ปลายเดือนที่แล้วมีจดหมายข่าวอิเล็กทรอนิกส์จากเว็บ change.org ส่งถึงอีเมล์ผม รายงานความสำเร็จกรณีการรณรงค์ “ชิดขวาบันไดเลื่อน บีทีเอส” โดยจดหมายดังกล่าวระบุใจความหนึ่งว่า ล่าสุดทางผู้ให้บริการได้จัดทำป้ายสติกเกอร์ บริเวณทางขึ้นบันไดเลื่อน เพื่อบอกให้ผู้โดยสารรถไฟฟ้าบีทีเอสทุกท่านยืนชิดขวาบนบันไดเลื่อนและเว้นที่ว่างทางซ้ายไว้ให้ผู้อื่นได้เดินและแซง ตามข้อมูลคาดว่า ป้ายเหล่านี้เริ่มนำมาติดราวๆ วันที่ ๒๕ มี.ค.ได้ รวมไปถึงการพิมพ์ข้อความวิธีการใช้บันไดเลื่อนไว้บนบัตรโดยสารบางส่วนก่อนหน้านี้
ถ้าผมจำไม่ผิดโครงการนี้เริ่มรณรงค์มาราว ๒ ปีที่แล้วได้กระมัง โดยนายชัชรพล เพ็ญโฉม ผู้เริ่มต้นรณรงค์ผ่านทางเว็บเชนจ์ และก็ยังคงเดินหน้าล่าชื่อต่อเนื่องผ่านทางเว็บนี้ เพื่อที่จะให้ทาง บริษัท ระบบขนส่งมวลชนกรุงเทพ จำกัด (มหาชน) ผู้ประกอบการรถไฟฟ้าบีทีเอส ติดป้ายตรงบริเวณบันไดเลื่อน พร้อมทั้งให้มีการประกาศและให้มีเจ้าหน้าที่อำนวยความสะดวก จัดระเบียบ ให้คนที่ต้องการยืนเฉยๆ ชิดขวา เพื่อเปิดทางให้คนอื่นสามารถเดินได้ทางซ้าย โดยเฉพาะช่วงเวลาเร่งด่วน
ผมด้วยความอยากรู้ก็เลยแว่บไปขึ้นรถไฟฟ้าเล่นๆ พบว่า อย่างสถานีสยาม นี่มี “สติ๊กเกอร์ติดที่พื้นทางขึ้นบันไดเลื่อน” แบ่งเป็น ๒ สี ข้างขวาสีเหลืองเขียนว่ายืนชิดขวา ส่วนข้างซ้ายสีน้ำเงินเขียนว่าเดินชิดซ้าย ส่วนบนขอบบันไดก็มีสติกเกอร์สีเหลืองและสีน้ำเงินติดกำกับอยู่ทั้ง ๒ ฝั่ง และผมก็ไปยืนสังเกตการณ์อยู่แถวๆ บันไดหลายๆ จุดสักระยะ (ยืนนานๆ ไม่ได้ครับ เดี๋ยวคนหาว่าผมไปลอบมองใต้กระโปรงสาวๆ) ก็พบว่า คนขึ้นรถบันไดเลื่อนไม่ได้สนใจสติกเกอร์ที่พื้นเลยครับ เดินขึ้นไปเฉยๆ บ้างก็เล่นมือถือ คุยโทรศัพท์ จับมือแฟน เหยียบความปรารถนาดีไปโดยไม่ได้สังเกต และแน่นอนก็ไปยืนบนบันไดทั้ง ๒ ช่องทางตามปกติ
ส่วนบางสถานีก็ไม่ได้มีสติกเกอร์ติดกำกับไว้ อาทิ สถานีราชเทวี ผมพยายามวนดูไม่ยักกะเห็น สิ่งเหล่านี้ก็คงเป็นที่มาที่ทำให้ผู้รณรงค์ต้องล่ารายชื่ออีกครั้ง เพื่อให้มีการติดป้ายกำกับ และมีการประกาศให้ทราบถึงวิธีการใช้บันไดเลื่อน
