครัวก็ไม่ขออะไรมากมาย แค่อำเภอกันตัง อำเภอเล็กๆ ที่ไม่มี ผกก.มา 5 เดือนแล้ว เพราะพ่อตนยึดคติมาตลอดว่าเวลาทำอไรต้องไม่ให้ใครเดือดร้อน
“ตอนแรกที่ผมทราบข่าวพ่อตาย ผมโกรธนะ อยากจะเป็นตำรวจสานต่อจากพ่อทันที มาคิดดูแล้ว น้องเราอีกคนมีความสามารถมากกว่า เขาเคยเป็นทหารพราน ส่วนผมก็มีกีตาร์เป็นอาวุธ และยังมีสวนยางไว้รอพ่อให้พ่อมาพักหลังจากเกษียณอายุราชการ สิ่งที่ผมจะบอกอย่างหนึ่งว่า ตำรวจไทยในภาคใต้ หลังจากเกษียณอายุราชการรัฐบาลไม่เคยหาอะไรรองรับพวกเขาเลย บางคนสายตาฝ้าฟางก็โดนโจรยิงทิ้ง เป็นที่รู้กันดีในภาคใต้ ผมก็หวังไว้ว่าจะให้พ่อมาพักผ่อนหลบโจร แต่ก็ไม่มีโอกาสแล้ว ก็อยากให้รัฐบาลสนใจเรื่องนี้ด้วย” นายจีรพัชช์กล่าว
เขากล่าวต่อว่า สิ่งที่ตนจะสามารถสานต่อเจตนารมณ์ของพ่อได้น่าจะเป็นการแต่งเพลง หนังสือหรือบทกวี ในสิ่งที่สังคมยังไม่รับรู้ชีวิตตำรวจใต้ เพลงบันนังสตา ผมก็แต่งให้ ตั้งแต่พ่อมีชีวิตอยู่
