ครับ... การต่อสู้ของพันธมิตรใกล้ถึงยกสุดท้ายเมื่อเข้าปิดสองสนามบินคือที่สุวรรณภูมิและดอนเมือง เมื่อสถานการณ์สุกงอมอย่างนี้ บรรดาแม่ทัพนายกองก็ชี้ทางออกให้กับสมชายผู้หน้าจืดและมักมากในกามคุณด้วยเคยพาสาวทั้งแบบกินไก่วัดและกินเรี่ยกินราดเข้าม่านรูดไปปั๊มสวาทก็หลายรอบ
เรียกร้องให้คนมักมากทางกาม ยุบสภาเลือกตั้งใหม่ (แล้วก็พวกนรกแตกก็คงกลับเข้ามาอีก)
แต่สมชายนั้นก็มีใบสั่งจากสัมภเวสีทักษิณไม่ยอม
แต่แพ่งจะอยู่ท่าเดียว
มิหนำซ้ำใจมันยังออก พ.ร.ก.ฉุกเฉิน เฉพาะเขตดอนเมือง และปริมณฑลสุวรรณภูมิ บ้านผมอยู่ละแวกดอนเมืองก็โดนหางเลข แต่ก็ไม่เห็นมันจะมีผลอะไร
เมื่อมันออก พ.ร.ก.บ้าระห่ำได้
พันธมิตรก็ไม่ออกได้เหมือนกัน แต่ปักหลักอยู่กันทั้ง 2 สนามบิน
แม้ว่ารัฐบาลจะโปรปะกันค้าว่าเสียหายนับหลายล้านบาทต่อวันแต่มันปลายเหตุว่ะ ต้นเหตุก็เพราะรัฐบาลมันดื้อ และมันบอกจะเจรจาก่อน
เอาเข้าจริงๆ มันไม่มีอะไรมาเจรจา
พันธมิตรนั้นเป็นฝ่ายโดนกระทำมานาน ตายไปก็หลายคน
คราวนี้เราสู้แล้ว
ดังนั้น พวกกุ๊ยทั้งหลายเสื้อแดงมันกล้าที่จะใช้อาวุธปาข้าวของใส่ เราก็ยิงมันเข้าบ้างทำเอาอันธพาลทั้งรับจ้างทั้งเป็นกุ๊ยโดยสันดาลหนีก็แตกฮือ
สื่อมวลชนก็พลอยโหมว่า มันรุนแรง แม้ว่าพวกกุ๊ยข้างถนนเหล่านั้น มันไม่ได้ตายสักคน ทำเหมือนกับพันธมิตรไปใช้ความรุนแรงก่อน
ความจริงพันธมิตรโดนทั้งยิงลูกระเบิด, โดนลอบกัดหลายครั้งมีคนตายทั่วประเทศร่วม 10 ศพ เข้าไปแล้ว
เราโดนความรุนแรงคร่าชีวิตอย่างนี้แล้ว
เราไม่ได้วิงวอนร้องขอชีวิต
แต่สู้เพื่อปกป้องชีวิตตัวเองและพวกพ้องซึ่งก็ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงวัยก็กลางคนแล้ว ที่เฒ่าชราก็มี
ดูเหมือนว่าประเด็นแบบนี้สื่อไม่ได้เขียนข่าว หรือแสดงสปิริตเห็นอกเห็นใจอะไรมากสักเท่าไร
แน่นอนว่าการตอบโต้แบบเอ็งมาแบบไหน ข้าไปแบบนั้น ย่อมทำให้เราได้ใช้สิทธิ์ปกป้องตัวเองพอประมาณ
แต่หลักใหญ่ของเราอยู่กับสันติวิธีและใช้อหิงสาธรรม
ขณะที่พวกนรกจกเปรตมันก็รู้ มันจึงใช้ความรุนแรงเพื่อยั่วยุ
พอเจอดีเข้าปาก จะมาแหกปากร้องว่าเราใช้ความรุนแรงได้อย่างไร
เป็นที่รู้ๆ กันว่า แม่ทัพนายกองนั้นเซ็งกับนายกฯ สมชายเต็มที อยู่ไปวันๆ บริหารก็ไม่เอาไหน รัฐบาลชุดนี้ขาดความชอบธรรมทั้งโดยนิตินัยและพฤตินัย แต่ยังไม่เท่ากับพวก รมต.และตัวนายกเอง นอกจากขาดทั้งวิสัยทัศน์ และไม่มีเป้าหมายทั้งระยะสั้นหรือระยะยาวในการบริหารการเมืองและการปกครองแล้ว
