เอเอฟพี - สื่อท้องถิ่นรายงานว่า เกิดเหตุชาวนาป่วยทางจิตจับขวานไล่ฟันเด็กและผู้ปกครอง ที่กำลังเดินทางไปโรงเรียนอนุบาลมณฑลเหอหนาน ทำให้มีผู้เคราะห์ร้ายเสียชีวิตรวมทั้งสิ้น 4 คน
รัฐบาลเมืองก่งอี้ เผย(14 ก.ย.)ว่า เมื่อช่วงเช้าวันนี้(14 ก.ย.) นายหวัง หงปิน เกษตรกรวัย 30 ปี ซึ่งมีประวัติอาการป่วยทางจิต ได้ก่อเหตุสุดสะพรึงถือขวานไล่ฟันเด็กอนุบาล 2 คน และชาวจีนที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงอีก 4 คน รวมทั้งสิ้น 6 คน จากเหตุดังกล่าวส่งผลให้มีเด็กอนุบาลเสียชีวิต 1 คน อาการสาหัส 1 คน และมีชาวจีนเสียชีวิต 3 คน บาดเจ็บสาหัส 1 คน
รายงานข่าวจากเว็บไซต์ dahe.cn ระบุว่า ชาวจีนผู้เคราะห์ร้ายทุกคนเป็นพ่อแม่ผู้ปกครองที่กำลังพาลูกของตนไปส่งที่โรงเรียนอนุบาลในเมืองก่งอี้ มณฑลเหอหนาน ซึ่งอยู่ใกล้เคียงกับที่เกิดเหตุ
พนักงานโรงเรียนอนุบาลถงซิง ในเมืองก่งอี้ ซึ่งไม่เผยนาม ได้กล่าวยืนยันกับผู้สื่อข่าวเอเอฟพีว่า “เด็กผู้เคราะห์ร้าย 2 คน เป็นนักเรียนอนุบาลของที่นี่ และเหตุสะเทือนขวัญดังกล่าวเกิดขึ้นกลางถนนบริเวณใกล้ๆกับโรงเรียนฯ”
เหตุดังกล่าวนับเป็นกรณีการทำร้ายร่างกายเด็กล่าสุดที่เกิดขึ้นในจีน ซึ่งทางการจีนจำเป็นต้องเพิ่มและคุมเข้มความปลอดภัยแก่เด็กนักเรียนจีนให้มากขึ้น
สื่อท้องถิ่นรายงานเมื่อช่วงสิ้นเดือนส.ค.ที่ผ่านมา ว่า เกิดเหตุพี่เลี้ยงศูนย์รับเลี้ยงเด็ก "ลิตเติ้ล แฮปปิเนส สตาร์" ในเขตหมิ่นหัง ชานเมืองเซี่ยงไฮ้ ได้ใช้มีดคัตเตอร์ไล่แทงเด็กที่มีอายุระหว่าง 3-4 ขวบบาดเจ็บ 8 คน โดยมีเด็กอาการสาหัส 1 คน ซึ่งจากการคาดการณ์เบื้องต้นเชื่อว่าหญิงพี่เลี้ยงเด็กผู้ต้องสงสัยดังกล่าว มีปัญหาทางจิต
เมื่อปีที่ผ่านมา(2553) เกิดเหตุการณ์สยองบุกทำร้ายเด็กนักเรียนหลายครั้ง มีผู้เสียชีวิตโดยรวม 17 คน เป็นเด็ก 15 คน ได้รับบาดเจ็บทั้งสิ้นมากกว่า 80 คน ทำให้โรงเรียนในจีนทั่วประเทศเพิ่มการรักษาความปลอดภัยและตรวจสอบประชาชนผู้ที่มีอาการป่วยทางจิตอย่างเข้มงวดมากขึ้น ด้วยเกรงว่าจะเกิดการก่อเหตุลอกเลียนแบบกรณีดังกล่าว
สำหรับฆาตกรใจโหดที่ก่อเหตุสะเทือนขวัญในปีที่ผ่านมา(2553) ถูกประหารชีวิตแล้ว 2 ราย ขณะที่ผู้ก่อเหตุฯอีก 2 ราย ได้ฆ่าตัวตาย และผู้ต้องสงสัยว่าก่อเหตุในลักษณะเดียวกันถูกตัดสินประหารชีวิตเมื่อเดือนมิ.ย.ปีที่ผ่านมา
ทั้งนี้ จากการศึกษาพบว่า ผู้ก่อเหตุฯบางรายมีอาการป่วยทางจิต โดยเหตุอันน่าสะพรึงดังกล่าวแสดงให้เห็นว่า จีนกำลังได้รับบทเรียนราคาแพงจากการมุ่งสนใจด้านการเติบโตทางเศรษฐกิจเพียงอย่างเดียว โดยไม่คำนึงถึงปัญหาที่เกิดขึ้นซึ่งเชื่อมโยงกับการเปลี่ยนแปลงทางสังคมอย่างรวดเร็ว
