เรื่องชวนหัวในยุคราชวงศ์จีน ตอน เลี้ยงเสียข้าวสุก

เช้าวันหนึ่ง อ้ายจื่อรับประทานอาหารเช้าเสร็จ ก็ออกจากบ้านมาเดินเล่นตามกิจวัตรประจำวัน

ระหว่างที่ก้าวออกจากประตูบ้านนั้นเองกลับสังเกตเห็นเพื่อนบ้านกำลังจูงสุนัขที่เลี้ยงเอาไว้สองตัว เดินมุ่งไปทางทิศตะวันตก อ้ายจื่อจึงตะโกนถามว่า “จะเอาหมาไปไหนเสียล่ะ!”

เพื่อนบ้านเมื่อได้ยินจึงหยุดรออ้ายจื่อ จากนั้นจึงเอ่ยตอบไปว่า “จะเอาไปขายโรงฆ่าสัตว์”

“อ้าว! ไม่ใช่ไอ้สองตัวที่เลี้ยงเอาไว้เฝ้าบ้านหรอกหรือ ไฉนจะเอาไปขายโรงฆ่าสัตว์เสียเล่า?” อ้ายจื่อถามต่อด้วยความสงสัย

เพื่อนบ้านได้ยินดังนั้นก็ชี้นิ้วไปยังสุนัขเลี้ยงสองตัว ก่อนเอ่ยปากด้วยความโกรธแค้นว่า “เมื่อคืนตอนมีขโมยปืนเข้าบ้าน เจ้าเดรัจฉานสองตัวนี้หลังจากกินข้าวอิ่มก็หลับปุ๋ย คนแปลกหน้าเข้ามาก็ไม่รู้เรื่อง แถมไม่อ้าปากส่งเสียงแม้สักแอะ แต่พอถึงรุ่งเช้ากลับไม่สนคนดีคนชั่ว เห่าหอนไปทั่ว ไล่กัดไม่เลือก แถมยังไปกัดเอาแขกที่มาเยือนจนเป็นแผลเหวอะหวะ อย่างนี้สมควรเอาไปส่งโรงเชือดไหมเล่า!”

อ้ายจื่อได้ฟังจึงตอบไปว่า “ฆ่าเสียก็ดี”