เอาจริงๆ เรื่องนี้มีทั้งผู้ที่ “สนับสนุนและคัดค้าน” กันค่อนข้างมาก ฝ่ายที่เห็นด้วยก็ว่าจะเป็นระเบียบ ทำให้มีช่องทางในการเดินได้สะดวกขึ้น รวมไปถึงข้ออ้างอารยะในต่างชาติ เช่นยุโรป หรือญี่ปุ่น เกาหลี บ้างก็ถึงกับทำคลิปรณรงค์กันเลยทีเดียว ส่วนฝ่ายต่อต้านก็มองว่ามันเป็นเรื่องไม่ได้ประโยชน์ ไม่จำเป็นที่คนจะต้องรีบร้อนที่จะขึ้นบันไดเลื่อนขนาดนั้น ไปจนถึงปัญหาความปลอดภัยของผู้ใช้ที่เกรงว่าจะประสบอุบัติเหตุหากปล่อยให้คนวิ่งขึ้นลงบันไดเลื่อนได้ หรือ บางรายนำบทความจากเว็บไซต์เจ-แคมปัส เมื่อปี ๒๕๕๕ อ้างถึงลักษณะการยืนของชาวญี่ปุ่นที่ไม่ได้เหมือนกันทุกจังหวัด และการรณรงค์ยกเลิกการเดินบนบันไดเลื่อนโดยยกสถิติอุบัติเหตุจากอาจเกี่ยวข้องจากบันไดเลื่อน
บ้างก็ว่าทำไมไม่ยืนชิดซ้ายล่ะ ในเมื่อเวลาขับรถ รถที่ขับช้ายังให้อยู่เลนซ้าย ถ้าจะแซงให้ใช้เลนขวาเลย ซึ่งตรงนี้เว็บไซต์เฟซบุ๊กที่รณรงค์เรื่องดังกล่าวอย่างเพจ คนไทยขึ้นบันไดยืนชิดขวา ได้อ้างว่า การเดินชิดขวาบนทางเท้า และ ยืนชิดขวาบนบันไดเลื่อน มีความสัมพันธ์ที่สอดคล้องกัน เนื่องจากในการ เดินชิดขวาบนทางเท้า ผู้ที่เดินช้าจะอยู่ชิดขวาสุด ในขณะที่ผู้ที่เดินเร็วอาจแซงทางซ้ายซึ่งจะสวนกับผู้ที่เดินมาอีกทางหนึ่ง ดังนั้น ผู้ที่เดินชิดขวาสุด (ผู้เดินช้า) เมื่อขึ้นบันไดเลื่อนก็จะเป็นผู้ที่ยืนชิดขวา ในขณะที่ผู้ที่เดินเร็ว (ด้านซ้าย) เวลาขึ้นบันไดเลื่อนก็จะเป็นผู้ที่เร่งรีบเดินด้านซ้ายไป
อันที่จริงปัญหาอุบัติเหตุที่เกิดจากบันไดเลื่อนบ้านเราก็พอมีครับ อย่างที่เป็นข่าวดังๆ ก็คือมีหญิงสาวเสียชีวิตจากการชะโงกหน้าออกไปนอกราวบันไดเลื่อนจนหัวถูกคานหนีบ หรือกรณีที่เด็ก ๓ ขวบขาขาดเพราะเท้าหลุดเข้าไปในซอกที่เรียกว่าหวีบันไดเลื่อนหนีบเอา แต่นั่นก็เกิดจากความประมาทส่วนตัวและความบกพร่องของอุปกรณ์ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการยืนปกติเลย
แล้วตกลง เราควรขึ้นบันไดเลื่อนยืนชิดขวาหรือไม่?
