เรื่องชวนหัวในยุคราชวงศ์จีน ตอน นกมีหูหนูมีปีก

กาลครั้งหนึ่ง พญาหงส์จัดงานวันเกิด บรรดาวิหคและทวิชาติทุกสายพันธุ์ต่างเดินทางมาอวยพร มีเพียงแค่เจ้าค้างคาวเท่านั้นที่ไม่มา พญาหงส์สอดส่ายสายตาดูแล้วไม่พบเจ้าค้างคาวนำของขวัญมาคารวะ เพียงแต่เกาะอยู่บนกิ่งไม้สังเกตการณ์อยู่ไกลๆ จึงกล่าวตำหนิด้วยเสียงอันดังว่า “เจ้ามีสถานะต่ำต้อยกว่าข้า ข้าจัดงานวันเกิด เหตุใดเจ้าจึงไม่เข้ามาอวยพร ไร้มารยาทสิ้นดี!”

ด้านค้างคาวได้ยินว่าพญาหงส์กล่าวตำหนิตนเองจึงบินเข้ามาใกล้เพื่อกล่าวแก้ตัวว่า “ขาทั้งสองข้าง และนิ้วมือของข้านี้เป็นข้อพิสูจน์ว่าข้าเป็นเผ่าพันธุ์สัตว์บก มิใช่สัตว์ปีก เหตุใดจึงต้องมาอวยพรวันเกิดท่านด้วยเล่า”

เวลาเคลื่อนคล้อยไปอีกไม่นาน เจ้าแห่งกิเลนก็จัดงานวันเกิดขึ้นบ้าง เหล่าจตุบาททั้งหลายต่างเดินทางมาอวยพรกันพร้อมหน้า ขาดเพียงค้างคาวเท่านั้นที่แสดงความไม่ใส่ใจ กิเลนจึงกล่าวตำหนิขึ้นเช่นกัน ทว่า เจ้าค้างคาวกลับแก้ตัวว่า “ปีกทั้งสองข้างของข้านี้เป็นข้อพิสูจน์ว่า ข้าอยู่ในสายพันธุ์วิหค เหตุใดจึงต้องคารวะสัตว์สี่เท้าเช่นท่านด้วย?”

กระทั่งวันหนึ่งพญาหงส์กับกิเลนได้มาเจอกัน หลังจากทักทายกันอยู่พักใหญ่ จึงกล่าวกันถึงเรื่องความไร้มารยาทของเจ้าค้างคาว เมื่อได้ยินเรื่องราวจากปากของอีกฝ่ายแล้ว ทั้งพญาหงส์และกิเลนต่างถอนหายใจ พลางกล่าวว่า “โลกมันเปลี่ยนไปนับวันยิ่งแย่ลงๆ จนให้กำเนิดไอ้ตัวแปลกประหลาดเช่นนี้ ทั้งไม่ใช่วิหคและไม่ใช่สัตว์บก ไม่รู้จะจัดการกับมันเช่นไรดี!”