ยังไม่ทำงานทำการอะไรที่ชี้ให้เห็นว่าทำให้บ้านเมืองเดินไปข้างหน้า มีแต่หยุดนิ่ง และถอยหลังลงคลองทุกวัน
การเผด็จศึกจะงวดเข้ามา บางคนว่าสุดสัปดาห์ไปจนถึงก่อนวันที่ 5 ธ.ค. มหาราชนี้แหละ ต้องชี้ขาดว่า ใครจะไปหรือใครจะอยู่
พันธมิตรนั้นหากถูกสลายตัว การรวมตัวก็ทำได้ใหม่และเร็วขึ้นด้วย เหตุผลก็เพราะมันเป็นเรื่องของคนที่สู้กับระบอบทรราชทักษิณ และสู้กับความไม่ชอบธรรมของนายกฯ สมชาย ที่สร้างความบอบช้ำให้กับบ้านเมือง
แกนนำพันธมิตรมีถึง 3 รุ่น และต่อไปก็อาจมีรุ่นที่ 4-5 ตามมาเป็นหลักคิดว่ามีตัวแทนตัวตายกันได้ เพราะว่าเข็มมุ่งนั้นถ่ายโอนกันมาตลอด
การที่พันธมิตรสู้อย่างยาวนาน ถือว่าสร้างปรากฏการณ์ทางประวัติศาสตร์ของการประท้วงในประเทศไทยที่ไม่เคยมีมาก่อน และเป็นการประท้วงที่มีผู้หญิงเข้าร่วมแบบที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน การที่มีแม่บ้านซึ่งส่วนใหญ่อยู่ในระดับชนชั้นกลางที่ชนชั้นสูงให้การสนับสนุนมากเช่นนี้ เท่ากับว่าผู้หญิงไทยก้าวขึ้นสู่ระดับสากลที่มีบารมีเหนือชั้นทุกประเทศในเอเชีย และดีกว่าอีกหลายประเทศในซีกโลกตะวันตก
ผู้เขียนเชื่อว่าพันธมิตรไม่มีวันแพ้ เพราะรัฐบาลอยู่แค่ชั่วคราว ขาดเอกภาพ ไร้ภาวะผู้นำ สภาก็ไม่ได้คุมได้ทั้งหมด ข้าราชการก็ใช่ว่าจะเอากับรัฐบาลทั้งหมด ดังนั้นรัฐบาลจึงมีปัญหาภายในตัวเองเห็นชัดๆ อยู่แล้ว
เรียกร้องให้คนมักมากทางกาม ยุบสภาเลือกตั้งใหม่ (แล้วก็พวกนรกแตกก็คงกลับเข้ามาอีก)
แต่สมชายนั้นก็มีใบสั่งจากสัมภเวสีทักษิณไม่ยอม
แต่แพ่งจะอยู่ท่าเดียว
มิหนำซ้ำใจมันยังออก พ.ร.ก.ฉุกเฉิน เฉพาะเขตดอนเมือง และปริมณฑลสุวรรณภูมิ บ้านผมอยู่ละแวกดอนเมืองก็โดนหางเลข แต่ก็ไม่เห็นมันจะมีผลอะไร
เมื่อมันออก พ.ร.ก.บ้าระห่ำได้
พันธมิตรก็ไม่ออกได้เหมือนกัน แต่ปักหลักอยู่กันทั้ง 2 สนามบิน
แม้ว่ารัฐบาลจะโปรปะกันค้าว่าเสียหายนับหลายล้านบาทต่อวันแต่มันปลายเหตุว่ะ ต้นเหตุก็เพราะรัฐบาลมันดื้อ และมันบอกจะเจรจาก่อน
เอาเข้าจริงๆ มันไม่มีอะไรมาเจรจา
พันธมิตรนั้นเป็นฝ่ายโดนกระทำมานาน ตายไปก็หลายคน
คราวนี้เราสู้แล้ว
ดังนั้น พวกกุ๊ยทั้งหลายเสื้อแดงมันกล้าที่จะใช้อาวุธปาข้าวของใส่ เราก็ยิงมันเข้าบ้างทำเอาอันธพาลทั้งรับจ้างทั้งเป็นกุ๊ยโดยสันดาลหนีก็แตกฮือ
สื่อมวลชนก็พลอยโหมว่า มันรุนแรง แม้ว่าพวกกุ๊ยข้างถนนเหล่านั้น มันไม่ได้ตายสักคน ทำเหมือนกับพันธมิตรไปใช้ความรุนแรงก่อน
