ต้องขอออกตัวแบบล้อฟรีกับเรื่องนี้เลยนะครับว่าทีแรกไม่คิดเลยแม้แต่นิดเดียวว่าจะเขียนถึงเลยแต่พอดีว่าเสียงปืนที่ดังขึ้นในโรงแรมกลางกรุงแถวสะพายควายของ ดร.วันชัย มันสะกิดใจผมขึ้นมา
เป็นอีกครั้งหนึ่งที่สื่อมวลชนถูกวิพากษ์วิจารณ์จรรยาบรรณในการทำงานที่ถ่ายทอดสดการเกลี้ยกล่อมโดยไม่คิดถึงสิทธิส่วนบุคคลและไม่คำนึงถึงผลกระทบต่อจิตวิทยาสังคม คงไม่ต้องเล่าย้อนกลับไปถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะยังไงก็ถือเป็นเรื่องของความสูญเสีย ความเจ็บปวด ทั้งของครอบครัว สถาบันการศึกษาและสังคม
กลับมาเรื่องที่จะชวนคุยกันในวันนี้ดีกว่าผมอยากจะบอกว่าเสียงปืนที่ปลิดชีพสามดร.ของมหาวิทยาลัยราชภัฎพระนครที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเสียงบอกถึงความล้มเหลวของระบบการศึกษาไทยที่ควรดังพอให้เข้าหูผู้มีอำนาจในบ้านเมือง และเหล่านักการศึกษา นักวิชาการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการศึกษาระดับอุดมศึกษา นี่ควรจะถึงเวลาแล้วหรือไม่ที่จะต้องยกเครื่องแก้ปัญหาทั้งระบบและมีการปฏิรูปการศึกษากันอย่างจริงจังสักที
เราคงปฏิเสธไม่ได้ว่าปัญหาของประเทศชาติเวลานี้มีมากมายเสียเหลือเกิน แต่หนึ่งในปัญหาหลักของบ้านเราคือเรื่องการศึกษา เป็นฐานรากของการพัฒนาชาติบ้านเมือง ถ้าไม่พัฒนาคน ก็พัฒนาชาติไม่สำเร็จหรอกครับ
บันทึกและคำพูดของดร.วันชัย อาจารย์วัยกำลังจะเกษียณที่ตัดสินใจใช้ความรุนแรงแก้ปัญหาบอกถึงความขัดแย้งในการทำงาน รู้สึกว่าถูกหยามหมิ่นศักดิ์ศรีที่จริงไม่ใช่เรื่องความขัดแย้งส่วนตัวเท่านั้น แต่เป็นเรื่องระบบการบริหารและผลประโยชน์ในมหาวิทยาลัย
ในกรณีนี้ น่าเศร้ามาก เหตุเกิดในมหาวิทยาลัยที่ผลิตครูออกไปสอนนักเรียนนักศึกษาแถมยังเกิดในสาขาวิชาการบริหารการศึกษา หลักสูตรปริญญาโท ซึ่งผลิตมหาบัณฑิตออกไปเป็นผู้บริหารการศึกษา ผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งสามคน เป็นประธานสาขาวิชาและกรรมการหลักสูตรเป็นดร.สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอก
ระบบการศึกษาในระดับมหาวิทยาลัยทั้งของรัฐและเอกชนจำนวนมาก มีโครงการหลักสูตรพิเศษ ในระดับปริญญาโท และเอก เก็บค่าเล่าเรียนแพงกว่าหลักสูตรธรรมดา อาจารย์ในโครงการหลักสูตรเหล่านี้ส่วนใหญ่ต้องมีวุฒิปริญญาเอก และมีรายได้พิเศษทั้งในระดับผู้บริหารหลักสูตร กรรมการหลักสูตร และผู้สอน หรือที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์
หลักสูตรพิเศษจำนวนมาก เป็นประเภทจ่ายครบจบแน่ เป็นการศึกษาเชิงพาณิชย์อย่างชัดแจ้ง คิดถึงเงินรายได้มากกว่าคุณภาพการศึกษา เป็นเรื่องของการซื้อขายด้วยเงิน มีเงินจ่ายก็จบได้ จึงไม่แปลกที่เวลานี้มีผู้จบปริญญาโท ปริญญาเอก จำนวนมาก