ส่วนตัวผมมองเห็น “ข้อดี” มากกว่าข้อเสียครับ มันช่วยได้จริงๆ กรณีที่เราต้องรีบไปทำธุระบางสิ่งที่สำคัญมาก แล้วปรากฏว่าเจออุปสรรคอันไม่น่าให้อภัยอย่างคนขวางบนบันไดเลื่อนเนี่ย มันก็แย่เหมือนกันนะ ประเภทตกรถไฟฟ้า มาไม่ทันรอบ ไม่ทันนัด ตรงนี้ยังมองว่า เป็นความผิดส่วนบุคคลได้ ถ้ามีช่องทางพิเศษให้พวกเขาเหล่านั้นได้รีบขึ้นไปก่อน อย่างน้อยข้ออ้างต่อคู่สนทนาของเขาในเรื่องนี้ก็จะหมดไป
แต่อย่างในห้างสรรพสินค้านี่น่ารณรงค์มาก บางคนไปจ่ายบิล ค่าจิปาถะไม่ทันร้านปิด หรือเข้าห้องน้ำเกือบไม่ทัน โหย มันทรมานมากกับการต้องยืนรอพี่ๆ ท่านจู๋จี๋กันบนบันไดเลื่อน ในขณะที่เราปวดท้องถ่ายหนักราวกับถูกข้าศึกกระทุ้งประตูเมืองอย่างไม่หยุดยั้ง อยากจะบอก อยากจะขอทางก็พูดไม่ออก ได้แต่ยืนหน้าบิดเบี้ยว เก็บงำความลับนั้นไว้ในใจ รวมทั้งกรณีลืมของสำคัญไว้ในร้านค้า เช่นกระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์ พอนึกได้กว่าจะวิ่งไปตามหานี่ อาจจะทำให้สิ่งเหล่านั้นหายไปแล้วก็ได้
อย่างที่ฮ่องกงก็มีการยืนชิดขวาเหมือนกันในทุกสถานที่ ผมเคยโดนชนอย่างจังกลางบันไดเพราะไปยืนขวางทางเข้า เขาไม่สนเลย กูจะเดินอย่างเดียวฝ่าขึ้นไป ถึงกับอึ้งเกือบจะร่วงเอาเหมือนกัน พอมองไปรอบๆ ตัว เอ้าเรามายืนชิดซ้ายคนเดียวหรือนี่ ก็เป็นอารยะของเขา พอขึ้นมาถึงชั้นแล้วมองกลับไปยังบันไดเลื่อน โอ้โห มันแลดูมีระเบียบมากๆ ทุกคนยืนเป็นแถวเดียวกัน คนเดินก็เดินขึ้นมา
ดูคนในเมืองนั้นมี “วินัย” มากขึ้น!!!
การสร้างวินัยไม่ใช่เรื่องยาก แต่ก็ไม่ง่ายทุกอย่างต้องมีจุดเริ่ม ในสมัยก่อนเราเคยมีการรณรงค์ โฆษณา เรื่องตาวิเศษ ไม่ทิ้งขยะในที่สาธารณะ และแม่น้ำลำคลอง นั่นก็ทำให้คนตระหนักลด ละ เลิก เพราะกลัวโดนเทศกิจปรับ ๒,๐๐๐ บาท อันนี้คือการนำกฏหมายมาใช้บังคับ หรืออย่างกรณีการรณรงค์ให้คนรู้จักการเข้าคิว เมื่อสักราวๆ ปี ๒๕๓๘ - ๒๕๔๐ ได้ โดยนำศิลปินค่ายอาร์เอสมาถ่ายทอดเป็นเพลง ผมจำไม่ได้ว่า ภาพรวมคนปฏิบัติตามมากขึ้นหรือไม่ เพราะโลกของผมในยุคนั้นอยู่ในบริเวณแคบ อยู่แค่ บ้าน โรงเรียน และเมอรี่คิงส์ ปิ่นเกล้า ผมจึงมองว่า ถ้าเราเริ่มสร้างมาอีกสักเรื่องหนึ่งก็น่าจะเป็นประโยชน์ต่อปวงชนพอสมควร
อาจจะเริ่มจากตัวคุณเองถ้าเห็นด้วยว่าสิ่งที่เขาทำมันดี ก็โยกตัวเองมายืนอยู่ข้างขวาแล้วเปิดทางเดินในด้านซ้าย แต่!! ในช่วงแรกๆ ผู้รณรงค์เองก็ต้องเปิดใจยอมให้อะลุ่มอะล่วยในกรณีชั่วโมงเร่งด่วนด้วย เพราะนิสัยคนไทยถ้าไม่รีบก็จะชิวๆ เอายังไงก็เอากัน แต่ถ้าทุกคนก็รีบผมว่าถ้ามาบังคับให้ค่อยๆ ขึ้นบันไดเป็นแถวมันก็คงยาก หรืออย่างจะให้เจ้าหน้าที่บีทีเอสมาเพิ่มภาระดูแลการขึ้นบันไดด้วยนี่ผมว่ามันก็จะลำบากทางบริษัทเขา ตรงนี้ต้องเห็นใจกันหน่อย แค่ทำป้ายเตือนนี่ผมก็ว่าบุญนักหนา
