ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำคุกคนละ 12 ปี ไอ้หื่น กับนางนกต่อ ล่อลวงเด็กหญิง 6 ขวบ ไปข่มขืนสุดวิตถาร
วันนี้( 11 มิ.ย.)เมื่อเวลา 09.30 น.ที่ห้องพิจารณาคดี 713 ศาลอาญา ถ.รัชดาภิเษก ศาลออกนั่งบัลลังก์อ่านคำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ในคดีที่ พนักงานอัยการฝ่ายคดีอาญา 4 เป็นโจทก์ ยื่นฟ้องนายสุรชัช หรือเซ้ง บุญเจริญธรรม อายุ 51 ปี อยู่บ้านเลขที่ 147 แขวงคลองจั่น เขตบางกะปิ กทม. อาชีพรับจ้าง และน.ส.สุพิน หรือกุ้ง มาหลีก อายุ 35 ปี อยู่บ้านเลขที่ 90 หมู่ 6 ต.แม่ป้า อ.วังชิ้น จ.แพร่ อาชีพรับจ้าง ร่วมกันเป็นจำเลยในความผิดฐานพรากเด็กอายุไม่เกิน 15 ปีไปจากพ่อแม่ ข่มขืนกระทำชำเราเด็กหญิงอายุไม่เกิน 13 ปี ทำร้ายร่างกาย หน่วงเหนี่ยวกักขัง และข่มขืนใจผู้อื่นทำให้เกิดความกลัว
คดีนี้ โจทก์ฟ้องระบุความผิดจำเลยสรุปว่า เมื่อวันที่ 23 ธ.ค.2548 จำเลยร่วมกันกระทำผิดกฎหมายหลายบทหลายกรรมต่างกัน โดยจำเลยที่ 2 ล่อลวง ด.ญ.เอ๋ (นามสมมติ) อายุ 6 ปี ผู้เสียหาย เป็นนักเรียนชั้น ป.1 โรงเรียนย่านดินแดง ว่าจะพาไปหาแม่เลี้ยง แต่กลับพาขึ้นรถจักรยานยนต์ ซึ่งมีจำเลยที่ 2 เป็นผู้ขับขี่นั่งซ้อนท้ายไปที่บ้านไม้ชั้นเดียวหลังหนึ่งปิดล็อกประตู จากนั้นจำเลยที่ 2 บังคับให้นอนลงบนที่นอน ใช้พลาสเตอร์ปิดปาก กดมือทั้ง 2 ข้างจนอยู่ในสภาวะที่ไม่อาจขัดขืนได้ ส่วนจำเลยที่ 1 ถอดกางเกงผู้เสียหาย แล้วใช้ด้ามไม้กวาดสอดเข้าไปในอวัยวะเพศจนเลือดไหล และติดเชื้อในเวลาต่อมา จากนั้นกระทำชำเราผู้เสียหายจนสำเร็จความใคร่ พร้อมทั้งข่มขู่จะฆ่าให้ตายหากนำเรื่องไปบอกใคร เหตุเกิดที่แขวงและเขตดินแดง กรุงเทพฯ จำเลยทั้ง 2 ให้การปฏิเสธ
คดีนี้ศาลชั้นต้นมีคำพิพากษาเมื่อวันที่ 29 ม.ค.50 ว่าจำเลยทั้งสองมีความผิดฐานร่วมกันพรากเด็กอายุไม่เกิน 15 ปี เพื่อการอนาจาร ลงโทษจำคุกจำเลยทั้งสองคนละ 5 ปี ส่วนความผิดฐานหน่วงเหนี่ยวกักขัง ฐานข่มขืนกระทำชำเราเด็กหญิงอายุยังไม่เกิน 13 ปี จำคุกจำเลยทั้งสองคนละ 7 ปี รวมจำคุกจำเลยทั้งสองคนละ 12 ปี จำเลยทั้งสองยื่นอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ประชุมปรึกษาหารือแล้วเห็นว่า จากคำเบิกความของ ด.ญ.