ในมหาวิทยาลัย อาจารย์ที่มีวุฒิปริญญาเอก มีโอกาสทำงานเกี่ยวข้องกับโครงการหรือหลักสูตรพิเศษ ซึ่งเป็นที่มาของผลประโยชน์รายได้พิเศษ ความขัดแย้ง แบ่งพรรคพวก แย่งชิงผลประโยชน์จึงเกิดมากขึ้นตามมา
ปัจจุบัน มหาวิทยาลัยทั้งในส่วนกลางและต่างจังหวัด ขยายตัวด้วยการขยายพื้นที่ขยายวิทยาเขต ก่อสร้างอาคารขนาดใหญ่ เพิ่มอุปกรณ์เทคโนโลยี่สมัยใหม่ครบครัน การจัดซื้อจัดจ้างในมหาวิทยาลัยหลายแห่ง มีกลิ่นทุจริตคอรัปชั่นของผู้บริหาร ผู้บริหารมหาวิทยาลัยเปลี่ยนสภาพจากนักบริหารการศึกษา มาเป็นนักหาเงินได้เงินโดยตำแหน่งมากมาย
ก่อนหน้านี้ มหาวิทยาลัยราชภัฎพระนคร มีข่าวผู้บริหารถูกร้องเรียนหลายเรื่อง ทั้งเรื่องการจัดซื้อจัดจ้างส่อทุจริต การเช่าที่ดินวัดพระศรีมหาธาตุบางเขนและความไม่ชอบมาพากลในที่ดินราชพัสดุ อาจารย์และผู้บริหารบางรายร้องเรียนถูกสั่งย้ายสั่งปลดไม่ได้รับความเป็นธรรมจากผู้บริหาร หลายคดีอยู่ในศาล และการตรวจสอบของสตง. ซึ่งสามารถดูรายละเอียดได้จากการรวบรวมของสำนักข่าวอิศรา http://www.isranews.org/isranews-scoop/item/47092- report_drmurder_20559.html
มหาวิทยาลัยหลายแห่งมีปัญหาการบริหารขาดธรรมาภิบาล เล่นพรรคเล่นพวก แสวงหาประโยชน์ ทุจริตคอรัปชั่น ฯลฯ ผู้บริหารยุ่งอยู่กับการหารายได้สารพัดรูปแบบมากกว่าการพัฒนาคุณภาพการเรียนการสอนและการผลิตบัณฑิตที่มีคุณภาพมีคุณธรรมจริยธรรม
ระบบการศึกษาที่ล้มเหลว อยู่ในมือนักบริหารการศึกษาที่เหลวแหลกคดโกงหาประโยชน์ใส่ตัว การเรียนการสอนอยู่ในมือผู้สอนที่สักแต่มีวุฒิปริญญาแต่ไม่มีความรู้จริง ไม่พัฒนาไม่ค้นคว้าไม่เตรียมการสอน ไม่รับผิดชอบการเรียนการสอน เป็นเสียอย่างนี้แล้วจะคาดหวังให้ผู้เรียนมีคุณภาพได้อย่างไร จะคาดหวังการพัฒนาคน เพื่อพัฒนาชาติได้อย่างไรกัน
ถึงเวลาต้องปฏิรูปการศึกษาจริงจังกันละครับ ต้องรื้อปรับกันทั้งระบบ โรงเรียนและมหาวิทยาลัยต้องเป็นสถาบันเพื่อการศึกษาจริงๆ ไม่ใช่ที่หากินกอบโกยของคนประเภทเอาคำว่าครูอาจารย์มาบังหน้า
ครูอาจารย์ต้องมีจิตวิญญาณ เตรียมการสอนอย่างจริงจัง ไม่ใช่วันๆ เอาแต่คิดเรื่องเลื่อนขั้น เลื่อนตำแหน่งกันอย่างเดียว หรือบางคนเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย วันๆก็เอาแต่ทำโครงการคิดหลักสูตรขึ้นมาเพื่อหากินหาเงินกันท่าเดียว แล้วแบบนี้ถามว่าผู้เรียนจะได้รับความรู้จริงๆได้อย่างไร
อาจารย์บางคนนอกจากจะคิดแต่เรื่องหากินแล้ว ยังเป็นแบบอย่างของการคอรัปชั่นไม่ต่างอะไรกับนักการเมือง พอมีตำแหน่งบริหารเอะอะอะไรสั่งสร้างตึกบ้าง สร้างอาคาร ซื้อคอมพิวเตอร์อุปกรณ์สารพัด ส่วนตัวเองก็เอาตำแหน่งมารอรับเงินใต้โต๊ะ เรียกว่ากินกันสนุกเลยทีเดียว
นี่แค่บางตัวอย่างปัญหาของระบบการศึกษาบ้านเรา ซึ่งควรเป็นสิ่งที่ต้องรีบปฏิรูปกันอย่างจริงจังเสียที ผมก็ได้แต่หวังว่าเสียงปืนเมื่อวันก่อนคงจะดังมากพอให้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นต่อ ระบบการศึกษาของประเทศไทยจริงๆ สักที
