เซาท์ไชน่ามอร์นิ่งโพสต์ - ทุกวันนี้ ชาวประมงมากมายในมณฑลเจ้อเจียงพากันเลิกจับปลาหาเลี้ยงชีพ แต่หันมารับจ้างเก็บซากสุกร ที่เน่าอืด ลอยมาตามแม่น้ำไม่เว้นแต่ละวันแทน เพราะรายได้ดีกว่ากันเยอะ
อาชีพที่เหมือนสัปเหร่อประจำแม่น้ำลำคลองนี้ สร้างรายได้ถึงวันละ 150 หยวน ซึ่งสูงมากสำหรับชาวประมงหลายคน ที่บอกว่า นับวันการจับปลาในแม่น้ำ ซึ่งเน่าเสีย ยิ่งยากเย็นราวกับงมเข็มในมหาสมุทร
หญิงคนหนึ่งในหมู่บ้านของเทศบาลนครจยาซิ่งเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวันพฤหัสฯ ก่อน (14 มี.ค.) ว่า เธอจับปลาอยู่นานหลายชั่วโมง แต่ขายปลา ที่หาได้ไม่ถึง 30 หยวน โดยเมื่อปีที่แล้ว มีผู้ว่าจ้างเธอเก็บซากสุกร ที่ลอยมาในแม่น้ำ ซึ่งจะได้รับค่าจ้างวันละ 150 หยวน แต่หญิงรายนี้ทำอยู่ได้ 4 วัน ก็เลิก
“มันเหม็นจนทนไม่ไหว” เธอระบุ
ขณะที่หญิงอีกคนในหมู่บ้านเดียวกัน และเคยเป็นคนหาปลาบอกว่า เธอทำงานอะไรก็ได้ทั้งนั้น ถ้าเงินดี โดยเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เธอเก็บซากสุกรได้เฉลี่ยถึงวันละ 300 ตัว
เมื่อวันศุกร์ ( 15 มี.ค.) คณะผู้บริหารปกครองเมืองเจียซิงระบุว่า สามารถกู้ซากสุกรขึ้นมาได้ถึง 3,601 ตัวภายในเวลาแค่ 1 สัปดาห์ แต่ชาวบ้านบางคนบอกว่า นั่นมันแก่กระผีกเดียวของซากสุกร ที่เก็บมาได้ทั้งหมด
ซากสุกรลอยน้ำเป็นเรื่องปกติธรรมดาในมณฑลเจ้อเจียง จนกระทั่งกลายเป็นข่าวครึกโครมไปทั่วโลกเมื่อ 2 สัปดาห์ก่อน เมื่อซากสุกรหลายพันตัวลอยเกลื่อนในแม่น้ำสายหนึ่ง ซึ่งไหลผ่านนครเซี่ยงไฮ้
เทศบาลนครจยาซิ่ง ซึ่งตั้งอยู่ต้นแม่น้ำ และชาวบ้านส่วนหนึ่งมีอาชีพเพาะพันธุ์สุกร ถูกสื่อมวลชนและเจ้าหน้าที่รัฐบาลตำหนิอย่างหนัก ขณะที่เกิดข่าวลือแพร่สะพัดว่า อู๊ดอู๊ดเหล่านี้เป็นโรคตาย สร้างความหวาดกลัวไปทั่วว่า น้ำดื่มในท้องถิ่นอาจปนเปื้อนเชื้อโรค
อย่างไรก็ตาม นายเจียง เหา ผู้อำนวยการสำนักงานปศุสัตว์เมืองเจียงซิง ออกมาชี้แจงว่า สุกรส่วนใหญ่ตาย เพราะอากาศหนาว
ปัญหาน้ำเน่าในมณฑลเจ้อเจียงส่งผลกระทบอย่างหนักต่อหมู่บ้านประมงหลายแห่ง ซึ่งยึดอาชีพจับปลามาช้านาน โดยหนังสือพิมพ์จยาซิ่งเดลีรายงานว่า นับตั้งแต่ปี 2548 เป็นต้นมา ชาวประมงแทบจับปลาไม่ได้เลยในแม่น้ำร้อยละ 80 ของเมืองแห่งหนึ่งในมณฑล
ชาวประมงยอมรับว่า การจับปลาในน้ำเน่าเป็นเรื่องทำไม่ได้ และถึงแม้จับขึ้นมาได้ ปลาก็ส่งกลิ่นเหม็นเกินกว่าจะนำไปขาย
ชาวบ้านยังบอกด้วยว่า ผู้คนพากันโยนซากสุกรทิ้งในแม่น้ำลำคลองก็เพราะว่าการสร้างที่กำจัดซากสุกรนั้นมีราคาสูงเกินไป