จะเป็นไปได้ไหมถ้ามีการตั้ง “กลุ่มอาสาสมัครร่วมกับบีทีเอส” เสียสละเวลาสักคนละ ๒ ชั่วโมงคอยไปประกาศขอความร่วมมือตามบันไดเลื่อนก็น่าจะดีไม่น้อย แล้วพอได้ผลที่ดีขึ้นก็ค่อยๆ ขยับไปสู่การรณรงค์ในรถไฟฟ้าใต้ดิน ในห้างใหญ่ๆ ในกทม. “สร้างเครือข่ายรณรงค์ในห้างสรรพสินค้าต่างจังหวัด” ทำให้เป็นรูปธรรม เป็นการขยับเริ่มวัฒนธรรมใหม่พร้อมกันทั่วประเทศ อาจจะขอความร่วมมือกับห้าง ช่วยติดตั้งป้ายประกาศช่องทางบันไดเลื่อนสนับสนุนอีกทาง ทำแบบนี้สัก ๑ - ๓ ปี น่าจะเริ่มเห็นผล คนพอทำจนคุ้นก็จะชินไปเอง
พูดถึงเรื่องนี้แล้วอยากฝากอีกสักกรณีครับ ผมเจอปัญหาใหญ่อย่างหนึ่งเวลาเดินมาทำงานบนถนนพระอาทิตย์ ไม่ใช่แค่ร้านอาหารบางเจ้านำโต๊ะเก้าอี้มาวางบนฟุตบาต แต่ปมคนเดินนี่คือเรื่องสำคัญมากครับ คนส่วนมากมักเดินชิดไปด้านใดด้านหนึ่ง พวกมา ๒ คนจู๋จี๋เป็นคู่ โอเคเราพอเข้าใจ แต่บางคนเดินคนเดียวพี่ล่อกินหมดทั้งทางเท้า พยายามจะเลาะเข้าซ้าย เข้าขวา ก็ลำบาก พอเดินไปประชิดเดี๋ยวก็จะหาว่าเราไปปล้น (หน้าตายิ่งให้อยู่) เลยต้องพุ่งลงไปเดินบนถนนแทน ตรงนี้อยากฝากผู้อ่านช่วยปรับเปลี่ยนพฤติกรรม เดินชิดขวาหรือข้างใดข้างหนึ่งก็ดีนะครับ .....
“เวลาปวดท้องหนักนี่มันทรมานจริงๆ ไม่เชื่อก็ลองนึกภาพดู”
คลิปรณรงค์การยืนบันไดเลื่อนชิดขวา ที่ทำออกมาได้น่าสนใจเลยทีเดียว
ถ้าผมจำไม่ผิดโครงการนี้เริ่มรณรงค์มาราว ๒ ปีที่แล้วได้กระมัง โดยนายชัชรพล เพ็ญโฉม ผู้เริ่มต้นรณรงค์ผ่านทางเว็บเชนจ์ และก็ยังคงเดินหน้าล่าชื่อต่อเนื่องผ่านทางเว็บนี้ เพื่อที่จะให้ทาง บริษัท ระบบขนส่งมวลชนกรุงเทพ จำกัด (มหาชน) ผู้ประกอบการรถไฟฟ้าบีทีเอส ติดป้ายตรงบริเวณบันไดเลื่อน พร้อมทั้งให้มีการประกาศและให้มีเจ้าหน้าที่อำนวยความสะดวก จัดระเบียบ ให้คนที่ต้องการยืนเฉยๆ ชิดขวา เพื่อเปิดทางให้คนอื่นสามารถเดินได้ทางซ้าย โดยเฉพาะช่วงเวลาเร่งด่วน
ผมด้วยความอยากรู้ก็เลยแว่บไปขึ้นรถไฟฟ้าเล่นๆ พบว่า อย่างสถานีสยาม นี่มี “สติ๊กเกอร์ติดที่พื้นทางขึ้นบันไดเลื่อน” แบ่งเป็น ๒ สี ข้างขวาสีเหลืองเขียนว่ายืนชิดขวา ส่วนข้างซ้ายสีน้ำเงินเขียนว่าเดินชิดซ้าย ส่วนบนขอบบันไดก็มีสติกเกอร์สีเหลืองและสีน้ำเงินติดกำกับอยู่ทั้ง ๒ ฝั่ง และผมก็ไปยืนสังเกตการณ์อยู่แถวๆ บันไดหลายๆ จุดสักระยะ (ยืนนานๆ ไม่ได้ครับ เดี๋ยวคนหาว่าผมไปลอบมองใต้กระโปรงสาวๆ) ก็พบว่า คนขึ้นรถบันไดเลื่อนไม่ได้สนใจสติกเกอร์ที่พื้นเลยครับ เดินขึ้นไปเฉยๆ บ้างก็เล่นมือถือ คุยโทรศัพท์ จับมือแฟน เหยียบความปรารถนาดีไปโดยไม่ได้สังเกต และแน่นอนก็ไปยืนบนบันไดทั้ง ๒ ช่องทางตามปกติ