เอ๋ ผู้เสียหาย ระบุว่า วันเกิดเหตุจำเลยที่ 2 ได้เดินทางไปรับที่โรงเรียนอ้างว่าจะพากลับไปพบแม่ แต่กลับพาไปพบกับจำเลยที่ 1 ที่บ้านหลังหนึ่ง ก่อนจะถูกจำเลยทั้งสองร่วมกันกระทำชำเราดังกล่าว และมีความรู้สึกหวาดกลัวเมื่อถูกข่มขู่เอาชีวิต เห็นว่าผู้เสียหายมีอายุเพียง 6 ปี เบิกความได้สมเหตุสมผล ปราศจากข้อสงสัยว่าจะแต่งเรื่องขึ้นมาเพื่อให้จำเลยทั้งสองได้รับโทษ ประกอบกับคำให้การของแพทย์ที่ตรวจพบร่องรอยการร่วมประเวณีและติดเชื้อของผู้เสียหาย คำเบิกความของผู้เสียหายจึงมีน้ำหนักรับฟังได้
ที่จำเลยทั้งสองอุทธรณ์ว่าขณะเกิดเหตุอยู่ต่างจังหวัดนั้น ไม่มีน้ำหนักรับฟังได้ อีกทั้งรับฟังได้ว่า ผู้เสียหายก็รู้จักจำเลยทั้ง 2 มาก่อน สามารถชี้ภาพถ่ายได้อย่างถูกต้อง เพราะจำเลยที่ 1 เคยเป็นผู้เก็บเงินค่าเช่าห้องชุดให้แม่เลี้ยงของผู้เสียหาย แต่ไม่ได้รับเงินเดือนจำนวน 10,000 บาท จึงลาออก ส่วนจำเลยที่ 2 โกรธแค้นแม่เลี้ยงของผู้เสียหาย เมื่อถูกไล่ออกหลังถูกจับได้ว่าขโมยทองหลังทำงานได้เพียง 1 เดือน เห็นว่าข้อต่อสู้ของจำเลยทั้งสองไม่อาจรับฟังได้ อุทธรณ์ของจำเลยทั้ง 2 ฟังไม่ขึ้น ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
วันนี้( 11 มิ.ย.)เมื่อเวลา 09.30 น.ที่ห้องพิจารณาคดี 713 ศาลอาญา ถ.รัชดาภิเษก ศาลออกนั่งบัลลังก์อ่านคำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ในคดีที่ พนักงานอัยการฝ่ายคดีอาญา 4 เป็นโจทก์ ยื่นฟ้องนายสุรชัช หรือเซ้ง บุญเจริญธรรม อายุ 51 ปี อยู่บ้านเลขที่ 147 แขวงคลองจั่น เขตบางกะปิ กทม. อาชีพรับจ้าง และน.ส.สุพิน หรือกุ้ง มาหลีก อายุ 35 ปี อยู่บ้านเลขที่ 90 หมู่ 6 ต.แม่ป้า อ.วังชิ้น จ.แพร่ อาชีพรับจ้าง ร่วมกันเป็นจำเลยในความผิดฐานพรากเด็กอายุไม่เกิน 15 ปีไปจากพ่อแม่ ข่มขืนกระทำชำเราเด็กหญิงอายุไม่เกิน 13 ปี ทำร้ายร่างกาย หน่วงเหนี่ยวกักขัง และข่มขืนใจผู้อื่นทำให้เกิดความกลัว
