เช้าวันนี้...ผมนั่งจิบกาแฟขมไร้ขนมหวาน เพราะอยู่ในบ้านหลังสุดท้ายของรุ่นพีที่รักกันนัก มองผ่านหน้าต่างห้องนอนเห็นสายฝนโปรยปรายลงมา จากห้องนอนมองเห็นหมู่ไม้และขุนเขารายล้อมทั้งด้านหน้าและหลังบ้าน ยามใกล้อรุณรุ่งได้อย่างมัวซัวคล้ายภาพถ่าย เจ้าของบ้าน รายละเอียด...
ตอนที่ 193 “Old soldiers never die; แค่เลือนหายไป...เท่านั้น !?”
เผยแพร่: โดย: วาทตะวัน สุพรรณเภษัช
กำลังโหลดความคิดเห็น