ส่วนบางสถานีก็ไม่ได้มีสติกเกอร์ติดกำกับไว้ อาทิ สถานีราชเทวี ผมพยายามวนดูไม่ยักกะเห็น สิ่งเหล่านี้ก็คงเป็นที่มาที่ทำให้ผู้รณรงค์ต้องล่ารายชื่ออีกครั้ง เพื่อให้มีการติดป้ายกำกับ และมีการประกาศให้ทราบถึงวิธีการใช้บันไดเลื่อน
เอาจริงๆ เรื่องนี้มีทั้งผู้ที่ “สนับสนุนและคัดค้าน” กันค่อนข้างมาก ฝ่ายที่เห็นด้วยก็ว่าจะเป็นระเบียบ ทำให้มีช่องทางในการเดินได้สะดวกขึ้น รวมไปถึงข้ออ้างอารยะในต่างชาติ เช่นยุโรป หรือญี่ปุ่น เกาหลี บ้างก็ถึงกับทำคลิปรณรงค์กันเลยทีเดียว ส่วนฝ่ายต่อต้านก็มองว่ามันเป็นเรื่องไม่ได้ประโยชน์ ไม่จำเป็นที่คนจะต้องรีบร้อนที่จะขึ้นบันไดเลื่อนขนาดนั้น ไปจนถึงปัญหาความปลอดภัยของผู้ใช้ที่เกรงว่าจะประสบอุบัติเหตุหากปล่อยให้คนวิ่งขึ้นลงบันไดเลื่อนได้ หรือ บางรายนำบทความจากเว็บไซต์เจ-แคมปัส เมื่อปี ๒๕๕๕ อ้างถึงลักษณะการยืนของชาวญี่ปุ่นที่ไม่ได้เหมือนกันทุกจังหวัด และการรณรงค์ยกเลิกการเดินบนบันไดเลื่อนโดยยกสถิติอุบัติเหตุจากอาจเกี่ยวข้องจากบันไดเลื่อน
บ้างก็ว่าทำไมไม่ยืนชิดซ้ายล่ะ ในเมื่อเวลาขับรถ รถที่ขับช้ายังให้อยู่เลนซ้าย ถ้าจะแซงให้ใช้เลนขวาเลย ซึ่งตรงนี้เว็บไซต์เฟซบุ๊กที่รณรงค์เรื่องดังกล่าวอย่างเพจ คนไทยขึ้นบันไดยืนชิดขวา ได้อ้างว่า การเดินชิดขวาบนทางเท้า และ ยืนชิดขวาบนบันไดเลื่อน มีความสัมพันธ์ที่สอดคล้องกัน เนื่องจากในการ เดินชิดขวาบนทางเท้า ผู้ที่เดินช้าจะอยู่ชิดขวาสุด ในขณะที่ผู้ที่เดินเร็วอาจแซงทางซ้ายซึ่งจะสวนกับผู้ที่เดินมาอีกทางหนึ่ง ดังนั้น ผู้ที่เดินชิดขวาสุด (ผู้เดินช้า) เมื่อขึ้นบันไดเลื่อนก็จะเป็นผู้ที่ยืนชิดขวา ในขณะที่ผู้ที่เดินเร็ว (ด้านซ้าย) เวลาขึ้นบันไดเลื่อนก็จะเป็นผู้ที่เร่งรีบเดินด้านซ้ายไป
อันที่จริงปัญหาอุบัติเหตุที่เกิดจากบันไดเลื่อนบ้านเราก็พอมีครับ อย่างที่เป็นข่าวดังๆ ก็คือมีหญิงสาวเสียชีวิตจากการชะโงกหน้าออกไปนอกราวบันไดเลื่อนจนหัวถูกคานหนีบ หรือกรณีที่เด็ก ๓ ขวบขาขาดเพราะเท้าหลุดเข้าไปในซอกที่เรียกว่าหวีบันไดเลื่อนหนีบเอา แต่นั่นก็เกิดจากความประมาทส่วนตัวและความบกพร่องของอุปกรณ์ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการยืนปกติเลย
แล้วตกลง เราควรขึ้นบันไดเลื่อนยืนชิดขวาหรือไม่?