ความจริงพันธมิตรโดนทั้งยิงลูกระเบิด, โดนลอบกัดหลายครั้งมีคนตายทั่วประเทศร่วม 10 ศพ เข้าไปแล้ว
เราโดนความรุนแรงคร่าชีวิตอย่างนี้แล้ว
เราไม่ได้วิงวอนร้องขอชีวิต
แต่สู้เพื่อปกป้องชีวิตตัวเองและพวกพ้องซึ่งก็ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงวัยก็กลางคนแล้ว ที่เฒ่าชราก็มี
ดูเหมือนว่าประเด็นแบบนี้สื่อไม่ได้เขียนข่าว หรือแสดงสปิริตเห็นอกเห็นใจอะไรมากสักเท่าไร
แน่นอนว่าการตอบโต้แบบเอ็งมาแบบไหน ข้าไปแบบนั้น ย่อมทำให้เราได้ใช้สิทธิ์ปกป้องตัวเองพอประมาณ
แต่หลักใหญ่ของเราอยู่กับสันติวิธีและใช้อหิงสาธรรม
ขณะที่พวกนรกจกเปรตมันก็รู้ มันจึงใช้ความรุนแรงเพื่อยั่วยุ
พอเจอดีเข้าปาก จะมาแหกปากร้องว่าเราใช้ความรุนแรงได้อย่างไร
เป็นที่รู้ๆ กันว่า แม่ทัพนายกองนั้นเซ็งกับนายกฯ สมชายเต็มที อยู่ไปวันๆ บริหารก็ไม่เอาไหน รัฐบาลชุดนี้ขาดความชอบธรรมทั้งโดยนิตินัยและพฤตินัย แต่ยังไม่เท่ากับพวก รมต.และตัวนายกเอง นอกจากขาดทั้งวิสัยทัศน์ และไม่มีเป้าหมายทั้งระยะสั้นหรือระยะยาวในการบริหารการเมืองและการปกครองแล้ว
ยังไม่ทำงานทำการอะไรที่ชี้ให้เห็นว่าทำให้บ้านเมืองเดินไปข้างหน้า มีแต่หยุดนิ่ง และถอยหลังลงคลองทุกวัน
การเผด็จศึกจะงวดเข้ามา บางคนว่าสุดสัปดาห์ไปจนถึงก่อนวันที่ 5 ธ.ค. มหาราชนี้แหละ ต้องชี้ขาดว่า ใครจะไปหรือใครจะอยู่
พันธมิตรนั้นหากถูกสลายตัว การรวมตัวก็ทำได้ใหม่และเร็วขึ้นด้วย เหตุผลก็เพราะมันเป็นเรื่องของคนที่สู้กับระบอบทรราชทักษิณ และสู้กับความไม่ชอบธรรมของนายกฯ สมชาย ที่สร้างความบอบช้ำให้กับบ้านเมือง
แกนนำพันธมิตรมีถึง 3 รุ่น และต่อไปก็อาจมีรุ่นที่ 4-5 ตามมาเป็นหลักคิดว่ามีตัวแทนตัวตายกันได้ เพราะว่าเข็มมุ่งนั้นถ่ายโอนกันมาตลอด
การที่พันธมิตรสู้อย่างยาวนาน ถือว่าสร้างปรากฏการณ์ทางประวัติศาสตร์ของการประท้วงในประเทศไทยที่ไม่เคยมีมาก่อน และเป็นการประท้วงที่มีผู้หญิงเข้าร่วมแบบที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน การที่มีแม่บ้านซึ่งส่วนใหญ่อยู่ในระดับชนชั้นกลางที่ชนชั้นสูงให้การสนับสนุนมากเช่นนี้ เท่ากับว่าผู้หญิงไทยก้าวขึ้นสู่ระดับสากลที่มีบารมีเหนือชั้นทุกประเทศในเอเชีย และดีกว่าอีกหลายประเทศในซีกโลกตะวันตก
ผู้เขียนเชื่อว่าพันธมิตรไม่มีวันแพ้ เพราะรัฐบาลอยู่แค่ชั่วคราว ขาดเอกภาพ ไร้ภาวะผู้นำ สภาก็ไม่ได้คุมได้ทั้งหมด ข้าราชการก็ใช่ว่าจะเอากับรัฐบาลทั้งหมด ดังนั้นรัฐบาลจึงมีปัญหาภายในตัวเองเห็นชัดๆ อยู่แล้ว