คดีนี้ โจทก์ฟ้องระบุความผิดจำเลยสรุปว่า เมื่อวันที่ 23 ธ.ค.2548 จำเลยร่วมกันกระทำผิดกฎหมายหลายบทหลายกรรมต่างกัน โดยจำเลยที่ 2 ล่อลวง ด.ญ.เอ๋ (นามสมมติ) อายุ 6 ปี ผู้เสียหาย เป็นนักเรียนชั้น ป.1 โรงเรียนย่านดินแดง ว่าจะพาไปหาแม่เลี้ยง แต่กลับพาขึ้นรถจักรยานยนต์ ซึ่งมีจำเลยที่ 2 เป็นผู้ขับขี่นั่งซ้อนท้ายไปที่บ้านไม้ชั้นเดียวหลังหนึ่งปิดล็อกประตู จากนั้นจำเลยที่ 2 บังคับให้นอนลงบนที่นอน ใช้พลาสเตอร์ปิดปาก กดมือทั้ง 2 ข้างจนอยู่ในสภาวะที่ไม่อาจขัดขืนได้ ส่วนจำเลยที่ 1 ถอดกางเกงผู้เสียหาย แล้วใช้ด้ามไม้กวาดสอดเข้าไปในอวัยวะเพศจนเลือดไหล และติดเชื้อในเวลาต่อมา จากนั้นกระทำชำเราผู้เสียหายจนสำเร็จความใคร่ พร้อมทั้งข่มขู่จะฆ่าให้ตายหากนำเรื่องไปบอกใคร เหตุเกิดที่แขวงและเขตดินแดง กรุงเทพฯ จำเลยทั้ง 2 ให้การปฏิเสธ
คดีนี้ศาลชั้นต้นมีคำพิพากษาเมื่อวันที่ 29 ม.ค.50 ว่าจำเลยทั้งสองมีความผิดฐานร่วมกันพรากเด็กอายุไม่เกิน 15 ปี เพื่อการอนาจาร ลงโทษจำคุกจำเลยทั้งสองคนละ 5 ปี ส่วนความผิดฐานหน่วงเหนี่ยวกักขัง ฐานข่มขืนกระทำชำเราเด็กหญิงอายุยังไม่เกิน 13 ปี จำคุกจำเลยทั้งสองคนละ 7 ปี รวมจำคุกจำเลยทั้งสองคนละ 12 ปี จำเลยทั้งสองยื่นอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ประชุมปรึกษาหารือแล้วเห็นว่า จากคำเบิกความของ ด.ญ.เอ๋ ผู้เสียหาย ระบุว่า วันเกิดเหตุจำเลยที่ 2 ได้เดินทางไปรับที่โรงเรียนอ้างว่าจะพากลับไปพบแม่ แต่กลับพาไปพบกับจำเลยที่ 1 ที่บ้านหลังหนึ่ง ก่อนจะถูกจำเลยทั้งสองร่วมกันกระทำชำเราดังกล่าว และมีความรู้สึกหวาดกลัวเมื่อถูกข่มขู่เอาชีวิต เห็นว่าผู้เสียหายมีอายุเพียง 6 ปี เบิกความได้สมเหตุสมผล ปราศจากข้อสงสัยว่าจะแต่งเรื่องขึ้นมาเพื่อให้จำเลยทั้งสองได้รับโทษ ประกอบกับคำให้การของแพทย์ที่ตรวจพบร่องรอยการร่วมประเวณีและติดเชื้อของผู้เสียหาย คำเบิกความของผู้เสียหายจึงมีน้ำหนักรับฟังได้
ที่จำเลยทั้งสองอุทธรณ์ว่าขณะเกิดเหตุอยู่ต่างจังหวัดนั้น ไม่มีน้ำหนักรับฟังได้ อีกทั้งรับฟังได้ว่า ผู้เสียหายก็รู้จักจำเลยทั้ง 2 มาก่อน สามารถชี้ภาพถ่ายได้อย่างถูกต้อง เพราะจำเลยที่ 1 เคยเป็นผู้เก็บเงินค่าเช่าห้องชุดให้แม่เลี้ยงของผู้เสียหาย แต่ไม่ได้รับเงินเดือนจำนวน 10,000 บาท จึงลาออก ส่วนจำเลยที่ 2 โกรธแค้นแม่เลี้ยงของผู้เสียหาย เมื่อถูกไล่ออกหลังถูกจับได้ว่าขโมยทองหลังทำงานได้เพียง 1 เดือน เห็นว่าข้อต่อสู้ของจำเลยทั้งสองไม่อาจรับฟังได้ อุทธรณ์ของจำเลยทั้ง 2 ฟังไม่ขึ้น ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