ส่วนตัวผมมองเห็น “ข้อดี” มากกว่าข้อเสียครับ มันช่วยได้จริงๆ กรณีที่เราต้องรีบไปทำธุระบางสิ่งที่สำคัญมาก แล้วปรากฏว่าเจออุปสรรคอันไม่น่าให้อภัยอย่างคนขวางบนบันไดเลื่อนเนี่ย มันก็แย่เหมือนกันนะ ประเภทตกรถไฟฟ้า มาไม่ทันรอบ ไม่ทันนัด ตรงนี้ยังมองว่า เป็นความผิดส่วนบุคคลได้ ถ้ามีช่องทางพิเศษให้พวกเขาเหล่านั้นได้รีบขึ้นไปก่อน อย่างน้อยข้ออ้างต่อคู่สนทนาของเขาในเรื่องนี้ก็จะหมดไป
แต่อย่างในห้างสรรพสินค้านี่น่ารณรงค์มาก บางคนไปจ่ายบิล ค่าจิปาถะไม่ทันร้านปิด หรือเข้าห้องน้ำเกือบไม่ทัน โหย มันทรมานมากกับการต้องยืนรอพี่ๆ ท่านจู๋จี๋กันบนบันไดเลื่อน ในขณะที่เราปวดท้องถ่ายหนักราวกับถูกข้าศึกกระทุ้งประตูเมืองอย่างไม่หยุดยั้ง อยากจะบอก อยากจะขอทางก็พูดไม่ออก ได้แต่ยืนหน้าบิดเบี้ยว เก็บงำความลับนั้นไว้ในใจ รวมทั้งกรณีลืมของสำคัญไว้ในร้านค้า เช่นกระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์ พอนึกได้กว่าจะวิ่งไปตามหานี่ อาจจะทำให้สิ่งเหล่านั้นหายไปแล้วก็ได้
อย่างที่ฮ่องกงก็มีการยืนชิดขวาเหมือนกันในทุกสถานที่ ผมเคยโดนชนอย่างจังกลางบันไดเพราะไปยืนขวางทางเข้า เขาไม่สนเลย กูจะเดินอย่างเดียวฝ่าขึ้นไป ถึงกับอึ้งเกือบจะร่วงเอาเหมือนกัน พอมองไปรอบๆ ตัว เอ้าเรามายืนชิดซ้ายคนเดียวหรือนี่ ก็เป็นอารยะของเขา พอขึ้นมาถึงชั้นแล้วมองกลับไปยังบันไดเลื่อน โอ้โห มันแลดูมีระเบียบมากๆ ทุกคนยืนเป็นแถวเดียวกัน คนเดินก็เดินขึ้นมา
ดูคนในเมืองนั้นมี “วินัย” มากขึ้น!!!