เป็นอีกครั้งหนึ่งที่สื่อมวลชนถูกวิพากษ์วิจารณ์จรรยาบรรณในการทำงานที่ถ่ายทอดสดการเกลี้ยกล่อมโดยไม่คิดถึงสิทธิส่วนบุคคลและไม่คำนึงถึงผลกระทบต่อจิตวิทยาสังคม คงไม่ต้องเล่าย้อนกลับไปถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะยังไงก็ถือเป็นเรื่องของความสูญเสีย ความเจ็บปวด ทั้งของครอบครัว สถาบันการศึกษาและสังคม
กลับมาเรื่องที่จะชวนคุยกันในวันนี้ดีกว่าผมอยากจะบอกว่าเสียงปืนที่ปลิดชีพสามดร.ของมหาวิทยาลัยราชภัฎพระนครที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเสียงบอกถึงความล้มเหลวของระบบการศึกษาไทยที่ควรดังพอให้เข้าหูผู้มีอำนาจในบ้านเมือง และเหล่านักการศึกษา นักวิชาการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการศึกษาระดับอุดมศึกษา นี่ควรจะถึงเวลาแล้วหรือไม่ที่จะต้องยกเครื่องแก้ปัญหาทั้งระบบและมีการปฏิรูปการศึกษากันอย่างจริงจังสักที
เราคงปฏิเสธไม่ได้ว่าปัญหาของประเทศชาติเวลานี้มีมากมายเสียเหลือเกิน แต่หนึ่งในปัญหาหลักของบ้านเราคือเรื่องการศึกษา เป็นฐานรากของการพัฒนาชาติบ้านเมือง ถ้าไม่พัฒนาคน ก็พัฒนาชาติไม่สำเร็จหรอกครับ
บันทึกและคำพูดของดร.วันชัย อาจารย์วัยกำลังจะเกษียณที่ตัดสินใจใช้ความรุนแรงแก้ปัญหาบอกถึงความขัดแย้งในการทำงาน รู้สึกว่าถูกหยามหมิ่นศักดิ์ศรีที่จริงไม่ใช่เรื่องความขัดแย้งส่วนตัวเท่านั้น แต่เป็นเรื่องระบบการบริหารและผลประโยชน์ในมหาวิทยาลัย
ในกรณีนี้ น่าเศร้ามาก เหตุเกิดในมหาวิทยาลัยที่ผลิตครูออกไปสอนนักเรียนนักศึกษาแถมยังเกิดในสาขาวิชาการบริหารการศึกษา หลักสูตรปริญญาโท ซึ่งผลิตมหาบัณฑิตออกไปเป็นผู้บริหารการศึกษา ผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งสามคน เป็นประธานสาขาวิชาและกรรมการหลักสูตรเป็นดร.สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอก
ระบบการศึกษาในระดับมหาวิทยาลัยทั้งของรัฐและเอกชนจำนวนมาก มีโครงการหลักสูตรพิเศษ ในระดับปริญญาโท และเอก เก็บค่าเล่าเรียนแพงกว่าหลักสูตรธรรมดา อาจารย์ในโครงการหลักสูตรเหล่านี้ส่วนใหญ่ต้องมีวุฒิปริญญาเอก และมีรายได้พิเศษทั้งในระดับผู้บริหารหลักสูตร กรรมการหลักสูตร และผู้สอน หรือที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์
หลักสูตรพิเศษจำนวนมาก เป็นประเภทจ่ายครบจบแน่ เป็นการศึกษาเชิงพาณิชย์อย่างชัดแจ้ง คิดถึงเงินรายได้มากกว่าคุณภาพการศึกษา เป็นเรื่องของการซื้อขายด้วยเงิน มีเงินจ่ายก็จบได้ จึงไม่แปลกที่เวลานี้มีผู้จบปริญญาโท ปริญญาเอก จำนวนมาก
ในมหาวิทยาลัย อาจารย์ที่มีวุฒิปริญญาเอก มีโอกาสทำงานเกี่ยวข้องกับโครงการหรือหลักสูตรพิเศษ ซึ่งเป็นที่มาของผลประโยชน์รายได้พิเศษ ความขัดแย้ง แบ่งพรรคพวก แย่งชิงผลประโยชน์จึงเกิดมากขึ้นตามมา
