รัฐบาลนอมินีสมัครนี้กรรมซี้กรรมซัด จนเพื่อนผมชี้ว่าเป็นรัฐบาลกาลกิณีต่อบ้านเมือง
ผมถามเหตุผล
เขาก็บอกว่า เพราะว่าตัวนายกฯ น่าจะเคยก่อกรรมทำเวรไว้กับกรณี 6 ตุลาฯ ปี 2519 ไว้มาก ทั้งๆ ที่เป็นศิษย์ธรรมศาสตร์
แต่ปล่อยให้อำนาจรัฐเข้าไปฆ่าคนซึ่งเป็นนักศึกษาซึ่งบริสุทธิ์ตายไปจำนวนไม่น้อยในที่นั้น
และบอกว่ารัฐบาลนี้จะไม่มีวันทำอะไรได้สำเร็จเลยเป็นอันขาด
จะมีแต่อุปสรรค ขวากหนามตลอด
ตั้งแต่ขึ้นมามีอำนาจ สมาชิกพรรคที่ได้ตำแหน่งล้วนมีอันเป็นไปทั้งนั้น
ไม่ว่าคนที่ขึ้นมาเป็นประธานสภาก็โดนอัปเปหิ เพราะโดนข้อหาโกงเลือกตั้ง
นี่คุณไชยา โดนข้อหาแอบซุกหุ้นเมียอีก
คุณสมัครเองก็ยังมีคดีค้างอยู่ในโรงในศาล
ส่วนคุณมิ่งขวัญ ซึ่งตอนแรกโปรโมทกันมากว่าทำงานดี ทำงานหนัก ถึงขึ้นฟุบคาโต๊ะอภิปราย
เอาเข้าจริงๆ เข้าทำนองท่าดีทีเหลว เพราะจับงานอะไรดูจะเป็นแค่การหาเสียงและฉาบฉวย
แก้ปัญหาข้าวไม่ได้
แก้ปัญหาหมู ยิ่งแก้ยิ่งแพง
แก้ปัญหาสินค้าราคาแพง นั่นก็พลาด เพราะว่าห้างขายบางอย่างถูกกว่ามาตั้งนานแล้ว
ดังนั้น มิ่งขวัญจึงมิใช่ “ของแท้” แต่เป็น “ของเก๊” แม้แต่ “ของเทียม” ยังเป็นไม่ได้
ส่วน “เจ๊-จักรภพ” นั้นจะเอาดีทางสื่อได้ยาก เพราะว่าแกขี้จุ้นเกินไป และดูไปดูมาต้องการเอาสื่อมาสนองอำนาจรัฐ โปรโมทอำนาจรัฐมากกว่า
เพราะตราบใดที่กล่าวหาว่าสื่อวิจารณ์รัฐหรือสื่อบิดเบือน
เท่ากับว่าสื่อไม่ได้เซ็นเซ่อร์ตัวเอง
ดังนั้น วิธีคิดของรัฐบาลนี้ก็คิดแบบเดียวกับรัฐเผด็จการ คิดแบบสมัยหนึ่งที่ต้องมีรัฐบาลไปออก นสพ.เองซึ่งเจ๊งสูญเงินไปหลายล้านบาท
เวลานี้ใช้เงินรัฐสร้างทีวีสนองรัฐกันแล้ว
และโยกย้ายบุคลากรของรัฐเป็นว่าเล่น
เตรียมเรียกคลื่นวิทยุคืนมาเป็นของรัฐ
รัฐนี้กำลังเป็นรัฐเผด็จการโดยใช้สื่ออย่างสมบูรณ์เข้าทุกวัน
ความจริงแล้ว รัฐบาลขอความร่วมมือจากสื่อก็ทำได้ ไม่มีใครว่า
จะจัดรายการก็ไม่มีใครว่า สัก 2-3 รายการถ้ามันให้ประโยชน์ก็เอาเลยครับ
ดังนั้น ปัญหาต่างๆ จึงรุมเร้ารัฐบาลกาลกิณีเต็มที่
ตั้งแต่เรื่องใหญ่ แก้รัฐธรรมนูญ ไปจนถึงยุคข้าวยากหมากแพง หมูแพง น้ำมันแพง และรัฐมนตรีกับพรรคพวกของรัฐต้องคดีบ้าง โดนปลด โดนขับไล่บ้าง
รัฐบาลโดนหมอดู ชี้ชะตาว่าไม่กี่เดือนจะฉิบหายไร้อำนาจ ก็โกรธหมอดู หาว่าไร้สาระ แต่ลึกๆ ก็กลัวว่าคนจะเชื่อหมอดูมากกว่าเชื่อรัฐบาล