การสร้างวินัยไม่ใช่เรื่องยาก แต่ก็ไม่ง่ายทุกอย่างต้องมีจุดเริ่ม ในสมัยก่อนเราเคยมีการรณรงค์ โฆษณา เรื่องตาวิเศษ ไม่ทิ้งขยะในที่สาธารณะ และแม่น้ำลำคลอง นั่นก็ทำให้คนตระหนักลด ละ เลิก เพราะกลัวโดนเทศกิจปรับ ๒,๐๐๐ บาท อันนี้คือการนำกฏหมายมาใช้บังคับ หรืออย่างกรณีการรณรงค์ให้คนรู้จักการเข้าคิว เมื่อสักราวๆ ปี ๒๕๓๘ - ๒๕๔๐ ได้ โดยนำศิลปินค่ายอาร์เอสมาถ่ายทอดเป็นเพลง ผมจำไม่ได้ว่า ภาพรวมคนปฏิบัติตามมากขึ้นหรือไม่ เพราะโลกของผมในยุคนั้นอยู่ในบริเวณแคบ อยู่แค่ บ้าน โรงเรียน และเมอรี่คิงส์ ปิ่นเกล้า ผมจึงมองว่า ถ้าเราเริ่มสร้างมาอีกสักเรื่องหนึ่งก็น่าจะเป็นประโยชน์ต่อปวงชนพอสมควร
อาจจะเริ่มจากตัวคุณเองถ้าเห็นด้วยว่าสิ่งที่เขาทำมันดี ก็โยกตัวเองมายืนอยู่ข้างขวาแล้วเปิดทางเดินในด้านซ้าย แต่!! ในช่วงแรกๆ ผู้รณรงค์เองก็ต้องเปิดใจยอมให้อะลุ่มอะล่วยในกรณีชั่วโมงเร่งด่วนด้วย เพราะนิสัยคนไทยถ้าไม่รีบก็จะชิวๆ เอายังไงก็เอากัน แต่ถ้าทุกคนก็รีบผมว่าถ้ามาบังคับให้ค่อยๆ ขึ้นบันไดเป็นแถวมันก็คงยาก หรืออย่างจะให้เจ้าหน้าที่บีทีเอสมาเพิ่มภาระดูแลการขึ้นบันไดด้วยนี่ผมว่ามันก็จะลำบากทางบริษัทเขา ตรงนี้ต้องเห็นใจกันหน่อย แค่ทำป้ายเตือนนี่ผมก็ว่าบุญนักหนา
จะเป็นไปได้ไหมถ้ามีการตั้ง “กลุ่มอาสาสมัครร่วมกับบีทีเอส” เสียสละเวลาสักคนละ ๒ ชั่วโมงคอยไปประกาศขอความร่วมมือตามบันไดเลื่อนก็น่าจะดีไม่น้อย แล้วพอได้ผลที่ดีขึ้นก็ค่อยๆ ขยับไปสู่การรณรงค์ในรถไฟฟ้าใต้ดิน ในห้างใหญ่ๆ ในกทม. “สร้างเครือข่ายรณรงค์ในห้างสรรพสินค้าต่างจังหวัด” ทำให้เป็นรูปธรรม เป็นการขยับเริ่มวัฒนธรรมใหม่พร้อมกันทั่วประเทศ อาจจะขอความร่วมมือกับห้าง ช่วยติดตั้งป้ายประกาศช่องทางบันไดเลื่อนสนับสนุนอีกทาง ทำแบบนี้สัก ๑ - ๓ ปี น่าจะเริ่มเห็นผล คนพอทำจนคุ้นก็จะชินไปเอง
พูดถึงเรื่องนี้แล้วอยากฝากอีกสักกรณีครับ ผมเจอปัญหาใหญ่อย่างหนึ่งเวลาเดินมาทำงานบนถนนพระอาทิตย์ ไม่ใช่แค่ร้านอาหารบางเจ้านำโต๊ะเก้าอี้มาวางบนฟุตบาต แต่ปมคนเดินนี่คือเรื่องสำคัญมากครับ คนส่วนมากมักเดินชิดไปด้านใดด้านหนึ่ง พวกมา ๒ คนจู๋จี๋เป็นคู่ โอเคเราพอเข้าใจ แต่บางคนเดินคนเดียวพี่ล่อกินหมดทั้งทางเท้า พยายามจะเลาะเข้าซ้าย เข้าขวา ก็ลำบาก พอเดินไปประชิดเดี๋ยวก็จะหาว่าเราไปปล้น (หน้าตายิ่งให้อยู่) เลยต้องพุ่งลงไปเดินบนถนนแทน ตรงนี้อยากฝากผู้อ่านช่วยปรับเปลี่ยนพฤติกรรม เดินชิดขวาหรือข้างใดข้างหนึ่งก็ดีนะครับ .....
“เวลาปวดท้องหนักนี่มันทรมานจริงๆ ไม่เชื่อก็ลองนึกภาพดู”
คลิปรณรงค์การยืนบันไดเลื่อนชิดขวา ที่ทำออกมาได้น่าสนใจเลยทีเดียว