ปัจจุบัน มหาวิทยาลัยทั้งในส่วนกลางและต่างจังหวัด ขยายตัวด้วยการขยายพื้นที่ขยายวิทยาเขต ก่อสร้างอาคารขนาดใหญ่ เพิ่มอุปกรณ์เทคโนโลยี่สมัยใหม่ครบครัน การจัดซื้อจัดจ้างในมหาวิทยาลัยหลายแห่ง มีกลิ่นทุจริตคอรัปชั่นของผู้บริหาร ผู้บริหารมหาวิทยาลัยเปลี่ยนสภาพจากนักบริหารการศึกษา มาเป็นนักหาเงินได้เงินโดยตำแหน่งมากมาย
ก่อนหน้านี้ มหาวิทยาลัยราชภัฎพระนคร มีข่าวผู้บริหารถูกร้องเรียนหลายเรื่อง ทั้งเรื่องการจัดซื้อจัดจ้างส่อทุจริต การเช่าที่ดินวัดพระศรีมหาธาตุบางเขนและความไม่ชอบมาพากลในที่ดินราชพัสดุ อาจารย์และผู้บริหารบางรายร้องเรียนถูกสั่งย้ายสั่งปลดไม่ได้รับความเป็นธรรมจากผู้บริหาร หลายคดีอยู่ในศาล และการตรวจสอบของสตง. ซึ่งสามารถดูรายละเอียดได้จากการรวบรวมของสำนักข่าวอิศรา http://www.isranews.org/isranews-scoop/item/47092- report_drmurder_20559.html
มหาวิทยาลัยหลายแห่งมีปัญหาการบริหารขาดธรรมาภิบาล เล่นพรรคเล่นพวก แสวงหาประโยชน์ ทุจริตคอรัปชั่น ฯลฯ ผู้บริหารยุ่งอยู่กับการหารายได้สารพัดรูปแบบมากกว่าการพัฒนาคุณภาพการเรียนการสอนและการผลิตบัณฑิตที่มีคุณภาพมีคุณธรรมจริยธรรม
ระบบการศึกษาที่ล้มเหลว อยู่ในมือนักบริหารการศึกษาที่เหลวแหลกคดโกงหาประโยชน์ใส่ตัว การเรียนการสอนอยู่ในมือผู้สอนที่สักแต่มีวุฒิปริญญาแต่ไม่มีความรู้จริง ไม่พัฒนาไม่ค้นคว้าไม่เตรียมการสอน ไม่รับผิดชอบการเรียนการสอน เป็นเสียอย่างนี้แล้วจะคาดหวังให้ผู้เรียนมีคุณภาพได้อย่างไร จะคาดหวังการพัฒนาคน เพื่อพัฒนาชาติได้อย่างไรกัน
ถึงเวลาต้องปฏิรูปการศึกษาจริงจังกันละครับ ต้องรื้อปรับกันทั้งระบบ โรงเรียนและมหาวิทยาลัยต้องเป็นสถาบันเพื่อการศึกษาจริงๆ ไม่ใช่ที่หากินกอบโกยของคนประเภทเอาคำว่าครูอาจารย์มาบังหน้า
ครูอาจารย์ต้องมีจิตวิญญาณ เตรียมการสอนอย่างจริงจัง ไม่ใช่วันๆ เอาแต่คิดเรื่องเลื่อนขั้น เลื่อนตำแหน่งกันอย่างเดียว หรือบางคนเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย วันๆก็เอาแต่ทำโครงการคิดหลักสูตรขึ้นมาเพื่อหากินหาเงินกันท่าเดียว แล้วแบบนี้ถามว่าผู้เรียนจะได้รับความรู้จริงๆได้อย่างไร
อาจารย์บางคนนอกจากจะคิดแต่เรื่องหากินแล้ว ยังเป็นแบบอย่างของการคอรัปชั่นไม่ต่างอะไรกับนักการเมือง พอมีตำแหน่งบริหารเอะอะอะไรสั่งสร้างตึกบ้าง สร้างอาคาร ซื้อคอมพิวเตอร์อุปกรณ์สารพัด ส่วนตัวเองก็เอาตำแหน่งมารอรับเงินใต้โต๊ะ เรียกว่ากินกันสนุกเลยทีเดียว
นี่แค่บางตัวอย่างปัญหาของระบบการศึกษาบ้านเรา ซึ่งควรเป็นสิ่งที่ต้องรีบปฏิรูปกันอย่างจริงจังเสียที ผมก็ได้แต่หวังว่าเสียงปืนเมื่อวันก่อนคงจะดังมากพอให้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นต่อ ระบบการศึกษาของประเทศไทยจริงๆ สักที