นี่แหละครับ
บ้านนี้เมืองนี้ของเรา
ผมถามเหตุผล
เขาก็บอกว่า เพราะว่าตัวนายกฯ น่าจะเคยก่อกรรมทำเวรไว้กับกรณี 6 ตุลาฯ ปี 2519 ไว้มาก ทั้งๆ ที่เป็นศิษย์ธรรมศาสตร์
แต่ปล่อยให้อำนาจรัฐเข้าไปฆ่าคนซึ่งเป็นนักศึกษาซึ่งบริสุทธิ์ตายไปจำนวนไม่น้อยในที่นั้น
และบอกว่ารัฐบาลนี้จะไม่มีวันทำอะไรได้สำเร็จเลยเป็นอันขาด
จะมีแต่อุปสรรค ขวากหนามตลอด
ตั้งแต่ขึ้นมามีอำนาจ สมาชิกพรรคที่ได้ตำแหน่งล้วนมีอันเป็นไปทั้งนั้น
ไม่ว่าคนที่ขึ้นมาเป็นประธานสภาก็โดนอัปเปหิ เพราะโดนข้อหาโกงเลือกตั้ง
นี่คุณไชยา โดนข้อหาแอบซุกหุ้นเมียอีก
คุณสมัครเองก็ยังมีคดีค้างอยู่ในโรงในศาล
ส่วนคุณมิ่งขวัญ ซึ่งตอนแรกโปรโมทกันมากว่าทำงานดี ทำงานหนัก ถึงขึ้นฟุบคาโต๊ะอภิปราย
เอาเข้าจริงๆ เข้าทำนองท่าดีทีเหลว เพราะจับงานอะไรดูจะเป็นแค่การหาเสียงและฉาบฉวย
แก้ปัญหาข้าวไม่ได้
แก้ปัญหาหมู ยิ่งแก้ยิ่งแพง
แก้ปัญหาสินค้าราคาแพง นั่นก็พลาด เพราะว่าห้างขายบางอย่างถูกกว่ามาตั้งนานแล้ว
ดังนั้น มิ่งขวัญจึงมิใช่ “ของแท้” แต่เป็น “ของเก๊” แม้แต่ “ของเทียม” ยังเป็นไม่ได้
ส่วน “เจ๊-จักรภพ” นั้นจะเอาดีทางสื่อได้ยาก เพราะว่าแกขี้จุ้นเกินไป และดูไปดูมาต้องการเอาสื่อมาสนองอำนาจรัฐ โปรโมทอำนาจรัฐมากกว่า
เพราะตราบใดที่กล่าวหาว่าสื่อวิจารณ์รัฐหรือสื่อบิดเบือน
เท่ากับว่าสื่อไม่ได้เซ็นเซ่อร์ตัวเอง
ดังนั้น วิธีคิดของรัฐบาลนี้ก็คิดแบบเดียวกับรัฐเผด็จการ คิดแบบสมัยหนึ่งที่ต้องมีรัฐบาลไปออก นสพ.เองซึ่งเจ๊งสูญเงินไปหลายล้านบาท
เวลานี้ใช้เงินรัฐสร้างทีวีสนองรัฐกันแล้ว
และโยกย้ายบุคลากรของรัฐเป็นว่าเล่น
เตรียมเรียกคลื่นวิทยุคืนมาเป็นของรัฐ
รัฐนี้กำลังเป็นรัฐเผด็จการโดยใช้สื่ออย่างสมบูรณ์เข้าทุกวัน
ความจริงแล้ว รัฐบาลขอความร่วมมือจากสื่อก็ทำได้ ไม่มีใครว่า
จะจัดรายการก็ไม่มีใครว่า สัก 2-3 รายการถ้ามันให้ประโยชน์ก็เอาเลยครับ
ดังนั้น ปัญหาต่างๆ จึงรุมเร้ารัฐบาลกาลกิณีเต็มที่
ตั้งแต่เรื่องใหญ่ แก้รัฐธรรมนูญ ไปจนถึงยุคข้าวยากหมากแพง หมูแพง น้ำมันแพง และรัฐมนตรีกับพรรคพวกของรัฐต้องคดีบ้าง โดนปลด โดนขับไล่บ้าง
รัฐบาลโดนหมอดู ชี้ชะตาว่าไม่กี่เดือนจะฉิบหายไร้อำนาจ ก็โกรธหมอดู หาว่าไร้สาระ แต่ลึกๆ ก็กลัวว่าคนจะเชื่อหมอดูมากกว่าเชื่อรัฐบาล
นี่แหละครับ
บ้านนี้เมืองนี้ของเรา
